ליקט וערך: ד"ר מרטין ססלר – בית יציב جمع وتحرير : مارتن سسلر ، بيت ياتسيف

1. קריאה סינופטית בקוראן ובתנ"ךقراءة مقارنة بين القرآن والتوراة בי"ס עירוני י"ב יפו مدرسة البلدية الثانية عشر يافاבית החינוך "מעלה הבשור" بيت التربية " معالي هبسور" في النقب • ליקט וערך: • ד"ר מרטין ססלר – בית יציב جمع وتحرير : مارتن سسلر ، بيت ياتسيف • סיפורי הבריאה - قصص الخليقة • קין והבל, שני בניו של אדם - قايين وهابيل ، ابنا آدم • אברהם בסדום - إبراهيم في سدوم • אברהם –אביר האמונה: העקידה - إبراهيم – فارس ألإيمان: التضحية بين التوراة والقرآن.

2. בין תנ"ך לקוראן - بين القرآن والتوراة • קוראן (ערבית: "הקראה"), הספר הקדוש באסלאם. לפי המסורת המוסלמית, זוהי הגרסה הערבית של ספר שמקורו שמיימי, וגם דתות אחרות קיבלוהו בלשונותיהן; את הקוראן מסר הנביא מוחמד למאמיניו. הוא קובץ לספר אחד כ-30 שנה אחרי מות מוחמד. מבחינים בקוראן בין פרקים שנמסרו במכה ופרקים שנמסרו באל-מדינה . בסך הכול יש בו 114 פרקים (סוּרות ). כל פסוקיו מחורזים. שיטת סידורו צורנית ולא כרונולוגית, כלומר, מן הפרקים הארוכים לקצרים, מלבד הסורה הפותחת. הקוראן מטעים את אחדות אלוהים, הבורא הכול-יכול, ואת תפקיד האדם כמשרתו. הוא כולל מצוות מוסר, דינים והלכות, נבואות על יום הדין, סיפורים על בני ישראל ונביאי המקרא ואזהרות על גורלם של עמים המסרבים להקשיב לאזהרות הנביאים. אין בו דברים על קורות מוחמד והערבים. הקוראן זכה בתרבות האסלאם למעמד עליון על שום תכניו, רעיונותיו ועומק הגותו, וכן על שום צורתו (לשון נמלצת, חריזה ודימויים קולעים). לפי האמונה, הוא קיים כדבר האל מאז ומעולם. התגלותו בלשון הערבית נחשבת מופת שאינו ניתן לחיקוי, ותרגומיו לא קיבלו מעולם הכשר מהממסד הדתי. • القرآن ( لغة من" أقرأ" ) الكتاب المقدس عند الإسلام .حسب الرواية الإسلامية ، فهو الرواية العربية لكتاب مقدس مصدره السماء ، وهناك ديانات أخرى قبلته في لغاتها; النبي محمد هو الذي روى القرآن للمؤمنين. وجمع في كتاب واحد بعد 30 سنة من موت النبي محمد. هناك تمييز بين السور التي نزلت في مكة والتي نزلت في المدينة. ويحتوي القرآن على 114 سورة آياته مسجوعة ، طريقة ترتيبه شكلية وليست زمنية ، بمعنى، من السور الطويلة الى القصيرة ، ما عدا سورة الفاتحة .القرآن يشدد على وحدانية الله ، الخالق القادر على كل شيء، ووظيفة الإنسان خدمته .ويشتمل على أوامر في الأخلاق،وعلى قوانين وسنن وتنبؤات حول يوم الحساب/ الآخرة. ويشتمل على قصص عن بني إسرائيل، وأنبياء التوراة وتحذيرات من نهاية الشعوب التي ترفض السماع للأنبياء لا يحتوي القرآن على سيرة حياة محمد والعرب .لقد حظي القرآن والحضارة الإسلامية بأعلى المراتب بسبب مضامينه ، وأفكاره ، وعمق حكمته وكذلك من شكله ( بلاغته، إعجازه ،سجعه ، وتشبيهاته الثاقبة ) حسب العقيدة ، هو كلام الله المنزل منذ الأزل ، ونزوله بلسان عربي مبين .ويعتبر معجزة لا يمكن الإتيان بمثله ، لم تقبل ترجمته أي مصداقية من المؤسسة الدينية

