بسم الله الرحمن الرحیم

1. بسم الله الرحمن الرحیم عنوان آموزش : بررسی اجرام میکروبی در نمونه های انسانی مربوط به طغیان های ناشی از آب و غذا

2. 1-اپیدمیولوژی بیماریهای منتقله از آب و غذا • الف) همه گیری اسهال • شایع ترین همه گیری های اسهال که در کشورهای در حال توسعه دیده می شود، عبارتند از : • 1)اسهال آبکی ناشی از ویبریوکلرا گروه سرمی o1 • 2) اسهال خونی ناشی از شیگلا دیسانتری سروتیپ.

3. 1. همه گیری وبا • وبا بیماری اسهالی ترشحی است که عامل آن سوش های ویبریوکلرای سم روده ای ساز هستند. با این که بیش از 150 گروه سرمی ویبریوکلرا شناسایی شده است، تا مدت ها ویبریوکلرای سم ساز گروه سرمی o1 تنها علت شناخته شده همه گیری های وبا بشمار می آمد. به دنبال همه گیری گسترده سال های 1992 و 1993 میلادی در آسیا، مشخص شد که ویبریوکلرای سم ساز گروه سرمی o139 نیز می تواند سبب همه گیری هایی، بسیار همانند ویبریوکلرا o1 شود. بنا به رهنمودهای سازمان جهانی بهداشت (WHO) هم اکنون گروه های سرمی O1 وO139 تهدیدی برای بهداشت همگانی به شمار نمی آیند.

4. همه گیری شناسی • هنگامی که وبا برای اولین بار به شکل همه گیر در جمعیتی نمایان می شود که پیش از این با آن مواجهه نداشته است، تمام گروه های سنی می توانند گرفتار شوند. خلاف این مطلب در نواحی است که میزان های بالایی از بیماری بومی وجود دارد و بیشتر افراد بزرگسال به دلیل بیماری یا عفونت های پیاپی بی علامت تا اندازه ای ایمنی طبیعی به دست آورده اند. در چنین شرایطی، بیماری عمدتاً در خردسالان که برای اولین بار با ارگانیسم مواجه شده اندو افراد مسن که ساخت اسید معده آنها کمتر و ایمنی شان رو به ناپدیدی است، رخ می دهد. بینوایان در بیشترین خطر هستندزیرا اغلب منبع آب سالم و توان پاکیزه نگاه داشتن مناسب خانه خود را ندارند، و روزگار را با غذا و نوشیدنی هایی که از دستفروشان و دیگر منابع نامطمئن به دست می آورند، می گذرانند.

5. چندین بررسی، ارتباط انتقال وبا را با نوشیدن آب از چاه های کم عمق، رودخانه یا نهر، و حتی آب بطری و یخ نشان داده است. راه دیگر انتقال وبا غذاست. بارها منبع وبا غذاهای دریایی، به ویژه صدف خام یا ناپخته ای بوده که از بسترهای آلوده به فاضلاب یا از محیط هایی که ویبریوکلرا o1 به طور طبیعی در آنجا یافت می شود به دست آمده است. با این که ویبریوکلرا o1 و o139 به آسانی با خشکی، نور خورشید، و محیط اسیدی کشته می شوند، به راحتی بر روی انواع غذاهای قلیانی مرطوب که پیش از این دیگر ارگانیسم های رقیب با پخت و پز نابود شده است، رشد می کنند. برنج پخته، عدس،ارزن و دیگر غلات پخته شده و بنشن با pH خنثی محیط رشد عالی هستند. سبزیجات و میوه هایی که در فاضلاب رشد کرده اند و بدون پختن یا هر روش دیگر زداینده آلودگی خورده می شوند، ناقلان بالقوه انتقال وبا هستند. • یخ زدن غذاها یا نوشیدنی ها از انتقال وبا جلوگیری نمی کند. • انتقال فرد به فرد از راه تماس مستقیم، مانند دست دادن یا لمس کردن یا مراقبت کردن از بیمار مشاهده نشده است.

