1 / 51

Dokument elektroniczny w prawie polskim

Dokument elektroniczny w prawie polskim. Celem przemian gospodarczo-społecznych na początku XXI w. ma być realizacja koncepcji budowy globalnego społeczeństwa informacyjnego.

emily
Download Presentation

Dokument elektroniczny w prawie polskim

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. Dokument elektroniczny w prawie polskim

  2. Celem przemian gospodarczo-społecznych na początku XXI w. ma być realizacja koncepcji budowy globalnego społeczeństwa informacyjnego. Informacje - mają podstawowe znaczenie ekonomiczne i polityczne, co rodzi potrzebę stworzenia dla nich ramowego porządku prawnego. Musi on obejmować regulacje dotyczące dostępu do informacji i możliwości ich wykorzystywania, zasady przypisania informacji danemu podmiotowi, jak również normy o transmisji, poufności, bezpieczeństwie i jakości informacji. W społeczeństwie informacyjnym informacja stanowi tak ważne dobro, że nie można pozostawiać wyżej wymienionych aspektów jedynie przypadkowi czy mechanizmom rynku.

  3. Elektroniczna gospodarka - produkty i usługi cyfrowe są powszechnie używane do realizacji procesów biznesowych w kontaktach pomiędzy przedsiębiorstwami, administracją publiczną i osobami fizycznymi. Przeciwieństwem elektronicznej gospodarki jest „papierowa gospodarka”, w której procesy biznesowe są realizowane za pomocą dokumentów papierowych i bezpośrednich spotkań stron. Elektroniczna gospodarka będzie o wiele bardziej efektywna i wydajna niż tradycyjna gospodarka „papierowa” – pod warunkiem usunięcia nieprawidłowości i patologii tradycyjnej gospodarki „papierowej” m.in.: • zmienności prawa oraz możliwości stosowania dowolnych jego interpretacji, • korupcji, • niekompetencji (słynna partia szachów), • podziału obywateli na „równych i równiejszych”, • celowego przewlekania procedur administracyjnych, • przedmiotowego traktowania obywateli (administracja dla obywateli, czy obywatele dla administracji), • nadmiernej biurokracji, • nepotyzmu, • rozbicie lokalnych układów urzędniczych, biznesowych, politycznych i rodzinnych, często powiązanych ze strukturami przestępczymi.

  4. Bez usunięcia powyższych negatywnych zjawisk samo wprowadzenie dokumentacji elektronicznej niewiele zmieni lub nawet pogłębi istniejące nieprawidłowości. Konieczne jest przeprowadzenie głębokich zamian w: • strukturach administracyjnych, • w prawie, • źródłach finansowania, • polityce personalnej (likwidacja koncepcji BMW – bierny, mierny, ale wierny oraz nieformalnych układów „Rzeczypospolita kolesiów”), • zmianie świadomości urzędników (prestiż, możliwość samorealizacji) i obywateli (prawo do podmiotowego traktowania przez administrację), • przepisach antykorupcyjnych i prawie karnym.

  5. Elektroniczna administracja (eGovernment) – zintegrowane działanie zmierzające do stworzenia lepszej i bardziej skutecznej administracji. Sektor publiczny w drodze transformacji powinien dokonać zmiany podejścia do świadczonych usług, umieszczając potrzeby obywatela i jego wymagania w centrum podejmowanych działań. Niezbędną podstawą dla rozwoju elektronicznej administracji jest zapewnienie korzystnego środowiska prawnego w dziedzinie społeczeństwa informacyjnego, w szczególności przez stworzenie ram normatywnych do funkcjonowania elektronicznej administracji. W ten sposób możliwe stanie się zapewnienie obywatelom łatwiejszego dostępu do urzędów administracji publicznej poprzez uczynienie z nich instytucji zorientowanych na potrzeby klientów i dostępnych przez cały rok.

  6. Elektroniczna administracja zmierza w kierunku administracji opartej na wiedzy – konieczność zatrudnienia wysokokwalifikowanej kadry urzędniczej – co zrobić z „wykluczonymi urzędnikami”. Absolwenci najlepszych szkół wyższych nie podejmują pracy w administracji z powodu: • niskich zarobków, • niskiego prestiżu, • ograniczonych możliwości szybkiego awansu, • wszechobecnych układów, • atrakcyjnych warunków pracy stworzonych przez państwa UE i USA.

  7. Administracja oparta na wiedzy - to inteligentny sektor publiczny, dostępny dla mobilnych użytkowników, wykorzystujący zarządzanie wiedzą oraz nowoczesne technologie. Oznacza to administrację dostępną zawsze i wszędzie, której użytkownik może dopasować usługę do swoich potrzeb; administrację, która potrafi się uczyć, jak użytkownik korzysta z usługi i jak ona może się do niego dopasować.

  8. Komisja Europejska uważa, że kluczem do sukcesu efektywnej poprawy funkcjonowania administracji jest połączenie nowoczesnych technologii informacyjnych i komunikacyjnych (ICT) ze zmianą organizacyjną i nowymi umiejętnościami służb publicznych, aby poprawić jakość świadczonych przez administrację usług oraz uczynić bardziej efektywnym proces demokratycznej legitymizacji sprawowania polityki elektronicznej administracji realizowanych poprzez sektor publiczny, który jest otwarty i przejrzysty. Zarządzanie państwem powinno być zrozumiałe i przewidywalne, otwarte na współpracę z obywatelami i kontrolę z ich strony - sektor publiczny musi być przyjazny obywatelowi oraz służyć dobru wszystkich obywateli. Usługi tego sektora powinny być zorientowane na obywateli, organizacje i przedsiębiorstwa, a nie na potrzeby biurokracji. Nikt nie może być z nich wykluczony czy marginalizowany. Administracja musi dostarczać możliwie najwyższej jakości usługi, przy jak najmniejszym wykorzystaniu pieniędzy podatników. W rezultacie prowadzi to do tańszej i szybszej obsługi – czy można zbudować globalne społeczeństwo informacyjne przy ograniczonych nakładach finansowych?

