Część I

1. Część I TRUDNOŚCI W CZYTANIU

2. Zapewne zastanawiasz się, skąd biorą się trudności w czytaniu? • Otóż pierwszą przyczyną jest brak podstawowej wiedzy na temat funkcjonowania mózgu, a dokładniej ruchu, jakie wykonuje oko podczas czytania. • Zrozumienie treści informacji. • Szybkość przyswajania tekstu.

3. Omówmy je po kolei: • RUCH OKA PODCZAS CZYTANIA: Większość ludzi myśli, iż ruch oka odbywa się ruchem jednostajnymprostoliniowym po tekście, z prawej na lewą, przeskakując do początku następnej linii. Wyglądałoby to tak:

4. RUCH OKA PODCZAS CZYTANIA Jeśli oczy poruszałyby się w ten sposób, z pewnością byśmy nic nie zobaczyli. W rzeczywistości oko nie przesuwa się po długich, prostych liniach, ale wykonuje 2 istotne ruchy: ciągłe zatrzymania i gwałtowne przeskoki. Oko widzi wówczas, gdy może „unieruchomić obiekt”. Jeżeli obraz jest nieruchomy (np. tekst drukowany), to oko również powinno być nieruchome, aby go zobaczyć. Natomiast, jeśli obiekt porusza się, oko również powinno przemieszczać się za obiektem, aby go widzieć.

5. RUCH OKA PODCZAS CZYTANIA Wielkość pola widzenia oka możemy przedstawić graficznie w formie elipsy, która ma wymiar poziomy (liczba znaków) oraz pionowy, stanowiący 1/2 lub 2/3 wymiaru poziomego. Poniżej przestawiam 2 schematy: nieumiejętnego i umiejętnego użycia pola widzenia, co decyduje o liczbie fiksacji na linii wiersza, a tym samym o prędkości czytania.

6. Schemat wykorzystania pól widzenia podczas czytania wolne czytanie

7. Schemat wykorzystania pól widzenia podczas czytania szybkie czytanie

8. Zrozumienie treści informacji Umiejętność czytania to w istocie zrozumienie czytanego materiału, umiejętność jego oceny, zastanowienie się nad treścią oraz zajęcia stanowiska. Rozumienie tekstu to proces złożony, przebiegający w kilku etapach. Na proces ten składają się elementy: spostrzeżeniowe, pamięciowe, myślowo - rozumowe, wyobrażeniowe oraz emocjonalne - zależne od stosunku osoby czytającej do tekstu. Istotą rozumienia czytanego tekstu jest uchwycenie jego sensu, czyli treści. Zrozumienie tekstu może być: • dosłowne - bez wychodzenia poza treść zawartą w tekście (typowe dla dzieci rozpoczynających naukę czytania). Uchwycenie sensu opiera się jedynie na ścisłym kojarzeniu obrazów graficznych z ich znaczeniami oraz powiązaniu ogniw znaczeniowych w pewne struktury myślowe. • ukryte (domyślne) - dopiero w miarę uzyskiwania doświadczenia i wprawy w czytaniu, dziecko staje się zdolne do wykrywania sensu ukrytego w tekście, niewyrażonego bezpośrednio słowami. Dużą rolę - poza percepcją - odgrywają domysły językowe i domysły sensu, jak też własne doświadczenia czytelnika i jego stosunek emocjonalny do odbierania informacji. Należy pamiętać, że tekst zawierający zbyt trudne słownictwo powoduje niezrozumienie lub niepełne zrozumienie tekstu.

9. Zrozumienie treści informacji Rozumienie tekstu to wiele procesów, m.in: • spostrzeganie graficznych znaków słów, • ujmowanie znaczeń poszczególnych słów, • pamiętanie sensu przeczytanych wyrazów w momencie, gdy czyta się już następne, • przewidywanie, czyli antycypacja dalszego ciągu czytanego tekstu, • kojarzenie poszczególnych ogniw znaczeniowych w pewne całości myślowe, • kontrola, czyli weryfikacja przewidywań na podstawie nawrotu do apercepcji przeczytanego tekstu albo szukanie logicznych powiązań różnych elementów sensu.

