Πρόδρομες εκπαιδευτικές κινήσεις για το περιβάλλον

1. Πρόδρομες εκπαιδευτικές κινήσεις για το περιβάλλον Αρχική σύλληψη της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης. Αναφορά στις πρόδρομες εκπαιδευτικές κινήσεις για το περιβάλλον.

2. Δεκαετία 1960: • Αρχική σύλληψη Π.Ε.: εκπαίδευση τεχνικών και ειδικών για την εφαρμογή κατάλληλων μέτρων περιβαλλοντικής προστασίας. • Ανάπτυξη των περιβαλλοντικών επιστημών. • Ανάπτυξη του σύγχρονου περιβαλλοντικού κινήματος.

3. Τέλος 19ου αιώνα: • Εκπαιδευτικές κινήσεις γύρω από το περιβάλλον. Κριτήρια περισσότερο εκπαιδευτικά αλλά και περιβαλλοντικά. • Όχι ευδιάκριτα όρια μεταξύ περιβαλλοντικών, εκπαιδευτικών και άλλων στόχων.

4. Πρόδρομες εκπαιδευτικές κινήσεις για το περιβάλλον • Η "Εκπαίδευση για τη Διατήρηση", πλημμύρες 1930 ενημέρωση και ευαισθητοποίηση γύρω από την προστασία και τη διατήρηση των φυσικών συστημάτων, των διαφόρων ειδών, καθώς και την ορθολογική διαχείριση των φυσικών πόρων.

5. Η "Προοδευτική Κίνηση στην Εκπαίδευση", αλληλοσύνδεση εκπαίδευσης και κοινωνίας. (ενεργός συμμετοχή στη μάθηση, ολιστική προσέγγιση, ριζοσπαστικοί στόχοι για κοινωνική αλλαγή) • Η "Μελέτη της Φύσης" και οι "Αγροτικές Σπουδές", ενασχόληση των μαθητών με τη φύση και την αγροτική ζωή. Σκοπός: κατανόηση και εκτίμηση της ομορφιάς, της φύσης και ανάπτυξη σεβασμού για τη φύση, μέσα από την άμεση επαφή με το φυσικό περιβάλλον. Tο επίκεντρο μεταφέρεται στην ποιότητα ζωής, και από κει στην αμφισβήτηση του εκβιομηχανιζόμενου κόσμου.

6. Η "Μελέτη Πεδίου", ιδέες της διατήρησης και προστασίας της φύσης μέσα από επιτόπια μελέτη του φυσικού περιβάλλοντος. Tο περιβάλλον να χρησιμοποιείται ως εργαστήριο για να γίνει η μάθηση πιο αποτελεσματική • Η "Εκπαίδευση έξω από το σχολείο", κάθε εκπαιδευτική διαδικασία εκτός των σχολικών αιθουσών. Στόχος: άμεση γνωριμία με τη φύση και η απόκτηση εμπειριών μέσα και από το φυσικό περιβάλλον.

7. Εκπαίδευση Έξω από το Σχολείο Δεν αφορούσε κάποιο συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο. Αφορούσε περισσότερο τον τρόπο προσέγγισης παρά τον σκοπό ή το περιεχόμενο της εκπαιδευτικής διαδικασίας Ο βασικός σκοπός της ΕΕΣ είναι να παρέχει εποικοδομητικές εμπειρίες, τόσο στο φυσικό όσο και στο δομημένο περιβάλλον, οι οποίες συμπληρώνουν και επεκτείνουν τη διδασκαλία στην αίθουσα

8. Γένεση και εξέλιξη της Π.Ε. Γένεση της Π.Ε. Αναφορά στους γνωστότερους σταθμούς στην ιστορία της Π.Ε. Ανάλυση της Συνόδου Κορυφής στο Γιοχάνεσμπουργκ.

9. 1960 – 1970: γένεση της Περιβαλλοντική Εκπαίδευση μέσα από το διεθνές περιβαλλοντικό κίνημα. • 1948, Παρίσι: πρώτη αναφορά της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης από τον Thomas Pritchard, σε διάσκεψη της Παγκόσμιας Ένωσης για τη Προστασία της Φύσης (IUCN).

