Download
1 / 21
320 likes | 751 Views
کیفیت افشا، شفافیت و ویژگیهای کیفی صورتهای مالی
E N D
کیفیت افشا، شفافیت و ویژگیهای کیفی صورتهای مالی • افشای داوطلبانه، نبود تقارن اطلاعاتی میان سرمایه‌گذاران و مدیران شرکتها و همچنین نبود تقارن اطلاعاتی میان گروه‌های مختلف سرمایه‌گذاری را از طریق ایجاد توازن میان میزان آگاهی، کاهش می‌دهد. میزان افشای داوطلبانه‌ای که نبود تقارن اطلاعاتی را کاهش می‌دهد، وابسته به میزان مفید بودن این اطلاعات است. • بر اساس چارچوب نظری گزارشگری مالی، اطلاعاتی مفید هستند که مربوط، اتکاپذیر، مقایسه‌پذیر، به‌موقع و فهمیدنی باشند. • اطلاعاتی مربوط است که بر تصمیمهای اقتصادی استفاده‌کنندگان در ارزیابی رویدادهای گذشته، حال یا آینده یا تایید یا تصحیح ارزیابی‌های گذشته آنها موثر واقع شود. برای اینکه اطلاعات مفید باشند، باید اتکاپذیر باشند. اطلاعاتی اتکاپذیر است که عاری از اشتباه و تمایلات جانبدارانه بااهمیت باشد و به‌طور صادقانه معرف آن چیزی باشد که مدعی بیان آن است یا به‌گونه‌ای معقول انتظار می‌رود بیان کند. پنهان کردن حقایق بااهمیت می‌تواند به نادرست بودن اطلاعات بینجامد (مفاهیم نظری گزارشگری مالی ایران، 1389).
از طرفی برای اینکه اطلاعات مفید باشد، باید دارای ویژگی مقایسه‌‌پذیری باشد. استفاده‌کنندگان صورتهای مالی باید بتوانند صورتهای مالی واحد تجاری را طی زمان جهت تشخیص روند تغییرات در وضعیت مالی، عملکرد مالی و انعطاف‌پذیری مالی واحد تجاری مقایسه کنند. استفاده‌کنندگان همچنین باید بتوانند صورتهای مالی واحدهای تجاری مختلف را مقایسه کنند تا وضعیت مالی، عملکرد مالی و انعطاف‌پذیری مالی آنها را نسبت به یکدیگر بسنجند. بدین‌ترتیب ضرورت دارد اثرا معاملات و سایر رویدادهای مشابه در داخل واحد تجاری و در طول زمان، با ثبات رویه‌اندازه‌گیری و ارائه شود و بین واحدهای تجاری مختلف نیز هماهنگی رویه در باب اندازه‌گیری و ارائه موضوعات مشابه رعایت شود (همان منبع). هرگاه تاخیری نابجا در گزارش اطلاعات رخ دهد، ممکن است اطلاعات خصوصیت مربوط بودن خود را از دست بدهد. بنابراین ضرورت دارد اطلاعات تجاری هرچه زودتر به دست استفاده‌کنندگان برسد. در عصر تحولات سریع تجاری، افشای به‌موقع اطلاعات در کاهش شکاف اطلاعاتی، با ارزش است. همچنین به‌منظور مفید بودن افشا و افزایش شفافیت، گزارشهای مالی باید به شیوه‌ای قابل فهم ارائه شود. به‌عبارتی دیگر، تنها ارائه ارقام مالی کافی نیست، بلکه ارائه توضیحات یا روشهای محاسبه نیز ضرورت دارد.