6. 2. همه گیری دیسانتری • دیسانتری که تعریف آن « اسهال همراه با خون مشهود» است، توسط عوامل گوناگونی مانند گونه های شیگلا، EHEC سروتیپ O157:H7 ، کمپیلوباکترژژونی، EIEC گونه های سالمونلا و به طور ناشایع، انتامیبا هیستولیتیکا ایجاد می شود. از میان این ارگانیسم ها فقط sd1 و به میزان کمتری EHEC O157:H7 همه گیری های گسترده ایجاد می کنند.

7. این ارگانیسم گه گاه موجب دیسانتری، به ویژه در بالغین جوان می شود ولی همه گیری نمی دهد. با وجود این، عفونت بدون علامت با آمیب هیستولیتیکا در کشورهای در حال توسعه شایع است و تا 10 % افراد سالم به آن آلوده اند. آزمایش نمونه های مدفوع باید توسط فردی با تجربه انجام شود، زیرا ارگانیسم را باید از آمیب های غیر بیماریزا و گویچه های سفید خون که اغلب با تروفوزییت آمیب اشتباه می شوند، افتراق داد. در برخی از همه گیری های ناشی از sd1، آمیب هیستولیتیکا نیز یافت شده است و تصور بر این بوده که علت بیماری است. به دلیل این تشخیص نادرست، مبتلایان به دیسانتری با داروهای ضد آمیب درمان شده اند و نتیجه آن ادامه انتقال sd1 و افزایش مرگ و میرهای پیشگیری پذیر بوده است. در هنگام همه گیری دیسانتری یافتن آمیب هیستولیتیکا در مدفوع خونی نشان دهنده علت همه گیری یا حتی علت دیسانتری در فرد یادشده نیست.

8. همه گیری شناسی دیسانتری ناشی از شیگلا • همه گیری های دیسانتری در کشورهای در حال توسعه معمولا ناشی از sd1 است. این باکتری یکی از عوامل بیماریزای روده است که به شکل نامعمولی کشنده می باشد و همه گیری های دیسانتری یا شکل بومی آن را همراه با مرگ و میر فراوان موجب می شود. همچنین شایع ترین علت طغیان های منطقه ای دیسانتری در مقیاس وسیع بوده و در سال های اخیر موجب همه گیری های گسترده در آمریکای مرکزی، جنوب آسیا و آفریقای مرکزی و جنوبی شده است، همه گیری آمریکای مرکزی که از سال 1969 تا 1973 میلادی طول کشید به بیش از 500000 مورد بیماری و 20000 مورد مرگ انجامید. همه گیری جنوب و مرکز آفریقا در سال 1979 میلادی آغاز شدو نخست شرق زییر، رواندا، و بروندی را درنوردید. در ابتدای دهه 1990، همه گیری دیسانتری به سمت جنوب گسترش یافت که در ابتدا زامبیا، سپس مالاوی، موزامبیک، زیمبابوه و جنوب آفریقا را گرفتار نمود. افزایش زیاد تعداد موارد بیماری که با اردوگاههای پناهندگان ارتباط داشت در سال 1994 میلادی در آفریقای مرکزی دیده شد.

9. الف. همه گیری شناسی شیگلا • جنس شیگلا به چهارگونه تقسیم بندی شود: شیگلا دیسانتری، شیگلا فلکسنری، شیگلا بویدی، شیگلا سونیی. هر یک از این گونه ها، به جز شیگلا سونیی چندین سرو تیپ دارند. به طور کلی، شیگلا سونیی در کشورهای توسعه یافته شایع تر است و شیگلا فلکسنری و شیگلا دیسانتری در کشورهای در حال توسعه بیشتر دیده می شوند. نسبت هر یک از گونه ها از کشوری به کشور دیگر تفاوت دارد. تفاوت Sd1 با دیگر گونه های شیگلا به قرار زیر است : • *تنها Sd1 همه گیری های گسترده و طولانی مدت دیسانتری می دهد. • * مقاومت به آنتی بیوتیک در Sd1 نسبت به دیگر گونه های شیگلا سریع تر و با فراوانی بیشتر رخ می دهد. • * عفونت با Sd1 به نسبت دیگر گونه های شیگلا شدیدتر، و طولانی تر است و در موارد بیشتری با مرگ و میر همراه است.

