Katastrofy ekologiczne

1. Katastrofy ekologiczne

2. Co to jest katastrofa ekologiczna? Są to trwałe, nieodwracalne, uszkodzenia lub zniszczenia środowiska, mające negatywny wpływ na życie człowieka.

3. Seveso 10 lipca1976, w małym chemicznych zakładu produkcyjnego około 15 km na północ od Mediolanu w Lombardii w regionie Włochy. W wyniku katastrofy około 1500 ha gęsto zaludnionego obszaru zostało skażone, ewakuowano w sierpniu 1976 roku 730 osób, około 700 mieszkańców zostało poszkodowanych w wyniku zatrucia, wiele zwierząt zginęło, tereny - licznych w tym regionie - przedsiębiorstw zostały skażone, wielkie obszary zostały na wiele lat skażone i wyłączone z gospodarki rolnej. Straty materialne oszacowano na kwotę 72 mln ECU. Pobliskie tereny zostały skażone dioksyną typu TCDD do tego stopnia, że do dnia dzisiejszego nie nadają się do uprawy ani zamieszkania. Zanotowano wówczas 134 przypadki chloracne, 500 osób uznano za poszkodowane, 37 tysięcy osób uległo skażeniu.

4. Wypadek w elektrowni jądrowej Three Mile Island 28 marca 1979r. Przeciętna dawka, jaką w wyniku napromieniowania otrzymała ludność w obrębie 16 km od elektrowni wynosiła około 8 mR, a dla pojedynczych przypadków 100 mR. 100 mR odpowiada 1/3 rocznej dawki naturalnego promieniowania podłoża. Wypadek miał poważne ekonomiczne i społeczne konsekwencje, na co nałożył się oprócz samej awarii sam proces dekontaminacji, który okazał się zbyt powolny, a także niezwykle kosztowny.

5. WYCIEK TRUJĄCEGO GAZU – BHOPAL, INDIE Czas i miejsce:2 grudnia 1984r., fabryki pestycydów w Bhopalu.Skutki:Izocyjanek metylu i jego toksyczne pochodne rozchodziły się w atmosferze. Liczba dawek toksycznych (takich, które mogą spowodować w grupie ludzi 50% zgonów) izocyjanku metylu uwolnionych w Bhopalu była dziesięciokrotnie wyższa niż odpowiednich dawek cezu-137 wyrzuconych do atmosfery w Czarnobylu. Ale stężenia tej trucizny w środowisku całej półkuli północnej nie mierzył nikt, chociaż jest ona znacznie bardziej niebezpieczna niż cez-137 czy jod-131.Ten toksyczny gaz zabił natychmiast 1762 osoby, a do roku 1994 zmarło łącznie 6954 ludzi. Około 200 tys. osób zostało bardzo ciężko poszkodowanych, (dotkniętych m.in. paraliżem, uszkodzeniami płuc, oczu, naczyń, serca, układu odpornościowego).

6. KATASTROFA W CZRNOBYLU Czas i miejsce katastrofy:26 kwietnia 1986r. , Czarnobyl – miasto na Ukrainie. Skutki, i ich usuwanie:W wyniku wybuchu a następnie pożaru do atmosfery przedostało się kilkadziesiąt izotopów promieniotwórczych. Uwolniona aktywność stanowiła jednak tylko ok. 4% całkowitej aktywności zawartej w reaktorze. Substancje nielotne zostały uwolnione w 3% swej całkowitej aktywności w reaktorze, substancje lotne odparowały w ilości od 20% do 60% swej zawartości w reaktorze, a gazy szlachetne uwolnione zostały w 100%. Prądy termiczne wywołane pożarem i wybuchem wyniosły skażenia na początkową wysokość ok. 2 kilometrów, skąd rozchodziły się zgodnie z kierunkiem przepływu mas powietrza, przy czym duże aerozole opadały bliżej, a drobne, mikronowe lub mniejsze mogły unosić się tygodniami w powietrzu.

