Buddyzm

1. Buddyzm

2. Buddyzm To jedna z wielkich religii uniwersalistycznych. Buddyzm nie odwołuje się do Boga.  Zarówno Boga-Stwórcy, jak i Boga-Zbawcy (dlatego w kategoriach religioznawstwa Zachodu opisywany jest jako doktryna ateistyczna). Podstawą buddyzmu są tzw. Cztery Szlachetne Prawdy, objawione przez Buddę w jego pierwszym kazaniu w Benaresie (Waranasi). W tym sensie Buddyzm jest systemem autosoteriolegicznym: wskazuje drogę do samowyzwolenia, dostępną dla każdego, kto zechce ją w sposób właściwy praktykować.

3. Narodził się 2500 lat temu w północno - zachodnich Indiach. Budda spisał wraz z uczniami swoje nauki w księdze zwanej Kandziur, składającej się ze stu ośmiu tomów. Późniejsze komentarze, zwane Tendziur, obejmują dalsze dwieście pięćdziesiąt cztery księgi. Buddyzm nie jest właściwie religią w naszym rozumieniu. Początkowo była to filozofia. Z czasem przekształciła się w nurt religijny taki jak New Age, czy Panteizm.

4. Twórcą buddyzmu był SiddarthaGautama, zwany również Śakjamuni (mędrzec z rodu Śakjów). Synem króla Sudhodana i królowej Mayadev jak podaje tradycja. Żył w mieście Lumbini, położonym na terenie dzisiejszego Nepalu, w wybudowanym mu przez ojca pałacu. W 29 roku życia porzucił dwór królewski , żonę i syna Rahulę i został ascetą. Przez sześć lat poddawał się surowym wyrzeczeniom zdobywając przydomek "Wielkiego Ascety". Żyjąc w lesie po pewnym czasie zrozumiał, że nie zdołał poznać lekarstwa na cierpienie ludzi. Postanowił więc wyjechać do miasta Bodhgaya w Indiach i tak długo medytować pod drzewem figowym, tym razem w sposób bardziej uważny i świadomy przeżywania każdej chwili, aż odkryje lekarstwo na ludzkie troski. Oświecenie przyszło w 49 dniu medytacji. Od tego czasu mianem Buddy określa się wszystkich przebudzonych w wyniku praktyk medytacyjnych. Zamieszkał w lesie, w towarzystwie 5 jogów praktykujących ascezę. Miał 29 lat.

5. Zgodnie z prawem Karmy narodziny nowego człowieka są konsekwencją uczynków nagromadzonych przez umierającego. Gromadzenie uczynków podczas życia, będących przyczyną nowego odrodzenia, określono jako wytwarzanie karmy. Głównym źródłem karmy są nasze cierpienia

6. Trzy główne źródła cierpień to: 1.Rozłączenie z tym, co kochamy. 2.Połączenie z tym czego nie znosimy 3.Tęsknoty za tym, czego nie możemy osiągnąć.

8. Cztery szlachetne prawdy buddyzmu: • 1) wszelkie bytowanie to ból i cierpienie - bolesne są narodziny, starość, śmierć, połączenie z niechcianym, rozłączenie z miłym, niezaspokojenie pragnień;2) źródłem cierpienia jest niewiedza, z której poprzez różne stadia pośrednie wyłania się pożądanie i przywiązanie do życia zamykające człowieka w kręgu wcieleń reinkarnacja;3) istnieje możliwość położenia kresu cierpieniu;4) stwarza ją tzw. Ośmioraka Ścieżka: należyty pogląd, należyty zamiar, należyta mowa, należyte działanie, należyty sposób życia, należyty wysiłek, należyta uwaga, należyta koncentracja;

9. Budda głosił, że podstawowym zadaniem człowieka, w trakcie życia, jest wstrzymywanie się od popełniania czynów przynoszących negatywne skutki w przyszłym życiu. Cel ten osiągamy idąc "Szlachetną Ośmioraką Ścieżką", prowadzącą do wyciszenia pożądań, czyli gromadzenia dobrej lub złej karmy.

10. Ta droga to:

11. Właściwe zrozumienie - polega na poznaniu przyczyn nieszczęść. Wymaga to poznania: cierpienia, przyczyn cierpienia, sposobów zapobiegania cierpieniu i sposobów postępowania chroniących przed cierpieniem.

12. Właściwy pogląd - polega na zbliżaniu się do Dharmy, czyli prawdziwej natury rzeczy. Towarzyszy mu wyrzeczenie, brak złej woli, brak niegodziwości.

13. Właściwa mowa - nie kręć, nie kłam, nie paplaj, nie oskarżaj. • Właściwy sposób życia - przestrzegaj przyjętych norm życia społecznego.

14. Właściwe działanie - nie zabijaj, nie kradnij, prowadź właściwe życie seksualne, nie zażywaj narkotyków. Narkotyki zabijają jasność umysłu, uniemożliwiając własny rozwój.

15. Właściwy wysiłek - działaj w jasnym świetle własnego umysłu. • Właściwa koncentracja - uwalniając się od własnych, złych emocji zmierzamy w kierunku świętości i mamy szansę osiągnąć kres cierpienia - stan nirwany.

