Bragarhættir

1. Bragarhættir • Bragarháttur er uppskrift að formi ljóðsins. Skáld velur sér bragarhátt og fær þá vinnulýsingu að ljóðinu. Bragarháttur er því ytri búningur ljóðsins, t.d.línufjöldi, stuðlun o.fl.

2. Ljóðaháttur • Hvert erindi er sex vísuorð (línur) og skiptist bragfræðlega í tvo hluta. • Frelsi ríkir um línulengd, einkum þriðju línu hvors hluta. • Fyrsta og önnur lína stuðla, fjórða og fimmta líka en þriðja og sjötta eru sér um stuðla. • Ljóðaháttur er rímlaus. • Hávamál eru ort undir ljóðahætti. Dæmi: Byrði betri berat maður brautu að er manvit mikið. Vegnest verra vegra hann velli að en sé ofdrykkja öls.

3. Sonnettur • Útlendur bragarháttur sem Íslendingar hafa notað. Rekin til Sikileyjar. • Mjög strangt ljóðform. • Alltaf fjórtán línur. • Ítölsk sonnetta: tvö fjögurra lína erindi og tvö þriggja lína erindi. Strangar reglur um atkvæðafjölda og rím. • Ensk sonnetta er afbrigði hinnar ítölsku. Skiptist í þrjú fjögurra lína erindi sem mynda ákv. Heild og lýkur á tvíhendur (tvær línur). • Ég bið að heilsa, eftir Jónas Hallgrímsson, er talið vera fyrsta sonnetta sem ort var á íslensku.

4. Ferskeyttur háttur • Ferskeytla er alltaf fjórar línur. • Alltaf rím og ljóðstafir (stuðlar og höfuðst.) • Ferskeytlur, t.d. Fljúga hvítu fiðrildin ganga undir heitinu lausavísur eða stökur. • Bragarhátturinn upphaflega notaður í löngum söguljóðabálkum sem nefnast rímur og var byrjað á þeim á 14. öld. Fljúga hvítu fiðrildin fyrir utan glugga; þarna siglir einhver inn ofurlítil dugga.