Download
1 / 14
E N D
Kolebką kultury greckiej była Kreta – wyspa leżąca na Morzu Śródziemnym. Od XIIw.p.n.e. zaczęła rozwijać się w tym rejonie kultura starożytnej Grecji. Obszar jej wpływów obejmował Półwysep Bałkański oraz rozsiane wokół liczne wyspy i wysepki, zamieszkiwane przez liczne plemiona. Ich wzajemna wymiana handlowa przyczyniła się do powstania bogatej i różnorodnej kultury. Chociaż Grecy mówili tym samym językiem, mieli te same obyczaje i wierzyli w tych samych bogów, nie tworzyli jednego państwa. W dziejach sztuki greckiej wyróżnia się trzy charakterystyczne okresy: archaiczny, klasyczny i hellenistyczny.
Architektura W architekturze starożytnej Grecji na uwagę zasługuje zabudowa miast – państw, tzw. polis. Stosowano urbanistykę, czyli planową zabudowę miast. Patronami greckich polis byli bogowie i na ich cześć wznoszono świątynie. Ważnym elementem konstrukcyjnym i dekoracyjnym tego typu budowli były kolumnady. Wykształcono trzy porządki architektoniczne: dorycki, joński i koryncki. Zabudowa Akropolu
Wzgórze Akropol Kariatydy – kolumny w kształcie kobiet podtrzymujące strop portyku Erechtejonu Partenon – świątynia ku czci bogini Ateny
Starożytny teatr w Epidauros. Budowla powstawała ok. 330 r. p.n.e. Widownia mieściła ponad 14 000 widzów.
Rzeźba Grecy zachwycali się pięknem ludzkiego ciała. Ich rzeźby świadczą o tym, że wnikliwie studiowali proporcje i budowę anatomiczną człowieka. W ten sposób stworzyli kanon, zgodnie z którym ukazywana postać miała być wyidealizowana i doskonała. Proporcje uzyskiwano za pomocą precyzyjnych obliczeń matematycznych. Początkowo rzeźbiono w drewnie, później w brązie i marmurze. Stosowano także technikę pokrywania i zdobienia rzeźb za pomocą różnorodnych i szlachetnych materiałów, takich jak złoto, kość słoniowa oraz drogocenne kamienie. Tematami prac byli bogowie, których przedstawiano jako doskonałych. Myron – Dyskobol, V w. p.n.e.
Fidiasz -Atena Poliklet -Doryforos, V w. p.n.e.
Nike zawiązująca sandał – płaskorzeźba, styl „mokrych szat”, V w. p.n.e. Nike z Samotraki, ok. 180 r. p.n.e.
Afrodyta z Melos znana jako Wenus z Milo, II w. p.n.e.
Malarstwo i ceramika Grecy wykonywali malowidła ścienne, które w sposób realistyczny przedstawiały naturę. Dzieła te nie przetrwały jednak do naszych czasów. Malarstwo zachowało się jedynie na naczyniach ceramicznych. Wazy miały różnorodne kształty, przeznaczenie i wszystkie były bogato zdobione. Wazy Pokrywano malowidłami w dwóch podstawowych stylach: czarnofigurowym i czerwonofigurowym. Tematykę tych malowideł stanowiły głównie sceny mitologiczne, religijne, historyczne oraz z życia codziennego, w tym związane ze sportem i z igrzyskami.
Malarstwo czerwonofigurowe Malarstwo czarnofigurowe