10. 3. Szybkość przyswajania tekstu Istotnym elementem czytania jest wypracowanie elastyczności czytania polegającej m.in. na umiejętnym różnicowaniu przez czytelnika tempa czytania, w zależności od celu lektury oraz cech tekstu, tj. jego złożoności i przeznaczenia. Jeśli będziemy stosować to samo tempo i metodę do czytania do wszystkich tekstów, nigdy nie osiągniemy biegłości w czytaniu. Należy zatem zmieniać tempo czytania odpowiednio do stopnia trudności tekstu. Oznacza to, że dla zrozumienia poszczególnych tekstów potrzebny jest różny czas. Dlatego też ważnym elementem przed przystąpieniem do czytania jakiegokolwiek materiału jest przeprowadzenie jego wstępnej analizy oraz i próba określenia, jakiej szybkości wymaga dany tekst. Powinniśmy zapoznać się z konstrukcją, stylem i językiem tekstu oraz ocenić, czy jest on przystępny, czy też trudny. Jeśli tekst dotyczy obcej nam dziedziny, wówczas czytanie będzie wolniejsze. Nawet wprawni czytelnicy, zanim przyspieszą tempo czytania, zapoznają się najpierw z tematyką czytanego tekstu.

11. 3. Szybkość przyswajania tekstu Jeśli w tekście pojawia się nowa myśl, należy zwolnić tempo, aby zrozumieć i zapamiętać niezbędne informacje. W tekście mogą to być fragmenty zapisane np.: kursywą, wielkimi literami, podkreślenia, wypunktowanie itp. Bardzo często słowa sterujące w tekście (przykład poniżej) wymuszają na czytelniku zmianę tempa czytania. Słowa te sterują tokiem rozważań autora oraz czytelnika, który śledzi tok jego myśli. Są to na przykład: • lecz, mimo to, zamiast (w zamian), chociaż (jakkolwiek), wbrew temu (na przekór), przeciwnie - zatrzymują i zmieniają dotychczasowy bieg myśli, • skoro, przeto, ponieważ, bowiem, bo, gdyż - sygnalizują czynność wnioskowania, • przede wszystkim, następnie, wreszcie, na początek, po pierwsze, po drugie - sygnalizują kolejność poszczególnych fragmentów rozumowania. Umiejętne i świadome korzystanie z tych słów ułatwi nam szybkie i skuteczne zagłębianie się w tekst każdego autora.

12. Część II Różnice pomiędzy wolnym a szybkim czytaniem.

13. 1. Pole widzenia Im szersze jest pole widzenia, tym więcej tekstu widzimy naraz. Podczas szybkiego czytania pola widzenia rozkładają się regularnie, zazębiając się jedynie na samych końcach (gdzie widzenie staje się już mgliste). Z kolei przy wolnym czytaniu, pola widzenia w znacznym stopniu nakładają się na siebie, a to oznacza, że czytelnik ogląda ten sam tekst wiele razy.

14. 2. Rozumienie tekstu i „przeskoki” wzroku Jeśli potrafimy skoncentrować naszą uwagę na tekście, wówczas nie musimy wracać wzrokiem. Wiele wolno-czytających osób zatrzymuje wzrok podczas czytania (takie zatrzymania mogą trwać od 0,25s do 1,5s.), po czym po wzrokiem powraca do przeczytanych już wyrazów, a nawet linijek. Łatwo zatem obliczyć, że szybkość czytania spada u takiej osoby poniżej 100sł./min. Efektem będzie niezrozumienie czytanego tekstu. Podczas nauki szybkiego czytania należy to zjawisko wyeliminować. Czytając szybciej unikamy częstego zatrzymywania i w efekcie zaoszczędzamy czas. Spróbujmy zatem zredukować czas zatrzymań przynajmniej do ¼ sekundy oraz spróbować odczytać na raz 3-5 wyrazów.

