Δευτερογενής : περισσότερο πολύπλοκη και εξειδικευμένη,

1. 3. ΘΡΕΠΤΙΚΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ (ΘΑ)Δομικές ουσίες Δυναμικές ουσίες - Ιχνοστοιχεία - Βιταμίνες - Μη ταυτοποιηθέντες παράγοντες Υδατάνθρακες Φορείς ενέργειας ΛίπηΠρωτεΐνεςΠροστατευτικές ουσίες - Απαραίτητα αμινοξέα - Απαραίτητα λιπαρά οξέα - Νερό - Πλαστικά ανόργανα στοιχεία

2. Λήψη τροφής (έρευνα αναζήτησης και αναγνώρισης)Πέψη (απελευθέρωση ΘΣ)Απορρόφηση ΘΣΜεταβολισμός (κάλυψη αναγκών του οργανισμού σε ενέργεια και ΘΣ)

3. ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΤΡΟΦΗΣΤα ενήλικα ζώα μακροπρόθεσμα διατηρούν το σωματικό τους βάρος σταθερό.Η λήψη της τροφής βραχυπρόθεσμα καθορίζεται από την έναρξη και τη λήψη ενός γεύματος.Μακροπρόθεσμα από τη συντήρηση του ενεργειακού ισοζυγίου του οργανισμού για μακρύ χρονικό διάστημα.Οι μηχανισμοί ελέγχου της κατανάλωσης της τροφής διαφέρουν μεταξύ των διαφόρων ειδών ζώων, λόγω της διαφορετικής δομής και λειτουργίας του πεπτικού τους συστήματος.

4. Οι μηχανισμοί ελέγχου της κατανάλωσης τροφής λειτουργούν σε 3 επίπεδα:- το μεταβολικό:οι συγκεντρώσεις των ΘΣ, των μεταβολιτών ή των ορμονών που διεγείρουν το νευρικό σύστημα και το ζώο αρχίζει ή σταματά τη λήψη τροφής- του πεπτικού συστήματος: η ποσότητα του περιεχομένου του πεπτικού συστήματος καθορίζει το αν και πότε θα καταναλώσει το ζώο τροφή.- των εξωτερικών παραγόντων: κλιματολογικές συνθήκες, το εύκολο ή μη της πρόσληψης της τροφής.

5. Στα μονογαστρικάζώα των συστηματικών εκτροφών (με ΣΖ) : μεταβολικό επίπεδο.Όταν οι ΙΟ αυξηθούν, μεταφέρεται στο επίπεδο του πεπτικού συστήματος.Στα οικόσιτα μηρυκαστικά (μη βόσκοντα) ο έλεγχος γίνεται επίσης στο επίπεδο του πεπτικού συστήματος.Στα βόσκοντα μηρυκαστικά καθοριστικό ρόλο παίζουν οι εξωτερικοί παράγοντες.

6. ΠΕΙΝΑ ΚΑΙ ΛΗΨΗ ΤΡΟΦΗΣΠείνα Όρεξη Λήψη τροφήςΠείνα: σύμπλοκη φυσιολογική κατάσταση του οργανισμού που απορρέει από τη στέρηση τροφής ή κάποιου συγκεκριμένου ΘΣ.Όρεξη: επιθυμία για λήψη τροφής, προκαλείται από την πείνα.Κορεσμός: αναστολή όρεξης λόγω λήψης τροφής

7. Κορεσμός: - Μηχανικός: πλήρωση του στομάχου - Φυσιολογικός: κάλυψη αναγκών σε ΘΣ (ενέργεια)Υποθάλαμος - κέντρα πείνας κέντρο κορεσμούΈλεγχος πείνας-κορεσμού: νευροορμονικός■ Βραχυπρόθεσμος - ταχυενεργός μηχανισμός που ρυθμίζει την κατανάλωση της τροφής σε ημερήσια βάση με βάση τη συγκέντρωση μεταβολιτών, ορμονών και το θερμικό αύξημα (γλύκοστατική θεωρία)■ Μακροπρόθεσμος- βραδυενεργός μηχανισμός: η κατανάλωση ελέγχεται ανάλογα με τα αποθέματα του σωματικού λίπους για μακρότερο χρονικό διάστημα, σε μια προσπάθεια να διατηρηθεί το σωματικό βάρος (ΣΒ) σταθερό (λιποστατική θεωρία)