10. Περιβαλλοντική Εκπαίδευση: μετάφραση του αγγλικού “Environmental Education”. • Η σημασία της αγγλικής λέξης “education” δεν αποδίδεται πλήρως με την ελληνική λέξη «εκπαίδευση», αφού εμπεριέχει και άλλα στοιχεία, τα οποία στην ελληνική γλώσσα αποδίδονται με άλλες λέξεις όπως «παιδεία» ή «αγωγή» (Σοφούλης, Καραμπάτσα, 1992).

11. Γνωστότεροι Σταθμοί στην Ιστορία της Π.Ε.

12. Ανάλυση των διασκέψεων: • 1968Παρίσι (Γαλλία), Διάσκεψη για τη Βιόσφαιρα. Αίτημα για ανάπτυξη διδακτικού υλικού για τη μελέτη του περιβάλλοντος, την προώθηση της τεχνικής εκπαίδευσης και της γνώσης γύρω από τα περιβαλλοντικά προβλήματα (UNESCO). • 1970 Νεβάδα (ΗΠΑ), Πρώτη διεθνής συνάντηση με θέμα την Π.Ε. Καθιερώνεται διεθνώς ο όρος «Περιβαλλοντική Εκπαίδευση» και δίνεται ο πρώτος ορισμός της Π.Ε. (I.U.C.N., 1970).

13. 1972Στοκχόλμη (Σουηδία), Αιτία των περιβαλλοντικών προβλημάτωνείναιοι ανθρώπινες δραστηριότητες. Ανάγκη θέσπισης προγραμμάτων Π.Ε.. • 1975 Βελιγράδι (Γιουγκοσλαβία), Πρώτη αντιμετώπιση των οικολογικών προβλημάτων στη ρίζα τους.Δημιουργία της διακήρυξης:«Χάρτα του Βελιγραδίου». Εφαρμογή I.E.E.P. Επαναπροσδιορισμός της έννοιας της ανάπτυξης και της σχέσης ανθρώπου και περιβάλλλοντος.

14. 1977 Τιφλίδα (Γεωργία- Σοβιετική Ένωση), Πρώτη διακυβερνητική διάσκεψη για τη Π.Ε. Διατύπωση σκοπών, στόχων και κατευθυντήριων αρχών της Π.Ε., Συντάσσεταιτο βασικό θεωρητικό πλαίσιο της Π.Ε. • 1987 Μόσχα (Σοβιετική Ένωση), "Διεθνές Συνέδριο για την Π.Ε. και Κατάρτιση“. Καθιερώνεται ο όρος "βιώσιμη ανάπτυξη". Καταγράφεται ο πόλεμος ως περιβαλλοντική απειλή. Ορίζεται η Περιβαλλοντική Επικοινωνία.Κατάρτιση ειδικών σε περιβαλλοντικά θέματα.

15. 1992 Ρίο (Βραζιλία), "Διεθνής Διάσκεψη για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη", υπό την αιγίδα του Ο.Η.Ε. ΣύνταξητηςAgenda 21: βασικός οδηγός για την επίτευξη της βιώσιμης ανάπτυξης.Κεφάλαιο 36 • 1997 Θεσσαλονίκη (Ελλάδα), "Περιβάλλον και Κοινωνία: Εκπαίδευση και Ευαισθητοποίηση των Πολιτών για τη Διατηρησιμότητα". Απαλοιφή του όρου ‘Περιβαλλοντική Εκπαίδευση’ και αντικατάστασής του από τον όρο ‘Εκπαίδευση για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη’.

16. 2002 Γιοχάνεσμπουργκ(Νότια Αφρική) • 26 Αυγούστου - 4 Σεπτεμβρίου 2002. Παγκόσμια σύνοδος κορυφής των Ηνωμένων Εθνών (Η.Ε.), για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη. • Έντονη αναφορά στις έννοιες: “συμμετοχή του κοινού” και ”συμμετοχή της νεολαίας” • Καλύτερος τρόπος εφαρμογής της Agenda 21, απότις κυβερνήσεις και τους συμμετέχοντες. Μείωση της παγκόσμιας φτώχειας και προστασία του περιβάλλοντος.

17. Συμπεράσματα Συνόδου(βασικές εκβάσεις και επιτυχίες): • Βιώσιμη ανάπτυξη: κεντρικό στοιχείο της διεθνούς ημερήσιας διάταξης.Σφαιρική δράση για την καταπολέμηση της φτώχειας και της προστασίας του περιβάλλοντος. • Κατανόηση της βιώσιμης ανάπτυξης και των σύνδεσμων μεταξύ της ένδειας, του περιβάλλοντος και της χρήσης των φυσικών πόρων.