اهمیت شفافیت و افشای داوطلبانه افشای داوطلبانه، افشای اطلاعاتی فراتر از تعهدات قانونی است که به‌وسیله نهادهای قانونگذار تدوین شده است. افشای اطلاعات فرایند تهیه اطلاعات از شرکت گزارشگر به بازارهای مالی است. شرکت‌هایی که به‌طور داوطلبانه اطلاعاتی را افشا می‌کنند که به‌وسیله مراجع قانونگذار اجباری برای ارائه آنها وجود ندارد، برای شکل دادن توقعات مشارکان بازار تلاش می‌کنند و از این‌رو به‌واسطه افشای اطلاعات اضافی از شرایط معامله با این اشخاص منفعت می‌برند. شفافیت اندک و نبود تقارن اطلاعات، رابطه‌ای عادی دارند. شفافیت اندک نشان می‌دهد که اطلاعات کافی برای ارتباط برقرار کردن با سرمایه‌گذار وجود ندارد. بنابراین یک نبود تقارن اطلاعاتی بین افراد مطلع و آنهایی که مطلع نیستند برقرار خواهد بود. چنین نبود تقارن اطلاعاتی منجر به صرف اطلاعات زیادی می‌شود. در یک بازار کارا، ارزش شرکت به‌صورت ارزش فعلی جریانهای نقدی آینده با نرخ مناسب بازده تعدیل‌شده از لحاظ ریسک تعریف می‌شود. بنابراین هدف از افشای مالی، تهیه اطلاعات مفید برای سرمایه‌گذاران در ارزیابی به‌موقع بودن و قطعیت نداشتن جریانهای نقدی آینده است. اطلاعات مفید تهیه‌شده از طریق افشای داوطلبانه، فرایند تصمیم‌گیری سرمایه‌گذاران را بهبود می‌بخشد و سایر استفاده‌کنندگان از افشای اطلاعات شرکت را در موقعیت مناسب‌تری برای تخصیص منابع اقتصادی قرار می‌دهند.
مزایای افشای داوطلبانه افشای اطلاعات بهتر، هماهنگی و مشارکت میان شرکتها و سرمایه‌گذاران را با توجه به تصمیمهای سرمایه‌گذاری که مبتنی بر قیمت سرمایه گذاری است، به‌واسطه تعادل میان جریانهای نقدی آینده مورد انتظار به نرخی بالاتر، بهبود می‌بخشد. بازار سرمایه در تعیین ارزش صحیح افشای شرکت در درازمدت کارامد است. صرف اطلاعات، شامل ارزش ذاتی افشای بیشتر شرکت است. برای شرکت‌های با کیفیت افشای بالاتر، انتظار می‌رود صرف اطلاعات برابر با افشای اطلاعاتی معادل با افشای رقیبانی با داراییها و شرایط بازار مشابه باشد، اما برای شرکت‌های با کیفیت افشا و شفافیت پایین، این صرف اطلاعات کمتر خواهد بود. مهمترین مزایای افشای کامل و گزارشگری بهتر عبارتند از: • قابلیت اعتبار بیشتر مدیریت، • سرمایه گذاران درازمدت بیشتر • افزایش حجم معاملات تجاری • مالکیت نهایی بالاتر • نقدشوندگی بیشتر
• فراریت کمتر • کاهش شکاف خرید و فروش • تحلیل بالاتر • دسترسی بهتر و هزینه سرمایه کمتر • روابط بهبودیافته با انجمنهای سرمایه‌گذاری • قیمتهای سهام بالاتر در میان این مزایا، اعتبار مدیریت مهمترین مزیت است که پیش‌شرط تحقق سایر مزیتهاست. هنگامی که مدیریت از جایگاه اعتباری خوبی برخوردار است، بازار فعالیتهای وی را مورد حمایت قرار می‌دهد؛ حتی اگر در کوتاهمدت تصمیمها و فعالیتهای وی منجر به کاهش سود جاری شود. افزایش افشای داوطلبانه سبب کاهش نبود تقارن اطلاعاتی بین مدیریت و سرمایه‌گذاران و افزایش نقدشوندگی سهام می‌شود. افزایش نقدشوندگی می‌تواند منجر به جذابیت بیشتر سهام برای سرمایه‌گذاران نهادی شود. امروزه شرکتها بر اساس سیاستهای افشای خود مورد قضاوت قرار می‌گیرند و می‌توانند سیستم‌های افشای اطلاعات خود را برای سهامداران از طریق استقرار کمیته‌های افشا تقویت کنند. این کمیته‌ها محتوای اطلاعات و میزان و روشهای افشای اطلاعات بااهمیت را تعیین می‌کنند
