ქრონიკული გლომერულონეფრიტი

1. ქრონიკული გლომერულონეფრიტი

2. განსაზღვრება ქრონიკული გლომერულონეფრიტი თირკმლების ანთებითი ინფექციურ-ალერგიული დაავადებაა, რომელსაც პროგრესირება ახასიათებს და საბოლოოდ თირკმლის ფუნქციური უკმარისობა მოსდევს

3. ეტიოლოგია • ქრონიკული გლომერულონეფრიტი ძირითადად მწვავე ნეფრიტიდან ქრონიკულში გადასვლის შედეგია; • ხშირად ქრონიკული გლომერულონეფრიტი ვითარდება თავიდანვე წინამორბედი მწვავე ნეფრიტის გარეშე;

4. პათოგენეზი • ჰიპერერგიული ანთების პროგრესისას აღინიშნება პროლიფერაციული ცვლილებები კაპილარებსა და მის გარეშე ქსოვილებში; • ვითარდება კაპილარების კედლების გამავლობის გაძლიერება, ბოუმენ-შუმლიანსკის კაფსულაში ცილისა და ფიბინის გასვლა-შედედება, რასაც საბოლოოდ მოსდევს ცალკეული გორგლის ობლიტერაცია და, შესაბამისად, თირკმლის იშემია.

5. კლინიკა ქრონიკული გლომერულონეფრიტის დროს შეიძლება გამოიხატოს ის ნიშნები, რომლებიც მწვავე ნეფრიტის დროს გვაქვს, მაგრამ ყველა ნიშანი ერთად შეიძლება მხოლოდ გამწვავებისას მივიღოთ. უფრო ხშირად ჭარბობს ჰიპერტენზიული ან შეშუპების სინდრომი, თუმცა ზოგჯერ თვალსაჩინოა მხოლოდ შარდის სინდრომი და თირკმლის ფუნქციის დარღვევა (ფილტაციის შემცირება და კონცენტრაციის უნარის დაქვეითება). ამიტომ განასხვავებენ ქრონიკული გლომერულონეფრიტის : ჰიპერტენზიულ. ნეფროზულ, შერეულ და ლატენტურ ფორმებს.

6. პროგნოზი სრული გაჯანსაღება იშვიათია, გაუმჯობესება კი შეიძლება მოხდეს ტონზილექტომიის შემდეგ ან სტეროიდული ჰორმონებით მკურნალობისას. გამწვავების და დეკომპენსირებულ სტადიაში პაციენტები შრომის უუნარონი ხდებიან; კომპენსირებულ სტადიაში შრომის უნარი შეზღუდულია.

7. მკურნალობა • პაციენტები უნდა ერიდოს გაცივებას; • საჭიროა მშრალი და თბილი ჰავის პირობებში ყოფნა; • გაწვავებისას და ტერმინალურ სტადიაში - წოლითი რეჟიმი; • სტეროიდული ჰორმონებით მკურნალობა საჭიროა ადრეულადვე, განსაკუთრებით შეშუპებითი ფორმის დროს; • კურსი მეორდება 6-12 თვეში ერთხელ, თირკმლის უკმარისობის დეკომპენსირებული სტადიის დროს ჰორმონები უკუნაჩვენებია.