10. همه گیری شناسی اشریشیاکلی o157:H7 • اشریشیا کلی از عوامل بیماریزایی است که به تازگی شناخته شده است و بیماری شبه دیسانتری ایجاد می کند. بیماری به طور مشخص اسهال خونی است که اغلب تب بارز ندارد و عارضه HUS را می تواند به دنبال داشته باشد. این بیماری عمدتاً در کشورهای توسعه یافته دیده می شود. تنها یک طغیان تایید شده در کشوری در حال توسعه رخ داده است. در سال 1992 میلادی در سوزایلند 20000 نفر مبتلا شدند. طغیان های دیگری هم به نظر می رسد که رخ داده باشد ولی تایید نشده است. • انتقال بیماری عمدتاً از راه خوردن گوشت گاو که خوب پخته نشده باشد، شیر پاستوریزه نشده، و غذاهایی است که با موادی از منشأ حیوانی در تماس بوده اند. طغیان هایی که با انتقال بیماری از راه آب همراه بوده، همچنین طغیان هایی که با شناکردن در دریاچه های آلوده ارتباط داشته، گزارش شده است. • ارگانیسم سمومی همانند آنچه توسط Sd1 ساخته می شود، می سازد. سودمندی درمان با عوامل ضدمیکروبی در بهبود دوره یا سرانجام عفونت با o157:H7 نشان داده نشده است. در واقع، درمان با برخی از عوامل ممکن است سرانجام را بدتر نیز بکند. از آنجا که درمان توصیه نمی شود، آزمون حساسیت ضدمیکروبی برای o157:H7 بایسته نیست.

11. سالمونلا : • سالمونلاها در طیف وسیعی از مواد غذایی وجود دارند مانند : گوشت مرغ، گوشت قرمز، تخم مرغ، شیر غیرپاستوریزه، فراورده های لبنی، ماهی، سس های سالاد. • انتروکولیت شایع ترین تظاهر عفونت سالمونلایی است. بیماری در تمام سنین بویژه در کودکان و نوجوانان مشاهده می شود. • دوره ی هفتگی بیماری 3-5 روز می باشد. • علایم بالینی : تهوع، سردرد، استفراغ، اسهال همراه با مخاط و خون، تب و گا هاگرز می باشد.

12. 2-روش های نمونه گیری و ارسال به آزمایشگاه : • نمونه گیری و انتقال نمونه های مدفوع : • نمونه های مدفوع یا سواب مقعد باید از 10 تا 20 فرد که با معیارهای زیر مطابقت می کنند گرفته شود : • *در زمان نمونه گیری اسهال آبکی(وبا) یا اسهال خونی (دیسانتری) داشته باشند. • * در زمان نمونه گیری، بیش از 4 روز از شروع بیماری نگذشته باشد. • * درمان ضد میکروبی برای اسهال دریافت نکرده باشند.

13. نمونه گیری مدفوع • نمونه های مدفوع بیماران را در ظرف پاکیزه ای که باقی مانده مواد ضد عفونی کننده یا شوینده در آنها موجود نباشد، در آنها محکم بسته شود و نشتی نداشته باشد، گردآوری کنید. نمونه ها نباید از لگن مدفوع گرفته شود زیرا ممکن است باقیمانده مواد ضدعفونی کننده یا دیگر مواد آلوده کننده در آنها موجود باشد. مدفوعی که در ماده نگهدارنده قرار نگیرد باید در صورت امکان در یخچال نگهداری شود و اگر قرار است کاری با نمونه ها انجام شود باید تا 2 ساعت پس از نمونه گیری باشد. نمونه هایی را که نمی توان به فاصله 2 ساعت از نمونه گیری کشت داد، باید در محیط انتقال قرار داد و بی درنگ در یخچال گذاشت.