3. Tanach and Quran • The Tanakh • also Tenakh or Tenak) is a name used in Judaism for the canon of the Hebrew Bible. The Tanakh is also known as the Masoretic Text or the Miqra. The name "Tanakh" is a Hebrewacronym formed from the initial Hebrew letters of the Masoretic Text's three traditional subdivisions: The Torah ("Teaching", also known as the Five Books of Moses), Nevi'im ("Prophets") and Ketuvim ("Writings")—hence TaNaKh. The name "Miqra" ( מקרא) is a Hebrew word for the Tanakh, meaning "that which is read", derived from the word qara " קרא" meaning to read aloud. The elements of the Tanakh are incorporated in various forms in Christian Bibles, in which, with some variations, it is called the "Old Testament". The Old Testament typically is not printed with the traditional Hebrew subdivisions, though the distinction "Law and the Prophets" is used several times in the New Testament.[1] • According to the Talmud,[2] much of the contents of the Tanakh were compiled by the "Men of the Great Assembly" by 450 BCE, and have since remained unchanged. • The Holy Qur’an • is the central religious verbal text of Islam,[1]. Muslims believe the Qur’an to be the verbal book of divine guidance and direction for mankind, and consider the original Arabic verbal text to be the final revelation of God • Islam holds that the Qur’an was repeatedly revealed from Allah to Muhammad orally through the angel Jibrīl (Gabriel). Followers of Islam further believe that the Qur’an was memorized, recited and written down by Muhammad's companions after every revelation dictated by Muhammad. Most of Muhammad's companions, tens of thousands, learned the Qur’an by heart. Muslim tradition agrees that although the Qur’an was authentically memorized completely by tens of thousands verbally, the Qur’an was still established textually into a single book form shortly after Muhammad's death by order of the first CaliphAbu Bakr suggested by his future successor Umar.[8

4. בין תנ"ך לקוראן - بين القرآن والتوراة تناخ; (الكتاب المقدس لليهود) (إشتقاق من الأحرف ألأولى : قصص الأنبياء المكتوبة) .مجموعة ل24 كتابا مقدسا لشعب إسرائيل. في بعض الأحيان تكنى التوراة " كتاب الكتب " والكتابات المقدسة. في مجموعها تحتوي التوراة على 38 كتابا، لكن حسب التقاليد اليهودية هناك 24 كتابا فقط ، حيث أن عددا من الكتب المضاعفة ( أقوال الأيام ) شموئيل، وإضافة إلى 12 كتابا تسمى كتب الأنبياء وكنيتها "الإثنا عشر" التي تحسب ككتاب واحد. يحتوي " التناخ- الكتاب المقدس" على ثلاث مجموعات : التوراة، الأنبياء وكتابات مقدسة تختلف فيما بينها من ناحية التقارب الزمني وتاريخ إنهاء كتابتها . إن مجموعة خمسة أخماس التوراة انتهى العمل فيها أولا، وكما يبدو فقد أعتبر مقدسا في أيام عزرا ( يعتقد أنه انتهى العمل فيه في ذلك العهد). أما