  9. Unia Europejska postępem technicznym zamierza wymusić stosowanie takich samych metod i form świadczenia usług przez administrację, jakich obywatele i przedsiębiorcy mogą oczekiwać od biznesu – koncepcja utopijna. Unia Europejska, w porównaniu z innymi rozwiniętymi regionami świata, nie wykorzystuje w pełnym stopniu możliwości, jakie stwarzają technologie ICT zarówno pod względem ich wykorzystania, jak i poziomu inwestycji w tym sektorze.

  10. Strategia Lizbońska (marzec 2000 r.) - nadrzędny cel -przekształcenie gospodarki europejskiej w najbardziej konkurencyjną i dynamiczną na świecie gospodarkę opartą na wiedzy w perspektywie do 2010 r. W ramach Strategii Lizbońskiej dąży się do lepszego wykorzystania istniejącego potencjału Unii Europejskiej (pracy, wiedzy, kapitału, skali działania itp.) poprzez: (1) deregulację i urynkowienie, (2) bardziej prorozwojowemu wydatkowania pieniędzy publicznych (badania, edukacja, infrastruktura społeczeństwa informacyjnego), (3) tworzenie gospodarki opartej na wiedzy, (4) niezbędne reformy gospodarcze. Strategia Lizbońska - podkreśla potrzebę dostosowania europejskich systemów edukacji do wymogów gospodarki opartej na wiedzy. Czy Strategię Lizbońską będzie można pogodzić z koncepcją socjalnej UE przyjętej przez Parlament Europejski? -

  11. Rozwinięciem Strategii Lizbońskiej: (1) program e-Learning 2004 – 2006 – bardziej efektywne wprowadzanie technologii informacyjnych i komunikacyjnych w systemach edukacji w Europie. Konieczne jest przeciwdziałanie procesowi wykluczenia cyfrowego poprzez adaptację systemu edukacyjnego do potrzeb gospodarki opartej na wiedzy, a także tworzenie systemów informacyjnych oraz stymulacji rozwoju treści cyfrowych poprzez rozwój systemów elektronicznego kształcenia zdalnego; (2) Plan Działa eEurope 2005 – Społeczeństwo Informacyjne dla wszystkich, którego celem było: 1. zwiększenie udziału obywateli w korzyściach nowoczesnej gospodarki, 2. stworzenie obywatelom nowych możliwości rozwoju i podniesienie ich umiejętności, 3. rozwój narzędzi informatycznych pomagających w integracji społecznej pod każdym względem, 4. unowocześnienie usług sektora publicznego; 5. wprowadzenie każdego obywatela Unii Europejskiej do społeczeństwa informacyjnego.

  12. (3) Komunikat Komisji Europejskiej i2010 - Europejskie Społeczeństwo Informacyjne na rzecz wzrostu i zatrudnienia, stanowi kontynuację Planów działania -eEurope 2002, eEurope 2005.Cel i2010: 1. ukończenie jednolitej europejskiej przestrzeni informacyjnejwspierającej otwarty i konkurencyjny rynek wewnętrzny w dziedzinie społeczeństwa informacyjnego i mediów; 2. wzmocnienie innowacji i inwestycjiw badaniach nad ICT, mające na celu wspieranie wzrostu oraz tworzenie nowych i lepszych miejsc pracy; 3. stworzenie integracyjnego europejskiego społeczeństwa informacyjnego,które przyczyni się do wzrostu i powstawania nowych miejsc pracy w sposób zgodny z zasadami zrównoważonego rozwoju, stawiając na pierwszym miejscu lepszy poziom usług publicznych i jakość życia.

  13. Strategia informatyzacji Rzeczypospolitej Polskiej – ePolska na lata 2004-2006 – z 13 stycznia 2004 r., której celem jest tworzenie konkurencyjnej gospodarki opartej na wiedzy oraz poprawa jakości życia mieszkańców poprzez efektywną informatyzację w zakresie obszarów, dla których - w obecnych warunkach społecznych, gospodarczych i politycznych – istnieją przesłanki i możliwości przeprowadzenia skutecznych projektów. Są to następujące obszary: (1) powszechny dostęp do treści i usług udostępnianych elektronicznie, (2) tworzenie szerokiej i wartościowej oferty treści i usług dostępnych w Internecie, (3) powszechną umiejętność posługiwania się teleinformatyką. Wykorzystanie współczesnych możliwości technicznych w zakresie dostępu obywateli do organów administracji samorządowej i państwowej pozwoli na zwiększenie wydajności działań oraz zmniejszenie kosztów. Adaptacja metod pracy administracji do nowych możliwości technicznych powinna nie tylko zwiększyć dostęp obywateli do informacji urzędowych i umożliwić dogodniejszy sposób załatwiania spraw w urzędzie, ale też zapewnić efektywniejsze współdziałanie organów i instytucji państwowych.

  14. W strategii ePolska stwierdzono: Administracja rządowa wykorzystująca techniki społeczeństwa informacyjnego ma służyć obywatelom poprzez swoją dostępność, poufność, wiarygodność i jakość – jednakowo na terenie całej Polski oraz w powiązaniu z zasobami informacyjnymi innych krajów. Budowa informacyjnego sektora administracji winna opierać się na trzech przesłankach: (1) otwartej relacji pomiędzy administracją, elitami politycznymi i obywatelami, która wyraża się w zapewnieniu powszechnego dostępu do informacji sektora publicznego, (2) ścisłego związku pomiędzy administracją a „odbiorcami informacji”, (3) integracji założeń politycznych i działań pomiędzy agendami rządowymi, posiadającymi sprawną infrastrukturę teleinformatyczną i posługującymi się zintegrowanymi systemami informacji.

  15. Plan działań na rzecz budowy społeczeństwa informacyjnego zakłada osiągnięcie następujących celów: (1) przygotowanie społeczeństwa polskiego do szybkich przemian technologicznych, społecznych i gospodarczych związanych z tworzeniem się społeczeństwa informacyjnego, (2) dostosowanie gospodarki narodowej do wymagań globalnej gospodarki elektronicznej przez wprowadzenie odpowiednich regulacji prawnych, (3) przygotowanie społeczeństwa polskiego do wyzwań nowego rynku pracy i nowych metod pracy, (4) stworzenie przejrzystych i przyjaznych obywatelowi struktur administracji publicznej na miarę otwartego społeczeństwa informacyjnego za pomocą narzędzi wykorzystujących technologie informacyjne i komunikacyjne, (5) stworzenie warunków dla trwałego i zrównoważonego rozwoju regionalnego z uwzględnieniem nowoczesnych technik społeczeństwa informacyjnego, (6) szeroka promocja kultury polskiej.

