Welkom!

1. Welkom! Kijk om u heen en maak gerust kennis met elkaar, we beginnen iets over tienen. Afgelopen weken hebben we ons verdiept in de komst van Jezus op aarde beschreven door Marcus. In de volgende vier dia’s zijn deze preken samengevat:

2. God komt niet zoals verwacht. Hij blijkt onopvallend, provinciaal. God komt naast jouw in de rij staan. Zoals Jezus in de rij ging staan bij het dopen van Johannes. Zo staat Hij straks naast je bij de viering van het avondmaal. Het begin van Jezus werk, na de vervulling met de Heilige Geest, begint met een beproeving in de woestijn. Dit geldt ook voor jouw, als de Geest op je komt, dan kom je in de werkelijkheid, in de woestijn, waar de tegenstander is, maar ook waar de engelen voor je zorgen. En je bent er niet alleen, Jezus is er en de mensen die nu om je heen staan. De hemel komt op aarde... barst Preek over Marcus 1:1-13 / gehouden op 8 januari 2012

3. Jezus roept tot inkeer (geen navelstaren en eindeloos naar binnen kijken) bezin je, richt je op. Hij komt iets doen, de goede boodschap brengen. (i.p.v. advies of uitleg) God gaat optreden door Jezus. Uit medelijden brengt Hij frisse lucht, maakt open. Jezus roept mensen i.p.v. dat zij (de discipelen) bij hem de leer gaan. Jezus vordert mensen i.p.v. dat hij hen vraagt. Jezus lijft in, i.p.v. dat hij mensen verzoekt. Barst ... De hel op aarde wordt verboden (1-2) Preek over Marcus 1:14-45/ gehouden op 15 januari 2012

4. Jezus is de autoriteit = gezag  drijft demonen uit, wil dat zieken rein worden en legt de Schrift in de synagoge uit, als ware het zijn eigen teksten. Waar Jezus optreedt, wijkt het kwaad. Jezus roept: Kom mee ! Barst ... De hel op aarde wordt verboden (2-2) Preek over Marcus 1:14-45/ gehouden op 15 januari 2012

5. PreekMarcus 2,17Gezonde mensen hebben geen dokter nodig, maar zieken wel;Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar zondaars.

6. Psalm 122 Welkom

7. Ik was verheugd, toen men mij zei: Laat ons naar 't huis de HEREN gaan, om voor God aangezicht te staan. Kom ga, met ons en doe als wij. Jeruzalem, dat ik bemin, nu treden wij uw poorten in. Daar staan, o Godsstad, onze voeten. Jeruzalem is hecht gebouwd, wel saamgevoegd, wie haar aanschouwt zal haar als stad van vrede groeten. Psalm 122: 1 2 3

8. De stammen, naar Gods naam genoemd, gaan daarheen op, naar zijn bevel. Een voorschrift is voor Israël, dat elk des HEREN naam daar roemt. Jeruzalem, dat ik bemin, nu treden wij uw poorten in. Uw vrede moge ons geleiden. Want ook de zetels van het recht van 't huis van David, 's HEREN knecht, staan daar om onrecht te bestrijden. Psalm 122: 1 2 3

9. Vraagt vrede voor Jeruzalem. Dat wie u liefheeft en bemint, binnen uw muren vrede vindt. Rust zij er in uw burcht voor hem. Jeruzalem, dat ik bemin, nu treden wij uw poorten in. Gods vrede moge u bezoeken: om vriend en broeder spreek ik nu. Om 's HEREN tempel binnen u wil ik het goede voor u zoeken. Psalm 122: 12 3

11. Mijn hart is, Heer, in U gerust. Uw lof te zingen is mijn lust. Maakt, harp en luit, den Here groot. Mijn lied begroet het morgenrood. Ik breng mijn lof, o HEER, U toe onder de volken en ik doe in ieder land mijn psalm weerklinken, daar 'k hemelhoog uw trouw zie blinken. Psalm 108: 1 2

12. Ja, hoger dan het hemels blauw is, HEER, uw goedheid en uw trouw. Verhef U, dat uw aangezicht de hemel met zijn glans verlicht. Op aarde blink' uw heerlijkheid. Gord uw geliefden tot de strijd. Ten zege zij uw hand geheven, hoor mij, o Heer, wil antwoord geven. Psalm 108: 1 2