مجموعة الأنبياء فلم يكن واضحا متى تبلور ومتى أنتهي منها، لكن حسب رأي الباحثين فقد كان ذلك في عهد حكم الفرس، ويعد ملاخي آخر الأنبياء وخاتمهم. في فترة يبني ،كان الحكماء مختلفين حول قدسية عدد من الكتب ( نشيد ألأنشاد) وكوهلت. إن نص ّ الكتاب المقدس المتفق عليه اليوم ( أو الكتب التي جمعت في الكتاب المقدس ) فقد حددها الحكماء الرواة ( المكنون : أصحاب الرواية ) هذه الرواية انتقلت من جيل إلى جيل رغم وجود عدد كبير من مدارس الرواة ، كذلك بالنسبة إلى تقسيم الآيات التي شملت الرواية الشفوية والمكتوبة ، تذوّق التوراة ، وأمور نحوية وصرفية أخرى . كما وتفرعت من أصول كتاب التوراة آداب كثيرة من التفسير. وكذلك آداب المدارس الفقهية ،كما وأن المشناة والتلمود رأوا في التوراة أساسا لكل أبحاثهم. إن تأثير التوراة على حضارة العالم عظيمة جدا، كما أنه واضح وموجود في الكتب المقدسة عند المسيحية إضافة الى العهد الجديد، ولها منزلة القدسية، وهي مقدسة في الإسلام . تعد التوراة من أكثر الكتب التي ترجمت إلى لغات أخرى ،أكثر من أي كتاب آخر( حوالي 1500 لغة ولهجة )، وهي من أكثر الكتب إنتشار في تاريخ البشرية. תנ"ך (ראשי תיבות: תורה, נביאים, כתובים), אוסף של 24 כתבי הקודש של עם ישראל; מכונה בין השאר "מקרא", "ספר הספרים" ו"כתבי הקודש". בסך הכל מכיל התנ"ך 38 ספרים, אולם לפי המסורת היהודית יש בו רק 24 ספרים, שכן כמה מהספרים הכפולים (דברי הימים, שמואל) וכן 12 ספרי הנביאים הנקראים יחדיו תרי עשר ) נחשבים כספר אחד.  התנ"ך מכיל שלושה קבצים - תורה, נביאים וכתובים שקדושתם, סמיכותם וזמן חתימתם שונים. הקובץ של חמישה חומשי תורה נחתם ראשון, ונראה כי נתקדש עוד בימי עזרא (ואולי גם נחתם אז). לא ברור מתי נתגבש ונחתם קובץ הנביאים, אבל לדעת החוקרים הדבר היה עוד בתקופת שלטון פרס, ומלאכי נחשב לאחרון הנביאים ולחותמם. בדור של יבנה, עדיין נחלקו חכמים באשר לקדושתם של כמה מן הספרים (שיר השירים, קהולת). את נוסח התנ"ך המקובל היום (הספרים שנכללו בתנ"ך) קבעו חכמי המסורת של המקרא (נקראים "בעלי המסורה"). מסורת זו עברה מדור לדור אף שהיו בה מספר אסכולות של מסרנים. בנוסף לחלוקת הפסוקים כללה המסורה גם מסורות בדבר קרי וכתיב, טעמי המקרא, ועינייני דקדוק נוספים. על בסיס ספר התנ"ך נוצרה ספרות עניפה של פרשנות. גם ספרות המדרש ההלכתית, כמו גם המשנה והתלמוד , ראו בתנ"ך את הבסיס לכל דיוניהם. השפעת התנ"ך על תרבות העולם עצומה והוא נכלל בספרי הקודש של הנצרות יחד עם הברית החדשה ויש לו מעמד של קדושה גם באסלאם . התנ"ך, שתורגם למספר שפות רב יותר מכל ספר אחר (כ-1,500 לשונות וניבים) נחשב לספר בעל התפוצה הגדולה ביותר בתולדות האנושות.