  16. Realizacja wyznaczonych celów powinna odbywać się przez: (1) odpowiednie dostosowanie regulacji prawnych i doprowadzenie do ich szybkiego wdrożenia, (2) koordynowanie działań podmiotów wszystkich szczebli sektora publicznego, (3) stymulowanie działań sektora prywatnego i organizacji pozarządowych zgodnie z zasadą subsydiarności, (4) określenie wskaźników służących do rozliczania i weryfikacji realizowanych działań, (5) inicjowanie działań wymagających użycia środków publicznych. W roku 2004 przyjęto nowelizację strategii ePolska. Zakłada się w niej realizację trzech celów: (1) zapewnienie obywatelom szybkiego i bezpiecznego dostępu do Internetu, (2) dostęp przez Internet dostępu do usług o odpowiedniej jakości, (3) upowszechnienie umiejętności posługiwania się teleinformatyką.

  17. Plan działa na rzecz rozwoju elektronicznej administracji (eGovernment) na lata 2005­2006,opracowany na podstawie Strategii informatyzacji Rzeczypospolitej Polskiej – ePolska na lata 2004-2006 został przyjęty 26 października 2004 r. przez Rada Ministrów. Dokument kładzie nacisk na postrzeganie projektów administracji publicznej w kategoriach modelu biznesowego oraz wartości publicznej technologii informacyjnych, która ocenia, jak inwestycje technologiczne wpływają w odpowiednim horyzoncie czasowym na jako obsługi na kluczowe obszary polityczne. Model biznesy – postrzeganie działań administracji przez pryzmat realnych korzyści jakie przynoszą – konieczność oceny pracy urzędników z punktu widzenia efektywności ich pracy.

  18. Jego celem jest sprawny rozwój elektronicznej administracji, który wymaga m.in.: (1) konsolidacji i zapewnienia kooperacji prac pomiędzy ministerstwami i innymi instytucjami administracji publicznej właściwymi dla rozwoju elektronicznej administracji w Polsce; (2) stworzenia standardów, zalecanych dla systemów administracji publicznej; (3) wzmocnienia zarządzania i koordynacji systemów informacyjnych; (4) współpracy pomiędzy centralnymi, regionalnymi oraz lokalnymi instytucjami administracji publicznej w celu stworzenia synergii działania, ułatwienia przepływu informacji, unikania powielania błędów oraz nierównomiernego rozwoju elektronicznej administracji; (5) efektywnego wykorzystania funduszy strukturalnych w celu zapewnienia budowy i rozwoju elektronicznej administracji; (6) integracji prac sektora publicznego, prywatnego oraz środowiska akademickiego w celu stworzenia narodowego programu bada i rozwoju społeczeństwa informacyjnego. Jednym z działań priorytetowych Planu działa rozwoju elektronicznej administracji na lata 2005­-2006 jeststworzenie Wrót Polski – zintegrowanej platformy usług administracji publicznej dla społeczeństwa informacyjnego.

  19. Strategia rozwoju kształcenia ustawicznego do roku 2010 - dokument przyjęty przez Radę Ministrów 8 lipca 2003 r. powinna służyć: (1) zwiększeniu dostępności do kształcenia ustawicznego, (2) poprawę jakości kształcenia ustawicznego, (3) lepsze dostosowanie kształcenia zawodowego i ustawicznego do potrzeb rynku pracy, które zwiększy szanse młodzieży i dorosłych na polskim i europejskim rynku. Wśród tych działań istotne miejsce zajmują działania dotyczące wprowadzenia i upowszechnienia w procesie kształcenia, a także w doradztwie i poradnictwie zawodowym nowoczesnych technologii teleinformatycznych

  20. e-WIELKOPOLSKa - Strategia budowy i rozwoju społeczeństwa informacyjnego w Województwie Wielkopolskim Dokument został opracowany w oparciu o Uchwałę nr 914/2004 Zarządu Województwa Wielkopolskiego z dnia 23 stycznia 2004 r. w sprawie powołania Komitetu Programowego ds. opracowania programu budowy i rozwoju społeczeństwa informacyjnego w Województwie Wielkopolskim oraz stanowi uzupełnienie Strategii Rozwoju Województwa Wielkopolskiego uchwalonej w roku 2000.

  21. Celem strategii e-Wielkopolskajest przygotowanie społeczności województwa Wielkopolskiego do trzech współzależnych transformacji: (1) do globalnego społeczeństwa informacyjnego, (2) do elektronicznej gospodarki, (3) do gospodarki opartej na wiedzy. Cele strategiczne: (1) niedopuszczenie do wystąpienia zjawiska społecznego wykluczenia, (2) zapewnienie zatrudnienia dobrze wykształconej młodzieży przez transformację wielkopolskiej gospodarki do gospodarki elektronicznej, opartej na wiedzy.

  22. Sektor publiczny jest głównym obszarem koncentracji wysiłków transformacyjnych z czterech powodów: (1) w elektronicznej gospodarce sektor publiczny działający w stary („papierowy”) sposób jest hamulcem rozwoju gospodarczego, a działający w nowy („elektroniczny”) sposób jest stymulatorem rozwoju gospodarczego; (2) przekształcony sektor publiczny stosujący technologie elektronicznego biznesu stanowi wzorzec dla przedsiębiorstw, standaryzuje elektroniczną wymianę informacji i propaguje wiedzę o nowych, elektronicznych sposobach realizacji procesów biznesowych, przez co ułatwia przedsiębiorstwom – szczególnie małym i średnim – uczestnictwo w gospodarce elektronicznej; (3) sektor publiczny łatwiej niż inne sektory może stosować techniki elektronicznego biznesu, ponieważ operuje głównie na dokumentach, które mogą doskonale funkcjonować w formie elektronicznej; (4) dostosowanie sektora publicznego do wymagań elektronicznej gospodarki otwiera rynek produktów i usług wysoko zaawansowanych technologicznie, przyczyniając się do zatrudnienia dobrze wykształconej młodzieży i zwiększenia po­tencjału gospodarczego województwa.

