Współpraca ogólnoeuropejska

1. Współpraca ogólnoeuropejska WY Ekologia i Polityka

2. Cztery płaszczyzny • KBWE/OBWE • EKG ONZ • Bezpieczeństwo instalacji jądrowych • Współpraca paneuropejska

3. Państwa OECD

4. KBWE – Akt końcowy 1975 • Ekologia w II koszyku „Współpraca w dziedzinie gospodarki, nauki i techniki oraz środowiska naturalnego. • Wzmocniono 21 zasadę Deklaracji Sztokhalmskiej

5. Osiągnięcia KBWE • Określenie celów, dziedzin, form i metod współpracy • Cele: • Badanie problemów ekologicznych • Zwiększenie skuteczności narodowych i międzynarodowych środków ochrony środowiska • Harmonizowanie polityki ekologicznej • Rozwój urządzeń służących ochronie

6. Dziedziny • Przeciwdziałanie zanieczyszczeniom powietrza • Przeciwdziałanie zanieczyszczeniom wód • Ochrona środowiska morskiego • Ochrona i efektywne wykorzystywanie ziemi i gleb • Ochrona przyrody • Rozwój prawnych i administracyjnych środków ochrony przyrody

7. Formy i metody współpracy • Wymiana informacji • Konsultacje • Konferencje i spotkania ekspertów • Ujednolicanie standardów i stosowanie międzynarodowego prawa ochrony środowiska • Wprowadzanie nowych konwencji

8. Konwencja bazylejska 1989o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych • Celem ochrona zdrowia Przez ograniczanie transgranicznego przemieszczania do minimum, ograniczenie do minimum ilości szkodliwości, 158 stron konwencji, trzy państwa nie ratyfikowały

9. Konwencja bazylejska 1989

10. Paryska Karta Nowej Europy 1990 • Przyjęto katalog wspólnych wartości określających tożsamość europejską, gdzie obok demokracji, praworządności, poszanowania praw człowieka, sprawiedliwości społecznej, wolności gospodarczej, przyjęto odpowiedzialność ekologiczną jako warunek dobrobytu państw i narodów

11. Kierunki działań • Popularyzacja wiedzy o tematyce ekologicznej • Wypracowanie nowych metod, zapewniających systematyczną ocenę wykonywania zobowiązań, możliwość powiadamiania się o zagrożeniach i stanie środowiska

12. Wdrażanie nowych technologii „czystych” i pomoc państwom • Rozwój regulacji prawnych i struktur administracyjnych polityki ekologicznej

13. 1992 – Helsinki, deklaracja • Potwierdzono, iż odpowiedzialność za środowisko naturalne należy do podstawowych wartości państw KBWE

14. 1996 szczyt Lizboński OBWE • Skoncentrowano się głównie na modelu bezpieczeństwa w XXI w.

15. 1998 • Utworzono Urząd Koordynatora Aktywności Gospodarczej i Ekologicznej • Zadania to: wspieranie zdolności urzędującego Przewodniczącego OBWE, Stałej Rady i całej organizacji do podejmowania działań istotnych z punktu widzenia gospodarczego i ekologicznego wymiaru bezpieczeństwa

16. 1999 Istambuł • Przyjęto Kartę Bezpieczeństwa Europejskiego. • Koordynator Aktywności Gosp. I Ekologicznej został zobowiązany do przygotowywania okresowych raportów na temat ekonomicznych i ekologicznych zagrożeń bezpieczeństwa w Europie

17. Konwencja Roterdamska 1998 obowiązuje od 2004 r. • Dotyczy informowania o przemieszczaniu substancji szkodliwych chemicznych i pestycydów w handlu międzynarodowym • 63 strony konwencji w tym Wspólnota Europejska ratyfikowały

18. Europejska Komisja Gospodarcza ONZ • Ochrona powietrza – reżim – Konwencja w sprawie transgranicznych zanieczyszczeń powietrza na dalekie odległości 1979 – Genewa weszła w życie w 1983 roku – obecnie 49 państw jest sygnatariuszami

19. Mapa państw, które przyjęły konwencję

20. III etapy tworzenia reżimu • Definiowanie problemu i poszukiwanie faktów • Negocjacje • Wzmacnianie reżimu

21. Wzmacnianie reżimu • Protokół do konwencji 1985 – 30% redukcji emisji dwutlenku siarki do 1993 roku • Protokół do konwencji 1994 – „ładunek krytyczny” – podpisały (2003) 25 państwa • Protokół Sofia 1988 ograniczenie emisji tlenku azotu – podpisało 28 państw, zamrożenie emisji NOx do 1994 r. z uwzględnieniem emisji z 1987, a w przyszłości redukcja

22. Państwa, które ratyfikowały protokół 1994

23. Państwa, które ratyfikowały protokół 1988

24. Protokół o ograniczeniu emisji lotnych związków organicznych – Genewa 1991 – 21 stron obowiązuje od 1997 • Protokół o ograniczeniu emisji metali ciężkich – Arhus 1998 – wszedł w życie w 2003 roku. 13 stron ratyfikowało, 22 strony bez ratyfikacji.