15. 3. Antycypacja Antycypacja, czyli wyprzedzanie, przewidywanie, domyślanie się czytanego wyrazu (lub nawet zdania), po ujrzeniu pierwszych liter lub słów. Antycypacja ułatwia i przyspiesza czytanie, dzięki czemu nie czytamy jak dzieci w przedszkolu „składając litery”. Aby antycypacja działała, ważne jest, abyśmy posiadali jakąś wiedzę pierwotną, czyli – musimy posiadać duży zasób słów. Wówczas możemy czytać znaczenie szybciej, ze znacznie większym zrozumieniem. Doskonałym ćwiczeniem antycypacji, jest na przykład częściowe zasłanianie czytanego tekstu.

16. 4. Fonetyzacja (lub artykulacja) Polega na powtarzaniu spostrzeganych słów. Czytelnik w myślach (fonetyzacja wewnętrzna) lub na głos (fonetyzacja zewnętrzna) powtarza czytany tekst. Obie formy powodują, że prędkość czytania nie przekracza szybkości mowy i wynosi 150 sł./min. Przekaz informacji odczytywanego tekstu do mózgu wygląda w tym przypadku następująco: czytany materiał -> kanał wzrokowy -> kanał słuchowy -> mózg Osoby czytające szybko, nie wymawiają tego, co czytają. Wówczas informacja biegnie do mózgu tylko przez kanał wzrokowy z pominięciem słuchowego. Schemat w tym przypadku wygląda następująco: czytany materiał -> kanał wzrokowy -> mózg

17. Część III Rozumienie tekstu.

18. Podstawowym celem każdego czytania jest rozumienie. Wiele badań pokazuje, że istnieje ścisły związek między szybkim czytaniem a czytaniem ze zrozumieniem (rekord Guinessa - Katarzyna Sobolewska czytała z prędkością 35 tys. sł./min. ze zrozumieniem 95%). Zatem im większa prędkość czytania, tym lepsza koncentracja, a tym samym większe zrozumienie czytanego tekstu. Natomiast, domniemywa się, że osoby wolno-czytające mają niższą koncentrację i mniej rozumieją czytany tekst. Fakty pokazują, że przeciętny czytelnik czytający 200- 230sł./min. rozumie od 50% do 70% czytanego tekstu. Natomiast bieglejsi czytelnicy (ok. 400sł./min. osiągają stopień zrozumienia ok. 70%). Osoby czytające szybko (ponad 1000sł./min. rozumieją tekst w ponad 80%).

19. Co wpływa na rozumienie tekstu? Na stopień zrozumienia wpływają 2 rodzaje czynników: obiektywne i subiektywne Czynniki obiektywne: • budowa tekstu • styl autora • językowe środki wyrazu • objętość tekstu • poziom nasycenia tekstu informacją • tytuły i podtytuły w tekście

20. Co wpływa na rozumienie tekstu? Czynniki subiektywne: • wyodrębnienie najważniejszych kwestii w tekście • nastawienie na zrozumienie • stosunek do lektury • znajomość tematu • koncentracja na tekście (eliminuj wszystko, co zakłóca Twoją pracę) • indywidualne doświadczenia życiowe (wiedza ogólna, oczytanie, znajomość słownictwa) • motywacja (zmotywuj się i ustal sobie cel, np. do końca tygodnia chcę zwiększyć szybkość czytania o x%) • antycypacja • pamięć • optymalne warunki (np. światło dzienne, natężenie światła, prawidłowa postawa podczas czytania, otoczenie, samopoczucie, etc.)

