Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca

1. Międzynarodowy Ruch Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca Jerzy Kiełb

2. Historia Ruchu CK i CP 1859 r. – bitwa pod Solferino płn. Włochy Jednodniowa bitwa armii cesarstwa austriackiego z armią włoską, wspomaganą przez armię francuską. W wyniku bitwy na polu walki pozostało 40 tys. ofiar – zabitych, rannych i zaginionych.

3. 1862 r. – „Wspomnienie Solferino” Henry Dunant – opisuje w książce wstrząsające przeżycia. Apeluje również do społeczeństw Europy. Dunant proponuje w niej: powołanie we wszystkich krajach stowarzyszeń pomocy, których przeszkoleni wolontariusze mogliby nieść ratunek rannym na polu walki oraz zapewnienie im bezpieczeństwa za pomocą wyróżniającego znaku, powszechnie uznawanego przez wszystkie strony konfliktu i dającego status pełnej neutralności.

4. 1863 r. – tzw. Komitet Pięciu Henry Dunant, Gustave Moynier, gen. Guillome-Henri Dufour, dr Louis Appia i dr Theodore Maunoir powołują Międzynarodowy Komitet Pomocy Rannym, który później przekształcił się w Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża.

5. 1864 r. – Konwencja Genewska W Genewie zostaje podpisana Konwencja Genewska „O polepszeniu losu rannych żołnierzy w armiach czynnych”. Czerwony krzyż został wówczas prawnie uznany za znak ochronny wojskowej służby zdrowia.

6. 1901 r. – Nobel dla H. Dunanta Parlament norweski przyznaje pierwszą pokojowąNagrodę Nobla Henry’emu Dunantowi.

7. 1877 r. – powstaje Czerwony Półksiężyc Stowarzyszenie skupiające kraje islamskie. Znak czerwonego półksiężyca został oficjalnie uznany w 1929 roku.

8. 1919 r. - Międzynarodowa Federacja Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca Federacja zrzesza wszystkie stowarzyszenia krajowe Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca. Wspiera i koordynuje ich działalność, zwłaszcza w przypadku katastrof naturalnych. Pomaga uchodźcom i przesiedleńcom.

9. Zasady Czerwonego Krzyża • Humanitaryzm • Bezstronność • Neutralność • Niezależność • Dobrowolność • Jedność • Powszechność

10. Polski Czerwony Krzyż (PCK) Po zatwierdzeniu przez rząd statutu Polskiego Towarzystwa Czerwonego Krzyża na zebraniu konstytucyjnym 27 kwietnia 1919 r. wybrano Zarząd Główny. Prezesem został Paweł Sapieha, a po jego rezygnacji Helena Paderewska. Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża 24 lipca 1919 r. zarejestrował i uznał Polskie Towarzystwo Czerwonego Krzyża za jedyną organizację czerwonokrzyską działającą na całym terytorium państwa polskiego. W 1927 roku Polskie Towarzystwo Czerwonego Krzyża zmieniło nazwę na Polski Czerwony Krzyż.

11. Zadania PCK • Działalność opiekuńcza • Propagowanie honorowego krwiodawstwa • Oświata zdrowotna • Promowanie zdrowego stylu życia • Szkolenie w zakresie udzielania pierwszej pomocy przedlekarskiej • Prowadzenie Biura Informacji i Poszukiwań • Upowszechnianie ideałów Czerwonego Krzyża i międzynarodowego prawa humanitarnego • Współpraca zagraniczna i udział w międzynarodowych akcjach pomocy humanitarnej

12. Bibliografia • Breitkopf B., Marciniak M., Worwa Z., Przysposobienie obronne, WSiP, Warszawa 2002. • Malik T., Międzynarodowe prawo humanitarne-ochrona ofiar wojny, PZWL, Warszawa 1974. • Siuda T., Zaczek Zaczyński K.M., I ty możesz żyć bezpiecznie, ADAM, Warszawa 2003. • www.pck.org.pl • http://pl.wikipedia.org/wiki/Grafika:Henry_Dunant -young.jpg • http://pl.wikipedia.org/wiki/Grafika:Committee_of _Five_Geneva_1863.jpg

13. Bibliografia • http://pl.wikipedia.org/wiki/Grafika:Flag_of_the _Red_Crescent.svg • http://pl.wikipedia.org/wiki/Grafika:Flag_of_the _Red_Cross.svg • http://pl.wikipedia.org/wiki/Grafika:Croixrouge_logos.jpg • http://pl.wikipedia.org/wiki/Grafika:Flag_of_the _ICRC.svg

14. Opracował: Jerzy Kiełb