Przestępstwa i wykroczenia dewizowe (art. 97 - 106ł)

1. Przestępstwa i wykroczenia dewizowe (art. 97 - 106ł) Akty prawne Rozdział 8 Kodeksu karnego skarbowego Ustawa z dnia 27 lipca 2002 r. – Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178 z późn. zm.) Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 3 września 2002r. w sprawie ogólnych zezwoleń dewizowych (Dz. U. Nr 154, poz. 1273 z późn. zm.) Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 września 2004r. w sprawie wyposażenia lokalu przeznaczonego do wykonywania działalności kantorowej oraz sposobu prowadzenia ewidencji i wydawania dowodów kupna i sprzedaży wartości dewizowych (Dz. U. Nr 219, poz. 2220)

2. Kodeks karny skarbowy penalizuje następujące rodzaje czynów zabronionych z zakresu prawa dewizowego: • przestępstwa i wykroczenia skarbowe związane z naruszeniami ograniczeń obrotu dewizowego (art. 97-106c) • przestępstwa skarbowe związane z prowadzeniem działalności kantorowej (art. 106d) • wykroczenia skarbowe związane z naruszeniami w zakresie kontroli wykonywanej na podstawie przepisów prawa dewizowego (art. 106e-106h) • przestępstwa i wykroczenia skarbowe związane z naruszeniem obowiązków dewizowych (art. 106i-106l) • wykroczenie skarbowe związane z niedopełnieniem obowiązku nadzoru (art. 106 ł)

3. Niepoddanie się kontroli na żądanie art. 106h kks Kto wbrew obowiązkowi nie przedstawia organom celnym lub organom Straży Granicznej wykonującym kontrolę celną, na ich żądanie, przywożonych do kraju lub wywożonych za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe (w granicach od jednej dziesiątej do dwudziestokrotnej wysokości minimalnego wynagrodzenia). Typizacja czynu zabronionego - czyn ten jest wyłącznie wykroczeniem.

4. Przedmiot ochrony – prawidłowość wykonywania czynności w ramach kontroli obrotu dewizowego z zagranicą. • Strona przedmiotowa-zachowanie sprawcy polega na nie spełnieniu żądania organów celnych lub organów Straży Granicznej wykonujących kontrolę celną, co do przedstawienia przywożonych do kraju lub wywożonych za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych. Powyższego zachowania sprawca dopuścić się ma wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi. • Podmiot czynu zabronionego–czyn zabroniony ma charakter powszechny, co oznacza, iż sprawcą może być każda osoba dokonująca przywozu do kraju lub wywozu za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, na której ciąży obowiązek przedstawienia ich stosownym organom na ich żądanie. • Strona podmiotowa– może być popełnione wyłącznie w sposób umyślny.

5. Wysyłanie dewiz bez zezwolenia art. 99 kks (przemyt dewizowy) §1Kto bez wymaganego zezwolenia dewizowego albo wbrew jego warunkom wywozi lub wysyła za granicę wartości dewizowe lub krajowe środki płatnicze, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie. Typizacja czynu zabronionego - §1 - typ podstawowy przestępstwa,§2 - typ uprzywilejowany (mała wartość), §3 – wykroczenie.

6. Przedmiot ochrony – gospodarka dewizowa państwa a w szczególności zapobieganie niekontrolowanemu wypływowi wartości dewizowych. • Strona przedmiotowa- zachowanie sprawcy polega na wywożeniu lub wysyłaniu za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych bez wymaganego zezwolenia dewizowego albo wbrew jego warunkom. Treść ograniczeń obowiązujących w obrocie dewizowym określa art. 9 i 10 ustawy Prawo dewizowe. Odstępowanie od nich wymaga ogólnego albo indywidualnego zezwolenia dewizowego. • Podmiot czynu zabronionego– sprawcą może być rezydent i nierezydent jeżeli realizuje znamiona przestępstwa lub wykroczenia dewizowego. Pojęcia „rezydent” i „nierezydent” mają znaczenie nadane im w ustawie Prawo dewizowe (art. 2 ust.1 pkt 1-3). • Strona podmiotowa- obejmuje umyślność w zamiarze bezpośrednim, jak i wynikowym (godzi się) co wynika z istnienia wielu warunków, którymi objęta jest reglamentacja obrotu dewizowego, w zakresie penalizowanym przez ten przepis.