16. Właściwa uwaga - unikaj pożądania, złego nastroju, bądź uważny. Staraj się kontemplować stan swojego umysłu. Trzeba uświadomić sobie potrzebę takich działań i wypracowywać odpowiednie nawyki. Trzeba być świadomym własnych procesów myślowych i pielęgnować myślenie słuszne i pozytywne w stosunku do innych.

17. Osiągnięcie poczucia jedności, przynoszące zanik emocji nazwano Nirvaną. Żyjąc w stanie nirwany nie wytwarzamy karmy, dobrej lub złej, uwalniając się od ponownych narodzin i śmierci. W ten sposób wracamy do stanu duchowego, przepełnionego szczęściem i miłością.

18. Buddyzm podkreśla nietrwałość zjawisk, a to wyklucza istnienie "duszy", w europejskim znaczeniu tego słowa. Buddyzm ujmuje odradzanie się w nowym wcieleniu nie jako transmigrację niezmiennej "duszy" od jednego ciała fizycznego do drugiego, lecz jako wędrówkę "jaźni" {atmy} z uwzględnieniem ciągłego jej rozwoju, w kolejnych wcieleniach.

19. Związek łączący kolejne życia, podobnie jak relacja zachodząca pomiędzy kolejnymi stanami odradzającej się jaźni, jest związkiem przyczynowej ciągłości. Na tej drodze jaźń próbuje pozbyć się karmy i wyzwolić z koła narodzin i śmierci.

20. Buddyści przyjmują, że nie ma nic trwałego, co mogłoby przechodzić do następnego życia. Nie ma żadnego trwałego osobowego "ja", "duszy", "atmana". Karma z poprzedniego życia może jednak mieć wpływ na następne. To jak gra w bilard - biała bila trafia w kolejną, popychając ją do przodu. Kolejna bila jest różna od poprzedniej, ale przeszła na nią jej energia. Podobnie kolejne życie jest różne od poprzedniego, ale ma na nie wpływ poprzednia karma.

21. Strumień świadomości, niosący w sobie karmiczne nasiona z poprzednich żywotów manifestuje się w kolejnym ciele, którego kształt i miejsce odrodzenia zależne jest od tychże nasion karmicznych. W czittamatrze nośnikiem nasion jest alajawidżniana, w madhjamace szósta, mentalna świadomość. Gdy znika niewiedza (wiara w trwałe i niezmienne osobowe "ja"), znikają także karmiczne przyczyny odradzania się

22. Przyjmuje, że u podłoża wszystkiego tkwi odwieczna pustka sunjata, a świat stanowi dynamiczny układ nieustannie zmieniających się elementów, dharm, które nie istnieją same z siebie, lecz pojawiają się we wzajemnych momentalnych powiązaniach uwarunkowanych przez to, co je poprzedza, i zarazem warunkujących to, co po nich następuje (tzw. Prawo Współzależnego Powstawania sformułowane przez Buddę).

23. Podobną strukturę ma według buddyzmu osobowość ludzka, dlatego odrzuca on istnienie substancjalnej, trwałej duszy - głosi równocześnie zasadę absolutnej odpowiedzialności za popełnione czyny (tzw. prawo karmana), która trwa tak długo, jak długo człowiek tkwi w kręgu wcieleń. Wyzwalające oświecenie osiąga się bez zbawczej interwencji jakiejkolwiek instancji zewnętrznej, wyłącznie wysiłkiem własnym, odsłaniając i aktualizując tkwiące w samym sobie dyspozycje (każde stworzenie ma według buddyzmu naturę Buddy).

24. Wiara w Buddę jest wiarą w to, że był on kimś, kto zjawił się na Ziemi, by głosić naukę o wyzwoleniu, a jednocześnie w sposób doskonały ją zrealizował - jest też wiarą w prawdziwość i skuteczność jego nauki. Uważa się go zatem za mistrza duchowego, za nauczyciela, nie za Boga czy zbawiciela.

26. Wyróżnia się cztery historyczne formy buddyzmu:

27. 1) buddyzm pierwotny (trudny do zrekonstruowania z powodu braku dzieł własnych jego twórcy, najwierniej przekazany w kazaniach Buddy spisanych przez jego uczniów),2) buddyzm hinajana (początek n.e. jego wykład zawarty jest w kanonie palijskim),3) buddyzm mahajana (również początek n.e. istnieje w wielu odmianach, m.in.: lamaizm, zen),4) buddyzm mantrajana albo buddyzm tantryczny (ok. V w. n.e.; tantra, wadźrajana).

28. Słowem najlepiej opisującym naukę Buddy jest: DHARMA, które oznacza " prawo, któremu poddane są istoty i rzeczy, zjawiska i idee". Dharma jest jednym z Trzech Klejnotów buddyzmu obok BUDDY i wspólnoty SANGHA.

29. Karma(Dharma)- Związek przyczynowo skutkowy. Wytwarzanie karmy to gromadzenie uczynków podczas życia, będących przyczyną nowego odrodzenia.Zgodnie z prawem Dharmy narodziny nowego człowieka są konsekwencją uczynków nagromadzonych przez umierającego. • Nirvana- Jest to osiągnięcie poczucia jedności, przynoszące zanik emocji nazwano. Żyjąc w stanie nirwany nie wytwarzamy karmy, dobrej lub złej, uwalniając się od ponownych narodzin i śmierci. W ten sposób wracamy do stanu duchowego,przepełnionego szczęściem i miłością. • Reinkarnacja- Odradzanie się w nowym wcieleniu.