7. Proporcje pomiędzy poszczególnymi izotopami promieniotwórczymi w opadzie radioaktywnym zmieniały się z odległością od reaktora, gdyż duże aerozole zawierały głównie substancje nielotne, a drobne były kondensatami substancji lotnych. Proporcje te zmieniały się też w kolejnych dniach, co wynikało ze zmian temperatury pożaru. Łatwo mierzalne skażenia obserwowano w całej Europie, a ślady skażeń wykryto praktycznie na całej półkuli północnej. W listopadzie 1986 zakończono budowę tzw. sarkofagu - improwizowanej osłony resztek reaktora. Bezpośrednio w okresie katastrofy w wyniku napromieniowania 237 osób zachorowało na chorobę popromienną, zmarło 31 osób. Pomimo szczególnej opieki medycznej dalszych 14 osób spośród przechodzących ostrą chorobę popromienną zmarło w kolejnych 10 latach, jednak ich śmierci nie wiąże się z katastrofą, gdyż bezpośrednimi przyczynami ich zgonów były choroby nie wiązane dotychczas z promieniowaniem.

8. Od końca kwietnia do połowy sierpnia 1986 ewakuowano około 116 tysięcy mieszkańców terenów najsilniej dotkniętych. Przyjmuje się, że ok. 200 000 ludzi przebywających bezpośrednio w rejonie katastrofy otrzymało dawki skuteczne większe od 100 mSv, a więc takie, dla których skutki stochastyczne promieniowania zajdą lub już zaszły po czternastu latach od niej. Jednak istotą zmian stochastycznych jest ich statystyczna, oparta wyłącznie na pewnym prawdopodobieństwie, natura. Trzeba pamiętać, że w tak licznej populacji występuje zawsze skończona liczba zachorowań i śmierci również na nowotwory.Jedynym widocznym bez wątpliwości, ogólnie uznanym skutkiem stochastycznym jest wzrost zachorowalności na nowotwory tarczycy obserwowany wśród dzieci głównie na Białorusi. Szczęśliwie osiąga się wysoki procent uleczalności tego schorzenia. Pojawiają się doniesienia o wzroście zachorowalności na białaczki wśród populacji osób bezpośrednio zaangażowanych w likwidację skutków katastrofy w jej miejscu, jednak dane budzą wciąż zastrzeżenia specjalistów.

9. KATASTROFA EKOLOGICZNA W ZATOCE PERSKIEJ Czas i miejsce katastrofy:1991r., Zatoka Perska.Skutki, i ich usuwanie:Do wód Zatoki dostało się około 240 milionów baryłek ropy zatruwając wodę, 550 km wybrzeża, słone bagna i lasy. Życie straciło ponad 30,000 ptaków morskich. Eksperci szacują, że pełna regeneracja tych ekosystemów zajmie ok. 10 lat. Wojna o Kuwejt uświadomiła światu, jakie szkody może przynieść nie tyle przypadkowe, ile dokonane z premedytacją zanieczyszczenie środowiska. Wycofujący się żołnierze iraccy podpalili 650 szybów wiertniczych, doprowadzając do katastrofy ekologicznej na niespotykaną dotąd skalę. Dym, sadza i opary składające się z kropli nie spalonej ropy w bardzo groźny sposób zanieczyściły środowisko i praktycznie całą okolicę pokryły ropą. Całkowity koszt gaszenia pożarów wyniósł 1.5 miliardów dolarów.

11. KATASTROFA EKOLOGICZNA U WYBRZEŻY BRETANII Czas i miejsce katastrofy: 12 grudnia 1999 r. Ok. 70 mil morskich na południe od Brestu - głównego portu francuskiej Bretanii Skutki, i ich usuwanie: Do oceanu wydostała się prawie połowa z 30.000 ton mazutu przewożonego przez tankowiec. Klęska objęła ponad 500 km wybrzeży - należących do najbardziej urokliwych i najcenniejszych pod względem przyrodniczym w Europie. Wypadek ten miał znaczenie nie tylko dla wybrzeży francuskich, ale dla całej europejskiej przyrody. Wzdłuż zachodnich granic naszego kontynentu zimują co roku duże ilości ptaków wodnych z wielu rozmaitych gatunków. Na te niezamarzające, bogate w różnorodny pokarm wody oraz równie zasobne wybrzeża o największych na świecie wpływach dobowych ściągają ptaki nie tylko z Europy Zachodniej, ale także z Europy Wschodniej i Środkowej, Skandynawii, Grenlandii, Islandii, a nawet dalekiej Syberii. Zagrożone zostały więc nie tylko lokalne ekosystemy morskie, ale także populacje ptaków przebywających tu tylko w okresie zimy.