18. Αποτελεσματικότερη εφαρμογή των στόχων της βιώσιμης ανάπτυξης από τις κυβερνήσεις. • Κρίσιμα στοιχεία των διαπραγματεύσεων: ενέργεια και υγιεινή. • Ίδρυση ενός Διεθνούς Ταμείου Αλληλεγγύης για την εξόντωση της φτώχειας. • Ειδική προσοχή και υποστήριξη από τη διεθνή κοινότητα για την Αφρική (UN/DESA, 2002).

19. Πέντε βασικοί θεματικοί άξονες στο Σχέδιο Εφαρμογής: • καταπολέμηση της φτώχειας και αποτελεσματική προστασία του περιβάλλοντος, • αλλαγή των μη αειφόρων προτύπων παραγωγής και κατανάλωσης, • προστασία των φυσικών πόρων και αποτελεσματική χρήση και διαχείρισή τους (αρχή της αειφορίας), • παγκοσμιοποίηση σε συνδυασμό με την αειφόρο ανάπτυξη και • αναδιαμόρφωση διεθνούς θεσμικής αρχιτεκτονικής στους τομείς προστασίας του περ/ντος και βιώσιμης ανάπτυξης.

20. Αποτυχίες - ελλείψεις: • Αναγνώριση της ανάπτυξης και των περιβαλλοντικών προβλημάτων από τις κυβερνήσεις, αλλά αδυναμία επικύρωσης των υπαρχουσών προσπαθειών και προσεγγίσεων. • Απουσία νέων υποχρεώσεων και καινοτόμου σκέψης. • Οι κυβερνήσεις δεν παρείχαν την κατεύθυνση ή την καθοδήγηση για μια βιώσιμη προοπτική ανάπτυξης.

21. Επιτυχίες: Αποφάσεις σχετικά με: • δημόσια υγεία, αναγνώριση δικαιωμάτων και ρόλων των κοινοτήτων στη διαχείριση των φυσικών πόρων, • επανεξέταση της αρχής της πρόσβασης και ενσωμάτωσης της ηθικής στην εφαρμογή της Agenda 21, • την αποδοχή διαχωρισμούτης οικονομικής ανάπτυξης από την περιβαλλοντική υποβάθμιση και • την προώθηση των βασικών πρωτοβουλιών και συνεργασιών στη βιώσιμη ανάπτυξη.

22. Ορισμός της Π.Ε. Ορισμός, στόχοι, χαρακτηριστικά και θεματολογία της Π.Ε.. Κατευθυντήριεςαρχές για τα προγράμματα Π.Ε.. Εσφαλμένες αντιλήψεις για την Π.Ε..

23. 1970, Νεβάδα: πρώτος ορισμός της Π.Ε.: • «Η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση είναι η διαδικασία, που με την αναγνώριση αξιών και τη διασαφήνιση εννοιών, οδηγεί, στην ανάπτυξη των ικανοτήτων και των στάσεων που είναι απαραίτητες για την κατανόηση και την εκτίμηση της συσχέτισης ανθρώπου, πολιτισμού, και βιοφυσικού περιβάλλοντος. Η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση συνεπάγεται, επίσης, άσκηση στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και τη διαμόρφωση ενός κώδικα συμπεριφοράς του κάθε ατόμου ξεχωριστά γύρω από τα προβλήματα που αφορούν στην ποιότητα του περιβάλλοντος» (I.U.C.N. 1970).

24. 1977, Τυφλίδα της Γεωργίας. Διευκρινίζονται οι έννοιες, οι στόχοι, οι αρχές της Π.Ε. Και δίνεται ο ακόλουθος ορισμός: • «Η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση είναι μια διαδικασία διαμόρφωσης ενός παγκόσμιου πληθυσμού, που να είναι ενήμερος και να ενδιαφέρεται για το περιβάλλον και τα προβλήματά του και να έχει τη γνώση, τις δεξιότητες, τις στάσεις και τη διάθεση να εργάζεται ατομικά και συλλογικά, για την επίλυση τρεχόντων περιβαλλοντικών προβλημάτων και πρόληψη νέων» (UNESCO, 1978).