5. 1. בריאת העולם - خلق العالم • سِفْرُ التَّكْوِين الأصحَاحُ الأَوَّل ُ • 1فِي الْبَدْءِ خَلَقَ اللهُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ. 2وَكَانَتِ الأَرْضُ خَرِبَةً وَخَالِيَةً، وَعَلَى وَجْهِ الْغَمْرِ ظُلْمَةٌ، وَرُوحُ اللهِ يَرِفُّ عَلَى وَجْهِ الْمِيَاهِ. 3وَقَالَ اللهُ: «لِيَكُنْ نُورٌ»، فَكَانَ نُورٌ. 4وَرَأَى اللهُ النُّورَ أَنَّهُ حَسَنٌ. وَفَصَلَ اللهُ بَيْنَ النُّورِ وَالظُّلْمَةِ. 5وَدَعَا اللهُ النُّورَ نَهَارًا، وَالظُّلْمَةُ دَعَاهَا لَيْلاً. وَكَانَ مَسَاءٌ وَكَانَ صَبَاحٌ يَوْمًا وَاحِدًا. • 26وَقَالَ اللهُ: «نَعْمَلُ الإِنْسَانَ عَلَى صُورَتِنَا كَشَبَهِنَا، فَيَتَسَلَّطُونَ عَلَى سَمَكِ الْبَحْرِ وَعَلَى طَيْرِ السَّمَاءِ وَعَلَى الْبَهَائِمِ، وَعَلَى كُلِّ الأَرْضِ، وَعَلَى جَمِيعِ الدَّبَّابَاتِ الَّتِي تَدِبُّ عَلَى الأَرْضِ». 27فَخَلَقَ اللهُ الإِنْسَانَ عَلَى صُورَتِهِ. عَلَى صُورَةِ اللهِ خَلَقَهُ. ذَكَرًا وَأُنْثَى خَلَقَهُمْ. 28وَبَارَكَهُمُ اللهُ وَقَالَ لَهُمْ: «أَثْمِرُوا وَاكْثُرُوا وَامْلأُوا الأَرْضَ، وَأَخْضِعُوهَا، وَتَسَلَّطُوا عَلَى سَمَكِ الْبَحْرِ وَعَلَى طَيْرِ السَّمَاءِ وَعَلَى كُلِّ حَيَوَانٍ يَدِبُّ عَلَى الأَرْضِ». 29وَقَالَ اللهُ: «إِنِّي قَدْ أَعْطَيْتُكُمْ كُلَّ بَقْل يُبْزِرُ بِزْرًا عَلَى وَجْهِ كُلِّ الأَرْضِ، وَكُلَّ شَجَرٍ فِيهِ ثَمَرُ شَجَرٍ يُبْزِرُ بِزْرًا لَكُمْ يَكُونُ طَعَامًا. 30وَلِكُلِّ حَيَوَانِ الأَرْضِ وَكُلِّ طَيْرِ السَّمَاءِ وَكُلِّ دَبَّابَةٍ عَلَى الأَرْضِ فِيهَا نَفْسٌ حَيَّةٌ، أَعْطَيْتُ كُلَّ عُشْبٍ أَخْضَرَ طَعَامًا». وَكَانَ كَذلِكَ. • 31وَرَأَى اللهُ كُلَّ مَا عَمِلَهُ فَإِذَا هُوَ حَسَنٌ جِدًّا. وَكَانَ مَسَاءٌ وَكَانَ صَبَاحٌ يَوْمًا سَادِسًا. • תנ"ך, בראשית פרק א • אבְּרֵאשִׁית, בָּרָא אֱלֹהִים, אֵת הַשָּׁמַיִם, וְאֵת הָאָרֶץ.  ב וְהָאָרֶץ, הָיְתָה תֹהוּ וָבֹהוּ, וְחֹשֶׁךְ, עַל-פְּנֵי תְהוֹם; וְרוּחַ אֱלֹהִים, מְרַחֶפֶת עַל-פְּנֵי הַמָּיִם.  ג וַיֹּאמֶר אֱלֹהִים, יְהִי אוֹר; וַיְהִי-אוֹר.  ד וַיַּרְא אֱלֹהִים אֶת-הָאוֹר, כִּי-טוֹב; וַיַּבְדֵּלאֱלֹהִים, בֵּין הָאוֹר וּבֵין הַחֹשֶׁךְ.  ה וַיִּקְרָא אֱלֹהִים לָאוֹר יוֹם, וְלַחֹשֶׁךְ קָרָא לָיְלָה; וַיְהִי-עֶרֶב וַיְהִי-בֹקֶר, יוֹם אֶחָד.  כו וַיֹּאמֶר אֱלֹהִים, נַעֲשֶׂה אָדָם בְּצַלְמֵנוּ כִּדְמוּתֵנוּ; וְיִרְדּוּ בִדְגַת הַיָּם וּבְעוֹף הַשָּׁמַיִם, וּבַבְּהֵמָה וּבְכָל-הָאָרֶץ, וּבְכָל-הָרֶמֶשׂ, הָרֹמֵשׂ עַל-הָאָרֶץ.  כז וַיִּבְרָא אֱלֹהִים אֶת-הָאָדָם בְּצַלְמוֹ, בְּצֶלֶם אֱלֹהִים בָּרָא אֹתוֹ:  זָכָר וּנְקֵבָה, בָּרָא אֹתָם.כח וַיְבָרֶךְ אֹתָם, אֱלֹהִים, וַיֹּאמֶר לָהֶם אֱלֹהִים פְּרוּ וּרְבוּ וּמִלְאוּ אֶת-הָאָרֶץ, וְכִבְשֻׁהָ; וּרְדוּ בִּדְגַת הַיָּם, וּבְעוֹף הַשָּׁמַיִם, וּבְכָל-חַיָּה,הָרֹמֶשֶׂת עַל-הָאָרֶץ.  כט וַיֹּאמֶר אֱלֹהִים, הִנֵּה נָתַתִּי לָכֶם אֶת-כָּל-עֵשֶׂב זֹרֵעַ זֶרַע אֲשֶׁר עַל-פְּנֵי כָל-הָאָרֶץ, וְאֶת-כָּל-הָעֵץ אֲשֶׁר-בּוֹ פְרִי-עֵץ, זֹרֵעַ זָרַע:  לָכֶם יִהְיֶה, לְאָכְלָה.  ל וּלְכָל-חַיַּת הָאָרֶץ וּלְכָל-עוֹף הַשָּׁמַיִם וּלְכֹל רוֹמֵשׂ עַל-הָאָרֶץ, אֲשֶׁר-בּוֹ נֶפֶשׁ חַיָּה, אֶת-כָּל-יֶרֶק עֵשֶׂב, לְאָכְלָה; וַיְהִי-כֵן.  לא וַיַּרְא אֱלֹהִים אֶת-כָּל-אֲשֶׁר עָשָׂה, וְהִנֵּה-טוֹב מְאֹד; וַיְהִי-עֶרֶב וַיְהִי-בֹקֶר, יוֹם הַשִּׁשִּׁי.