8. ΠείναΠρωτογενής: ισχυρή-ανειδίκευτη εσωτερική τάση που τρέπει το ζώο για αναζήτηση τροφής. Όταν είναι ισχυρή μη συγκεκριμένη αλλοτριοφαγία.Αποβλέπει στην ικανοποίηση του μηχανικού και φυσιο-λογικού κορεσμού και αντιστοιχεί σε καθολική όρεξη αρχίζει να εκδηλώνεται με γαστρικές συσπάσεις που αρχίζουν μετά την κένωση του στομάχου.

9. Δευτερογενής: • περισσότερο πολύπλοκη και εξειδικευμένη, • εκδηλώνεται από μακρά – έντονη πενία ενός ΘΣ • αφορά κυρίως τις προστατευτικές ουσίες Επιδίωξη: σύμπτωση μηχανικού και φυσιολογικού κορεσμού

10. Α.Μονογαστρικά: Θεωρίες για την εκδήλωση της πείναςΧημικοστατική:αύξηση της συγκέντρωσης μερικών «κρίσιμων μεταβολιτών»(π.χ. ινσουλίνη - γλυκόζη).

11. Γλυκοστατική: η συγκέντρωση γλυκόζης στο αίμα, απόλυτη ή αρτηριο -φλεβική διαφορά μεγαλύτερη ενός ορίου. • έγχυση γλυκόζης στο 12-δάκτυλο επιβράδυνση της ροής του περιεχομένου του στομάχου μείωση κατανάλωσης • πεπτιδική ορμόνη χολεκιστοκινόνη: επικοινωνία μεταξύ εντέρου-εγκεφάλου. Εκκρίνεται στο έντερο όταν τα προϊόντα της πέψης φθάνουν στο 12-δάκτυλο.

12. Θερμοστατική:καταναλώνουν τροφή για να διατηρούν τη θερμοκρασία σταθερή.Θερμικό αύξημα:θερμότητα που παράγεται από την πέψη και το μεταβολισμό βραχυχρόνια ρύθμιση.Μακροπρόθεσμη ρύθμιση:προσπαθούν να διατηρήσουν το ΣΒ σταθερό μακροπρόθεσμα που έχει μεταβληθεί λόγω υπερσιτισμού ή υποσιτισμού.

13. Η εναπόθεση λίπους ενεργεί ως σηματοδότης για τη μακροπρόθεσμη ρύθμιση της καταναλωθείσας τροφής.Λιποστατική: αύξηση του λίπους μειωμένη κατανάλωσηλεπτίνηΕναποτεθέν λίπος κατανάλωση τροφήςΛεπτίνη: πολυπεπτίδιο που εκκρίνεται από τον λευκό λιπώδη ιστό δρα κεντρικά στον υποθάλαμο ρυθμίζει την κατανάλωση τροφής μακροπρόθεσμα και την ενεργειακή ομοιοστασία του οργανισμού μέσω αλλαγών στην έκφραση αρκετών ορεξιογόνων και ανορεξιογόνων πεπτιδίων.

