بسم الله الر حمن الر حیم

1. بسم الله الر حمن الر حیم

2. کوچینگ در زمان مسابقات گردآورنده: ساراسلطانی مربی تنیس روی میز ) استان خوزستان ( استاد راهنما: جناب آقای امیر عمیدی کلاس مربیگری ممتاز ملی و تربیت مدرس مربیگری شیراز - 9 تا 11 بهمن 1387

3. تعریف کوچینگ: کوچینگ در تنیس روی میز عبارت است از یک سری آموزشها و راهنماییهای فیزیکی (تکنیکی و تاکتیکی) و روحی و روانی توسط مربی به یک فرد که بعدها بازیکن نامیده می شود، به منظور موفقیت وی در اجرای صحیح آن تکنیکها وتاکتیکها و کسب امتیاز و نهایتا پیروزی در یک مسابقه انفرادی، تیمی یا دوبل. کوچینگ هنگام مسابقه : این گوشزدها و راهنماییها هنگام یک مسابقه می تواند شامل یادآوری و مرور سریع تکنیک ویا تاکتیک موردنظر، جلب توجه بازیکن به نقطه ضعف بازی حریف و نقطه قوت بازی خود وی، ایجاد تعادل روحی و روانی بازیکن و... باشد.

4. مراحل کوچینگ پیش از مسابقات: شامل آموزش و تقویت کلیه تکنیکها و تاکتیکها، آمادگی جسمانی، آمادگی روحی و روانی، تعیین استراتژی یا شگرد بازی یک بازیکن در طول تمرینات و مسابقات تدارکاتی می باشد. - تکنیکها شامل گارد، راکت گیری صحیح، حرکات صحیح پاها دستها، ضربات مختلف فورهند وبکهند ( شامل درایو، لوپ یا تاپ اسپین، تک، انواع کات روی میز و دور از میز، فلیک، لیفت، دراپ شات، پوش، انواع سرویسها با محورهای پیچ مختلف و .... می باشد. - تاکتیکها شامل ادغام انواع تکنیکها می باشد. - آمادگی جسمانی شامل استقامت، سرعت، عکس العمل، چالاکی، چابکی، قدرت، تعادل، دقت و انعظاف پذیری - آمادگی روحی وروانی شامل تمرکز، اعتماد به نفس، افزایش روحیه جنگندگی و جسارت، کاهش استرس و اضطراب، اعتماد به مربی و دانشش، و.... در مرحله پیش از مسابقات وظیفه مهم مربی این است که پس از آموزش موارد ذکر شده فوق به بازیکن، نحوه استفاده صحیح و به موقع از موارد مذکور را در مسابقه به وی بیاموزد. این آموزشها وتوصیه های مهم بایستی مکررا (شفاهی و عملی) به بازیکن گوشزد گردد تا بازیکن هنگام مسابقات به صورت غیر ارادی آنها را اجرا نماید.

5. توصیه های مهم قبل از مسابقات: 1 - بازیکن در فصل تمرینات باید کاملا توجیه شود که هنگام مسابقات روی بازی خود کاملا تمرکز داشته و به شرایط اطراف بی توجه باشد. یک نمونه از تمریناتی که می تواند در این زمینه موثر باشد ذیلا ذکر می گردد: در سالن تمرین بین 2 بازیکن مسابقه می گذاریم، و از بقیه بازیکنان می خواهیم تا می توانند سروصدا کرده و ضمن شلوغ نگه داشتن سالن، به تشویق یکی از آنها پرداخته و سعی در تضعیف روحیه دیگری داشته باشند. در جلسه بعدی تمرین، همین شرایط را برای بازیکن دیگر ( و در جلسات بعد برای دیگر بازیکنان ) ایجاد می نماییم. درمورد بازیکنانی که شرایط روحی ضعیفتری دارند این مورد و یا سخت تر از این مورد ( مثلا برگزاری مسابقه تدارکاتی و ایجاد شرایط مشابه برای بازیکن مورد نظر ) را فراهم می آوریم. 2 – به بازیکن باید ارزش 2 دقیقه دست گرمی قبل ازمسابقه فهمانده شود. به وی آموزش داده شود که راکت بازیکن حریف ( نوع چوب، ابر داشتن یا نداشتن رویه راکت، داخل یا بیرون بودن دون لاستیک و میزان قطر و ارتفاع دونها) را چک نموده، توجه نماید حریف بیشتر با کجای راکتش و به کجای توپ ضربه می زند، فاصله اش از میز چقدر است ( حمله ای با فاصله نزدیک یا متوسط از میز است یا دفاعی دور از میز)، حرکات پایش چگونه است و تسلطش روی کدام جناح می باشد.