6. 1. בריאת העולם - خلق العالم • الأصحَاحُ الثَّانِي • 1فَأُكْمِلَتِ السَّمَاوَاتُ وَالأَرْضُ وَكُلُّ جُنْدِهَا. 2وَفَرَغَ اللهُ فِي الْيَوْمِ السَّابعِ مِنْ عَمَلِهِ الَّذِي عَمِلَ. فَاسْتَرَاحَ فِي الْيَوْمِ السَّابعِ مِنْ جَمِيعِ عَمَلِهِ الَّذِي عَمِلَ. 3وَبَارَكَ اللهُ الْيَوْمَ السَّابعَ وَقَدَّسَهُ، لأَنَّهُ فِيهِ اسْتَرَاحَ مِنْ جَمِيعِ عَمَلِهِ الَّذِي عَمِلَ اللهُ خَالِقًا. • 7وَجَبَلَ الرَّبُّ الإِلهُ آدَمَ تُرَابًا مِنَ الأَرْضِ، وَنَفَخَ فِي أَنْفِهِ نَسَمَةَ حَيَاةٍ. فَصَارَ آدَمُ نَفْسًا حَيَّةً. 8وَغَرَسَ الرَّبُّ الإِلهُ جَنَّةً فِي عَدْنٍ شَرْقًا، وَوَضَعَ هُنَاكَ آدَمَ الَّذِي جَبَلَهُ. 9وَأَنْبَتَ الرَّبُّ الإِلهُ مِنَ الأَرْضِ كُلَّ شَجَرَةٍ شَهِيَّةٍ لِلنَّظَرِ وَجَيِّدَةٍ لِلأَكْلِ، وَشَجَرَةَ الْحَيَاةِ فِي وَسَطِ الْجَنَّةِ، وَشَجَرَةَ مَعْرِفَةِ الْخَيْرِ وَالشَّرِّ. • 16وَأَوْصَى الرَّبُّ الإِلهُ آدَمَ قَائِلاً: «مِنْ جَمِيعِ شَجَرِ الْجَنَّةِ تَأْكُلُ أَكْلاً، 17وَأَمَّا شَجَرَةُ مَعْرِفَةِ الْخَيْرِ وَالشَّرِّ فَلاَ تَأْكُلْ مِنْهَا، لأَنَّكَ يَوْمَ تَأْكُلُ مِنْهَا مَوْتًا تَمُوتُ». 18وَقَالَ الرَّبُّ الإِلهُ: «لَيْسَ جَيِّدًا أَنْ يَكُونَ آدَمُ وَحْدَهُ، فَأَصْنَعَ لَهُ مُعِينًا نَظِيرَهُ» • 21فَأَوْقَعَ الرَّبُّ الإِلهُ سُبَاتًا عَلَى آدَمَ فَنَامَ، فَأَخَذَ وَاحِدَةً مِنْ أَضْلاَعِهِ وَمَلأَ مَكَانَهَا لَحْمًا. 22وَبَنَى الرَّبُّ الإِلهُ الضِّلْعَ الَّتِي أَخَذَهَا مِنْ آدَمَ امْرَأَةً وَأَحْضَرَهَا إِلَى آدَمَ. 23فَقَالَ آدَمُ: «هذِهِ الآنَ عَظْمٌ مِنْ عِظَامِي وَلَحْمٌ مِنْ لَحْمِي. هذِهِ تُدْعَى امْرَأَةً لأَنَّهَا مِنِ امْرِءٍ أُخِذَتْ». 