14. Λεπτίνη εκκρίνεται επίσης από τον πλακούντα, το επιθήλιο του μαστού, τους σκελετικούς μύες και το στόμαχο (γαστρική).Η γαστρική λεπτίνη: εμπλέκεται στη ρύθμιση της απορρόφησης των ΘΣ. Η λεπτίνη αντιπροσωπεύει το σύνδεσμο μεταξύ βραχυπρόθεσμου και μακροπρόθεσμου μηχανισμού ελέγχου της κατανάλωσης τροφής, δίνοντας σήματα στον εγκέφαλο για τη διαθεσιμότητα εξωγενών (τροφής) και ενδογενών (αποθέματα λίπους)πηγών ενέργειας.Άρα, η συγκέντρωση της λεπτίνης στο αίμα αντικατοπτρίζει τα επίπεδα του σωματικού λίπους, δρά στο ΚΝΣ με σκοπό τη ρύθμιση της κατανάλωσης τροφής.

16. Οι αισθήσεις: όρασης, οσμής, αφής, γεύσης παίζουν σημαντικό ρόλο στη διέγερση της όρεξης κατανάλωση τροφής . Στον άνθρωπο > ζώα"Palatability”: εκφράζει το βαθμό αποδοχής και ελκυστικότητας μιας τροφής που επιλέγεται και καταναλώνεται, επηρεαζόμενη μόνο από τις αισθήσεις της οσμής, αφής και γεύσης.Ενεργειακή πυκνότητα: επηρεάζει κατά τρόπον αντίστροφο την κατανάλωση. πτηνά > χοίρουςΕπιδιώκεται: ικανοποίηση μηχανικού και φυσιολογικού κορεσμού

17. Η καταναλισκόμενη ενέργεια συσχετίζεται με το μεταβολικό σωματικό βάρος (W0,75) (w=ΣΒ).Εξαρτάται και από τη φυσιολογική κατάσταση του οργανισμούΣωματική άσκηση: λόγω κόπωσηςΠενίες(ιχνοστοιχείων, βιταμινών): επηρεάζουν αρνητικά Αυγοπαραγωγές όρνιθες: καταναλώνουν τροφή με βάση το Ca του σιτηρεσίου.Επιλεκτική ικανότητα στα ζώα: αναπτύσσεται με εκπαίδευση και λειτουργεί μέχρι κάποιο σημείο.

18. Β. Μηρυκαστικά • Η κατανάλωση της τροφής ελέγχεται στο μεταβολικό • επίπεδο, αλλά διαφορετικά απ’ ότι στα μονογαστρικά. • Η γλυκοστατική θεωρία δεν έχει πια ισχύ. • Ο χημικοστατικός μηχανισμός που εμπλέκει τα ΠΛΟ • παίζει σημαντικό ρόλο. • Στον κεκρύφαλο υπάρχουν υποδοχείς οξικού και • προπιονικού οξέος • Επηρεάζεται περισσότερο η κατανάλωση ΣΖ (>ΧΖ)

19. Άλλοι παράγοντες στα μηρυκαστικά: • Όγκος ζωοτροφώνΧΖ με πολλές ΙΟ: παραμένουν περισσότερο χρόνο στο πεπτικό σύστημα καταν. τροφής λόγω μάσησης μειώνεται η σημασία του όγκου χωρητικότητας των προστομάχων. • Περιεκτικότητα σε ΞΟ • Καταναλώνουν τροφή όταν μειώνεται το περιεχόμενο των προστομάχων (μηρυκάζουν όταν πεινούν) • Προσπαθούν να διατηρήσουν μία C ποσότητα ΞΟ στη ΜΚ

20. Χημική σύσταση περιεκτικότητα σε NDF: - συσχέτιση με το ρυθμό πέψης ίδια πεπτικότητα NDF κατανάλωση τροφής (-) ψυχανθή > αγρωστώδη λόγω NDF Υφή και δείκτης κορεσμού μέγεθος τεμαχιδίων και κατανάλωση: (-) συσχέτιση Πενία ΘΣ: επηρεάζουν αρνητικά Άλλοι παράγοντες: κακή ζύμωση ενσιρώματος επιμόλυνση μιας τροφής με ξένες ύλες