21. Część IV CZYTANIE FOTOGRAFICZNE

22. Czym jest czytanie fotograficzne (ang. photo reading)? To inaczej system fotograficznego czytania całym umysłem. Twórcą czytania fotograficznego jest amerykański trener neurolingwistycznego programowania, Paul R.Sheele, dyrektor Learning Strategies Corporation założonego w 1981 roku. Metoda polega na „fotografowaniu umysłem” tekstu z prędkością ponad jedną stronę na sekundę. Dzięki tej metodzie uczysz się umiejętnie wyłapywać z tekstu w bardzo krótkim czasie tego, co jest dla Ciebie najważniejsze. Dzięki takiemu czytaniu możesz „zaabsorbować” książkę już w klika minut.

23. Czytanie fotograficzne a szybkie czytanie Czytanie fotograficzne różni się od szybkiego czytania. Szybkie czytanie kojarzone jest zwykle ze stresem i jest przypisane lewej półkuli, natomiast czytanie fotograficzne jest funkcją prawej półkuli mózgowej (twórcza, kreatywna i intuicyjna część mózgu, przetwarzająca jednocześnie 20tys. jednostek informacji i wykorzystująca do 90% naszego potencjału!). W czytaniu fotograficznym, materiał absorbowany jest podświadomie prosto do prawej półkuli, która wyławia z niego ogólny sens i daje generalne odczucia. Natomiast przy szybkim czytaniu, tj. przy użyciu lewej półkuli mózgowej (świadome rozumowanie), materiał jest absorbowany w sposób linearny, tzn. słowo po słowie. Są to więc 2 zupełnie różne procesy.

24. 3 warunki czytania fotograficznego • żadnej subwokalizacji - nie czytaj w pamięci, nie poruszaj ustami podczas czytania, ani nie wypowiadaj szeptem słów. • całościowe podejście do tekstu - nie czytaj każdego słowa z osobna, nie zwracaj uwagi na każdą kropkę i przecinek, ponieważ to spowalnia czytanie. Aby osiągnąć cel wychwyć słowa kluczowe i pomiń mało znaczące słowa. • zwiększenie widzenia peryferyjnego – postaraj się objąć wzrokiem jak największe pole czytanego tekstu, co zwiększy szybkość czytania.

25. Poniżej przedstawiam kilka ćwiczeń, które przybliżą Cię do celu: • odsuń czytany materiał na odległość o 10-15 cm większą niż do tej pory, w ten sposób zwiększysz automatycznie swoje pole widzenia, • grupowanie słów - podziel stronę na 2-3 kolumny (każdą linijkę podziel na 2-3 części). Teraz postaraj się wychwycić jednym rzutem oka wszystkie wyrazy w danej kolumnie, potem następnej kolumnie, itd. Dzięki temu nauczysz się wychwytywać całe zwroty, a nie pojedyncze słowa. Możesz służyć ołówka lub wskaźnika, którym będziesz zawsze wskazywał środek kolumny, • czytanie pionowe (tempo - 1 strona/sek.) – jeśli opanujesz grupowanie słów, skoncentruj się teraz na czytaniu tylko środkowej kolumny, pomijając skrajne. Rzuć okiem na linijkę i spróbuj wychwycić sens czytanego tekstu. Przesuwać wskaźnik coraz szybciej w dół, nawet jeśli Twoje oczy nie nadążają. Skup wzrok na tekście, ale podążaj za wskaźnikiem. Ćwicz dotąd, aż będziesz w stanie przeczytać stronę w ciągu nie więcej niż 1 sekundy. Zatem do dzieła :-)!!! Z pewnością na początku będzie Ci się wydawało, że niewiele zrozumiesz. Jednak nie poddawaj się i ćwicz!

26. Część V CZYTANIE FOTOGRAFICZNEcd. - JAK ZACZĄĆ?

27. Krok 1: Wyznacz cel czytania i przygotuj się do niego. Zanim zaczniesz czytać, przyjrzyj się okładce, zerknij na tytuł oraz tekst na tylnej okładce, rzuć okiem na notkę biograficzną. Następnie ustal cel, jaki chcesz osiągnąć dzięki przeczytaniu materiału: • jakich korzyści oczekuję, • jaką wiedzę chcę przyswoić, • jak ważne są dla mnie zawarte w nim informacje, • ile czasu chce przeznaczyć na osiągnięcie zamierzenia, • jakiego chcę poziomu szczegółowości... Niestety, tylko niewielu z nas planuje czytanie. Czynność ta zwykle odbywa się automatycznie lub przypadkowo. Bierzemy do ręki książkę lub materiał i... po prostu czytamy. Jednakże tego typu czasochłonne czynności, powinny być dokładnie zaplanowane, jak każda inna wykonywana przez nas praca.

