Kardiowersja

1. Kardiowersja

2. Defibrylacja i kardiowersja wskazania: • Defibrylacja – migotanie komór i częstoskurcz komorowy bez tętna • Kardiowersja – wszystkie pozostałe tachyarytmie (oprócz tych wyżej wymienionych) przebiegające z zaburzeniami hemodynamicznymi. Wyładowanie elektryczne zsynchronizowane z załamkiem R elektrokardiogramu. W ten sposób minimalizuje się indukowanie migotania komór.

3. Kardiowersja: • O ile chory nie jest w stanie krytycznym należy bezwzględnie zastosować znieczulenie ogólne.

4. Kardiowersja - wyposażenie: • Aparat do EKG • Defibrylator • Żel

5. Kardiowersja - wyposażenie: • Obecnie preferuje się defibrylatory dwufazowe, defibrylatorów jednofazowych już się • nie produkuje, chociaż wciąż są jeszcze w użyciu. Defibrylatory dwufazowe podają prąd, • który płynie w kierunku dodatnim przez określony czas, a następnie kierunek zmienia się na ujemny. • Pozwalają na stosowanie niższych energii, bowiem kompensują impedancję klatki piersiowej, a długi okres refrakcji m. serca po wyładowaniu sprzyja blokowaniu fali • migotania.

6. Kardiowersja - wyposażenie: • Chory w pozycji leżącej na wznak z daleka od wody i metalowych przedmiotów. • Miejsce przyłożenia elektrod pokryć żelem, a najlepiej użyć specjalnych nakładek żelowych.

7. Kardiowersja: • zapewnić bezpieczeństwo zespołowi resuscytacyjnemu • unikać wilgoci w otoczeniu i ubraniu . przed defibrylacją osuszyć mokrą klatkę piersiową • unikać bezpośredniego i pośredniego kontaktu z chorym w momencie wyładowania • w trakcie defibrylacji nie dotykać sprzętu: zestawu do iniekcji dożylnych, wózka z pacjentem, worka do wentylacji itp.

8. Kardiowersja: • osoba wykonująca defibrylację nie dotyka powierzchni elektrod; żel, którym pokrywa • się elektrody, nie powinien być rozlany na klatkę piersiową pacjenta. Osoba, która wyzwala wyładowanie energii, musi głośno ostrzec: odsunąć się od pacjenta i upewnić się, że personel to wykonał • w strefie defibrylacji nie może być dużego przepływu tlenu (może dojść do zapłonu), • maskę twarzową z tlenem, worek samorozprężalny odsunąć na odległość przynajmniej 1 m od pacjenta.

9. Kardiowersja: defibrylator klasyczny należy ładować po przyłożeniu łyżek do klatki piersiowej ratowanego . nie wolno ładować defibrylatora trzymając łyżki w powietrzu . jeśli jest jeden ratownik, może sam zwiększać poziom energii korzystając z regulatora na łyżkach . w przypadku obecności rozrusznika serca łyżki defibrylatora muszą znajdować się w odległości około 12-15 cm od niego . należy usunąć plastry do przezskórnego podawania leków, jeżeli znajdują się na klatce piersiowej chorego . nadmierne owłosienie klatki piersiowej przed defibrylacją należy usunąć, bowiem sprzyja ono powstawaniu łuku elektrycznego i oparzeniu . elektrody lub łyżki muszą ściśle przylegać do skóry klatki piersiowej.

10. Kardiowersja: Energia dla defibrylatorów jednofazowych: 200j – tachykardia komorowa powyżej 150-200 uderzeń serca/min. 100j – migotanie przedsionków – częstość skurczu przedsionków 340-600/min 50j – trzepotanie przedsionków – częstość skurczu przedsionków 260-340/min.

11. Kardiowersja: Jeśli kardiowersja nie przynosi skutku można podać amiodaronuw dawce 150 mg w ciągu 10 min i spróbować ponownie wykonać kardiowersję. W razie potrzeby można jeszcze w ciągu godziny podać 300 mg amiodaronu.

12. Kardiowersja: