Rebirth A poem by Forough Far r okh-zad

1. سيمينناصريازكاري Design: Simin Nasseri تولدي ديگر فروغ فرخزاد Rebirth A poem by Forough Farrokh-zad

2. همة هستي من آية تاريكيست My whole being is a dark chant,

3. which will carry you perpetuating you, كه ترا در خود تكراركنان

4. به سحرگاه شكفتن‌ها و رستن‌هاي ابدي خواهد برد to the dawn of eternal growths and blossoming.

5. من در اين آيه ترا آه كشيدم، آه in this chant, I sighed you sighed!

6. من در اين آيه ترا به درخت و آب و آتش پيوند زدم in this chant, I grafted you to the tree, to the water, to the fire.

7. زندگي شايد يك خيابان درازست Life is perhaps a long street,

8. through which a woman holding a basket passes every day, كه هر روز زني با زنبيلي از آن مي‌گذرد

9. زندگي شايد ريسمانيست كه مردي با آن خود را از شاخه مي‌آويزد Life is perhaps a rope with which a man hangs himself from a branch,

10. زندگي شايد طفليست كه از مدرسه بر مي‌گردد life is perhaps a child returning home from school.

11. زندگي شايد افروختن سيگاري باشد، در فاصلة رخوتناك دو همآغوشي Life is perhaps lighting up a cigarette in the narcotic repose between two love-makings,

12. or the absent gaze of a passer-by who takes off his hat to another passer-by, يانگاه گيج رهگذري باشد كه كلاه از سر بر مي‌دارد و به يك رهگذر ديگر با لبخندي بي‌معني مي‌گويد «صبح بخير» with a meaningless smile and a good morning .

13. Life is perhaps that enclosed moment, when my gaze destroys itself in the pupil of your eyes, زندگي شايد آن لحظة مسدوديست كه نگاه من در ني‌ني چشمان تو خود را ويران مي‌سازد

14. and it is in the feeling which I will put into the moon's impressionand the night's perception. و در اين حسي است كه من آن را با ادراك ماه و بادريافت ظلمت خواهم آميخت

15. In a room as big as loneliness در اتاقي كه باندازة يك تنهايي‌ست

16. دل من كه باندازة يك عشقست my heart… which is as big as love…

17. به بهانه‌هاي سادة خوشبختي خود مي‌نگرد looks at the simple pretexts of its happiness,

18. به زوال زيباي گل‌ها در گلدان at the beautiful decay of flowers in the vase,

19. به نهالي كه تو در باغچة خانه‌مان كاشته‌اي at the sapling you planted in our garden

20. and the song of canaries which sing to the size of a window. و به آواز قناري‌ها كه باندازة يك پنجره مي‌خوانند

21. Ah! this is my lot… this is my lot… my lot is a sky… . . . سهم من اينست سهم من اينست سهم من آسماني‌ست

22. which is taken away at the drop of a curtain. …كه آويختن پرده‌اي آن را از من مي‌گيرد

23. سهم من پائين رفتن از يك پلة متروك‌ستآه My lot is going down a flight of disused stairs,

24. و به چيزي در پوسيدگي و غربت واصل گشتن a regain something amid putrefaction and nostalgia.

25. My lot is a sad promenade in the garden of memories سهم من گردش حزن‌آلودي در باغ خاطره‌هاست

26. and dying in the grief of a voice which tells me I love your hands! و در اندوه صدائي جان دادن كه به من مي‌گويد دستهايت را » «دوست مي‌دارم

27. دستهايم را در باغچه مي‌كارم …سبز خواهم شد، مي‌دانم، مي‌دانم، مي‌دانم I will plant my hands in the garden I will grow, I know, I know, I know!

28. و پرستوها در گودي انگشتان جوهريم تخم خواهند گذاشت and swallows will lay eggs in the hollow of my ink-stained hands….

29. گوشواري به دو گوشم مي‌آويزم از دو گيلاس سرخ همزاد I shall wear a pair of twin cherries as ear-rings,

30. and I shall put dahlia petals on my finger-nails. و به ناخن‌هايم برگ گل كوكب مي‌چسبانم

31. There is an alley where the boys who were in love with me, still loiter with the same unkempt hair, thin necks and bony legs, كوچه‌اي هست كه در آنجا پسراني كه به من عاشق بودند، هنوز با همان موهاي درهم و گردن‌هاي باريك و پاهاي لاغر

32. به تبسم‌هاي معصوم دختركي مي‌انديشند and think of the innocent smiles of a little girl….

33. who was blown away by the wind one night. كه يكشب او را باد با خود برد

34. There is an alley which my heart has stolen from the streets of my childhood. كوچه‌اي هست كه قلب من آنرا از محله‌هاي كودكيم دزديده‌ست

35. The journey of a form along the line of time, سفر حجمي در خط زمان

36. inseminating the line of time with the form, و به حجمي خط خشك زمان را آبستن كردن

37. a form conscious of an image, حجمي از تصويري آگاه

38. كه ز مهماني يك آينه برمي‌گردد coming back from a feast in a mirror.

39. و بدينسان‌ست كه كسي مي‌ميرد And it is in this way that someone dies… …and someone lives on. و كسي مي‌ماند

40. No fisherman shall ever find a pearl in a small brook which empties into a pool. هيچ صيادي در جوي حقيري كه به گودالي مي‌ريزد، مرواريدي صيد نخواهد كرد

41. I know a sad little fairy who lives in an ocean, من پري كوچك غمگيني را مي‌شناسم كه در اقيانوسي مسكن دارد

42. and ever so softly plays her heart into a magic flute! و دلش را در يك ني لبك چوبين مي‌نوازد، آرام، آرام

43. a sad little fairy who dies with one kiss each night پري كوچك غمگيني كه شب از يك بوسه مي‌ميرد

44. … و سحرگاه از يك بوسه بدنيا خواهد آمد and is reborn with one kiss each dawn….