14. قرار دادن مدفوع در محیط انتقال • مقدار اندکی از مدفوع را می توان با فروبردن سواب سرپنبه ای یا سرپلی استری به درون مدفوع و چرخاندن آن برداشت. در صورت مشاهده بلغم یا تکه هایی از سلول های پوششی روده کوچک در مدفوع باید با سواب از آنها نمونه گرفت و سواب را بی درنگ در محیط انتقال قرار داد. ( در صورت امکان محیط انتقال باید حدود 1 تا 2 ساعت خنک شده باشد.) سواب را به ته لوله محیط انتقال برانید و بخش بالایی چوب را که با انگشتانتان لمس می کنید، بشکنید و دور بیاندازید در پیچ لوله را سرجایش بگذارید و محکم کنید. لوله را در یخچال یا یخدان قرار دهید.

15. نمونه گیری با سواب های مقعدی • سواب های مقعدی را به صورت زیر می توان گرفت :1) سواب را با فروکردن در محیط انتقال سترون مرطوب کنید، 2) به اندازه 2 تا 3 سانتی متر داخل اسفنکتر رکتوم فرو برید و بچرخانید، 3) سواب را بیرون بکشید و نگاه کنید تا مطمئن شوید که مدفوع به ثواب چسبیده باشد. سواب را بی درنگ به داخل محیط انتقال آن چنان که در بالا توضیح داده شده است، فرو کنید. لوله را در یخچال یا یخدان بگذارید. • تعداد سواب های مورد نیاز بسته به تعداد پلیت هایی که تلقیح می شوند، متفاوت است. در کل، اگر قرار است نمونه ها از نظر بیش از یک عامل بیماریزا مورد بررسی قرار گیرند، باید دست کم دو سواب مدفوع یا سواب مقعدی از هر بیمار گرفت و هر دو سواب را در یک لوله انتقال قرارداد.

16. محیط انتقال • محیط انتقال کری بلر • محیط انتقال کری بلر را برای انتقال بسیاری از عوامل بیماریزای روده از جمله شیگلا، ویبریوکلرا، و اشریشیا کلی o157:H7 می توان به کاربرد. قوام نیمه جامد کری بلر موجب آسانی حمل و نقل می شود و محیط تهیه شده را پس از آماده سازی تا یک سال در دمای اتاق می توان نگهداری کرد. همچنین، کری بلر به دلیل pH بالایی که دارد(4/8)، محیط انتقال و نگهداری ویبریوکلراست.

17. نگهداری نمونه ها در محیط انتقال • اگر محیط انتقال در دمای اتاق نگهداری شده باشد، در صورت امکان، پیش از استفاده باید خنک شود. نمونه هایی که در محیط انتقال قرار دارند، باید تا زمانی که کاری روی آنها انجام شود، در یخچال نگهداری شوند. اگر قرار است نمونه ها را بیشتر از 2 تا 3 روز پیش از کشت دادن نگهداری کنید، بهتر است که بگذارید تا همان موقع در دمای 70 درجه سانتیگراد زیر صفر یخ بزنند. ممکن است بتوان عوامل بیماریزا را از نمونه هایی که داخل یخچال نگهداری شده اند تا 7 روز پس از نمونه گیری جداکرد؛ با وجود این، میزان جداسازی پس از1تا 2 روز اول کاهش می یابد روی پلیت بردن، نگهداری در یخچال،یا یخ زدن بی درنگ نمونه هایی که در کری بلر قرار دارند، به ویژه جهت جداسازی شیگلا که از دیگر ارگانیسم های روده حساس تر است، اهمیت دارد.نمونه های مدفوع که از بیماران مبتلا به وبا گرفته شده ودر محیط انتقال قرارگرفته است،نیاز به نگهداری در یخچال ندارد مگردر مواردی که نمونه ها در معرض دمای بالا(بیش از40 درجه سانتیگراد) باشند.