14. Stil gebed

15. Votum & groet

16. Wij blijven geloven, dat onder miljoenen de Heer van de schepping een plan met ons heeft waarin zich zijn heil en mijn twijfels verzoenen en dat aan elk leven betekenis geeft. En ook dat zijn boodschap de mens kan bevrijden hoe vast ook verstikt in het web van de tijd nog steeds kan vertroosten, verlichten, bevrijden, wanneer hier de levensbaan uitzichtsloos lijkt E&R 439: 1 2 3 4

17. En dat hij ons telkens de durf weer wil geven, ook nu in een wereld van steen en metaal om buiten onszelf voor de ander te leven; ons kleine begin van zijn groot ideaal Dat werk’lijkheid wordt als het oog van de volken zich niet meer vergeefs naar de horizon richt, en ‘t morgenrood rijst, dat zijn komst met de wolken verkondigt in duizenden kleuren van licht E&R 439: 1 2 3 4

19. Gebed

21. Jezus, de menigte en zijn leerlingen 7 Jezus week met zijn leerlingen uit naar het meer, en een grote menigte uit Galilea volgde hem. Ook uit Judea 8 en Jeruzalem, uit Idumea en het gebied aan de overkant van de Jordaan en uit de omgeving van Tyrus en Sidon kwamen veel mensen naar hem toe, omdat ze hadden gehoord wat hij allemaal deed. 9 Hij zei tegen zijn leerlingen dat ze een boot voor hem gereed moesten houden, om te voorkomen dat hij door de menigte onder de voet zou worden gelopen. 10 Allerlei zieken verdrongen zich om hem aan te raken, want hij had al veel mensen genezen. 11 Telkens als de onreine geesten hem zagen, vielen ze voor hem neer en schreeuwden: ‘Jij bent de Zoon van God!’ 12 Hij sprak hen bestraffend toe, en verbood hun bekend te maken wie hij was. Lezen Marcus 3: 7-35

22. 13 Hij ging de berg op en riep al degenen bij zich op wie hij zijn keuze had laten vallen, en ze kwamen naar hem toe. 14 Hij stelde twaalf van hen aan als apostel; ze moesten hem vergezellen, en hij wilde hen ook uitzenden om het goede nieuws bekend te maken. 15 Ze kregen de macht om demonen uit te drijven. 16 De twaalf die hij aanstelde, waren achtereenvolgens Simon, die hij de naam Petrus gaf, 17 Jakobus, de zoon van Zebedeüs, Johannes, de broer van Jakobus (aan deze twee gaf hij de naam Boanerges, wat ‘zonen van de donder’ betekent), 18 Andreas, Filippus, Bartolomeüs, Matteüs, Tomas, Jakobus, de zoon van Alfeüs, Taddeüs, Simon Kananeüs 19 en Judas Iskariot, die hem heeft uitgeleverd. Lezen Marcus 3: 7-35

23. Jezus, de schriftgeleerden en zijn verwanten 20 Hij ging terug naar huis, en weer verzamelde zich een menigte, zodat ze zelfs niet de kans kregen om te gaan eten. 21 Toen zijn verwanten hiervan hoorden, gingen ze op weg om hem, desnoods onder dwang, mee te nemen, want volgens hen had hij zijn verstand verloren. 22 Ook de schriftgeleerden die uit Jeruzalem gekomen waren, zeiden: ‘Hij is bezeten door Beëlzebul,’ en: ‘Dankzij de vorst der demonen kan hij demonen uitdrijven.’ 23 Toen hij hen bij zich geroepen had, sprak hij tot hen in gelijkenissen: ‘Hoe kan Satan zichzelf uitdrijven? 24 Als een koninkrijk innerlijk verdeeld is, kan dat koninkrijk niet standhouden; 25 als een gemeenschap innerlijk verdeeld is, zal die gemeenschap niet kunnen standhouden. Lezen Marcus 3: 7-35