مسائل اصلی در افشای داوطلبانه یکی از موضوعهایی که در خصوص شفافیت و افشای اطلاعات داوطلبانه مطرح است، این است که شرکتها به منظور کاهش ریسک اطلاعات، افشای داوطلبانه انجام می‌دهند؛ اما در عین حال تلاش می‌کنند از رویه‌های افشایی که حفظ آن در آینده دشوار است، اجتناب کنند. در تعیین سطح نهایی افشا، شرکتها باید وزن عوامل هزینه خاص را در برابر منافع بالقوه حاصل از افشای بیشتر در نظر بگیرند. در تعیین مزایای اصلی افشای داوطلبانه، شرکتها باید هزینه‌های اولیه سطح افشا را در نظر داشته باشند. این بدان معنی است که هزینه تهیه و انتشار اطلاعات و هزینه زیانهای رقابتی که به افشای داوطلبانه مرتبط است، باید مدنظر قرار گیرد..یکی از محدودیت‌های مهم شفافیت و افشای داوطلبانه، توازن بین منفعت و هزینه است. به موجب مفاهیم نظری گزارشگری مالی، منفعت حاصل از اطلاعات باید بیش از هزینه تهیه و ارائـه آن باشد. از این‌رو ارزیابی منفعت و هزینه اساساً یک فرایند قضاوتی است که برای شرکت‌های بزرگ از اهمیت بیشتری برخوردار است. این هزینه‌ها بر عهده شرکت‌اند، اما استفاده‌کنندگان نهایی از صورتهای مالی از آن منتفع می‌شوند و در گام دوم شرکت می‌تواند از منافع ثانویه و کسب مزیتهای رقابتی حاصل از افشا بهره ببرد. اما نکته مهمی وجود دارد و آن اینکه آیا افشای تمام موارد توسط شرکت سبب نمی‌شود که شرکتها بسیاری از اطلاعات خاص خود را به سایر رقیبان افشا نمایند و از این‌رو از بُعد رقابتی، در تنگناهای ناشی از افشای اطلاعات قرار گیرند؟
برخی معتقدند افشای اطلاعات توسط شرکتها به صورت کامل انجام نمی‌گیرد، زیرا مدیران نسبت به در اختیار قرار گرفتن اطلاعات خاص تردید دارند (پارسائیان، 1388). اما آنچه مشخص است، این است که شرکتها بر اساس رویکردهای قانونی و پاسخگویی، خود را ملزم به انتشار کلیه اطلاعاتی که اثر مثبتی بر کارکرد بازار نیز دارد، می‌نمایند.
نوسانات بازار و شفاف سازی اطلاعات مالی در علم حسابداری، ارزش دارایی را به صورت ارزش فعلی منافع آتیتعریف کرده‌اند. اگر به این تعریف کلی به دقت توجه کنیم و ابعاد گسترده آن را درزندگی روزمره خود بررسی کنیم، می‌بینیم که تعریف ارائه شده تعریف بسیار جامع وکاملیاست. البته آنچه که منافع آتی ممکن است تلقی شود، برای دارایی‌هایمتفاوت گوناگون بوده و متغیرهای بسیاری در این فرمول کلی نقش دارند. اوراقبهادار به عنوان نوعی دارایی در اختیار مالکان آن نیز، از این معیار اندازه گیریمستثنی نیست و ارزش سهام برای دارنده آن به خصوص دارندگان جزء، چیزی جز ارزش فعلیمنافع آتی نیست. حال منافع آتی چیست ؟ برای یک سهامدار جز آنچه وی را تشویق به خریدسهمی‌می‌کند، پیش‌بینی درآمد‌هایی است که به صورت سالانه از مالکیت آن سهام عاید ویمی‌شود. قسمتی از این عایدی سالانه سود سهام تقسیم شده و دیگری افزایش ارزش روزسهام طی همان دوره است. به طور کلی افزایش در ارزش یک سهم زمانی به وقوع می‌پیوندندکه شرایط اقتصادی نوید رشد اقتصادی را داده است.