18. نمونه هایی که در محیط قرار نگرفته اند. • هنگامی که محیط انتقال دردسترس نیست، یکی از راه ها یی که برای نمونه گیری وانتقال نمونه های مشکوک به ویبریو کلرا وجود دارد، فرو بردن تکه ای از کاغذ صافی، گاز جراحی، یا پنبه درمدفوع مایع وقرار دادن آن در کیسه ای پلاستیکی است.در کیسه باید محکم بسته باشد تا نمونه مرطوب باقی بماندو خشک نشود. افزودن چند قطره سالین سترون به کیسه ممکن است بتوانداز خشک شدن نمونه جلوگیری کند.با این که بهتر است.این روش برای انتقال نمونه های شیگلا یا اشریشیا کلیo157:h7 مناسب نیست وبه نسبت محیط انتقال، برای حفظ ارگانیسم های ویبریوکلراکم ترکارایی دارد.

19. آماده کردن نمونه ها برای ارسال • شماره نمونه و در صورت امکان نام بیمار وتاریخ نمونه گیری باید با شکلی خوانا بر روی برچسب لوله نمونه نوشته شود.شماره ها را بر روی بخش بخار گرفته لوله نمونه با قلمی پاک نشدنی بنویسید. اگر بخش یخ زده روی لوله وجود نداشت، این اطلاعات را روی قطعه ای از نوار چسب کمک های اولیه بنویسید وخوب برروی ظرف نمونه بچسبانید.اطلاعات بیمار باید بر روی داده برگ ثبت شود، یک نسخه با نمونه ها ارسال ودیگری توسط فرستنده نگهداری شود.

20. نمونه های درون یخچال • نمونه هایی که در یخچال نگهداری شده اند را باید در جعبه های عایق همراه با یخ یا بسته های یخ به آزمایشگاه ارسال کرد.اگر یخ مرطوب استفاده شود، لوله یا ظرفرا باید در ظرف ضد آب همچون کیسه های پلاستیکی که بتوان در آنها را محکم بست قرار داد تا نمونه ها از آبی که از ذوب یخ تشکیل می شود در امان بمانند.

21. 3-شناخت میکروارگانیسم های بیماری زای منتقله از آب و غذا : • تظاهرات بالینی شیگلادی سانتری : • شاه نشانه عفونت با sd1 اسهال همراه با خون (دیسانتری) است.شیگلا با تهاجم به سلول هایی که روده فراخ را فرش کرده اند وتخریب آنها، ایجاد زخم مخاطی واسهال خونی می کند. بیماران مبتلا به دیسانتری به جز مدفوع خونی، اغلب تب،زورپیچ شکم، ودرد مقعد نیز دارند. با وجود این، تظاهر بالینی عفونت، طیف گسترده ای از اسهال خفیف تا شدید با یا بدون وجود خون در مدفوع را دربر می گیرد. در تقریبا نیمی از موارد، شیگلا اسهال غیر خونی حاد می دهد که از نظر بالینی از اسهال های ایجاد شده توسط دیگر عوامل بیماریزای روده افتراق پذیری نیست.شدت علایم با مقدار میکروب خورده شده ارتباط دارد. امکان رخداد عفونت های بدون علامت وجود دارد ولی نه به اندازه ای که در عفونت های ویبریوکلراo دیده می شود.با این که ارگانیس ها ممکن است تا هفته ها دفع شوند، حالت ناقل مزمن رخ نمی دهد. عفونت های sd1 درخردسالان، افراد مسن، ومبتلایان به سوء تغذیه، اغلب وخیم تر وکشنده تر است.با این که بیشتر بیماران در مدت7 روز بدون عارضه بهبود می یابند،اسهال پایدار گه گاه رخ می دهد. • عفونت با sd1 می تواند با عوارض تشنج، سپسیس، بیرون زدگی رکتوم، مگاکولون سمی همراه باشد.سندرم همولیتیک اورمی(hus) که با سه نشانه کلاسیک آنمی همولیتیک، ترومبوسیتوپنی و نارسایی کلیه شناخته می شود، عارضه ای فراوان تر است. این عارضه ممکن است خفیف با بهبود سریع یا چنان وخیم باشد که به نارسایی کلیه ومرگ بیانجامد.