  23. Dostosowywanie sektora publicznego do wymagań elektronicznej gospodarki obejmuje następujące cztery główne zagadnienia: (1) procesową organizację sektora publicznego, (2) świadczenie usług przez sieć, (3) algorytmizację procedur, (4) tworzenie i udostępnianie zasobów informacyjnych. W elektronicznej gospodarce konieczne jest także doprowadzenie do algorytmizacji procedur administracyjnych, co otworzy drogę do przerzucenia na komputery jak największej części rutynowego (podkreślmy – rutynowego) postępowania administracyjnego. Dzięki temu będzie można: (1) ograniczyć arbitralność decyzji administracyjnych (pewna arbitralność decyzji jest potrzebna do realizacji polityki przez władzę wykonawczą), (2) radykalnie poprawić efektywność i jakość obsługi oraz obniżyć koszty obsługi. Algorytmizacja procedur jest środkiem do rozwiązania dylematu: mniej pieniędzy dla sektora publicznego (obniżenie podatków) – więcej zadań i lepsza jakość. Tego dylematu nie można rozwiązać na gruncie starych technologii. Algorytmizacja procedur administracyjnych wymaga: (1) precyzyjnego prawa na wszystkich szczeblach – na podstawie nielogicznego lub sprzecznego prawa nie da się napisać poprawnego programu komputerowego, (2) wymaga kompetentnych ludzi, którzy potrafią prawnie ustalone procedury najpierw algorytmizować, a potem oprogramować, a jeszcze później – integrować, (3) muszą być opracowane metody weryfikacji, czy programy komputerowe obsługujące obywateli i przedsiębiorstwa działają zgodnie z obowiązującym prawem.

  24. Algorytmizacja procedur - może wyeliminować patologie na styku administracji z obywatelami i przedsiębiorstwami, ponieważ eliminuje uznaniowość urzędników i zapewnia jednolitość decyzji w takich samych sytuacjach. Doprowadzenie do algorytmizacji procedur administracyjnych wymaga wielkiej determinacji i woli politycznej. Jej przeciwnicy to – szara strefa i nieuczciwi urzędnicy. Urzędnicy boją się, że algorytmizacja procedur uszczupli ich władzę, zmniejszy ich rolę i znaczenie, pozbawi nadrzędnej pozycji w odniesieniu do obywateli. Sojusz tych dwóch sił skutecznie utrudnia prawdziwe unowocześnienie administracji.

  25. Oczekiwania względem administracji rządowej: (1) uporządkowanie rejestrów państwowych, (2) standaryzacja dla potrzeb administracji, (3) wsparcie wdrażania systemów informatycznych oraz rozwoju infrastruktury teleinformatycznej, (4) wypracowanie zasad użytkowania wolnego i otwartego oprogramowania w administracji publicznej, (5) opracowanie zunifikowanego zbioru usług publicznych dla urzędów tego samego poziomu i jednolitych procedur ich realizacji, a także wzorcowych opisów typowych procesów administracyjnych, (6) podnoszenie jakości kadr administracji publicznej - wprowadzenie ogólnopolskiego systemu kształcenia urzędników z weryfikacją ich kompetencji, (7) stymulowanie rozwoju społeczeństwa informacyjnego, (8) kształcenie decydentów, (9) wspieranie procesu dostosowania regulacji prawnych do wymagań społeczeństwa informacyjnego, (10) podejmowanie działań na rzecz obniżania kosztów dostępu do Internetu, (11) dbałość o rozwój infrastruktury teleinformatycznej rozumianej jako regionalna sieć szerokopasmowa łącząca jednostki sektora publicznego (urzędy gmin, szkoły, biblioteki, muzea, szpitale itp.) w danej gminie lub mieście z innymi gminami, miastami i powiatami wraz z szerokopasmowym dostępem do systemów ogólnopolskich i Internetu światowego.

  26. Strategia kierunkowa rozwoju informatyzacji Polski do roku 2013 oraz perspektywiczna prognoza transformacji społeczeństwa informacyjnego do roku 2020 Polska nadal znajduje się poniżej przeciętnego poziomu europejskiego w zakresie stanu infrastruktury informatycznej oraz poziomu świadczenia usług drogą elektroniczną. Poziom zaawansowania rozwoju usług publicznych wśród krajów EU-25 wynosi 68%, w tym w Polsce 35%. Poziom pełnej interaktywności usług publicznych on-line kształtuje się na poziomie 40%, w tym w Polsce – 9% (3 pozycja od końca).

  27. Polska zdefiniowała własną politykę w zakresie informatyzacji w ramach Narodowego Planu Rozwoju na lata 2007-2013 - celem jego Priorytetu III „Wsparcie rozwoju społeczeństwa informacyjnego” jest stworzenie właściwych warunków dla wsparcia wzrostu ekonomicznego i społecznego, dla którego techniki informacyjne i komunikacyjne (ICT) są głównym stymulatorem zwiększenia wydajności, konkurencyjności oraz zatrudnienia w gospodarce opartej na wiedzy. Zakłada się, że Priorytet III będzie wdrażany poprzez realizację m.in. powszechną edukację na rzecz społeczeństwa informacyjnego Celem jest przeciwdziałanie procesowi wykluczenia cyfrowego poprzez adaptację systemu edukacyjnego do potrzeb gospodarki opartej na wiedzy.