به طبع آن تقاضای بیشتر در بازاربرای خرید کالا و در یک کلام مصرف بیشتر و در نتیجه بازار بهتر برای کالای تولیدشده بنگاه اقتصادی یا خدمات ارائه شده شرکتی که سهام آن در اختیار سهامداران آناست. از دید دیگر فعالیت بیشتر شرکت و کسب سود بیشتر منجر به شرایط امکان تقسیم سودبیشتر می‌شود. این امر یعنی کسب درآمد بیشتر، صاحب سهم را هم از درآمد نقدی بیشتریمطمئن می‌کند و سود باقیمانده باعث افزایش حقوق صاحبان سهام می‌شود، در نتیجه اینامر و عامل دیگری برای افزایش ارزش سهام در بورس می‌شود. البته سهام شرکت‌هایینیز هستند که بنا به شرایطی خاص، ارزش‌های بالایی دارند. ولی سهامداران این قبیلشرکت‌ها نه تنها سودی کسب نمی‌کند، بلکه متحمل زیان هم می‌شوند. در این شرایط آنچهباعث ارزش‌دار شدن سهام شرکت می‌شود، پیش‌بینی عملکرد شرکت در آینده است. با اینحال باز می‌بینیم که معیار ارزش فعلی منافع آتی، هر چند هنوز به آن نرسیده‌ایم،حاکم بر ارزش‌گذاری سهام است. در این راستا یعنی تامین منافع آتی و سپس محاسبه ارزشفعلی آن، آنچه برای سرمایه‌گذاران بالقوه و بالفعل از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است،اطلاعات مالی صحیح و شفافی است که در اختیار این افراد قرار می‌گیرد
اطلاعاتمالی که در درجه اول از سوی هیات مدیره یک شرکت تهیه شده و سپس از سوی حسابرسانرسیدگی و نسبت به آن اظهارنظر می‌شود. بنابراین اهمیت نقش تهیه‌کنندگان صورت‌هایمالی و اظهار‌نظرکنندگان مستقل نسبت به آن صورتهای مالی به خوبی نمایان می‌شود. اگر به گزارشهای حسابرسی شرکت‌های بورس اوراق بهادار نگاه کنیم، کمتر با مواردمشروطه مواجه می‌شویم، یعنی کمتر اتفاق می‌افتد که گزارش حسابرسان شرکت‌های بورساوراق بهادار با موارد مشروط یعنی اختلاف‌نظرهای عمده بین حسابرسان و تهیه‌کنندگانصورت‌های مالی مواجه شود، این امر بدان معنی است که صورتهای مالی ارائه شده ازجانب تهیه‌کنندگان آن به حسابرس و پس از آن به صاحبان سهام به صورتی کامل طبق اصولو استانداردهای حسابداری تهیه شده و فارغ از هرگونه کاستی است. در شرایطی کهارگان‌های ناظر بر عملکرد حسابرسان یعنی جامعه حسابداران رسمی و ارگان‌های ناظر برعملکرد شرکت‌های بورس یعنی سازمان بورس اوراق
بهادار شرایط مفصلی را برای حسابرسانپیش‌بینی کرده‌اند، هیچ‌گونه شرایط و الزامات تخصصی برای اعضا هیات‌مدیره این‌گونهشرکت‌ها و به خصوص اعضای مالی این شرکتها پیش‌بینی نشده است و زمانی که گزارش‌هایمالی در اکثر غریب به اتفاق موارد، مورد تایید حسابرسان قرار می‌گیرد، می‌توان دوفرض اساسی مطرح کرد. یکی این که تخصص‌های نانوشته مدیران مالی شرکت‌های بورس و اعضاهیات‌مدیره آن در حدی است که کلیه استانداردهای حسابداری را به طور کامل رعایتکرده‌اند. در نتیجه صورتهای مالی تهیه شده منعکس کننده وضعیت مالی، نتایج عملیات وتغییرات در نقدینگی آن به صورت مطلوب طبق اصول حسابداری است. دوم هم این کهارتباط مداوم بین امور مالی شرکتها و حسابرسان به قدری نزدیک و تنگانگ است که هردو طرف یعنی تهیه‌کنندگان و حسابرسان در کمال رضایت با اعمال کلیه استانداردهاموارد مورد اختلاف خود را حل و فصل کرده و در مجموع صورتهای مالی را به صورت نهاییتهیه کرده اند.