28. Krok 2: Wejdź w stan czytania fotograficznego Umieść materiał do przeczytania przed sobą. Wprowadź się w stan całkowitego relaksu. Usiądź prosto, oddychaj głęboko i miarowo. Możesz zamknąć oczy. Następnie wyobraź sobie, że unosisz się w powietrzu tuż ponad i za sobą. Otwórz oczy i spójrz na ekran (lub kartki), wyobrażając sobie, że czytasz ponad czubkiem własnej głowy. Kiedy będziesz czytał spostrzeżesz część monitora na krawędzi obrazu (lub swoje ręce na krawędzi kartek). Technika oglądania spoza własnej głowy właśnie poszerzyła twoją wzrokową perspektywę, pozwalając objąć dwie naprzeciwległe kartki. W tym punkcie twoje fale mózgowe powinny zwolnić do od 8 do 10 cykli na sekundę – tak zwany Stan Alfa (twoim normalnym jest Stan Beta – 12 do 23 cykli na sekundę). Psycholodzy odkryli, że ten odprężony, ale odmienny stan umysłu jest idealny do nauki.

29. Krok 3: Przeglądanie materiału Istotą tego kroku jest: • zorientowanie się w strukturze tekstu - przejrzyj spis treści, nagłówki, wytłuszczony lub pochylony druk, tekst w ramkach, diagramy, wykresy – poświęć na to maksymalnie 3-5min.) • identyfikacja słów kluczowych – wychwyć pojawiające się słowa podczas przeglądania (20 do 25 na książę i 5 do 10 na artykuł). Bardzo często po całkowitym przejrzeniu materiału okazuje się, że posiedliśmy już niezbędną wiedzę. Uwaga: przeglądanie nie jest warunkiem skutecznego czytania fotograficznego.

30. Krok 4: Zbliżenie się do stanu Theta Pamiętaj, że podczas czytania fotograficznego tekst absorbowany jest bezpośrednio do podświadomości. Zanim więc zaczniesz czytać, musisz wprowadzić się w głęboki stan relaksu (stan Alfa - częstotliwość fal mózgowych od 7 do 14 Hz). Usiądź wygodnie, zamknij oczy, oddychaj głęboko, rozluźnij każdą grupę mięśni twojego ciała, z każdym wydechem powtarzaj słowo „zrelaksuj się”. Uważaj żeby nie zasnąć. Pozostań chwilę w tym stanie.

31. Krok 5: FotoSkupienie (PhotoFocus) Pamiętaj, aby podczas czytania fotograficznego nie skupiać się na określonych słowach, a na całości tekstu. Postaraj się „rozdzielić” oczy jakbyś patrzył na stereogram. Ostrość fotograficzna wprowadza informacje wprost do podświadomości. Wyobraź sobie siebie przyglądającego się ponad swoją głową całej stronie na raz oraz swoim rękom trzymającym książkę z którejkolwiek strony. Strona przyjmie prawie trójwymiarowy wygląd. Kiedy uzyskasz poczucie głębi, osiągnąłeś FotoSkupienie.