  28. Celem strategii informatyzacji (2013 i 2020) powinno być: (1) wsparcie wzrostu ekonomicznego i społecznego poprzez skuteczną stymulację wykorzystania możliwości technik informacyjnych i komunikacyjnych we wszystkich obszarach życia istotnych dla rozwoju gospodarki opartej na wiedzy. Takie działania, dotyczy powinny wszystkich kluczowych obszarów składających się na gospodarki opartej na wiedzy: 1. Rozwoju systemu powszechnie dostępnych usług elektronicznych w administracji publicznej, biznesie i ochronie zdrowia, 2. Stymulacji tworzenia i rozwoju polskich zasobów cyfrowych w Internecie, w szczególności zasobów o istotnym znaczeniu dla konkurencyjnej pozycji polskiej gospodarki w UE, rozwoju przedsiębiorczości oraz zwiększenia spójności społecznej i gospodarczej (w tym treści wielojęzycznych), 3. Rozwoju infrastruktury teleinformatycznej państwa, w szczególności zapewnienia powszechnego szerokopasmowego dostępu do Internetu i usług świadczonych drogą elektroniczną i dostępnych w nim treści, 4. Rozwoju umiejętności niezbędnych do uczestnictwa w usługach społeczeństwa informacyjnego, co w szczególności spowoduje głęboką adaptację systemu edukacyjnego do potrzeb gospodarki opartej na wiedzy. Działania stymulujące powinny zmierza do: 1. zwiększenia podaży (stymulacji rozwoju) usług elektronicznych i wartościowych zasobów cyfrowych, 2. rozwoju infrastruktury teleinformatycznej, 3. umiejętności niezbędnych do korzystania z usług i treści.

  29. Cele strategiczne w perspektywie 2013: (1) zlikwidowanie zjawiska „wykluczenia cyfrowego” w zagrożonych grupach społecznych i obszarach geograficznych – sprowadzenie do poziomu marginalnego, (2) wzrost penetracji wielokanałowego dostępu do szerokopasmowego Internetu do poziomu ponad 90 % powierzchni kraju i co najmniej 75% populacji, (3) dalsze wzmocnienie infrastruktury teleinformatycznej nauki umożliwiające aktywne uczestnictwo wszystkich jednostek naukowych w nowych formach aktywności jak np. wirtualne organizacje naukowe, (4) stworzenie wewnętrznej, bezpiecznej sieci administracji publicznej (centralnej i samorządowej) docierającej do wszystkich jednostek administracji w całym kraju; (5) utworzenie ogólnokrajowych, wielokanałowych zintegrowanych platform świadczenia usług elektronicznych administracji wykorzystujących podpis cyfrowy i identyfikator elektroniczny, w tym platform usług specjalizowanych (jak eTurystyka, eTransport), (6) wdrożenie systemu identyfikacji obywatela bazującego na wielofunkcyjnych dokumentach osobistych - stworzenie warunków do uruchomienia systemów eDemokracji; (7) zapewnienie bezpiecznego i skutecznego dostępu on-line do wszystkich rejestrów państwowych i systemów ewidencyjnych administracji publicznej; (8) zwiększenie dostępności do systemu usług elektronicznych w Polsce świadczonych zarówno przez sektor publiczny, jak i prywatny do poziomu co najmniej 80 % usług – w przypadku administracji 100 % usług świadczonych on-line, (9) stworzenie warunków dla powszechności edukacji teleinformatycznej.

  30. Wybrane obszary działania strategii: eGovernment - elektroniczna administracja Pełna realizacja koncepcji eGovernmentu nastąpi do 2020 r.: (1) administracja przyjazna obywatelowi, (2) dostępna w każdym miejscu i o każdym czasie za pośrednictwem Internetu, bez konieczności osobistego uczestnictwa obywatela w skomplikowanych procedurach administracyjnych. Oczekuje się: (1) kompletnej realizacji zasadniczego celu - przeniesienia wielu usług publicznych na platformę elektroniczną tj. ograniczenia do minimum konieczności osobistego stawiennictwa się obywatela w urzędzie, oszczędności czasu pracy urzędników i petentów, standaryzacji procedur załatwiania spraw w urzędzie, (2) usprawnienia obsługi obywateli, (3) przyspieszenia wymiany informacji przetwarzalnej, użytecznej ze względu na porównywalno danych w formacie elektronicznym, (4) skrócenia czasu rozpatrywania spraw. Zamiast wykonywa czynności techniczne wyspecjalizowana kadra urzędnicza będzie mogła realizować zadania merytoryczne, analityczne i kontrolne. Realizacji powyższych celów będzie możliwa tylko wówczas, gdy nastąpi równocześnie: (1) implementacja ICT, (2) zmiany organizacyjne i kompetencyjne służb publicznych.

  31. E-PUAP – Elektroniczna Platforma Usług Administracji Publicznej Projekt jest rozwinięciem idei zawartej w opracowaniu „Wrota Polski”. W pierwszej kolejności przewiduje się budowę infrastruktury oferującej tzw. procesy wspólne (usługi wspólne) dla 28 usług podstawowych świadczonych drogą elektroniczną do roku 2011 (dla obywateli: podatek dochodowy dla osób fizycznych, umówienie wizyty lekarskiej, głosowanie przez portal internetowy, wypożyczanie publikacji z biblioteki, pośrednictwo pracy, obsługa ubezpieczeń społecznych, składanie podania o przyjęcia na studia, uzyskiwanie wymaganych dokumentów z urzędu stanu cywilnego, obsługa forum publicznego; usługi dla firm m.in.: proces przekazania danych celnych, rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych i podatku VAT, obsługi zamówień publicznych). Do głównych działań w zakresie e-PUAP należy: (1) elektroniczny obieg dokumentów w ramach prac legislacyjnych administracji rządowej (elektroniczna Rada Ministrów), (2) określenie sposobu finansowania projektów dotyczących elektronicznych usług publicznych w tym analiza możliwości w dziedzinie organizacji projektu w formie partnerstwa publiczno-prywatnego, (3) przeniesienie priorytetowych usług publicznych na platform elektroniczną, (4) stworzenie rządowego systemu obiegu dokumentów dla wybranych procesów, (5) doskonalenie obecnie dostępnych usług świadczonych elektronicznie, (6) budowa katalogów elektronicznych w wybranych instytucjach, (7) nowelizacja ustaw i działania regulacyjne, (8) modernizacja infrastruktury, Zakłada się, że stworzenie platformy komunikacji elektronicznej, reorganizacja niektórych procesów w urzędach oraz wsparcie systemami informatycznymi, pozwoli na zwiększyć efektywność pracy administracji o 40% w przypadku spraw załatwianych elektronicznie. Planuje się wdrożenie standardów komunikacji elektronicznej (w zakresie formatów plików stosowanych do komunikacji, słowników, metadanych i protokołów), niewymagających inwestycji w sprzęt i oprogramowanie.