نوسانات شدید در قیمت سهام که به صورتهای گسترده هر از گاهی،گریبانگیر سهامداران به خصوص سهامداران جزء می‌شود، نشانگر وجود شرایطی مغایر باشرایط شفاف، هماهنگ و منطبق با اصول و استانداردهای حسابداری است. اقتصاد کشور ماوابسته به نفت است و در چند سال گذشته با اتکا به قیمت بالای نفت از رشدی متوسطبرخوردار بوده است. این رشد اقتصادی افزایش در تقاضا را برای کلیه کالاها به همراهداشته و خواهد داشت. این تقاضا یا از طریق تولید داخلی یا از طریق واردات در حالتامین است.می‌توان نتیجه گرفت که نوسانات قابل ملاحظه ای که در قیمت سهام دربورس اوراق بهادار در ایران رخ می‌دهد یا ناشی از نبود اعتماد عموم به صورت‌هایمالی تایید شده شرکتها است یا به سیاستهای غلط مدیریت شرکتها در تقسیم سودبرمی‌گردد.مورد دوم را در بسیاری از شرکتها شاهد هستیم و کمتر شرکتی را سراغداریم که سود انباشته آن پاسخگوی بیش از دو سال میانگین سالانه سود سهام تقسیمیباشد یا بسیاری از مسائل و معضلات دیگری که گریبانگیر بازار اوراق بهادار است. آنچهکه ریشه اصلی این کاستی‌ها است، همان نبود شفافیت و قابل اعتماد بودن صورتهای مالیشرکت‌ها است. به همین دلیل است که سیستم بازار سازها نمی تواند به خوبی در ایرانعملی شود. بازارسازها که با مطالعه صورتهای مالی شرکتها و اطمینان از صحت آن،گستره قیمت‌هایی را برای شرکتها تعیین می‌کنند و در آن گستره و در کلیه شرایطمبادرت به خرید و فروش سهام می‌کنند.
بدین ترتیب جای خالی بازارسازها که اعتمادبه خریدار داشتن یا وجود فروشنده سهامی را در کلیه شرایط برای فعالان در بورس فراهممی‌آورند در ساختار بورس اوراق بهادار ایران بسیار احساس می‌شود. بازارسازها افرادیمتخصص و آشنا به امور مالی بوده و نیازمند اطلاعات مالی قابل اعتماد و کامل هستند. مسلما این افراد این شرایط را در ایران مشاهده نکرده و تا زمانی که ضوابط تخصصی ومعیارهای کاری تهیه‌کنندگان صورتهای مالی و رسیدگی‌کنندگان آن به شدت و قدرت کافیاعمال نشود، این شرایط کماکان ادامه دارد. نتیجه چنین حالتی این است کهسرمایه‌گذاران جزء با واهمه و ریسک فراوان با بازار اوراق بهادار برخورد نخواهندکرد و در بیشتر مواقع هم بزرگ‌ترین قربانیان سقوط‌های هر از چند گاه قیمتهای سهامهستند
اصول 7 گانه گزارشگري شفاف در اطلاعات مالي شركت ها ماهيت دروني افشاي شركت تمايل دارد با فراهم كردن اطلاعات مفيد، شفافيت عملكرد مالي و عملياتي شركت را افزايش دهد تا استفاده كنندگان درون سازماني و برون سازماني كه بخش عمده آنها را سهامداران تشكيل مي دهند در تصميمات تجاري و اقتصادي خود از آن بهره مند شوند. استانداردهاي گزارشگري مالي به طور قابل توجهي بر نيازهاي استفاده كنندگان برون سازماني تاكيد دارد اطلاعات صورت هاي مالي كمك مي كند تا سهامداران عملكرد گذشته شركت، توانايي، ضعف ها، نقدينگي، توانايي پرداخت ديون و اثربخشي مديريت را ارزيابي كنند. همچنين صورت هاي مالي به سهامداران در ارزيابي جريان هاي نقدي موثر بر تعيين ارزش ذاتي سهام كمك مي كند. «پرابوو» و «آنگوسو» بيان مي دارند شفافيت صورت هاي مالي موجب حفظ حقوق سهامداران مي شود و به آنها و سرمايه گذاران بالقوه كه اطلاعات دست اول درباره شركت و چشم اندازهاي آن ندارند، امكان مي دهد تا به آگاهي لازم دست يابند. در اثر افشاي اطلاعات مالي، انتظار مي رود عدم تقارن اطلاعاتي به حداقل رسيده و احتمال تقلب كاهش يافته يا كشف آن راحت تر شود. بنابراين عدم اطمينان كاهش يافته و ارزش شركت افزايش مي يابد. از نظر برگلاف مزيت اطلاعاتي مرتبط با شفافيت صورت هاي مالي اين است كه آگاهي سرمايه گذاران افزايش يافته و منجر به ايجاد اعتماد در بين سهامداران مي شود و هزينه سرمايه سهام عادي شركت كاهش مي يابد. براي اينكه اطلاعات مالي واضح و شفاف باشد، نبايد به صورت گمراه كننده ارائه شود