21. Θο περιβάλλοντος < 20οC : > 32o C : Υγεία του ζώου παράσιτα : Φωτοπερίοδος: ελάφια> αιγοπρόβατα>βοοειδή

22. Προσδιορισμός καταναλισκόμενης τροφής Ευκολότερος: μονογαστρικά > μηρυκαστικά Βοοειδή κρεοπαραγωγής : 22g ΞΟ/kg ΣΒ » γαλακτοπαραγωγής : 28 g ΞΟ/kg ΣΒ 32 Εξισώσεις για κάθε περίπτωση: π.χ. SDMI = 24,36-0,5397 CDMI + 0,108 SDM-0,0264 AN+ 0,0485DOMD Όπου SDMI: καταναλισκόμενη ποσότητα ΞΟ ενσιρώματος σε g/kg W0.75/ημέρα CDMI: » ΞΟ ΣΖ ( »» ) SDM: ΞΟ ενσιρώματος (g/kg) (+) AN:αμμωνία ενσιρώματος (g/kg ολικού Ν) (-) DOMD: πεπτή ΟΟ στην ΞΟ του ενσιρώματος (g/kg) (+)

23. 4. Πέψη της τροφής Λήψη τροφής πέψη απορρόφηση μεταβολισμός Πέψη: φυσική ή μηχανική : περιλαμβάνει τη μάσηση και τις μυικές συσπάσεις του πεπτικού συστήματος αποβλέπει: στην καταστροφή της υφής (διαπότιση, διόγκωση) στην απελευθέρωση των ΘΣ (διάλυση, εκχύλιση) Οι κινήσεις του πεπτικού συστήματος προωθούν την τροφή

24. Χημική:περιλαμβάνει τη δράση ενζύμων, τη διάσπαση ΘΣ σε απλούστερα. Ένζυμα που εκκρίνονται από - αδένες του πεπτικού συστήματος - αδένες προσαρτημένους σ’ αυτό (π.χ ήπαρ, πάγκρεας) ή περιέχονται στις ζωοτροφές ή αποτελούν προϊόντα της βιοχημικής δραστηριότητας των μικροοργανισμών Συμβιωτική πέψη: προστομάχους, παχύ έντερο

25. Αναλογία χωρητικότητας ζυμωτικών χώρων στους διάφορους τύπους πέψης (από Φυσιολογία Θρέψεως Π. Καλαϊσάκη, 1981)

26. Διαγραμματική παρουσίαση του πεπτικού συστήματος των αγροτικών ζώων. 1. Οισοφάγος 2. Μεγάλη κοιλία 3. Κεκρύφαλος 4. Εχίνος ή βίβλος 5. Ήνυστρο 6. Στόμαχος 7. Πρόλοβος 8. Μεμβρανώδης στόμαχος 9. Μυώδης στόμαχος 10. Δωδεκαδάκτυλο 11. Λεπτό έντερο 12. Τυφλό έντερο 13. Κόλον, 14. Απευθσμένο

27. Διαγραμματιική παρουσίαση της πέψης των υδατανθράκων και της παραγωγής των πτητικών λιπαρών οξέων στους προστομάχους (από ΦΘ Καλαϊσάκη, 1981)

29. Πτητικά λιπαρά οξέα (ΠΛΟ) στο υγρό της μεγάλης κοιλίας βοοειδών και προβάτων που διατράφηκαν με διαφορετικά σιτηρέσια 1 απουσία βλεφαριδωτών πρωτοζώων, 2 παρουσία βλεφαριδωτών

30. Διαγραμματική παρουσίαση της αποδόμησης και σύνθεσης Ν-χων ουσιών από τους μικροοργανισμούς των προστομάχων (από Φ.Θ, Καλαϊσάκης, 1981)

31. Διαγραμματική παρουσίαση της πέψης και του μεταβολισμού των Ν-χων ενώσεων στους προστομάχους. ΜΠΝ: μη πρωτεϊνικής φύσεως Ν-χες ουσίες, πρωτ: πρωτεΐνες (από Φ.Θ, Καλαϊσάκης, 1981)