7. Nieudzielenie wyjaśnień art. 106e kks Kto wbrew obowiązkowi nie udziela ustnych lub pisemnych wyjaśnień albo nie udostępnia wymaganych dokumentów związanych z zakresem objętym kontrolą dokonywaną na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 53 § 34 (ustawa z dnia 27 lipca 2002 r. – Prawo dewizowe), podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Typizacja czynu zabronionego – czyn ten jest wyłącznie wykroczeniem.

8. Przedmiot ochrony – prawidłowość wykonywania czynności kontroli przeprowadzanej na podstawie przepisów Prawa dewizowego. • Strona przedmiotowa - zachowanie sprawcy polega na nie udzieleniu ustnych lub pisemnych wyjaśnień albo na nie udostępnieniu wymaganych dokumentów związanych z zakresem objętym kontrolą dokonywaną na podstawie przepisów Prawa dewizowego. Zachowanie to podejmowane jest wbrew ciążącemu na sprawcy obowiązkowi. • Podmiot czynu zabronionego–czyn zabroniony ma charakter powszechny. Jego sprawcą jest osoba poddawana kontroli wykonywanej na podstawie przepisów Prawa dewizowego, na której ciążą określone w przepisie obowiązki. • Strona podmiotowa– może być popełnione wyłącznie umyślnie z zamiarem bezpośrednim, gdyż zabronione zachowanie polega na nie spełnieniu wyraźnego żądania organu celnego lub Straży Granicznej.

9. Niezgłoszenie przywozu dewiz art. 106f kks Kto wbrew obowiązkowi nie zgłasza organom celnym lub organom Straży Granicznej wykonującym kontrolę celną przywozu do kraju wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych , podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Typizacja czynu zabronionego – czyn ten jest wyłącznie wykroczeniem.

10. Przedmiot ochrony – prawidłowość wykonywania czynności kontroli przeprowadzanej na podstawie przepisów Prawa dewizowego. • Strona przedmiotowa - zachowanie sprawcy polega na nie zgłoszeniu organom celnym lub organom Straży Granicznej wykonującym kontrolę celną przywozu do kraju wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, przy czym następuje to wbrew ciążącemu na sprawcy obowiązkowi. • Podmiot czynu zabronionego–czyn zabroniony ma charakter powszechny. Jego sprawcą jest osoba dokonująca przywozu do kraju wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, na której ciąży obowiązek zgłoszenia tego faktu stosownym organom. • Strona podmiotowa– może być popełnione wyłącznie umyślnie z zamiarem bezpośrednim, jak i wynikowym.

11. Nieokazanie zezwoleń na wywózart. 106g§ 1 kks §1 Kto wbrew obowiązkowi nie okazuje organom celnym lub organom Straży Granicznej wykonującym kontrolę celną, przy wywozie za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, dokumentów potwierdzających uprawnienie do wywozu lub zezwolenia dewizowego uprawniającego do wywozu, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Typizacja czynu zabronionego – czyn ten jest wyłącznie wykroczeniem.

12. Przedmiot ochrony – prawidłowość wykonywania czynności kontroli przeprowadzanej na podstawie przepisów Prawa dewizowego. • Strona przedmiotowa - zachowanie sprawcy polega na nie okazaniu właściwym organom – przy dokonywaniu wywozu za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych – dokumentów potwierdzających uprawnienie do wywozu lub zezwolenia dewizowego uprawniającego do wywozu. • Podmiot czynu zabronionego–czyn zabroniony ma charakter powszechny, bowiem ich sprawcą jest osoba, która dokonując wywozu za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych nie okazuje właściwym organom dokumentów potwierdzających uprawnienie do wywozu lub zezwolenie dewizowe uprawniające do wywozu. • Strona podmiotowa– może być popełnione wyłącznie umyślnie z zamiarem bezpośrednim, jak i wynikowym.

13. Nieokazanie zezwoleń na wywóz art. 106g§ 2 kks §2 Tej samej karze podlega ten, kto wbrew obowiązkowi nie okazuje organom celnym, przy wysyłaniu za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, dokumentów potwierdzających uprawnienie do wysyłania lub zezwolenia dewizowego uprawniającego do wysyłania. Typizacja czynu zabronionego – czyn ten jest wyłącznie wykroczeniem.