اصول گزارشگري شفاف شركت هايي كه اصول گزارشگري و افشاي شفاف اطلاعات را رعايت مي كنند در اصل بر افشاي به موقع، درست، كامل و با كيفيت كه پاسخگوي ذي نفعان باشد، اقدام كرده اند. گزارشگري و افشاي شفاف بايد موارد زير را شامل شود تايج مالي و عملياتي شركت: صورت هاي مالي حسابرسي شده و گزارش هاي سالانه مديريت نشان دهنده اين مطلب است كه عملكرد و وضعيت مالي شركت مورد استفاده وسيع بسياري از استفاده كنندگان است.اهداف شركت:-علاوه بر اهداف تجاري، امروزه بسياري از شركت ها تشويق شده اند كه اطلاعات مربوط به اهداف استراتژيك، رسالت و ماموريت خود را افشا كنند -سهامداران عمده و ميزان سهام داراي حق راي: يكي از حقوق اساسي سرمايه گذاران آگاهي درباره ساختار مالكيت واحد تجاري، حقوق آنها و همچنين حقوق ساير مالكان است. از اين رو شركت ها بايد اين اطلاعات را براي آگاهي بيشتر سرمايه گذاران و استفاده كنندگان افشا كنند. -اطلاعاتي درباره اعضاي هيات مديره: افشاي اطلاعات مديران شركت ها شامل صلاحيت و واجد الشرايط بودن آنها، مدارك تحصيلي و تخصص، فرآيند انتخاب، عضويت در ساير شركت ها و استقلال آنها مورد مطلوب بسياري از استفاده كنندگان است.
-معاملات با اهميت: يكي از اطلاعاتي كه براي بازار اهميت دارد آگاهي از اين مطلب است كه آيا شركت مي تواند به فعاليت خود ادامه دهد يا خير (تداوم فعاليت). وجود قراردادهاي معاملاتي با اهميت نشان دهنده تداوم فعاليت است. از اين رو نياز است كه اين قراردادها از طرف مديريت افشا شود -پيش بيني و شناسايي مخاطرات: افشاي مخاطراتي از قبيل ريسك خاص صنعت، شرايط محيطي، ريسك بازار مالي، ريسك مربوط به اقلام خارج از ترازنامه و ريسك ناشي از شرايط جغرافيايي منطقه اي كه عمليات اصلي شركت آنجا صورت مي گيرد. -ساختار نظام راهبري بنگاه: اطلاعات مربوط به ساختار نظام راهبري بنگاه، خط و مشي آن، كاركردها، عملكرد و همچنين سيستم كنترلي كه توسط آنها اجرا مي شود مورد توجه بسياري از استفاده كنندگان است
شفافيت در گزارش هاي ارائه شده در اين سطح ميزان شفافيت واحد تجاري در ارتباط با محيط تجاري و بازار سرمايه مد نظر است. در اين حالت تمركز بر توليدات واقعي واحد تجاري است. يعني اعداد حسابداري توانايي انعكاس ارزش هاي تاريخي و واقعي فعاليت هاي صورت گرفته توسط واحد تجاري را داشته باشد. شفافيت در اين سطح از پيچيدگي هاي زيادي برخوردار است. در اين حالت شفافيت مي تواند به عنوان انتظارات و استراتژي اصلي شركت باشد. در اين باره مديران شركت، تنظيم كنندگان استاندارد، دانشگاهيان، تحليل گران و سرمايه گذاران هريك ساختار شفافيت را به گونه اي متفاوت مي بينند. تصور بر اين است كه افشاي داوطلبانه گزارش هاي مالي تمام عملكرد و فعاليت هاي واحد تجاري را پوشش مي دهد. تحقيقات بازار سرمايه نشان مي دهد كه شركت ها در بهبود افشا و ارائه شفاف تر اطلاعات مي كوشند، به همين منظور سطح تحليلي صورت هاي مالي را افزايش داده تا هزينه هاي سرمايه اي را كاهش دهند و به نياز استفاده كنندگان صورت هاي مالي كه ارائه هرچه بيشتر اطلاعات است پاسخ دهند تا آنها را به سرمايه گذاري در شركت و تخصيص بهينه منابع جذب كنند.