32. Η ποσότητα της μικροβιακής πρωτεΐνης (ΜΠ) που συντίθεται στους προστομάχους εξαρτάται από: α1 ΠΟΟ του σιτηρεσίου από 1Kg ΠΟΟ 200g ΜΠνεαρά χλωρά νομή (Ζ: υψηλή): 260 g ΜΠ/Kg ΠΟΟζωοτροφές με χαμηλή Ζ: 130 g/Κg ΠΟΟ Οι μικροοργανισμοί για να διατραφούν πρέπει να έχουν στη διάθεσή τους ΜΠΦΝ

33. β. τηνποσότητα της παραγόμενης ΝΗ3 • Ποσότητα Ν-χων ουσιών σιτηρεσίου • Ζ Ν-χων ουσιών • ΖΜΠΦΝ = 100% (=1) • Ζπρωτ. = 65% (=0,65) • Σιτηρεσίου με 15% ΜΠΦΝ ≈ 70%% (=0,7) Επηρεάζεται από το pH του περιεχομένου και τη διαλυτότητα των Ν-χων ουσιών γ.ταχύτητα παραγωγής ΝΗ3

34. δ.βαθμό χρησιμοποίησης της ΝΗ3 • παρουσία κατάλληλου C σκελετού • επαρκή παρουσία ενέργειας (ΑΤΡ) σύμπτωση πρωτεϊνόλυσης- πρωτεϊνοσύνθεσης

35. Πέψη λιπιδίων ουδέτερα λίπη τροφής υδρόλυση γλυκερίνη κ’ ΛΟ στους προστομάχους Γλυκερίνη καταβολίζεται σε κατώτερα ΛΟ (προπιονικό) ΛΟ (ακόρεστα με μέχρι C18υδρογόνωση κορεσμένα ΛΟ) Ζωοτροφές μηρυκαστικών λιπαρές ουσίες πλούσιες σε λινελαϊκό και λινολενικό CLA (συζευγμένο λινελαϊκό οξύ) αποτρέπει την καρκινογένεση και την αθηρωσκλήρωση, μειώνει την εναπόθεση λίπους

36. Αύξηση λιπαρών ουσιών μείωση πεπτικότητας ΙΟΜέρος των cis ΛΟ transΛΟ Προσθήκη λιπαρών ουσιών στα μηρυκαστικά με τη μορφή “ προστατευμένου ”(by pass) λίπους Επίδραση του profil των ΛΟ της τροφής στο profil των ΛΟ του λίπους του κρέατος και του γάλακτος Μονογαστρικά: υψηλή Μηρυκαστικά: χαμηλή (λόγω υδρογόνωσης)

37. Έλεγχος και τροποποίηση ζυμωτικών φαινομένων Η βελτίωση των ζυμωτικών φαινομένων αποβλέπει: α. στην επιβράδυνση παραγωγής CH4 (αύξηση προπιονικού) β. στην αύξηση της παραγόμενης ΜΠ γ. στην προστασία ορισμένων ΘΣ (πρωτεϊνών, λιπαρών ουσιών) από τη ζύμωση στους προστομάχους για να πεφθούν στο λεπτό έντερο δ. στη μείωση των απωλειών σε Ν (λόγω ταχείας παραγωγής ΝΗ3) με παρεμποδιστές απαμινασών ή παρεμποδιστές ουρεάσης ή θερμική κατεργασία

38. Χρήση αντιβιοτικώνγια αλλαγή του μικροβιακού πληθυσμού Χρήση ιοντοφόρων(π.χ Νa-μονενσίνη κ.α.) που αναστέλλουν την ανάπτυξη των κατά Gram (-) βακτηρίων αύξηση προπιονικού Χρήση προβιοτικών: ενίσχυση επιθυμητών βακτηρίων στους προστομάχους σταθε-ροποιούν το pH, αυξάνουν το προπιονικό