14. Przedmiot ochrony – prawidłowość wykonywania czynności kontroli przeprowadzanej na podstawie przepisów Prawa dewizowego. • Strona przedmiotowa- zachowanie sprawcy polega na nie okazaniu organom celnym – przy wysyłaniu za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych – dokumentów potwierdzających uprawnienie do wywozu lub zezwolenia dewizowego uprawniającego do wysyłania. • Podmiot czynu zabronionego–czyn zabroniony ma charakter powszechny, bowiem ich sprawcą jest osoba, która przy wysyłaniu za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych nie okazuje organom celnym dokumentów potwierdzających uprawnienie do wywozu lub zezwolenie dewizowe uprawniające do wysyłania. • Strona podmiotowa– może być popełnione wyłącznie umyślnie z zamiarem bezpośrednim, jak i wynikowym.

15. Dokumenty związane z obrotem art. 106k kks Rezydent, który wbrew obowiązkowi nie przedstawia uprawnionemu bankowi wymaganych dokumentów albo nie przechowuje dokumentów związanych z dokonanym obrotem dewizowym, podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe. Typizacja czynu zabronionego – czyn ten jest wyłącznie wykroczeniem.

16. Przedmiot ochrony – prawidłowość dokonywania obrotu dewizowego. • Strona przedmiotowa - zachowanie sprawcy polega na: • nie przedstawieniu uprawnionemu bankowi wymaganych dokumentów, • nie przechowywanie dokumentów, związanych z dokonanym obrotem dewizowym. Obu tych rodzajów zachowań sprawca dopuścić się może wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi • Podmiot czynu zabronionego–czyn zabroniony ma charakter powszechny. Jego sprawcą może być każdy, kto nie przechowuje wymaganych dokumentów, albo kto nie przedstawia uprawnionemu bankowi wymaganych dokumentów. • Strona podmiotowa– może być popełnione wyłącznie umyślnie z zamiarem bezpośrednim, jak i wynikowym.

17. Utrudnianie kontroli i dozoru celnego art. 94 § 1 kks §1 Kto wbrew obowiązkowi nie udziela ustnych lub pisemnych wyjaśnień mających znaczenie dla kontroli celnej lub nie udostępnia wymaganych dokumentów dotyczących obrotu z zagranicą towarami lub usługami , podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych. Typizacja czynu zabronionego – §1 - typ podstawowy przestępstwa, §3 - wykroczenie

18. Przedmiot ochrony – prawidłowość dokonywania obrotu z zagranicą towarami i usługami. • Strona przedmiotowa - zachowanie sprawcy polega na nie udzieleniu ustnych lub pisemnych wyjaśnień mających znaczenie dla kontroli celnej lub nie udostępnieniu wymaganych dokumentów dotyczących obrotu z zagranicą towarami lub usługami. • Podmiot czynu zabronionego–czyn zabroniony ma charakter powszechny. Jego sprawcą może być każdy, kto nie udziela ustnych lub pisemnych wyjaśnień mających znaczenie dla kontroli celnej lub nie udostępnienia wymaganych dokumentów dotyczących obrotu z zagranicą towarami lub usługami. • Strona podmiotowa– może być popełnione wyłącznie umyślnie

19. Utrudnianie kontroli i dozoru celnego art. 94§ 2 kks §2 Tej samej karze podlega ten, kto w inny sposób osobie uprawnionej do przeprowadzenia czynności kontrolnych lub dozoru celnego udaremnia lub utrudnia wykonanie czynności służbowej, w szczególności kto odmawia wykonania czynności przygotowawczych do kontroli celnej lub nie dopełnia obowiązku niezwłocznego dostarczenia towaru do miejsca wskazanego przez organ celny. Typizacja czynu zabronionego – §2 - typ podstawowy przestępstwa, §3 - wykroczenie

20. Przedmiot ochrony – prawidłowość dokonywania obrotu z zagranicą towarami i usługami. • Strona przedmiotowa-zachowanie sprawcy polega na innym niż w § 1 udaremnieniu lub utrudnieniu wykonania czynności służbowych osobom uprawnionym do przeprowadzenia czynności kontrolnych lub dozoru celnego, w szczególności polegające na odmowie wykonania czynności przygotowawczych do kontroli celnej lub niespełnieniu obowiązku niezwłocznego dostarczenia towaru do miejsca wskazanego przez organ celny. • Podmiot czynu zabronionego–czyn zabroniony ma charakter powszechny. Jego sprawcą może być każdy, kto w inny sposób niż opisany w § 1 utrudnia kontrolę celną i dozór celny • Strona podmiotowa– może być popełnione wyłącznie umyślnie