  32. Konstytucja z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 Nr 78, poz. 483) Art. 1. Rzeczpospolita Polska jest dobrem wspólnym wszystkich obywateli. Art. 2. Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej. Art. 7. Organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa. Art. 32. 1. Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne. Z powyższych artykułów wynika bezwzględny obowiązek udzielania informacji przez podmioty władzy publicznej, nie tylko o efektach swojej działalności, ale również o działaniach mających na celu osiągnięcie pewnych zamierzonych celów. Nie ma on jednak charakteru jednolitego, identycznie określanego i realizowanego we wszystkich płaszczyznach wzajemnych stosunków państwa i jego obywateli.

  33. W dotychczasowej praktyce realizacja prawa do informacji konkretyzowała się również w zakresie pozyskiwania przez jednostkę danych istotnych z punktu widzenia jej interesu prawnego lub faktycznego. Najczęściej zainteresowanemu chodziło o udzielenie informacji konkretyzujących znaczenie treści obowiązujących regulacji prawnych, tzw. urzędowej interpretacji prawa. Dlatego też Trybunał Konstytucyjny wielokrotnie podkreślał, że ochronie konstytucyjnej podlegać musi zaufanie obywateli nie tylko do litery prawa, ale przede wszystkim do sposobu jego interpretacji przyjmowanej w praktyce stosowania prawa przez organy państwa, zwłaszcza gdy praktyka jest jednolita i trwała w określonym okresie, przepisy zaś, na gruncie których owa praktyka została ukształtowana, nie pozwalają na przyjęcie jej oczywistej bezzasadności.

  34. Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. (Dz. U. z dnia 8 października 2001 r.) Art. 2. 1. Każdemu przysługuje, z zastrzeżeniem art. 5, prawo dostępu do informacji publicznej, zwane dalej „prawem do informacji publicznej”. 2. Od osoby wykonującej prawo do informacji publicznej nie wolno żądać wykazania interesu prawnego lub faktycznego. Art. 3. 1. Prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienia do: 1) uzyskania informacji publicznej, w tym uzyskania informacji przetworzonej w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego, 2) wglądu do dokumentów urzędowych, 3) dostępu do posiedzeń kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów. 2. Prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienie do niezwłocznego uzyskania informacji publicznej zawierającej aktualną wiedzę o sprawach publicznych.

  35. Art. 4. 1. Obowiązane do udostępniania informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności: 1) organy władzy publicznej, 2) organy samorządów gospodarczych i zawodowych, 3) podmioty reprezentujące zgodnie z odrębnymi przepisami Skarb Państwa, 4) podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego, 5) podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których Skarb Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub samorządu gospodarczego albo zawodowego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów. Art. 5. 1. Prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych. 2. Prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Ograniczenie to nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, oraz przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa. 3. Nie można, z zastrzeżeniem ust. 1 i 2, ograniczać dostępu do informacji o sprawach rozstrzyganych w postępowaniu przed organami państwa, w szczególności w postępowaniu administracyjnym, karnym lub cywilnym, ze względu na ochronę interesu strony, jeżeli postępowanie dotyczy władz publicznych lub innych podmiotów wykonujących zadania publiczne albo osób pełniących funkcje publiczne - w zakresie tych zadań lub funkcji. 4. Ograniczenia dostępu do informacji w sprawach, o których mowa w ust. 3, nie naruszają prawa do informacji o organizacji i pracy organów prowadzących postępowania, w szczególności o czasie, trybie i miejscu oraz kolejności rozpatrywania spraw.

  36. Art. 49. Zapewnia się wolność i ochronę tajemnicy komunikowania się. Ich ograniczenie może nastąpić jedynie w przypadkach określonych w ustawie i w sposób w niej określony. Art. 51. 1. Nikt nie może być obowiązany inaczej niż na podstawie ustawy do ujawniania informacji dotyczących jego osoby. 2. Władze publiczne nie mogą pozyskiwać, gromadzić i udostępniać innych informacji o obywatelach niż niezbędne w demokratycznym państwie prawnym. 3. Każdy ma prawo dostępu do dotyczących go urzędowych dokumentów i zbiorów danych. Ograniczenie tego prawa może określić ustawa. 4. Każdy ma prawo do żądania sprostowania oraz usunięcia informacji nieprawdziwych, niepełnych lub zebranych w sposób sprzeczny z ustawą. 5. Zasady i tryb gromadzenia oraz udostępniania informacji określa ustawa.

  37. Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych. (Dz. Nr 133, poz. 883). Art. 1. 1. Każdy ma prawo do ochrony dotyczących go danych osobowych. 2. Przetwarzanie danych osobowych może mieć miejsce ze względu na dobro publiczne, dobro osoby, której dane dotyczą, lub dobro osób trzecich w zakresie i trybie określonym ustawą. Art. 6. W rozumieniu ustawy za dane osobowe uważa się każdą informację dotyczącą osoby fizycznej, pozwalającą na określenie tożsamości tej osoby. Art. 31. 1. Administrator danych może powierzyć innemu podmiotowi, w drodze umowy zawartej na piśmie, przetwarzanie danych.Art. 32. 4. Jeżeli dane są przetwarzane dla celów naukowych, dydaktycznych, historycznych, statystycznych lub archiwalnych, administrator danych może odstąpić od informowania osób o przetwarzaniu ich danych w przypadkach, gdy pociągałoby to za sobą nakłady niewspółmierne z zamierzonym celem. Art. 36. Administrator danych jest obowiązany do zastosowania środków technicznych i organizacyjnych zapewniających ochronę przetwarzanych danych osobowych, a w szczególności powinien zabezpieczyć dane przed ich udostępnieniem osobom nie upoważnionym, zabraniem przez osobę nieuprawnioną, uszkodzeniem lub zniszczeniem. Art. 37. Do obsługi systemu informatycznego oraz urządzeń wchodzących w jego skład, służących do przetwarzania danych, mogą być dopuszczone wyłącznie osoby posiadające upoważnienie wydane przez administratora danych. Art. 38. Administrator danych przetwarzanych w systemie informatycznym jest obowiązany zapewnić kontrolę nad tym, jakie dane osobowe, kiedy i przez kogo zostały do zbioru wprowadzone oraz komu są przekazywane, zwłaszcza gdy przekazuje się je za pomocą urządzeń teletransmisji danych.