6. 3 – به بازیکنان تیم باید آموخت که در طول مسابقات در هر زمینه ای همواره یارو یاور یکدیگر بوده و در صورتی که یکی از اعضاء تیم مسابقه داشته باشد، بقیه به تشویق وی بپردازند. حتی در مسابقات انفرادی و در شرایطی که همه باخته و تنها یکی از آنها به دور بعد صعود کرده باشد. (لازم به ذکر است که بعضی از بازیکنان نیاز به تشویق ندارند و عنوان می دارند که تشویق، تمرکز آنها را بر هم می زند. بنابراین تشویق یا عدم تشویق یک بازیکن در درجه اول بستگی به شرایط روحی وروانی همان بازیکن دارد. اما در اصل قضیه، یعنی اهمیت دادن سایر هم تیمیها به بازی وی و تماشای مسابقات وی تاثیری ندارد.) 4 – بازیکنان تیم بایستی توجیه شوند در مسابقات انفرادیدر صورتی که 2 بازیکن تیم ( یا حتی بیشتر) به صورت همزمان مسابقه داشته باشند، مربی فقط یکی از آنها را کوچ نموده و کوچینگ بقیه را به کاپیتان و یا مابقی اعضای تیم خواهد سپرد. (ذکر این نکته ضروری است که در این شرایط مربی بازیکنی را انتخاب می نماید که سطح بازیش با سطح بازی حریف یکسان بوده و در صورت راهنمایی احتمال بردش بیشتر است. و کوچینگ مسابقات همزمانی را که بازیکنانش با حریفان بسیار ضعیف و بسیار قوی روبرو هستند کنار می گذارد. ) 5- بازیکن باید توجیه شود که گرم کردن پیش از مسابقات بسیار حائز اهمیت است.

7. 6- بازیکنان یک تیم باید توجیه شوند که در زمان مسابقات در صورتیکه مسابقات خودشان تمام شده است مسابقات بازیکنان دیگر را تماشا کرده (خصوصا زمانیکه مسابقاتشان ادامه دارد بازیهای حریفان بعد ی خود را تماشا کرده) و ازنقاط قوت و ضعف آنها نت برداری نموده و سپس در مورد آنها با مربی تبادل نظر کنند و تکنیک و تاکتیک مناسب را برای زمان مسابقه انتخاب نمایند. 7- مربی موظف است به بازیکنان تفهیم نماید که در فواصل بین گیمها و زمان تایم فقط مربی حق دارد با بازیکن صحبت کرده و نکات لازم را بگوید و سایر بازیکنان مستقیما حق کوچینگ ندارند ولی اگر موردی به نظرشان برسد می توانند آن را با مربی در میان گذاشته تا مربی در صورت صلاحدید، آنرا به بازیکنی که در حال مسابقه دادن است منتقل نماید.

8. کوچینگ قبل از اعزام به مسابقات و در طول مسابقات مربی باید به بازیکن بگوید که قبل از رسیدن به سالن مسابقه، چسب کاریش را انجام داده چون ممکن است به دلیل خراب شدن ماشین، ترافیک، و سایر موارد غیر قابل پیش بینی به سالن مسابقه دیر برسد و فرصت چسب کاری نداشته باشد. ضمنا نوشیدنی، حوله، و سایر ملزوماتش را همراه داشته باشد. در خصوص رده های سنی پایین تر(مخصوصا خردسالان) لازم است مربی در خصوص تغذیه هنگام مسابقات حتی با خانواده آنها مشورت نموده و توصیه های لازم را نماید. خواب یک بازیکن می تواند اثر مستقیمی در نتیجه مسابقه وی داشته باشد بازیکنی که شبهای مسابقات خواب و استراحت خوبی داشته باشد روز مسابقه سرحال و بشاش بوده و این امر باعث نتیجه گیری مثبت در کسب امتیازات وی خواهد بود و این از وظایف مربی است که وی را مجبور نموده به موقع استراحت نماید. زمانیکه نتیجه بازی تیمی به مسابقه آخر کشیده می شود، نباید به بازیکنی که آن بازی را انجام می دهد فشار وارد کرده و از وی انتظار برد داشته باشید. بلکه باید در این زمینه با روانشناسی با وی برخورد کرده و از او بخواهید برود و بهترین بازیش را انجام دهد، برد و باخت مهم نیست بلکه مهم اینست که حداگثر تواناییش را در این بازی به کار بندد و بهترین بازی که می تواند انجام دهد. مربی با گفتن این جملات بار روحی و روانی بازیکن را کاهش داده و باید بداند در هیچ شرایطی استرس و فشار روانی خود را نباید به بازیکن منتقل کند. در هر دور مورد بردن یا باختن با بازیکن برخورد یکسانی داشته باشیم نباید وقتی می برد با او مهربانتر رفتار کرده و وقتی او می بازد به تندی با او برخورد کنیم. کلا باید با بازیکن برنده و بازیکن بازنده تیم رفتار مشابهی داشت.