25. Διάσκεψη Βελιγραδίου: Στόχοι της Π.Ε. • Συνειδητοποίηση: Κατανόηση του περιβάλλοντος ως ενιαίο σύνολο, των προβλημάτων του και τον καθοριστικό ρόλο του ανθρώπου στην επίλυση τους. • Γνώση:κατανόηση του περιβάλλοντος στο σύνολο του, τα προβλήματα του, το ρόλο του ανθρώπου μέσα σε αυτό και την ευθύνη των ενεργειών του γι' αυτό. • Στάσεις: κοινωνικές αξίες, ζωηρό ενδιαφέρον και διάθεση για ενεργό συμμετοχή στην προστασία και βελτίωση του περιβάλλοντος.

26. Δεξιότητες: απαραίτητες δεξιότητες για επίλυση περιβαλλοντικών προβλημάτων. • Ικανότητα Αξιολόγησης: αξιολόγηση περιβαλλοντικών παραμέτρων και εκπαιδευτικών προγραμμάτων ως προς οικολογικούς, πολιτικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς, αισθητικούς και εκπαιδευτικούς παράγοντες. • Συμμετοχή: αίσθηση ευθύνης απέναντι στο περιβάλλον και επιτακτικότητα δραστηριοποίησης για την επίλυση των προβλημάτων του.

27. Κατευθυντήριες αρχές για ταπρογράμματα Π.Ε. (Χάρτα Βελιγραδίου) Η Π.Ε. πρέπει να: • εξετάζει το περιβάλλον στην ολότητά του και να υιοθετεί μία διεπιστημονική προσέγγιση στα προγράμματά της. • είναι μια διαρκής, δια βίου διαδικασία με έμφαση στην ενεργό συμμετοχή για την πρόληψη και την επίλυση περιβαλλοντικών προβλημάτων. • εξετάζει τα κύρια περιβαλλοντικά ζητήματα από την παγκόσμια σκοπιά και λαμβάνει υπόψη τις τοπικές ιδιαιτερότητες.

28. Διάσκεψη Τυφλίδας – Χαρακτηριστικά της Π. Ε. • Προσανατολισμός στη λύση των προβλημάτων • Διεπιστημονική προσέγγιση • Ενσωμάτωση της εκπαίδευσης στην κοινωνία ή το άνοιγμα του σχολείου στη ζωή • Διαρκής χαρακτήρας

29. Διάκριση Π.Ε., σύμφωνα με τη Διάσκεψη της Τυφλίδας: • Εκπαίδευση για το ευρύ κοινό: παρέχεται σε κάθε ηλικία και σε όλα τα επίπεδα σχολικής εκπαίδευσης, σε διδασκόμενους και διδάσκοντες και στο πλαίσιο διαφόρων εξωσχολικών δραστηριοτήτων που απευθύνονται σε νέους και ενήλικες, συμπεριλαμβανομένων των ατόμων με ειδικές ανάγκες.

30. Εκπαίδευση ιδιαιτέρων επαγγελματικών κλάδων σε όσουςοι δραστηριότητες και η επιρροή έχουν σημαντική επίδραση στο περιβάλλον. Συμμετοχή ποικίλων επιπέδων τυπικής και άτυπης εκπαίδευσης. • Επιμόρφωση ειδικών επαγγελματιών και επιστημόνων εργαζόμενους σε εξειδικευμένα προβλήματα του περιβάλλοντος. Παροχή διεπιστημονικής διάστασηςαπό τους επιστήμονες.

31. Κατευθυντήριες αρχές σύμφωνα με τη Διάσκεψη της Τυφλίδας Κάθε πρόγραμμα ΠΕ πρέπει • Να θεωρεί το περιβάλλον στο σύνολο του φυσικό και ανθρωπογενές, τεχνολογικό και κοινωνικό (οικονομικό, πολιτικό, τεχνολογικό, ιστορικό-πολιτισμικό, ηθικό, αισθητικό) • Να αποτελεί συνεχή και δια βίου διαδικασία, που θα ξεκινά από την προσχολική ηλικία, θα συνεχίζεται σε όλα τα στάδια της σχολικής και εξωσχολικής εκπαίδευσης