24لِذلِكَ يَتْرُكُ الرَّجُلُ أَبَاهُ وَأُمَّهُ وَيَلْتَصِقُ بِامْرَأَتِهِ وَيَكُونَانِ جَسَدًا وَاحِدًا. 25وَكَانَا كِلاَهُمَا عُرْيَانَيْنِ، آدَمُ وَامْرَأَتُهُ، وَهُمَا لاَ يَخْجَلاَنِ. • בראשית פרק ב • א וַיְכֻלּוּ הַשָּׁמַיִם וְהָאָרֶץ, וְכָל-צְבָאָם.  ב וַיְכַל אֱלֹהִים בַּיּוֹם הַשְּׁבִיעִי, מְלַאכְתּוֹ אֲשֶׁר עָשָׂה; וַיִּשְׁבֹּת בַּיּוֹם הַשְּׁבִיעִי, מִכָּל-מְלַאכְתּוֹ אֲשֶׁר עָשָׂה.  ג וַיְבָרֶךְ אֱלֹהִים אֶת-יוֹם הַשְּׁבִיעִי, וַיְקַדֵּשׁ אֹתוֹ:  כִּי בוֹ שָׁבַת מִכָּל-מְלַאכְתּוֹ, אֲשֶׁר-בָּרָא אֱלֹהִים לַעֲשׂוֹת.  זוַיִּיצֶר ה’ אֱלֹהִים אֶת-הָאָדָם, עָפָר מִן-הָאֲדָמָה, וַיִּפַּח בְּאַפָּיו, נִשְׁמַת חַיִּים; וַיְהִי הָאָדָם, לְנֶפֶשׁ חַיָּה.  ח וַיִּטַּע ה’ אֱלֹהִים, גַּן-בְּעֵדֶן--מִקֶּדֶם; וַיָּשֶׂם שָׁם, אֶת-הָאָדָם אֲשֶׁר יָצָר.  ט וַיַּצְמַח ה’ אֱלֹהִים, מִן-הָאֲדָמָה, כָּל-עֵץ נֶחְמָד לְמַרְאֶה, וְטוֹב לְמַאֲכָל--וְעֵץ הַחַיִּים, בְּתוֹךְ הַגָּן, וְעֵץ, הַדַּעַת טוֹב וָרָע.  טז וַיְצַו ה’ אֱלֹהִים, עַל-הָאָדָם לֵאמֹר:  מִכֹּל עֵץ-הַגָּן, אָכֹל תֹּאכֵל.  יז וּמֵעֵץ, הַדַּעַת טוֹב וָרָע--לֹא תֹאכַל, מִמֶּנּוּ:  כִּי, בְּיוֹם אֲכָלְךָ מִמֶּנּוּ--מוֹת תָּמוּת.  יח וַיֹּאמֶר ה’ אֱלֹהִים, לֹא-טוֹב הֱיוֹת הָאָדָם לְבַדּוֹ; אֶעֱשֶׂה-לּוֹ עֵזֶר, כְּנֶגְדּוֹ.  כאוַיַּפֵּל ה’ אֱלֹהִים תַּרְדֵּמָה עַל-הָאָדָם, וַיִּישָׁן; וַיִּקַּח, אַחַת מִצַּלְעֹתָיו, וַיִּסְגֹּר בָּשָׂר, תַּחְתֶּנָּה.  כב וַיִּבֶן ה’ אֱלֹהִים אֶת-הַצֵּלָע אֲשֶׁר-לָקַח מִן-הָאָדָם, לְאִשָּׁה; וַיְבִאֶהָ, אֶל-הָאָדָם.  כג וַיֹּאמֶר, הָאָדָם, זֹאת הַפַּעַם עֶצֶם מֵעֲצָמַי, וּבָשָׂר מִבְּשָׂרִי; לְזֹאת יִקָּרֵא אִשָּׁה, כִּי מֵאִישׁ לֻקְחָה-זֹּאת.  כדעַל-כֵּן, יַעֲזָב-אִישׁ, אֶת-אָבִיו, וְאֶת-אִמּוֹ; וְדָבַק בְּאִשְׁתּוֹ, וְהָיוּ לְבָשָׂר אֶחָד.