  38. Art. 61. 1. Obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. 2. Prawo do uzyskiwania informacji obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu. 3. Ograniczenie prawa, o którym mowa w ust. 1 i 2, może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa. 4. Tryb udzielania informacji, o których mowa w ust. 1 i 2, określają ustawy, a w odniesieniu do Sejmu i Senatu ich regulaminy.

  39. Art. 63. Każdy ma prawo składać petycje, wnioski i skargi w interesie publicznym, własnym lub innej osoby za jej zgodą do organów władzy publicznej oraz do organizacji i instytucji społecznych w związku z wykonywanymi przez nie zadaniami zleconymi z zakresu administracji publicznej. Tryb rozpatrywania petycji, wniosków i skarg określa ustawa.

  40. Art. 66. 1. Każdy ma prawo do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy. Sposób realizacji tego prawa oraz obowiązki pracodawcy określa ustaw. Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy.

  41. Ustawa z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. Nr 130, poz. 1450) We wszystkich krajach stopień rozpowszechnienia podpisu elektronicznego jest niewielki. Przyczyny tego stanu należy poszukiwać w fakcie, że do tej pory żadne z oferowanych rozwiązań technicznych nie zdołało osiągnąć wystarczającej popularności na rynku. Oczekuje się, że przełom w zakresie masowego stosowania podpisu elektronicznego nastąpi wraz z zastosowaniem go w administracji publicznej. Wartość dowodowa dokumentów elektronicznych. Artykuł 5 Dyrektywy WE w sprawie ramowych warunków podpisu elektronicznego żąda zapewnienia dopuszczalności dokumentów elektronicznych jako dowodu w postępowaniu sądowym. W niektórych państwach członkowskich Unii Europejskiej są one traktowane tak jak dokumenty pisemne (np. w Austrii), w innych krajach są przedmiotem dowodu z oględzin (np. w Niemczech). Decydujące znaczenie dla traktowania formy elektronicznej na równi z pisemną będzie miało w przyszłości oszacowanie prawdopodobieństwa sfałszowania dokumentu elektronicznego.

  42. Ustawodawca, dokonując nowelizacji art. 78 Kodeksu cywilnego ustawą z 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym, w § 2 tego artykułu przewidział, iż oświadczenie woli złożone w postaci elektronicznej opatrzone bezpiecznym podpisom elektronicznym weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu jest równoważne formie pisemnej (także po nowelizacji Kodeksu cywilnego z 14 lutego 2003 r.). Ostatecznie ukształtowana treść art. 78 § 2 k.c. wskazuje na możliwość składania oświadczeń woli w postaci elektronicznej, które po opatrzeniu podpisem elektronicznym będą uważane za złożone w formie pisemnej.

  43. Ustawa z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. Nr 130, poz. 1450) Skutki prawne podpisu elektronicznego Art. 5. 2. Dane w postaci elektronicznej opatrzone bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym przy pomocy ważnego kwalifikowanego certyfikatu są równoważne pod względem skutków prawnych dokumentom opatrzonym podpisami własnoręcznymi, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej. 3. Bezpieczny podpis elektroniczny weryfikowany przy pomocy kwalifikowanego certyfikatu zapewnia integralność danych opatrzonych tym podpisem i jednoznaczne wskazanie kwalifikowanego certyfikatu, w ten sposób, że rozpoznawalne są wszelkie zmiany tych danych oraz zmiany wskazania kwalifikowanego certyfikatu wykorzystywanego do weryfikacji tego podpisu, dokonane po złożeniu podpisu. Potwierdza to – art. 78 § 2 Kodeksu cywilnego.

  44. Ustawa z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych. (Dz. U. Nr 11, poz. 95) Art. 1. 2. Przepisy ustawy mają zastosowanie do: 1) organów władzy publicznej, w szczególności: c) organów administracji rządowej, d) organów jednostek samorządu terytorialnego, e) sądów i trybunałów, Art. 2. W rozumieniu ustawy: 5) dokumentem - jest każda utrwalona informacja niejawna, w szczególności na piśmie, mikrofilmach, negatywach i fotografiach, nośnikach do zapisów informacji w postaci cyfrowej i na taśmach elektromagnetycznych, także w formie mapy, wykresu, rysunku, obrazu, grafiki, fotografii, broszury, książki, kopii, odpisu, wypisu, wyciągu i tłumaczenia dokumentu, zbędnego lub wadliwego wydruku, odbitki, kliszy, matrycy i dysku optycznego, kalki, taśmy atramentowej, jak również informacja niejawna utrwalona na elektronicznych nośnikach danych.

  45. Własność intelektualna ma szczególne znaczenie w dobie rozwoju komunikacji elektronicznej, przede wszystkim ze względu na to, iż jej przedmioty — jako dobra niematerialne — mogą być świadczone drogą elektroniczną. Do szeroko rozumianych przedmiotów własności intelektualnej należy obecnie zaliczyć; (1) przedmioty prawa autorskiego i praw pokrewnych w rozumieniu ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz.U. z 2000 r. nr 80, poz. 904 z późn. zm.); (2) bazy danych w rozumieniu ustawy z 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych (Dz.U. nr 128, poz. 1402); (3) przedmioty własności przemysłowej w rozumieniu ustawy z 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn. Dz.U. z 2003 r. nr 119, poz. 1117); (4) wiedza nieujawniona (tzw, know-how); (5) nazwisko osoby fizycznej lub nazwa osoby prawnej jako dobra osobiste tych osób w rozumieniu kodeksu cywilnego (Dz.U. nr 16, poz. 93 z późn. zm.); (6) firma spółki prawa handlowego w rozumieniu wprowadzonych z dniem 25 września 2003 r. przepisów kodeksu cywilnego (Dział III. Przedsiębiorcy i ich oznaczenia). Podobnie jak w przypadku własności materialnej, prawa własności intelektualnej umożliwiają ich posiadaczom decydowanie o tym, kto i na jakich zasadach może korzystać z ich własności. Tak określona własność intelektualna stanowi przedmiot uregulowania wielu norm prawnych.