39. Προστόμαχοι (μεγάλης χωρητικότητας): αποθήκευση τροφής μάσηση ζύμωση πέψη απορρόφηση προϊόντων πέψης κατά μήκος του εντέρου παχύ έντερο, όπου συνεχίζεται η μικροβιακή πέψη (το 20% του περιεχομένου των προστομάχων φτάνει στο παχύ έντερο) Στο παχύ έντερο παράγονται: ΠΛΟ, CH4,αέρια, ΜΠ, υδατ. βιταμίνες, ΝΗ3 Απορροφώνται τα ΠΛΟ, η ΝΗ3 και τα ανόργανα στοιχεία Δεν απορροφώνται η ΜΠ και οι βιταμίνες

40. Κόνικλοι: μαλακή κόπρος ή τυφλοτροφή Μόνοπλα: το κύριο μέρος της μικροβιακής πέψης διεξάγεται στο κόλον και στο τυφλό Χοίρος: το παχύ έντερο δεν είναι αναπτυγμένο και οι ΧΖ πέπτονται πολύ λίγο Πτηνά: διαθέτουν 2 τυφλά και 1 κόλον υποτυπώδης ζύμωση μηδαμινό όφελος

41. Συμπερασματικά Η εξέλιξη των ζυμωτικών φαινομένων στα μηρυκαστικά επηρεάζεται από τη: - σύσταση (NDF, ADF, ADL, άμυλο, σάκχαρα, Ζ Ν-χων) - υφή - συχνότητα της χορήγησης του σιτηρεσίου Εκτροπές στα ζυμωτικά φαινόμενα συνεπάγονται: - μείωση θρεπτικής αξίας σιτηρεσίου - μείωση ή αναστολή της όρεξης του ζώου - δυσμενείς επιπτώσεις επί της υγείας των ζώων

42. Σιτηρέσιο πλούσιο σε ΙΟ: υποβαθμίζεται η θρεπτική αξία λόγω: • παρατεταμένου μηρυκασμού (έργο μάσησης) • βραδείας και περιορισμένης παραγωγής οξέων • οξικό> προπιονικού • περιορισμένη ΠΟΟ για σύνθεση ΜΠ Σιτηρέσιο φτωχό σε ΙΟ ( υψηλή αναλογία ΣΖ) • αναστολή μηρυκασμού • αυξημένη παραγωγή οξέων οξέωση • διακοπή κυτταρινόλυσης • βλάβες στην υγεία (αιμοσυμπύκνωση, απανθράκωση βλεννογόνου μεγ. κοιλίας)

43. Η πέψη στα μονογαστρικάα. Χοίροι αρχίζει στο στόμαχο και συνεχίζεται στο λεπτό έντερο • Πρωτεΐνες υδρόλυση πολυπεπτίδια και μερικά αμινοξέα στο στόμαχο • Τρυψίνη και καρβοξυπεπτιδάσες από λεπτό έντερο και πάγκρεας αμινοξέα - Λίπη χολικά άλατα υδατοδιαλυτά λιπάσες μερική υδρόλυση από ήπαρ • Άμυλο και πολυσακχαρίτες υδρόλυση δισακχαρίτες μονοσακχαρίτες από αμυλάση - Σάκχαρα γαλακτικό οξύ

44. Στο στόμαχο η προσβολή των υδατανθράκων είναι περιορισμένη • Στο τυφλό προσβάλλονται από τους μικροοργανισμούς η κυτταρίνη και οι ημικυτταρίνες (λιγότερο από ότι στα μηρυκαστικά), το μη υδρολυθέν στο λεπτό έντερο άμυλο και τα σάκχαρα (κυρίως δισακχαρίτες) από τα οποία παράγονται ΠΛΟ Αύξηση των ΙΟ επενεργεί όπως στα μηρυκαστικά Η συμβιωτική πέψη στα μονογαστρικά είναι πολύ περιορισμένη σε σχέση με τα φυτοφάγα.