7. Paradise- גן עדן - جنات عدن

8. 1. בריאת העולם - خلق العالم • בריאת העולם והאדם בקוראן بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِِ • 16:3 הוא ברא את השמים ואת הארץ למען תתגלה האמת. 3:190 בבריאת השמים והארץ ובחילוף הלילה והיום צפונים אותות לנבוני הלב. 46:3 בראנו את השמים ואת הארץ ואת אשר ביניהם רק למען תתגלה האמת, ולזמן קצוב.10:6 בחילוף הלילה והיום ובאשר ברא אלוהים בשמים ובארץ צפונים אותות לאנשים יראים.21:30 האם לא יראו הכופרים כי השמים והארץ היו מקשה אחת, ואנו קרענו חלל ביניהם, ויצרנו כל חי מן המים? הלא יאמינו? • 32:6 זהו היודע את הנסתר והנגלה, האדיר והרחום. 7 אשר עשה יפה כל דבר אשר ברא, והתחיל מטין את בריאת האדם. 9 אחר עיצבו ונפח בו מרוחו, ונתן לכם אוזניים ועיניים ולב, ואולם מה מעט מודים אתם. 38:71 ריבונך אמר למלאכים, עומד אני לברוא אדם מטין. 72 כאשר אעצב את גופו ואפח בו מרוחי, השתחוו לו אפיים ארצה. 7:189 הוא אשר ברא אתכם מתוך נפש יחידה, ואז עשה לה בת זוג מתוכה למען ידבק בה, וכאשר ידע אותה, התעברה... • 2:35 אמרנו, הוי אדם, שכון אתה ואשתך בגן, ואכלו שניכם מפריו בשפע מכל אשר תרצו, אך אל לכם לקרב אל העץ הזה פן תהיו בבני עוולה. 36 ואולם השטן הסיט את שניהם מעליו והוציאם מכל אשר היו שרויים בו. • بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيم • ِِ16:3 خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ بِالْحَقِّ تَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ. 3:190 إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآيَاتٍ لِأُولِي الْأَلْبَابِ 46:3 مَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَأَجَلٍ مُّسَمًّى وَالَّذِينَ كَفَرُوا عَمَّا أُنذِرُوا مُعْرِضُونَ. 10:6 إِنَّ فِي اخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَمَا خَلَقَ اللَّهُ فِي السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَّقُونَ. 21:30 أَوَلَمْ يَرَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ كَانَتَا رَتْقاً فَفَتَقْنَاهُمَا وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاء كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ أَفَلَا يُؤْمِنُونَ. • 32:6 ذَلِكَ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ. 7 الَّذِي أَحْسَنَ كُلَّ شَيْءٍ خَلَقَهُ وَبَدَأَ خَلْقَ الْإِنسَانِ مِن طِينٍ. 9 ثُمَّ سَوَّاهُ وَنَفَخَ فِيهِ مِن رُّوحِهِ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ قَلِيلاً مَّا تَشْكُرُونَ. 38:71 إِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي خَالِقٌ بَشَراً مِن طِينٍ. 72 فَإِذَا سَوَّيْتُهُ وَنَفَخْتُ فِيهِ مِن رُّوحِي فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِينَ. 7:189 هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِيَسْكُنَ إِلَيْهَا فَلَمَّا تَغَشَّاهَا حَمَلَتْ حَمْلًا خَفِيفًا فَمَرَّتْ بِهِ فَلَمَّا أَثْقَلَتْ دَعَوَا اللَّهَ رَبَّهُمَا لَئِنْ ءَاتَيْتَنَا صَالِحًا لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّ. • 2:35 وَقُلْنَا يَاآدَمُ اسْكُنْ أَنْتَ وَزَوْجُكَ الْجَنَّةَ وَكُلَا مِنْهَا رَغَدًا حَيْثُ شِئْتُمَا وَلَا تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ الظَّالِمِينَ. 36 فَأَزَلَّهُمَا الشَّيْطَانُ عَنْهَا فَأَخْرَجَهُمَا مِمَّا كَانَا فِيهِ وَقُلْنَا اهْبِطُوا بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ وَلَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَمَتَاعٌ إِلَى حِينٍ

9. שאלות – בריאת העולם - خلق العالم QUESTIONS: We have just read the narrative that appears in similar versions in both the Tanach and in The Koran. In order to better understand each civilization--Judaism and Islam-- we will deal with each narrative and each version in order to relate to each of these questions: 1. What ,in brief, is the story about? 2. What are the similar themes in both narratives? 3. What is different in the Tanach version in relation to  the Koran version?  4. How do each of these versions reflect different aspects of each civilization? 5. What can we learn from these different versions?   • שאלות • קראנו זה עתה סיפור המופיע בגרסאות דומות בתנ"ך ובקוראן. על מנת להבין היטב את שתי הציוויליזציות, היהדות והמוסלמית, נתעמק בסיפור שקראנו וננסה לתת תשובות לשאלות הבאות: 1. מה, בקיצור, מספר הסיפור? 2. מה הם המוטיבים המשותפים בתנ"ך ובקוראן לסיפור שקראנו? 3. מה שונה בגרסת התנ"ך לעומת גרסת הקוראן? 4. האם ההבדלים בגרסאות מצביעים על הבדלים בהשקפת העולם של שתי הציוויליזציות? 5. אם כן, מה ניתן ללמוד משתי הגרסאות שקראנו על כל אחת מהציוויליזציות?