32. Krok 6: FotoCzytanie Teraz, pozostając w tym stanie, zacznij przewracać kartki lub przewijać tekst w tempie 1 strony na sekundę. Cały czas bądź zrelaksowany i unikaj negatywnych myśli. Możesz powtarzać sobie w myśli słowo “re-laks, re-laks...” lub “odprężam się”. Nie próbuj czytać tekstu, ale spójrz na wszystkie słowa co najmniej jeden raz. Bądź skoncentrowany na wykonywanej czynności. Ważne, abyś podczas czytania fotograficznego, kierował wzrok na środek otwartej książki (patrz rys. poniżej). Patrząc na ten punkt, spróbuj zobaczyć 4 rogi książki. Koncentruj się na białych interliniach i marginesach, zmieniając przy tym ostrość widzenia (tekst ma być zamazany).

33. kierowanie wzroku na środku otwartej książki (opracowanie własne)

34. Krok 7: Inkubacja Po zakończeniu czytania, pozwól umysłowi na „przetrawienie” przeczytanych informacji. Dobrze zrobić parę minut przerwy, a najlepiej jest zaczekać pełne 24 godziny (jak wykazują badania, zdolności uczenia się wzrastają podczas fazy REM snu). Podczas przerwy postaraj się zająć czymś innym i nie myśl o tekście.

35. Krok 8: Aktywacja To niejako dialog z Twoją podświadomością. Na tym etapie wiedza zastaje przeniesiona z podświadomości do świadomości. Aby aktywacja się udała, musisz mieć wcześniej dobrze określony cel czytania. Kolejnym warunkiem jest rozluźnienie ciała i umysłu, co wpływa znacząco na dostęp do pamięci i zasobów.

36. Część VI BŁĘDY CZYTELNICZE

37. Najczęstsze błędy czytelnicze to: • Wokalizacja • Czytanie słowa po słowie • Regresje (cofanie się) • Pole widzenia • Dekoncentracja • Brak określonego celu czytania Omówmy je po kolei:

38. Wokalizacja Wokalizację możemy podzielić na: • właściwą- jest to wypowiadanie słów podczas czytania (ruszanie ustami). Nawyk ten, to pozostałość ze szkoły podstawowej, kiedy nauczyciel kazał nam czytać na głos, a później każdy z osobna miał czytać po cichu. Aby wyeliminować ten problem, należy starać się nie powtarzać słów „pod nosem”, co z pewnością zaprocentuje zwiększeniem prędkości czytania. (Wypowiadanie przeczytanych słów na głos – 160sł./min) • subwokalizację – to powtarzanie słów w myślach. Podczas subwokalizacji ograniczamy prędkość czytania do 500-600sł./min. Nie jest to problem, jeśli zadowoli Cię czytanie z prędkością 500-600sł./min. Człowiek i tak nie jest w stanie mówić z prędkością większą niż 600sł./min. Natomiast jeśli chcesz czytać jeszcze szybciej, wyzbądź się nawyku powtarzania w myślach. Najlepszym rozwiązaniem, są codzienne specjalne ćwiczenia. Bądź konsekwentny Wkrótce przeczytanie książki zajmie Ci znacznie poniżej godziny:-)

39. Czytanie słowa po słowie Bardzo często czytamy słowo po słowie. To również nawyk ze szkoły podstawowej, kiedy to uczono nas czytania literami, następnie sylabami i wreszcie całymi słowami. Niestety, czytając słowo po słowie, zatrzymujemy podświadomie wzrok na każdym słowie. Zatrzymania te mogą trwać od 0,2 sek. do 0,5sek. Przeczytanie książki w ten sposób zajęłoby Ci KILKA GODZIN!!! Aby wyeliminować taki sposób czytania, najlepiej czytać ze wskaźnikiem (np. ołówek), dzięki czemu będziesz w stanie przeczytać jednocześnie od 3 do 4 słów i dzięki temu znacznie skrócisz czas czytania.

40. Regresje (cofanie się) To inaczej powracanie do wcześniej już przeczytanego słowa. Ma to miejsce szczególnie w przypadkach, kiedy trafimy na nowe, nieznane nam słowa. Regresje tak naprawdę nie ułatwiają przyswojenia tekstu, wręcz przeciwnie – zaburzają rytm oraz prędkość czytania. Ponadto tracimy wątek tekstu. Nie obawiajmy się, że nie zrozumiemy czytanego materiału. Najlepszym rozwiązaniem na regresje będzie użycie wskaźnika.