9. در این مرحله (پیش از مسابقات) کلیه توصیههای تکنیکی، تاکتیکی و روحی- روانی باید به صورت عملی انجام گردد.

10. ازآنجاکه مبحث مورد نظر در این مقاله مبحث مربی گری در زمان مسابقات می باشد، پس از اتمام مقدمه به آن می پردازم. بنابراین ابتدا مرحله آخر یعنی کوچینگ پس از مسابقات را گوشزد می نمایم: بحث روحی و روانی:مربی موظف است بعد از پایان مسابقات با شناخت کامل از میزان آمادگی روحی و روانی هر بازیکن در طی مسابقات، پس از پایان مسابقات برای افزایش این آمادگی اقدامات لازم را بعمل آورد. (مثلا چنانچه بازیکنی علی رقم بازی خوبی که از خودارایه داده، مسابقه حساسی را باخته است مربی باید به تشویق وی پرداخته و در طول جلسات تمرین بازیکن مربوطه را از لحاظ روحی شارژ نموده و به آینده و بردن مسابقات حساس بعدی امید وار نماید و یا مثلا بازیکنی تحت تاثیر مسایل حاشیه و اطراف محل مسابقه، با وجود اینکه قادر به بردن آن مسابقه بوده باخته است در اینجا مربی حتما باید روی این ضعف بازیکن کار عملی انجام دهد.) بحث تکنیک و تاکتیک و آمادگی جسمانی: این مورد برای مربی بسیار راحتر از مورد فوق می باشد مربی باید روی نقاط ضعف بازیکن کار نموده و نقاط قوتش را یادآوری نماید. اشکال کار بسیاری از بازیکنانی که در دریافتها موفق نیستند حرکت پای اشتباه آنها است. بسیاری از اوقات کار روی حرکات صحیح پاها، بازیکن را قادر می سازد گه بسیارموفق عمل کند و به راحتی به توپ رسیده و تکنیک صحیح را اجرا نماید.

11. «مهمترین مسئله بعد از پایان مسابقه، نتیجه گیری از بازی بازیکن می باشد.»

12. کوچینگ حین مسابقه گذشته از رده سنی خرد سال که در آن، هدف از مسابقه کسب امتیاز و برد و باخت نیست در مابقی رده های سنی کوچینگ جهت کسب امتیاز در هنگام مسابقات بسیار حایز اهمیت است.

13. مسابقه با حریفان مختلف 1- مسابقه با حریف ضعیفتر: بازیکن باید بداند که مسابقه با حریف ضعیف تر را جدی بگیرد و کلیه تاکتیکها و تکنیک هایی که در یک مسابقه با حریف هم سطح خود جرات پیاده کردنشان را ندارد اجرا نماید. بازیکن در چنین شرایطی استرس نداشته و کار خود را راحت انجام می دهد که در اینصورت کار مربی نیز راحتر است. که در اینصورت کار مربی نیز راحت است. فقط باید بازیکن فهمانده شود که علی رقم جدی گرفتن بازی کلیه تاکتیک ها و تکنیک های مشکل را پیاده نموده تا در مسابقا مهمتر بعدی جرات اجرای آنها را داشته باشد. گاهی اوقات پیش می آید که بازیکن به حریف بسیار ضعیفتر از خود می بازد چرا که بازی را جدی نگرفته و فرصتها را از دست داده است.