32. Κατευθυντήριες αρχές σύμφωνα με τη Διάσκεψη της Τυφλίδας • Να υιοθετεί μια διεπιστημονική προσέγγιση, που χρησιμοποιώντας τις γνώσεις κάθε επιστημονικού τομέα να καθιστά δυνατή μια ολιστική και ισορροπημένη προοπτική • Να εξετάζει τα κύρια περιβαλλοντικά θέματα από τοπική, εθνική, περιφερειακή και διεθνή σκοπιά, ώστε οι μαθητές να εμβαθύνουν στις περιβαλλοντικές συνθήκες που επικρατούν σε άλλες γεωγραφικές περιοχές

33. Κατευθυντήριες αρχές σύμφωνα με τη Διάσκεψη της Τυφλίδας • Να επικεντρώνεται στις τρέχουσες και μελλοντικές καταστάσεις του περιβάλλοντος, λαμβάνοντας υπόψη την ιστορική τους διάσταση • Να επιμένει στην αξία και αναγκαιότητα μιας τοπικής, εθνικής και διεθνούς συνεργασίας με στόχο την αποτροπή και την επίλυση των περιβαλλοντικών προβλημάτων.

34. Κατευθυντήριες αρχές σύμφωνα με τη Διάσκεψη της Τυφλίδας • Να μελετά συστηματικά τις περιβαλλοντικές πλευρές των σχεδίων ανάπτυξης και οικονομικής μεγέθυνσης • Να διευκολύνει τη συμμετοχή των διδασκομένων στον προγραμματισμό των μαθησιακών τους εμπειριών και να τους δίνει τη δυνατότητα να λαμβάνουν αποφάσεις και να αποδέχονται τις συνέπειες τους

35. Κατευθυντήριες αρχές σύμφωνα με τη Διάσκεψη της Τυφλίδας • Να συσχετίζει την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση, τη γνώση, την ικανότητα επίλυσης προβλημάτων και την αποσαφήνιση των αξιών, απευθυνόμενη σε κάθε ηλικία, δίνοντας όμως ιδιαίτερη έμφαση στην ευαισθητοποίηση των νέων ως προς τα περιβαλλοντικά προβλήματα που εντοπίζονται στην κοινότητα τους • Να βοηθά τους διδασκόμενους να ανακαλύπτουν τα συμπτώματα και τις πραγματικές αιτίες των περιβαλλοντικών προβλημάτων

36. Κατευθυντήριες αρχές σύμφωνα με τη Διάσκεψη της Τυφλίδας • Να τονίζει την πολυπλοκότητα των περιβαλλοντικών προβλημάτων και συνεπώς την ανάγκη ανάπτυξης κριτικής σκέψης και ικανοτήτων για την επίλυση προβλημάτων • Να χρησιμοποιεί τους διάφορους εκπαιδευτικούς χώρους και ευρεία ποικιλία εκπαιδευτικών προσεγγίσεων για τη διδασκαλία και τη μάθηση σχετικά με το περιβάλλον και από το περιβάλλον, με κατάλληλη έμφαση στις πρακτικές δραστηριότητες και τις προσωπικές εμπειρίες

37. ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

38. ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Η έννοια της Βιώσιμης Ανάπτυξης Η σχέση της ΠΕ με την Βιώσιμη Ανάπτυξη Τι είναι Εκπαίδευση για την Αειφόρο Ανάπτυξη Διαφορές ΠΕ και ΕΑΑ 24/08/2014 38

39. ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ Ανάπτυξη που ικανοποιεί τις ανάγκες του παρόντος, χωρίς να στερεί το δικαίωμα των μελλοντικών γενεών να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες 24/08/2014 39

40. ΘΕΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ Προτείνεται μέσα από την έκθεση η δραστηριοποίηση για τη διατήρηση, την προστασία και τη βελτίωση του περιβάλλοντος όχι σε βάρος της οικονομίας, αλλά σε αρμονία με αυτή. 24/08/2014 40

41. ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ 1. Μοντέλο της προτεινόμενης ανάπτυξης : «…το κλειδί για την εξάλειψη της φτώχειας βρίσκεται στην ανάπτυξη της βιομηχανίας και γι' αυτό οι υπό ανάπτυξη χώρες πρέπει να εκβιομηχανιστούν.» 2. ΠΟΛΥΣΗΜΟΣ ΟΡΟΣ 24/08/2014 41