25. Państwa, które ratyfikowały protokół 1991

26. Arhus 1998

27. Struktura reżimu • Zasady: 21 zasada deklaracji Sztokholmskiej z 1972 r., ochrona człowieka i jego środowiska, ograniczanie i stopniowe zmniejszanie oraz zapobieganie zanieczyszczeniu powietrza, zasada ostrożności

28. Normy • Obowiązek wymiany informacji • Dokonywanie przeglądu swej polityki • Prowadzenie działalności naukowej • Stosowanie technologii zmniejszających emisję • Przygotowywanie strategii narodowych

29. Reguły • Bardzo dobrze rozwinięte • Reguła 30%, a później „ładunku krytycznego”

30. Procedury • Stałe struktury, służące administrowaniu procesem realizacji konwencji i protokołów • Struktury monitoringu zanieczyszczeń i weryfikacji realizacji postanowień konwencji • Procedury związane z rozstrzyganiem sporów

31. Utworzona Organ Wykonawczy do którego należy dokonywanie przeglądu wykonywania Konwencji i tworzenie w razie potrzeby grup roboczych

32. Bezpieczeństwo instalacji jądrowych • Konwencja o wczesnym powiadamianiu o awarii jądrowej Wiedeń 1986 podpisana przez 85 państw i organizacje międzyrządowe FAO, WHO, WMO

33. Wiedeń 1986 o wczesnym powiadamianiu

34. Konwencja o pomocy w przypadku awarii jądrowej lub zagrożenia radiologicznego Wiedeń 1986 podpisana przez 82 państwa organizacje międzyrządowe FAO, WHO, WMO

35. Wiedeń 1986 o pomocy w razie awarii jądrowej

36. Konwencja o bezpieczeństwie instalacji jądrowych Wiedeń 1994 podpisały 53 państwa i 1 org. Międzyrządowa EUROATOM obowiązuje od 1996 r • Konwencja o bezpieczeństwie zużytego paliwa i radioaktywnych odpadów 1997

37. Bezpieczeństwo instalacji jądrowych 1994

38. Zakres przedmiotowy • Obejmuje wszystkie przypadki awarii instalacji jądrowych

39. Współpraca pan-europejska • Przezwyciężenie dwubiegunowego ładu międzynarodowego • Narastająca świadomość pogłębiających się współzależności ekologicznych i transgranicznego charakteru • Problemy gospodarcze Europy wschodniej ograniczają jej udział w procesach ekologicznych

40. Propozycja ekologicznego Planu Marshala dla Europy Wschodniej • 1990 Bergen (Norwegia) europejskie forum ekologiczne • Przyjęto tu 2 dokumenty: • Deklarację ministerialną • Wspólny program działania

41. Dublin 1990 • Określono w przyjętym dokumencie obszary priorytetowe do których zaliczono: • Stały monitoring zanieczyszczeń • Politykę energetyczną • Bezpieczeństwo instalacji przemysłowych • Bezpieczne obchodzenie się z substancjami chemicznymi

42. 5. Ochrona wód 6. Utylizacja odpadów 7. Wpływ produkcji rolnej na środowisko 8. Erozja gleby, ochrona lasów oraz flory i fauny 9. Transfer technologii 10. Rozwój instrumentów ekonomicznych 11. Kształtowanie się świadomości ekologicznej

43. Konferencje te stworzyły podstawy pan-europejskiej współpracy ekologicznej

44. Dobris 1991 „O czyste środowisko dla Europy” • Postanowiono: 1. Utworzenie stałych ram współpracy ekologicznej w postaci okresowych konferencji ministrów ochrony środowiska i spotkań ekspertów

45. 2. Propozycja stworzenia wspólnego ogólnoeuropejskiego programu ochrony środowiska 3. Przygotowanie raportu o stanie środowiska w Europie 4. Edukacja wdrażanie nowych wartości

46. Lucerna 1993 • Deklaracja Ministrów Ochrony Środowiska państw obszaru EKG ONZ i Komisji Wspólnot Europejskich • Program działań na rzecz ochrony środowiska dla Europy Środkowej i Wschodniej

47. 1998 Aarhus (Dania) • Konwencja o partycypacji społecznej w decyzjach o skutkach ekologicznych i dostępie do informacji ekologicznej 40 sygnatariuszy z czego 20 w tym Wspólnota Europejska bez ratyfikacji. • 2 protokoły do konwencji z 1979 roku o ograniczeniu emisji metali ciężkich i ograniczenie emisji związków organicznych

48. Konwencja o partycypacji społecznej 1998