22. تظاهرات بالینی وبا : • وبا بیماری اسهالی ترشحی است. سم روده ای ساخته شده توسط ویبریوکلرا o1 و o139 موجب سرازیر شدن مقدار زیادی مایع و الکترولیت به داخل روده می شود. در نتیجه اسهال آبکی شدید، از دست رفتن گردش و حجم خون، اسیدوزمتابولیک، از دست رفتن پتاسیم بدن، و سرانجام کلاپس عروقی و مرگ، به سرعت رخ می دهد. در موارد وخیم، اسهال ممکن است به سرعت موجب از دست رفتن 10% یا بیشتر از وزن بدن همراه با شوک هیپو ولمیک و مرگ شود؛ با وجود این 75% یا بیشتر از عفونت های ابتدایی با ویبریوکلرا o1 و o139 ممکن است بسته به دوز عفونتزا بدون علامت باشد. از 25% افرادی که عفونت های علامت دار دارند، بیشتر آنان دچار بیماری خفیف هستند. تقریباً 5% از بیماران دچار بیماری نه چندان شدیدی هستندکه به توجه پزشکی نیاز دارد ولی به بستری در بیمارستان نیازی نیست. تنها در حدود 2% از بیماران، بیماری چنان پیشرفت می کند که به شکلی مرگبار به نام «cholera gravis» در می آید. احتمال وبای شدید در بیمارانی که گروه خونی o دارند بیش از دیگر انواع گروه های خونی است.

23. درمان • موفقیت در درمان بیماران مبتلا به وبا بسته به جایگزینی سریع مایع و الکترولیت های از دست رفته تفاوت می کند. میزان مرگ و میر با به کارگیری درمان مناسب کمتر از 1% موارد گزارش شده است. آب و الکترولیت ها را از راه دهان یا درون سیاهرگی(I.V) به سرعت می توان جایگزین کرد. درمان I.V در بیماری که در شوک عمیق به سر می برد یا توان نوشیدن مایعات را ندارد، مورد نیاز است.

24. 4-روش تشخیص هیکروارگانیسم های پاتوژن روده ای و ویبریومکر : • جداسازی و شناسایی اشریشیاکلی o157:H7 : • اشریشیاکلی o157:H7 به سرعت لاکتوز را تخمیر می کند و از دیگر سروتیپ های اشریشیاکلی که بر روی محیط های متداول لاکتوزدار رشد می کنند قابل افتراق نیست. با وجود این، تقریباً تمام موارد جداشده o157:H7 برخلاف حدود 80% از دیگر اشریشیاکلی ها، ایزومر راست گردان سوربیتول را به آهستگی تخمیر می کنند یا اصلاً تخمیر نمی کنند. • آگار SMAC که محیط انتخابی برای جداسازی o157:H7 است، با بهره گیری از همین ویژگی و جایگزینی کربوهیدرات سوربیتول به جای لاکتوز در آگار MAC ساخته شده است. پرگنه های سوربیتول منفی بر روی SMAC بی رنگ به نظر می رسند. • معمولاً نیازی به استفاده از محیط غنی کننده برای جداسازی o157:H7 از فردی که بیماری حاد دارد، نیست. سپس در دمای 35 تا 37 درجه سانتی گراد به مدت 18 تا 24 ساعت گرماگذاری کنید. پس از گذشت این مدت مقدار و نوع رشد صورت گرفته (برای مثال: سوربیتول- مثبت یا سوربیتول- منفی) روی SMAC را باید برای نمونه هر بیمار در داده برگ ثبت کرد. پرگنه های مشکوک به o157:H7 بی رنگند و حدود 2 تا 3 میلی متر قطر دارند.