24. 26 En als Satan tegen zichzelf in opstand is gekomen en verdeeld is, kan ook hij niet standhouden, maar gaat hij zijn einde tegemoet. 27 Bovendien kan niemand het huis van een sterkere binnengaan om zijn inboedel te roven, als hij die sterkere niet eerst vastgebonden heeft; pas dan kan hij zijn huis leeghalen. 28 Ik verzeker u: alle wandaden en godslasteringen, hoe erg ook, kunnen de mensen worden vergeven, 29 maar wie lastertaal spreekt tegen de heilige Geest, krijgt in alle eeuwigheid geen vergeving, want zo iemand is schuldig aan een onuitwisbaar vergrijp.’ 30 Dit omdat ze gezegd hadden: ‘Hij is bezeten door een onreine geest.’ Lezen Marcus 3: 7-35

25. 31 Intussen waren zijn moeder en zijn broers aangekomen. Ze stuurden iemand naar binnen om hem te halen. Zelf bleven ze buiten wachten. 32 Er zat een groot aantal mensen om hem heen, en die zeiden tegen hem: ‘Uw moeder en uw broers staan buiten en zoeken u.’ 33 Hij antwoordde: ‘Wie zijn mijn moeder en mijn broers?’ 34 Hij keek de mensen aan die in een kring om hem heen zaten en zei: ‘Jullie zijn mijn moeder en mijn broers. 35 Want iedereen die de wil van God doet, die is mijn broer en zuster en moeder.’ Lezen Marcus 3: 7-35

27. Thema 4- : Bartimeus. (Johannes 9) Thema 4+ : De Here God maakte een prachtige wereld. (Genesis 1:1-2:3) Thema 7+ : De eerste vijf plagen. (Exodus 7-9:7) Clubs

29. Thema:Israël wordt een nieuw soort familie

31. Het is zo vanzelfsprekend dat onze omgeving leeft alsof God überhaupt niet bestaat. Zeker hier in Amsterdam.

33. De schrijver Marcus brengt dat (gesloten) wereldbeeld, dat God niet bestaat, Aan het wankelen. Hij gooit een steen in dat glas, En daarmee slaat Marcus een barst(en, de vorige preken) in het glas Marcus zorgt er met elk volgend verhaal voor dat die barst een stuk verder trekt. .0

35. Marcus stelt irritante vragen: Gaat het leven zoals het gaat? Marcus denkt van niet. En Jezus ook niet. Niks geen schande dus als jij ook denkt van niet.

37. Zelf geen vragen of twijfel? Luister eens als je collega of buurman. Of met de herinnering aan de periode dat je zelf niets of weinig voelde bij God en Jezus.

39. Wij vieren straks avondmaal, Ergens net zo concreet en aanraakbaar als Jezus op aarde. Over de eeuwen heen horen we zijn stem weer klinken: Iedereen die de wil van God doet, die is mijn broer en zus en moeder.

41. Wat heeft de schrijver Marcus tegen de scepticus (misschien wel in ons zelf) te bieden?

42. In ieder geval lezen we dat wat Marcus beschrijft over Jezus niet van zelfsprekend is. Het is niet vanzelfsprekend om je familiekring buiten te laten staan en andere kring aan te wijzen en te zeggen: jullie zijn mijn familie. Het voelt voor de mensen die Marcus beschrijft als een ontkenning van alles wat God zijn volk Israël geleerd heeft. (weer onverwacht)

43. En toch heeft juist deze schokkende nieuwe familie het overleefd, bestaat die tot op vandaag de dag, tot op vandaag hier in deze ruimte. Kijk maar, straks, bij de avondmaalsviering.

44. Wij zijn meer familie dan we met onze bloedeigen familie zijn.

45. De scepticus (in ons?): (1) geen wonder dat het Christendom zich heeft verspreidt door steden. Immers, het Christendom is een religie voor ontwortelde mensen. Het is een inbeelding voor mensen die zo iets zoeken om houvast te hebben.

46. De scepticus (in ons?) : (2) Geloven is een psychologisch trucje: een ontsnapping voor mensen die zelf niet durven te leven. Dat laatste kun je overigens omdraaien: Ontkennen dat God er is, is een psychologisch trucje om je niet te hoeven verantwoorden.

48. Vreemd: die nieuwe familie die we hier vormen (en straks mooi zichtbaar in een kring) is ontstaan in het volk Israël. Juist omdat in Israël de familie zo belangrijk is. Kijk maar naar de geslachtsregisters.

49. Abraham  Isaäk  Jakob Ruben, Simeon, Levi, Juda, Issaschar, Zebulon, Dan, Naftali, Gad, Aser, Jozef en Benjamin