12. Wkrótce po katastrofie pracę na wybrzeżu rozpoczęły ekipy ratunkowe, wyłapujące żywe jeszcze ptaki z pozlepianymi olejem piórami. Wysyłano je do odpowiednich ośrodków w Wielkiej Brytanii, Belgii i Holandii, gdzie za pomocą specjalnych detergentów czyszczono ich pióra, leczono i doprowadzano do kondycji umożliwiającej ponowne wypuszczenie na wolność. Większość ptaków, które miały styczność z plamą oleju, zginęła jednak, zanim dotarli do nich ratownicy. Zanieczyszczone mazutem pierze traci swoje cechy izolacyjne i nie chroni już zwierząt przed przemakaniem i przemarzaniem. Według różnych szacunków, łącznie w wyniku tej katastrofy zginęło 300 - 500 tysięcy ptaków. Liczba innych organizmów, które ucierpiały, jest jeszcze trudniejsza do oszacowania. Ponieważ do pomocy przy oczyszczeniu wybrzeża z mazutu oraz przy ratowaniu ptaków potrzeba było mnóstwa rąk do pracy, do akcji włączyły się organizacje ekologiczne z wielu krajów, przesyłając grupy swoich wolontariuszy.

14. KATASTROFA TANKOWCA U WYBRZEZY HISZPAŃSKIEJ GALICJI Czas i miejsce katastrofy:18.11.2002r., Ocean Atlantycki, 150 mil od wybrzeży Hiszpanii. Skutki, i ich usuwanie:Władze hiszpańskie podały, że jeszcze przed katastrofą ze statku wydostało się 5 tys. ton oleju tworząc 17-kilometrową plamę. Wiatry i prądy morskie zepchnęły plamę w kierunku wybrzeży hiszpańskiej Galicji powodując katastrofę ekologiczną o niewyobrażalnej skali. Olej dostał się na wybrzeże co spowodowało ogromne szkody m.in. olejem zostało zabrudzonych wiele ptaków morskich, co nie najlepiej wpływa na ich organizm a także powoduje wymieranie wielu gatunków objętych ochroną.

15. Huragan Katrina 23 sierpnia 2005 Jeden z trzydziestu najbardziej morderczych huraganów, jakie kiedykolwiek nawiedziły Stany Zjednoczone. Wśród zarejestrowanych atlantyckich cyklonów był to szósty pod względem siły wiatru. Największe zniszczenia cyklon ten spowodował w Nowym Orleanie, w stanie Luizjana. System przeciwpowodziowy w mieście okazał się nieszczelny w ponad pięćdziesięciu miejscach - prawie każdy wał przeciwpowodziowy w mieście został ostatecznie zniszczony przez burzę. Zalane zostało 80% miasta. W wyniku huraganu zginęło 1836 osób, a 705 zostało uznane za zaginione

16. Torres del Paine- pożar 2005 rok. W czasie pożaru spłonęło ponad 15 tys. ha lasów, uznanych przez UNESCO za Światowych Rezerwat Biosfery. Zginęło wiele gatunków roślin i zwierząt. Ekolodzy szacują, że lasy powrócą do stanu sprzed pożaru za 150 lat.

17. Katastrofa ekologiczna w Australii 2009-03-14 W zatoce Moreton koło Brisbane, znanej z występowania delfinów, utworzyła się plama ropy kilkukilometrowej długości. Ekolodzy ostrzegają, że stężenie toksycznych substancji jest niebezpieczne nie tylko dla dzikich zwierząt, raf koralowych, ryb, ale i dla ludzi. Akcja ratowania zwierząt, m.in. pelikanów i żółwi z dotkniętych katastrofą terenów.Organizacje ekologiczne zarzucają władzom, że nie podjęły odpowiednich działań tuż po katastrofie i obwiniają je o to, że pośrednio przyczynili się do zwiększenia rozmiarów katastrofy.

18. Wysychanie Jeziora Aralskiego Konsekwencje klimatyczne i ekologiczne- Zmiany mezoklimatyczne (wzrost kontynentalności)- Degeneracja ekosystemów delt rzecznych- Wzrost liczby burz piaskowych i solno -pyłowych- Totalne wyniszczenie przemysłu rybackiego- Skrócenie okresu wegetacyjnego- Spadek produktywności pól Konsekwencje zdrowotne- Zwiększenie liczby osób zapadających na ciężkie choroby - Wzrost kłopotów z oddychaniem (astma, bronchit)- Uszkodzenia płodów i wzrost śmiertelności niemowląt

19. Pracę wykonała Sylwia Kapuścińska kl.3c