ź ródło: novinka.pl/

1. Polonista (aneks do definicji)Istnieje trzeci rodzaj polonisty, o którym nie wspomniano w poprzedniej definicji. To polonista – terytorialny, odmiana – porządek przede wszystkim. Cechą charakterystyczną tegoż jest:wkraczanie na lekcje równo z dzwonkiem lub jeszcze przed jego dźwiękiem na lekcję, co doprowadza uczniów do konsternacji; cichutkie mówienie, do tego stopnia, że panie woźne zaglądają do sali, myśląc, że nikogo w środku nie ma; absolutnie poprawnie terminowo oddawanie prac, co pozostaje w dużym kontraście do jednego z gatunków z poprzedniego opisu katalogowego;ustawiczne zdziwienie, odnośnie czytania lektur, że „jak to, jesteś dopiero na dwudziestej stronie ”… naprawdę? To niemożliwe…” ciągłe poprawianie estetyki terytorium Sali Lekcyjnej – żadna ławka nie może stać krzywo, żaden kwiatek nie może mieć zwiędniętego liścia, a na biurku wszystko musi mieć swoje miejsce;na lekcji nie można kichać, ot tak sobie, należy podejść do biurka i zaopatrzyć się w chusteczkę higieniczną; i ulubione powiedzenia: „zeszyt do polskiego jak świętość do matury przechowujecie”; „o, a tu jest ciekawostka językowa… czas zaprzeszły, niezwykle pasjonujące zagadnienie…”Ma tendencje do współczucia uczniom i podziwiania Ich, że z nim wytrzymują. źródło: http://novinka.pl/ źródło tła: http://subtlepatterns.com/?s=green źródło: tekst – p. Lidia Dysarz, polonistka II LO w Sopocie