ائوزینوفیلی گرمسیری

1. ائوزینوفیلی گرمسیری ائوزینوفیلی گرمسیری سندرم بالینی است که مشخصه ی آن علایم ریوی، ائوزینوفیلی بسیار شدید (بیش از 3000 عدد در هر میلی متر مکعب)، افزایش lgE سرم و افزایش آنتی بادی در مقابل آنتی ژن های فیلاریایی و نیز پاسخ به درمان با دی اتیل کاربامازین می باشد.

2. علیرغم آن که یافته پاسخ به درمان این سندرم دلالت بر وجود عفونت فیلاریایی می کند ولی میکروفیلرها در خون دیده نمی شوند. • لذا این حالت، اغلب فیلاریازیس پنهان نامیده می شود. • ائوزینوفیلی گرمسیری، واکنش ایمنی شناختی اغراق آمیز میزبان در برابر فیلرهای انسانی است. • زمینه های مساعد ژنتیکی ممکن است در ابتلا به بیماری دخالت داشته باشند، زیرا برخی گروهها بیشتر به عفونت دچار می شوند.

3. بیماری دارای دو تابلوی بالینی عمده است، نوع شایع آن که شبیه آسم می باشد، همراه با حملات تنگی تنفس، سرفه و صداهای غیر طبیعی ریه، بیقراری و کاهش اشتها و وزن است، ریه ها متحمل انواع گذرا و متنوعی از ارتشاح سلولی می شوند. • در بعضی از این بیماران که نمونه از ریه ی آنها برداشته شده است میکروفیلرها یافت شده اند. • تابلوی بالینی دیگر شامل تمام علایم و نشانه های ریوی گفته شده در بالا همراه با گرفتاری غدد لنفاوی تمام بدن و بزرگی کبد، به ویژه در کودکان، است.

4. در صورت بیوپسی غدد لتفاوی بزرگ، میکرفیلرها اغلب در آبسه های ائوزینوفیلی غدد دیده می شوند. • هر دو تابلوی بالینی همراه با افزایش گلبول های سفید، ائوزینوفیلی 80ـ 30% افزایش lgEسرم و نیز افزایش سطح آنتی بادی ضد فیلر و افزایش سرعت رسوب گلبول های قرمز می باشند. • میکروفیلرها در خون حضور ندارند.

5. شاهد دیگر برای فیلاریایی بودن ائوزینوفیلی گرمسیری، تأثیرات سریع و مفید درمان با دی اتیل کاربامازین است. • در صورت بازگشت علایم، می توان درمان را یک دوره ی دیگر تکرار کرد.