25. پرگنه های سوربیتول- منفی را که از SMAC انتخاب کرده اید با آنتی سرم یا معرف های لاتکس اشریشیاکلی o157 (لاتکسی که با آنتی بادی o157 پوشانده شده و لاتکس شاهد) مطابق روش های پیشنهادی سازنده آزمایش کنید. پرگنه های موشکی را که مستقیماً از پلیت SMAC برداشته اید، با آنتی سرم می توانید آزمایش کنید یا می توانید روی محیطی غیر انتخابی( برای مثال، HIA) کشت دهید و روز بعد آزمایش کنید. با این کار رشد بیشتری برای انجام آزمایش آگلوتیناسیون فراهم می شود( با وجود این، برخی از سازندگان معرف های لاتکس o157، تنها آزمایش بر روی پرگنه هایی را که مستقیماً از پلیت برداشته شده است، توصیه می کنند.) اگر آزمایش بر روی پرگنه هایی انجام شود که مستقیماً از پلیت برداشته می شوند، پرگنه ای که با معرف لاتکس o157 واکنش مثبت می دهد باید برای آزمایش های بعدی به محیط دیگری هم منتقل شود. هنگامی که پرگنه ای از پلیت به عنوان o157 مثبت شناسایی شد، نیازی به آزمایش دیگر پرگنه های همان پلیت نیست.

26. پرگنه های o157:H7 بر روی SMAC بی رنگ هستند. پرگنه های اشریشیاکلی به جز o157 صورتی رنگ هستند.

27. جداسازی و شناسایی شیگلا : • تلفیق آگار انتخابی • نمونه های مدفوع باید از تحویل به آزمایشگاه در اسرع وقت به روی پلیت برده شوند. محیط های انتخابی را می توان تنها با یک قطره مدفوع مایع یا سوسپانسیون مدفوع تلقیح کرد، راه دیگر آن است که از سواب مقعدی یا سواب مدفوع استفاده شود. • اگر از سواب برای تلقیح محیط انتخابی استفاده شود، ابتدا فضایی به قطر 5/2 سانتی متر بر روی سطح پلیت محتوای آگار آغشته می شود و سپس سطح پلیت ها به منظور جداسازی خط کشیده می شوند. روی هم افتادگی خطوط کشیده شده بر سطح آگار در محیط هایی همچون XLD که میزان انتخابی بودن آنها زیاد است بیش از محیط هایی که میزان انتخابی بودن آنها کم است، لازم می باشد. نکته مهم در هنگام تلقیح نمونه ها به سطح پلیت برای جداسازی، استفاده از تمام سطح پلیت برای افزودن احتمال به دست آوردن پرگنه های کاملاً جدا از هم است. پلیت ها باید به مدت 18 تا 24 ساعت در دمای 35 تا 37 درجه سانتیگراد گرماگذاری شوند.

28. جداسازی شیگلای مشکوک • پس از گرماگذاری، میزان و نوع رشد( برای مثال تخمیرکننده لاکتوز یا تخمیر نکننده لاکتوز) در هر یک از محیط های جداسازی مورد استفاده برای هر کدام از نمونه های بیماران ثبت می شود. پرگنه های شیگلا بر روی MAC به صورت پرگنه های بی رنگ محدبی که حدود 2 تا 3 میلی متر قطر دارند به نظر می رسند. • پرگنه های sd1 ممکن است کوچک تر از این باشند. پرگنه های شیگلا بر روی آگار XLD به صورت پرگنه هایی صاف به قطر حدود 1 تا 2 میلی متر و به رنگ صورتی شفاف یا قرمز هستند. پرگنه های sd1 بر روی آگار XLD، بر خلاف دیگر گونه های شیگلا اغلب بسیار ریز هستند. پرگنه های مشکوک را از پلیت های MAC و XLD انتخاب کنیدو به داخل محیط مناسب غربالگری همچون آگار کلیگلرآهن (KIA) یا آگار سه قندی آهن (TSI) تلقیح کنید.

29. روش خط کشیدن روی محیط پلیت برای جداسازی شیگلا

31. پایان