41. Pole widzenia Częstym problemem szybkiego czytania jest zbyt małe pole widzenia. Poszerzenie pola widzenia umożliwi nam grupowanie kilku wyrazów i obejmowanie ich jedną fiksacją. Aby to zrobić należy starać się zmniejszyć liczbę zatrzymań, zwiększyć liczbę obejmowanych słów podczas jednej fiksacji oraz skrócić czas zatrzymań. Umiejętność wykorzystania bocznego (peryferyjnego) pola widzenia (widzimy nie tylko jedno słowo, ale też słowa po bokach, a nawet górne i dolne wiersze), wpływa w znacznym stopniu na liczbę postrzeganych słów w czasie jednej fiksacji.

42. Dekoncentracja To brak skupienia podczas czytania (np. patrzenie w okno, „odpływanie” myślami), rozpraszanie się. Kierowanie uwagą jest umiejętnością bardzo ważną w szybkim czytaniu. Aby uniknąć dekoncentracji polecam używanie wskaźnika, co wpłynie na zwiększenie koncentracji. Twój mózg będzie niejako zmuszony do wysiłku i unikniesz rozpraszania się. Dobrym sposobem może też okazać się przyspieszenie ruchów wskaźnikiem.

43. Brak określonego celu czytania Zwykle istnieje jakiś powód, dla którego bierzemy do ręki tekst. Jeśli mamy określony cel czytania, nastawiamy się wówczas na wychwycenie niezbędnych informacji. Może to być na przykład wyłowienie ważnych szczegółów, znalezienie określonej informacji, znalezienie odpowiedzi na zadane pytanie, ocena czytanego tekstu, czy też praktyczne wykorzystanie uzyskanych informacji. Wielu z nas czyta jednak bez określonego celu. Czytamy, bo musimy lub z nudów. Jeśli jednak ustalimy sobie jakiś cel np. powiesz sobie: „dobrze, zerknę na spis treści i dowiem się, czego mogę się z tej lektury nauczyć/ lub w czym mi może pomóc...”, zmienimy przymus czytania na zainteresowanie. To bardzo ważny element i naprawdę skuteczny. Zmień to, a zobaczysz, że działa :)

44. Część VII ĆWICZENIA- GIMNASTYKA OCZU

45. GIMNASTYKA OCZU Uwaga: Wszystkie ćwiczenia należy wykonywać najpierw z otwartymi, a następnie zamkniętymi oczami – w wyobraźni. Patrząc na coś płaskiego (np. ściana, stół) kreśl oczami ósemki w sposób, w jaki pokazano na ilustracji. Najpierw leżące, potem stojące. Zmieniaj ciągle wielkość kreślonych ósemek: od małych, większych, po największe i na odwrót.

46. 1. ÓSEMKI Źródło: Jolanta Jamruszkiewicz, Podręcznik szybkiego czytania, Videograf II, Katowice 2002.

47. 2. FIGURY GEOMETRYCZNE Wódz oczami po poniższych figurach geometrycznych. Przeskakuj oczami między figurami bez odrywania wzroku od nich. Źródło: Jolanta Jamruszkiewicz, Podręcznik szybkiego czytania, Videograf II, Katowice 2002.

48. 3. FIGURY Obrysuj wzrokiem każdą figurę 2 razy zaczynając za każdym razem w innym punkcie i podążając wzrokiem za każdym razem w przeciwnym kierunku. Źródło: Opracowanie własne, na podstawie książki JAK ZWIĘKSZYĆ SZYBKOŚĆ CZYTANIA? Paweł Sygnowski

49. Przesuwaj wzrok po linii od góry do dołu 10 razy i od dołu do góry – też 10 razy. 4. LINIE

50. Przesuwaj wzrok po linii dokładnie i powoli, zaczynając od lewej do prawej strony – 10 razy