42. ΠΕ & Eκπαίδευση για την Αειφορία • 1992 Rio τονίστηκε η αλληλεξάρτηση ανάμεσα στην ευημερία του Ανθρώπου και την ευημερία του περιβάλλοντος… • Εκεί συνδέθηκε για πρώτη φορά ο όρος περιβαλλοντική εκπαίδευση για την Αειφόρο Ανάπτυξη…

43. η εκπαίδευση για βιωσιμότητα εστιάζεται στο: • να κάνει ικανούς τους ανθρώπους να κατανοήσουν την αλληλεξάρτηση όλης της ζωής στον πλανήτη και τις επιπτώσεις που έχουν οι ενέργειες και οι αποφάσεις τους, τόσο τώρα όσο και στο μέλλον στους φυσικούς πόρους, στην παγκόσμια και τοπική κοινότητα και γενικά στο όλο περιβάλλον, • να αυξήσει την ενημέρωση των ανθρώπων για τις οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές δυνάμεις που προάγουν ή εμποδίζουν τη βιώσιμη ανάπτυξη και να αναπτύξει την ενημέρωση, την επάρκεια, τις κατάλληλες στάσεις και αξίες των ανθρώπων,

44. η εκπαίδευση για βιωσιμότητα εστιάζεται στο: • να τους κάνει ικανούς να συμμετέχουν αποτελεσματικά στη βιώσιμη ανάπτυξη σε τοπικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο και να τους βοηθήσει να εργαστούν για ένα πιο δίκαιο και βιώσιμο μέλλον. • Ιδιαίτερα να τους κάνει ικανούς να συνδυάζουν περιβαλλοντικές και οικονομικές αποφάσεις.

45. ΣΤΟΧΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΕΙΦΟΡΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗ • στην ενημέρωση, • στην ευαισθητοποίηση, • στην αλλαγή αξιών, • στην ανάπτυξη δεξιοτήτων • και στη διαμόρφωση κατάλληλης συμπεριφοράς. 24/08/2014 45

46. ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΕΙΦΟΡΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗ • ΠΥΡΗΝΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ • ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ • ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΣ • ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ • ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑ • ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ • ΕΡΗΜΟΠΟΙΗΣΗ • ΠΟΛΕΜΟΣ • ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ • ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ • ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΕΣ ΠΗΓΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ • ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ • ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ 24/08/2014 46

47. ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΓΙΑ ΤΗΝ ΑΕΙΦΟΡΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗ Η ΕΑΑ είναι μια δια βίου διαδικασία που ξεκινά από τη παιδική ηλικία μέχρι την ανώτατη εκπαίδευση των ενηλίκων, επεκτείνεται πέρα από τη τυπική εκπαίδευση και περιλαμβάνει εκπαιδευτικά προγράμματα όλων των βαθμίδων, την επαγγελματική εκπαίδευση, την επιμόρφωση των εκπαιδευτών, τη διαρκή εκπαίδευση των ειδικών και των ληπτών αποφάσεων (UN, ECONOMIC AND SOCIAL COUNCIL, 2005). 24/08/2014 47

48. ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ UNECE ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΑΑ – ΔΕΚΑΕΤΙΑ 2005-2015 • Να εξασφαλίσει πολιτικά, ρυθμιστικά και λειτουργικά πλαίσια υποστήριξης της ΕΑΑ. • Να προωθήσει την ΕΑΑ μέσω της τυπικής, μη τυπικής και άτυπης εκπαίδευσης. • Να εξοπλίσει τους εκπαιδευτικούς με την ικανότητα να συμπεριλάβουν στη διδασκαλία τους την ΕΑΑ. • Να εξασφαλίσει ότι τα αναγκαία για την ΕΑΑ εργαλεία και υλικά είναι προσιτά. • Να προωθήσει την έρευνα και την ανάπτυξη της ΕΑΑ. • Να ενισχύσει τη συνεργασία για την ΕΑΑ σε όλα τα επίπεδα μέσα στην περιοχή της UNECE. 48

49. ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΑΑ • ΒΑΣΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ • ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ • ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ • ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ 49

50. ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΕ ΚΑΙ ΕΑΑ ΠΕ ΕΑΑ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΓΝΩΣΗΣ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ ΣΕ ΔΡΑΣΕΙΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΟΣ 24/08/2014 ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΠΡΟΛΗΨΗ, ΔΡΑΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ, ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ ΣΤΗ ΛΗΨΗ ΑΕΙΦΟΡΙΚΩΝ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ 50