شفافيت در افشاي اطلاعات عمومي • شفافيت را مي توان از طريق نزديك كردن گزارش عملكرد شركت به گزارش عملكرد مديريت به دست آورد؛ زيرا بر اساس گزارش هاي مديريتي بهتر مي توان نحوه عملكرد را اندازه گيري و بررسي كرد. ارائه نشدن اطلاعات عمومي همراه با نداشتن توانايي پيش بيني است؛ زيرا اين مساله آگاهي نداشتن سرمايه گذاران را در رابطه با انتظارات رشد و افزايش فناوري شركت به همراه مي آورد و ارائه جزئيات عملكردهاي آتي و قراردادن اطلاعات داخلي و افشاي اطلاعات عمومي به سرمايه گذاران باعث افزايش ارزش سهام شركت در بازار مي شود. • – شفافيت در گزارش هاي مديريتي • بين افشاي زياد و به تبع آن هزينه افشا و افشاي اندك اطلاعات، دو ديدگاه متفاوت وجود دارد. در ديدگاه اول بحث هزينه- منفعت مطرح است؛ زيرا ممكن است از افشاي زياد كه هزينه هاي فراواني دارد، منافع كمي حاصل شود. در بعد ديگر مساله افشاي كم مطرح است كه البته مطلوب سرمايه گذاران و سهامداران نيست. اما آنچه اهميت دارد قدرت اثر گذاري اطلاعات افشا شده است.
از اين رو بعضي از حسابداران عقيده دارند كه شفافيت اطلاعات يعني افشاي اطلاعات مالي و غير مالي موجب ارزش آفريني براي شركت مي شود. به اعتقاد آنها اين حق استفاده كننده صورت هاي مالي است كه از تمام اطلاعاتي كه موجب افزايش ارزش واحد تجاري مي شود مطلع باشند. برخلاف آنان «رابرتز» اعتقاد دارد كه افشاي همه نوع اطلاعات فقط براي مديريت است آن هم در جهت تصميم گيري، كنترل و اداره كردن سازمان است و براي جبران اين افشا نشدن مي توان از گزارش هاي مديريت به عنوان يك جايگزين مناسب استفاده كرد. در شرايط بازار رقابتي نيز اين تفكر بهتر است؛ زيرا بسته به تصميم مدير، شركت متحمل هزينه غير مستقيم افشا سازي همه نوع اطلاعات در بازار نمي شود؛ هر چند كه مساله پاسخگو بودن و مسووليت پذيري مدير در اين افشا نشدن كامل به چالش كشيده مي شود.
نتیجه تحقیق گزارشگری مالی سنتی، توان تحقق نیازهای اطلاعاتی سرمایه‌گذاران برای تصمیمهای سرمایه‌گذاری را ندارد. بازارها از گزارشگری مالی به‌عنوان جانشینی برای کیفیت مدیریت استفاده می‌کنند. همچنین بازارها اقدام به پاداش دادن به افشای داوطلبانه و شفاف‌سازی که بیشتر از حد گزارشگری مالی است، کرده‌اند. افشای اطلاعات ناقص توسط شرکتها، نبود قطعیت در میان ذینفعان را ایجاد می‌کند. این نبود قطعیت، ریسک اطلاعاتی برای سرمایه‌گذاران و اعتباردهندگان دارد و در این شرایط آنها نرخ بازده بالاتری برای سرمایه به‌کار گرفته شده طلب می‌کنند. نرخ بازده بالاتر منجر به هزینه سرمایه بالاتری برای شرکت خواهد شد و در نهایت سبب می‌شود که قیمت سهام در بازار کاهش یابد. رویه‌های افشا سبب افزایش آگاهی و اطمینان سرمایه‌گذاران و کاهش نبود قطعیت بازده برای تامین‌کنندگان سرمایه می‌شود و انتظار می‌رود از کاهش هزینه سرمایه بیرونی برای افزایش ارزش آن منفعت ببرند. با افشای معقولانه رویه‌های افشا، هزینه‌های سیاسی عدم تطابق، ریسک مالیاتهای بالاتر، دعاوی حقوقی و قانونگذاری بهتر می‌شود.
خسته نباشید با تشکر از توجه تان