14. 2- مسابقه با حریف هم سطح یا کمی قوی تر از خود بازیکن کوچینگ چنین مسابقه ای برای مربی بسیار مشکل و توام با استرس زیاد است. چراکه بازیکن در این شرایط استرس و اضطراب زیادی داشته و جرات پیاده کردن توانایی های خود را ندارد، چون معمولا گیمها با امتیازات مساوی و حداکثر با یک یا دو امتیاز کمتر یا بیشتر پیش می رود که این برای بازیکن استرس زیادی را به ارمغان می آورد. مربی موظف است بازیکن را در وقفه های بین گیمها و تایم کاملا آرام نموده و حتی الامکان به وی تفهیم نماید که فقط از او انتظار نمایش بازی زیبایی را دارد، که در آن تمام توانایی های وی ارائه شود و بردوباخت در این مسابقه اصلا مهم نیست. دراینجا نحوه صحبت مربی با بازیکن بسیار مهم است. تون صدای مربی و حرفهایش نباید به گونه ای باشد که استرس بازیکن را بیشتر نماید چرا که در اینصورت باخت بازیکن حتمی است. متاسفانه بعضی از مربیان بجای آرام کردن بازیکن و تعدیل شرایط روحی وی، با صدای بلند و یا حتی کمی اخم که بر چهره دارند باعث بیشتر بر هم ریختن تعادل روحی و روانی بازیکن می شوند که باید در این زمینه دقت نمایند که بسیار آرام و مهربان با بازیکن برخورد نموده و سعی نمایند آثار استرس در چهره خود را از بین ببرند. چرا که بنده معتقد هستم که بازیکنی که از لحاظ روحی درشرایط نرمالی بسر می برد، بهترین بازی خود را به نمایش گذاشته و زیاد نیاز به کوچ ندارد و در صورت کوچ شدن نصایح مربی را به راحتی اجرامی نماید چراکه مغز وی بخاطر آرامشی که دارد به راحتی قادربه فرمان دادن به سایراعضای بدنش می باشد.

15. 3- مسابقه با حریف بسیار قوی تر از خود بازیکن: در این مسابقه چون انتظار برد از بازیکن وجود ندارد، بهتر بازی می کند ولی مربی باید بازیکن را توجیه نماید که به خاطر احتمال زیاد باخت، بی تفاوت بازی نکند. در این بازی نیز بازیکن باید همه تواناییهای خود را به کار ببرد تا جرات پیاده کردن تکنیکها وتاکتیکهای مهم را داشته باشد البته شانس استفاه از این تاکتیکهای مهم در جهت کسب امتیاز، کمتر از مسابقه باحریف ضعیفر تر است چون در هر صورت بازیکن بسیار قوی، فرصت کمتری جهت کسب امتیاز به بازیکن می دهد. ولی درهرصورت ریسک کردن در چنین مسابقه ای بهتر از احتیاط کردن است چون بازیکن این فرصت را پیدا می کند که تجربه یک بازی خوب با بازیکن سطح بالا را بدست آورد. ( البته شرایط حاکم بر تیم از قبیل اهمیت برد یا باخت و یا حتی انتظار باخت با امتیازات بالاتر است که این تصمیم گیریها را رقم می زند.)

16. وقفه بین گیمها: • مربی در طی یک گیم باید موارد ضعف و قوت بازیکن خود و بازیکن حریف را یادداشت نموده و در وقفه بین گیمها موارد ضعف حریف را به بازیکن خود گوشزد نماید. و بعد از پایان مسابقات نقاط ضعف بازیکن خود را به وی متذکر شده و در صدد رفع آن برآید. در طی مسابقه گوشزد نمودن نقطه ضعف حریف به بازیکن باعث حفظ روحیه بازیکن خودی می شود. مربی نباید موارد ضعف بازیکن خود را در زمان مسابقه به وی گوشزد نماید چرا که باعث تضعیف روحیه و استرس وی می شود. مربی باید به یاد داشته باشد که مدت هر وفقه یک دقیقه است که به سرعت می گذرد در طی این یک دقیقه حالات روحی و روانی بازیکن در تصمیم گیر مربی جهت کوچ روانی و یا تاکتیکی موثر است. گاهی اوقات بازیکن آنقدر به هم ریخته و از خود بی خود شده است که کوچ تاکتیکی نه تنها تاثیری ندارد بلکه باعث بیشتر گیج شدن و عصبی تر شدن وی می گردد. مربی در این شرایط فقط وظیفه دارد بازیکن را از لحاظ روحی و روانی آرام نماید. نوع صحبت کردن و حالات چهره مربی جهت آرام نمودن بازیکن بستگی به خصوصیات اخلاقی و روحی بازیکن دارد. اما در کل گرفتن دستهای بازیکن در دست خود و نوازش آن، ایستادن یا نشستن مربی هنگامیکه بازیکن به طرفش می آید تا کوچ شود، دادن آب یا نوشیدنیهیا مجاز به دست او، لبخند زدن به بازیکن، گذاشتن دست روی شانه های او و مانند اینها باعث آرام تر شدن وی می گردد. در رده های سنی پایین تر وقتی نونهال یا نوجوان دچار استرس و اضطراب می گردد معمولا نوک انگشتان دستش سرد می شود مربی می تواند با نوازش کردن دستها و دمیدن هوای گرم درون ریه های خود به دستهای بازیکن باعث گرم شدن انگشتان و تا حدودی آرامش روحی وی گردد.