  46. Ustawa z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz.U. 1983 Nr 38 poz. 173) Art. l. Materiałami archiwalnymi wchodzącymi do narodowego zasobu archiwalnego, zwanymi dalej „materiałami archiwalnymi”, są wszelkiego rodzaju akta i dokumenty, korespondencja, dokumentacja finansowa, techniczna i statystyczna, mapy i plany, fotografie, filmy i mikrofilmy, nagrania dźwiękowe i wideofonowe, dokumenty elektroniczne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. Nr 64, poz. 565) […]. Ustawa z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z dnia 20 kwietnia 2005 r.) Art. 3. (2) dokument elektroniczny - stanowiący odrębną całość znaczeniową zbiór danych uporządkowanych w określonej strukturze wewnętrznej i zapisany na informatycznym nośniku danych.

  47. Przestępstwa związane z komunikacją elektroniczną 1. Przestępstwa przeciwko poufności, integralności i dostępności danych i systemów komputerowych: 1. Nielegalny dostęp 2. Nielegalne przechwytywanie danych 3. Ingerencja w dane 4. Ingerencja w system 5. Niewłaściwe użycie urządzeń lub programów komputerowych 2. Przestępstwa z użyciem komputera 1. Fałszerstwo komputerowe 2. Oszustwo komputerowe 3. Przestępstwa komputerowe związane z treścią informacji 4. Przestępstwa komputerowe związane z naruszeniem praw autorskich i pokrewnych 5. Zwalczanie przestępczości związanej z komunikacją elektroniczną w polskim prawie karnym

  48. Rozdział 2 Postępowanie z materiałami archiwalnymi 2a. Minister właściwy do spraw informatyzacji, po zasięgnięciu opinii Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych, określi, w drodze rozporządzenia, niezbędne elementy struktury dokumentów elektronicznych powstałych i gromadzonych w podmiotach, o których mowa w ust. l, uwzględniając minimalne wymagania dla rejestrów publicznych i wymiany informacji w formie elektronicznej, a także potrzebę zapewnienia integralności dokumentów elektronicznych. 2b. Minister właściwy do spraw informatyzacji, po zasięgnięciu opinii Naczelne­go Dyrektora Archiwów Państwowych, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób postępowania z dokumentami elektronicznymi w podmiotach, o których mowa w ust. 1, w szczególności zasady ewidencjonowania, klasyfikowania i kwalifikowania dokumentów elektronicznych oraz zasady i tryb ich brakowania, uwzględniając potrzebę zapewnienia integralności dokumentów elektronicznych i długotrwałego ich przechowywania. 2c. Minister właściwy do spraw informatyzacji, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, na wniosek Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych, określi, w drodze rozporządzenia, wymagania techniczne, jakim powinny odpowiadać formaty zapisu i informatyczne nośniki danych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, przekazywanych do archiwów państwowych materiałów archiwalnych utrwalonych na informatycznych nośnikach danych.

  49. Projekt roboczy wersja 17 z 3 stycznia 2006 ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH i ADMINISTRACJI z dnia ................ 2006 r. w sprawie szczegółowego sposobu postępowania z dokumentami elektronicznymi Postępowanie z dokumentami ewidencjonowanymi i metadanymi prowadzi się przy użyciu systemu informatycznego, który: zapewnia integralność treści dokumentów i metadanych, polegającą na zabezpieczeniu przed wprowadzaniem zmian, z wyjątkiem zmian wprowadzanych w ramach ustalonych i udokumentowanych procedur; zabezpiecza przed wprowadzaniem zmian w dokumentach spraw załatwionych; zabezpiecza przed usunięciem dokumentów z systemu, z wyjątkiem czynności dokonywanych w ramach ustalonych i udokumentowanych procedur, polegających na usuwaniu: • dokumentów dla których upłynął okres przechowywania ustalony w wykazie akt, • przez administratora systemu: • dokumentów mylnie zapisanych, • dokumentów mogących stanowić zagrożenie dla prawidłowego funkcjonowania systemu, • dokumentów których usunięcie wymagane jest na podstawie przepisu prawa, prawomocnego orzeczenia sądu lub ostatecznej decyzji organu administracji; zapewnia stały i skuteczny dostęp do dokumentów oraz ich wyszukiwanie; umożliwia odczytanie metadanych dla każdego dokumentu; identyfikuje użytkowników i dokonywane przez nich zmiany; zapewnia kontrolę dostępu poszczególnych użytkowników do dokumentów i metadanych; umożliwia odczytanie bez zniekształceń treści dokumentów wytworzonych przez podmiot, w którym działa system; zachowuje dokumenty i metadane w strukturze określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 5 ust. 2a ustawy z dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach, zwanej dalej „ustawą”, łącznie z możliwością prezentacji tej struktury;

  50. zapewnia odtworzenie przebiegu załatwiania i rozstrzygania spraw; wspomaga czynności związane z klasyfikowaniem i kwalifikowaniem dokumentów na podstawie wykazu akt; wspomaga i dokumentuje proces brakowania dokumentów stanowiących dokumentację niearchiwalną, w tym: • automatycznie wyodrębnia dokumenty przeznaczone do brakowania, • automatycznie przygotowuje spis dokumentacji niearchiwalnej, o którym mowa w §12 ust.1 pkt 2; wspomaga czynności związane z przygotowaniem dokumentów stanowiących materiały archiwalne i ich metadanych do przekazania do archiwum państwowego, w tym: • automatycznie wyodrębnia dokumenty przeznaczone do przekazania, • automatyczne przygotowuje spis zdawczo-odbiorczy, o którym mowa w § 18 ust.1, w postaci dokumentu elektronicznego, • eksportuje i zapisuje dokumenty i ich metadane na informatycznych nośnikach danych; umożliwia migrację dokumentów do innych systemów informatycznych, w szczególności przez: • eksport dokumentów i ich metadanych, z zachowaniem powiązań pomiędzy tymi dokumentami i metadanymi, zapisywanie wyeksportowanych metadanych w formacie zestandaryzowanego rozszerzalnego języka znaczników którego pełny opis (specyfikacja) jest dostępny nieodpłatnie dla wszystkich zainteresowanych.

More Related