Style prezentacji

1. Style prezentacji

2. 1. Formalny: • Osoba prezentująca w sposób formalny: • skłonna jest dokładnie definiować cele i zasady pracy w grupie i dokładnie określać swoje oczekiwania wobec grupy • koncentruje się na przekazywaniu informacji o produkcie / problemie • nastawiona jest na realizację planu i ściśle kontroluje jego realizację • nie interesuje się osobistymi problemami uczestników • nie sprawdza poziomu zrozumienia u uczestników • utrzymuje dystans i nie reaguje na indywidualne pytania i uwagi uczestników Prezentowanie w sposób formalny jest najbardziej efektywne, gdy uczestnicy nie chcą się angażować i ujawniać, wolą oni także otrzymywać gotową wiedzę bez większego wysiłku. Warto ten model stosować przy krótkich – minutowych prezentacjach.

3. 2. Trenerski • Osoba prowadząca prezentację w sposób trenerski: • precyzyjnie formułuje cele i zasady prezentacji • przekazuje informacje w sposób atrakcyjny i urozmaicony • nastawiona jest na to by odpowiadać na pytania i wątpliwości uczestników – potrafi jednak podsumować i ukierunkować grupę na wyznaczone przez siebie tory pracy • stara się podtrzymywać dobre relacje w grupie przy wysokiej efektywności • zapewnia stały dostęp do siebie • jest przyjaźnie nastawiona • dba o to by uczestnicy rozumieli treści przedstawiane na prezentacji i – sprawdza to Prowadzenie prezentacji w sposób trenerski jest najbardziej efektywne, gdy członkowie posiadają już jakieś umiejętności i wiedzę na dany temat. Nie wykazują jednak wysokiego poziomu motywacji aby przyswoić sobie samodzielnie skomplikowane zagadnienie.

4. 3. Koleżeński • Osoba prowadząca prezentację w sposób koleżeński: • nastawiona jest na wysłuchiwanie głosów uczestników • stara się potrzymać dobrą atmosferę w grupie • zapewnia łatwy dostęp do siebie i jest nastawiona przyjaźnie • zapewnia zainteresowanie uczestnikom • bardziej nastawiona jest na „rzucanie pomysłów” i „skakanie z tematu na temat” niż na uporządkowany wywód • kwestię uporządkowania treści prezentacji pozostawia uczestnikom • koncentruje się na osobistych historyjkach (nie zawsze zgodnych z tematem prezentacji) Styl koleżeński jest najbardziej efektywny i pozwala członkom zespołu na wykorzystanie posiadanych umiejętności, gdy uczestnicy stanowią zespół ludzi, którzy mają świadomość wspólnego celu i angażują się w jego realizację. Można także wykorzystać ten styl w sytuacjach impasu, gdy potrzebne jest oderwanie się od stereotypów i napięć.

5. 4. Delegujący • Osoba mająca tendencję do delegującego stylu kierowania zespołem: • określenie szczegółowych zadań oraz sposobu wykorzystania tych zadań powierza członkom grupy, sama nie koncentrując się na nich • utrzymuje dystans wobec problemów i potrzeb uczestników • nie zwraca uwagi na poziom zrozumienia i zaangażowania uczestników • koncentruje się przede wszystkim na stawianiu pytań i problemów uczestnikom aby sami znaleźli najlepsze rozwiązania Styl delegujący jest najbardziej efektywny, gdy uczestnicy są dobrze zorganizowaną grupą o wysokich kompetencjach i doświadczeniu oraz są zmotywowani do podejmowania odpowiedzialności za efekty spotkania. Można ten styl zastosować w przypadku grupy, która współpracuje na co dzień i spotyka się z prowadzącym kilka razy w roku.

6. METODY AKTYWIZOWANIAinspirowanie uczestników tematem – produktem, jego cechami oraz możliwościami jego wykorzystania; żywy werbalny i niewerbalny sposób komunikowania się z grupą; urozmaicenie technik pobudzania energii grupyKORZYŚC I ZAGROŻENIAGrupa utrzymuje dobrą formę i nastrój przez całe spotkanie. Ludzie chcą się angażować, ujawniają swoje pomysły, wątpliwości i potrzeby. Można zbytnio zaktywizować grupę w kierunku sporów, kłótni czy też ostentacyjnego wyrażania niezadowolenia.

7. Metody stabilizowaniaPodawanie suchych informacji o produkcie bez obrazowych przykładów i urozmaiceńMonotonny sposób mówienia i gestykulacji. Stosowanie technik wyciszających np. ciągłe mówienie bez zadawania pytań itd. KORZYŚC I ZAGROŻENIA Warto stosować gdy grupa jest silnie zmotywowana, a wtedy zaktywizują się jeszcze mocniej ujawniając w pełni swoje potrzeby. Stabilizowanie pozwala też grupie na odpoczynek, gdy jest zmęczona. Zniechęcenie grupy do prezentera i produktu, znudzenie i senność, niedostrzeganie przez uczestników wszystkich pozytywnych cech produktu

8. ZACHOWANIA I TECHNIKI AKTYWIZUJĄCEZACHOWANIA LIDERA AKTYWIZUJĄCE GRUPĘKontakt wzrokowy z uczestnikamiZmienianie dystansu względem grupyZmiany emocji (modulowany głos, żywa mimika, gestykulacja)Podnoszenie i ściszanie głosuRobienie pauz (zawieszanie głosu)Mówienie, zwracanie się wprost do konkretnych osóbTECHNIKI AKTYWIZUJĄCE GRUPĘTematy interesujące, ważne dla grupyZmiana typów zadań (zróżnicowane formy aktywności)Zadania w małych grupachWspółzawodnictwo – konkursyPoznawanie siebie i swoich opinii przez uczestnikówInformacje zwrotne pomiędzy uczestnikami i prowadzącymiŻarty i przykłady z życiaZapraszanie do aktywności (pytań, odpowiedzi, zbliżania się

9. ZACHOWANIA LIDERA STABILIZUJĄCE GRUPĘ • Koncentrowanie uwagi grupy na prezenterze (gdy są zbyt rozkojarzeni) • Mówienie do grupy (przez co najmniej 15 minut) • Utrzymywanie jednego dystansu względem grupy • Monotonny głos i spokojna wyważona mimika. TECHNIKI STABILIZUJĄCE Indywidualne wypełnianie arkuszy, notowanie, samodzielne zastanawianie się. Ta sama forma aktywności (np. 15 minut rozmowy na jeden temat)