17. حالات مختلف بازیکن پس ازپایان یک گیم ومراجعه به مربی جهت کوچ شدن: 1- بازیکن گیم را به راحتی برده است: مربی باید ضمن تشویق به وی متذکر شود که در گیم های بعد دقت بیشتری کرده و بازیکن حریف را دست کم نگیرد. ضمنا تذکرات لازم را بدهد. 2- بازیکن گیم را به سختی بوده است: بازیکنی که در امتیازات مساوی بوده و گیم را با 2 امتیاز اختلاف بوده است (مثلا با امتیاز 11-13 و یا بیشتر) بسیار خسته و درمانده است. مربی باید یک تکه کوچک شکلات (چنانچه بازیکن میل داشته باشد) و یا نوشیدنی به بازیکن بخوراند و در همان حال روحیه اش را شارژ نماید. (مثلا بگوید من مطمئن بودم تو برنده گیم میشوی، و یا مطمئن بودم توانایی تو بیشتراست و ... ) ضمنا باید یک یا دو نکته تاکتیکی را نیز به وی گوشزد نماید.

18. 3- بازیکن گیم را با امتیاز نزدیک باخته است مثلا با 2 امتیاز اختلاف: این بازیکن بسیار عصبی است و خسته تر از مورد قبل می باشد. در اینجا مربی اصلا نباد وی را به یاد باختی که آورده بیاندازد و تنها باید بحث روانی را مد نظر قرارداده و او را آرام نماید (مثلا بگوید: فرصت جبران داری، روش بازی را فلان طور عوض کن، نتیجه می گیری، یا بگوید حالا در گیم بعدی روی ضعف حریف که فلان مسئله می باشد کارکن. ) 4- بازیکن تا امتیاز مثلا 8-10 عقب بوده، گیم را برده است: تشویق زیاد از سوی مربی لازم است، سپس مربی باید تمرکز بازیکن را بالا ببرد چرا که معمولا در چنین حالتی بازیکن بجای تفکر و تمرکز درگیر خوشحالی زاید الوصفش می باشد. ضمنا نکات لازم را گوشزد نماید. 5- بازیکن گیم را در حالی باخته است که مثلا با امتیاز 6-9 جلو بوده است: روحیه این بازیکن در میان موارد مختلف باخت، از همه بدتر و ناجورتر است. در این شرایط بازیکن معمولا به حدی عصبی است که به خود بد و بیراه می گوید و اصلا حوصله شنیدن حرفهای مربی را ندارد. در چنین حالتی مربی باید درصدد تعدیل روحیه بازیکن برآید و فقط کوچ روحی نماید. و در پایان ضعف حریف را یادآوری نماید. 6-بازیکن تحت تاثیر عوامل مختلف (قوی تر بودن حریف، تضعیف روحیه توسط تماشاچیان و ...) گیم را با فاصله امتیاز زیاد مثلا 5-11 باخته است: فقط و فقط کوچ روانی

19. «کوچ روانی از کوچ تاکتیکی به مراتب مهمتر است.»

20. تایم اوت: بسیاری از مربیان و بازیکنان اهمیت تایم را نادیده می گیرند در حالیکه تایم می تواند سرنوشت بازی را عوض نماید.