45. Στα χοιρίδια, η γνώση της ενεργότητας των ενζύμων έχει σημασία για την ηλικία απογαλακτισμού τους και την κατάρτιση των αντίστοιχων σιτηρεσίων τους π.χ αν ο απογαλακτισμός γίνει στις 3 εβδομάδες τότε η τροφή πρέπει να περιέχει υψηλό ποσοστό προϊόντων γάλακτος με λακτόζη και όχι άμυλο - Το άμυλο (λόγω απουσίας α-αμυλάσης) δεν πέπτεται στο λεπτό έντερο, περνά στο παχύ έντερο, όπου ζυμώνεται από βακτήρια, προκαλώντας διάρροια.

46. Στα πτηνά ανευρίσκονται όλα τα ένζυμα, πλην της λακτάσης Στον πρόλοβο υπάρχει μικροβιακή δραστηριότητα και παράγεται γαλακτικό και οξικό οξύ από τους γαλακτοβάκιλλους Στον αδενώδη στόμαχο παράγεται υδροχλωρικό οξύ και πεψινογόνο Στον μυώδη στόμαχο διεξάγεται η πρωτεόλυση αδενώδης + μυώδης στόμαχος στόμαχος θηλαστικών Οι ΙΟ αξιοποιούνται ελάχιστα Η παραγόμενη ΝΗ3 στα μονογαστρικά δρα τοξικά. Χρησιμοποίηση αντιβιοτικών-αντικατάσταση από αιθέρια έλαια

47. Απορρόφηση Το κύριο όργανο απορρόφησης των ΘΣ της τροφής είναι στα μονογαστρικά θηλαστικά το λεπτό έντερο μέσω των εντερικών λαχνών και μάλιστα στη νήστη. Στο 12-δάκτυλο γίνεται ανάμειξη και εξουδετέρωση) • Γίνεται με παθητική μεταφορά, μέσω του φαινομένου της απλής διάχυσης • Με την επίδραση του γαστρικού, παγκρεατικού και εντερικού υγρού (κυρίως ενζύμων) παράγονται: - από τις πρωτεΐνες αμινοξέα - από τους υδατάνθρακες απλά σάκχαρα και - από τα λιπίδια μονογλυκερίδια, ελεύθερα ΛΟ και γλυκερίνη

48. Παράλληλα με τα τελικά αυτά προϊόντα υπάρχουν και κάποιες ποσότητες πρωτεϊνών, λιπιδίων και υδατανθράκων που φτάνουν στο λεπτό έντερο χωρίς να υποστούν την επίδραση των ενζύμων Έτσι μαζί με τα αμινοξέα, τα σάκχαρα κ.λ.π. ανευρίσκονται πολυπεπτίδια, πεπτίδια, άμυλο, δεξτρίνες, μαλτόζη, λακτόζη, διγλυκερίδια, τριγλυκερίδια κ.α.

49. Η απορρόφηση των μονοσακχαριτώναπό τον αυλό του εντέρου προς τα επιθυλιακά κύτταρα των λαχνών γίνεται με διάχυση είτε με ενεργό μεταφορά. • Από τα επιθηλιακά κύτταρα εισέρχονται στο αιμοφόρο αγγείο μεδιευκολυνόμενη διάχυση. • Μέσω της πυλαίας κυκλοφορίας του αίματος μεταφέρονται στοήπαρ.

50. Μερικά πεπτίδια απορροφώνται αυτούσια και εμφανίζονται στην πυλαία κυκλοφορία. • Τα αμινοξέα απορροφώνται με το μηχανισμό της ενεργού μεταφοράς από το έντερο, πηγαίνουν στην πυλαία κυκλοφορία και καταλήγουν στο ήπαρ.