21. گرفتن تایم در موارد ذیل می تواند بسیار موثر باشد: 1- گوشزد نمودن تاکتیک صحیح: گاهی اوقات تحت بازیکن شرایط مختلف روحی و محیطی قادر به استفاده از تمام قابلیتهای خود که باعث کسب امتیاز می گردد نیست، مربی در این حالت تایم می گیرد تا به بازیکن تفهیم نماید مبه طور مثال اگر از فلان تاکتیک استفاده نماید موفق تر خواهد بود. 2- اصلاح تاکتیک اشتباه: بسیار پیش می آید که بازیکن متوجه نیست تاکتیک اشتباه پیاده می کند. یک تایم به موقع می تواند قبل از اینکه دیر شود این مسئله را بر طرف نماید. و توجه وی را به سایر تاکتیکهایش جلب نماید. 3- رفع خستگی و یا اسیب دیدگی: گاهی اوقات زمانی که بازیکن خسته و یا آسیب دیده است تایم می تواند باعث کاهش کمی از خستگی و آسیب دیدگی بازیکن گردد. 4- بدلیل عدم تمرکز بازیکن: بعضی از بزیکنان به شدت تحت تاثیر عوامل محیطی (مانند تشویق هم تیمی ها و مربی حریف، تشویق و صدای تماشاچیان، اشتباه ناخواسته داوری و ....) قرار می گیرند. مربی با تجربه با گرفتن تایم سعی در بهبود تمرکز بازیکن خود دارد.

22. 5- کاهش استرس: زمانیکه نتیجه مسابقه برای مربی و بازیکنش بسیار مهم باشد و بازیکن حریف نیز بازیکن خوب و با تجربه ای است بیشتراز سایرمواقع برای بازیکن استرس به همراه دارد. مربی با گرفتن تایم و کار روی مسئله روحی روانی بازیکن می تواند این استرس را حتی الامکان کاهش دهد. 6- کاهش براگیختگی حریف (شوک وارد کردن به حریف): گاهی در یک مسابقه حریف به آستانه برانگیختگی رسیده و به طور مداوم امتیاز کسب می کند. گرفتن یگ تایم به موقع، می تواند برانگیختگی بازیکن حریف را از بین برده یا کاهش دهد. 7- گوش زد نمودن نقطه ضعف حریف: گاهی بازیکن متوجه نقطه ضعف حریف نیست، بنابراین مربی با گرفتن تایم وی را از چنین نقطه یا نقاط ضعفی آگاه نموده و شرایط بهتر جهت کسب امتیاز توسط بازیکن خود را فراهم می نماید.

23. 8-جلوگیری از اشتباهات مربوط به رفتارهای غیر ورزشی(کاهش برانگیختگی خود بازیکن): به ندرت پیش می آید بعضی از بازکنان به خاطر عقب بدون امتیاز ممکن است ناخود آگاه دست به رفتارهای غیر ورزشی مثل لگد کوبیدن به میز، پرتاب ناجور توپ به سمت حریف هنگام تعویض سرویس، پرتاب راکت، ناسراگفتن به خود و.... بزنند که مربی برای جلوگیری از تکرار آن و عدم کسب کارتهای جریمه تایم می گیرد. گاهی نیز بالعکس بازیکنی بخاطر جلو افتادن در بازی و نزدیک شدن به برد ویا خوب بازی کردن (برانگیختگی) ممکن است دست به حرکات ویا صداهای عجیبی بزند که مناسب با شأن مسابقه نیست. مربی با گرفتن تایم سعی در کاهش آن دارد. 9- برای اتمام بازی: گاهی پیش می آید که بازیکنی روی امتیازات بالا متوقف شده و قادر به بردن و اتمام مسابقه نیست. مربی با گرفتن یک تایم به موقع می تواند نکاتی را گوشزد نماید که بازیکن با استفاده از آن بتواند سریعتر به برد دست یابد.

24. 10 - احساس نیاز خود بازیکن به تایم: • گاهی در طول یک مسابقه بازیکن به دلایل مختلف (مثل خستگی، افت فشار، سردرگمی، ناراحتی جسمی و...) احساس می کند به تایم نیاز دارد و آن را درخواست می نماید. مربی باید به نظر وی احترام گذاشته و با عدم موافقت با وی موجبات آزردگی خاطرش و در نتیجه احتمال بیشتر باخت وی را فراهم نیاورد. در یک مسابقه انفرادی که حق تایم با بازیکن است مربی نمی تواند دخالتی داشته باشد، ولی در مسابقه تیمی در صورتیکه خود بازیکن نیاز شدید به تایم احساس می نماید مربی بایستی با وی همکاری نماید تا حداقل، بازیکن دچار استرس و ناراحتی و در نتیجه از دست دادن کنترل بازی و مسابقه نگردد.

25. و آخرین نکته این که: « مربی باید دقت نماید در رده های سنی پایین( مثل خردسال و نونهال) زمان تایم فقط یک نکته کلیدی را به بازیکن توصیه نماید ودر رده های سنی بالاتر دو یا حداکثر سه نکته را گوشزد نماید. »