10. 2. קין והבל, שני בניו של אדם - قايين وهابيل ابنا آد م Cain and Abel • קוראן, סורה 5 • وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ ابْنَيْ آدَمَ بِالْحَقِّ إِذْ قَرَّبَا قُرْبَانًا فَتُقُبِّلَ مِن أَحَدِهِمَا وَلَمْ يُتَقَبَّلْ مِنَ الآخَرِ قَالَ لَأَقْتُلَنَّكَ قَالَ إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ {27} • لَئِن بَسَطتَ إِلَيَّ يَدَكَ لِتَقْتُلَنِي مَا أَنَاْ بِبَاسِطٍ يَدِيَ إِلَيْكَ لَأَقْتُلَكَ إِنِّي أَخَافُ اللّهَ رَبَّ الْعَالَمِينَ {28} • إِنِّي أُرِيدُ أَن تَبُوءَ بِإِثْمِي وَإِثْمِكَ فَتَكُونَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ وَذَلِكَ جَزَاء الظَّالِمِينَ {29} • فَطَوَّعَتْ لَهُ نَفْسُهُ قَتْلَ أَخِيهِ فَقَتَلَهُ فَأَصْبَحَ مِنَ الْخَاسِرِينَ {30} • فَبَعَثَ اللّهُ غُرَابًا يَبْحَثُ فِي الأَرْضِ لِيُرِيَهُ كَيْفَ يُوَارِي سَوْءةَ أَخِيهِ قَالَ يَا وَيْلَتَا أَعَجَزْتُ أَنْ أَكُونَ مِثْلَ هَـذَا الْغُرَابِ فَأُوَارِيَ سَوْءةَ أَخِي فَأَصْبَحَ مِنَ النَّادِمِينَ {31} • مِنْ أَجْلِ ذَلِكَ كَتَبْنَا عَلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ أَنَّهُ مَن قَتَلَ نَفْسًا بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِي الأَرْضِ فَكَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِيعًا وَمَنْ أَحْيَاهَا فَكَأَنَّمَا أَحْيَا النَّاسَ جَمِيعًا وَلَقَدْ جَاءتْهُمْ رُسُلُنَا بِالبَيِّنَاتِ ثُمَّ إِنَّ كَثِيراً مِّنْهُم بَعْدَ ذَلِكَ فِي الأَرْضِ لَمُسْرِفُونَ {32} • http://quran.al-islam.com/

11. 2. קין והבל, שני בניו של אדם - قايين وهابيل ابنا آد م Cain and Abel • BIBLE Genesis chap. 4 • 1 And the man knew Eve his wife; and she conceived and bore Cain, and said: 'I have gotten a man with the help of the LORD.' 2 And again she bore his brother Abel. And Abel was a keeper of sheep, but Cain was a tiller of the ground. 3 And in process of time it came to pass, that Cain brought of the fruit of the ground an offering unto the LORD. 4 And Abel, he also brought of the firstlings of his flock and of the fat thereof. And the LORD had respect unto Abel and to his offering; 5 but unto Cain and to his offering He had not respect. And Cain was very wroth, and his countenance fell. 6 And the LORD said unto Cain: 'Why art thou wroth? and why is thy countenance fallen? 7 If thou doest well, shall it not be lifted up? and if thou doest not well, sin coucheth at the door; and unto thee is its desire, but thou mayest rule over it.' 8 And Cain spoke unto Abel his brother. And it came to pass, when they were in the field, that Cain rose up against Abel his brother, and slew him. 9 And the LORD said unto Cain: 'Where is Abel thy brother?' And he said: 'I know not; am I my brother's keeper?' 10 And He said: 'What hast thou done? the voice of thy brother's blood crieth unto Me from the ground. 11 And now cursed art thou from the ground, which hath opened her mouth to receive thy brother's blood from thy hand. 12 When thou tillest the ground, it shall not henceforth yield unto thee her strength; a fugitive and a wanderer shalt thou be in the earth.' 13 And Cain said unto the LORD: 'My punishment is greater than I can bear. 14 Behold, Thou hast driven me out this day from the face of the land; and from Thy face shall I be hid; and I shall be a fugitive and a wanderer in the earth; and it will come to pass, that whosoever findeth me will slay me.' 15 And the LORD said unto him: 'Therefore whosoever slayeth Cain, vengeance shall be taken on him sevenfold.' And the LORD set a sign for Cain, lest any finding him should smite him. 16 And Cain went out from the presence of the LORD, and dwelt in the land of Nod, on the east of Eden. Quran, sura 5 – Al-Maida • 27 But recite unto them with truth the tale of the two sons of Adam, how they offered each a sacrifice, and it was accepted from the one of them and it was not accepted from the other. (The one) said: I will surely kill thee. (The other) answered: Allah accepteth only from those who ward off (evil).28 Even if thou stretch out thy hand against me to kill me, I shall not stretch out my hand against thee to kill thee, lo! I fear Allah, the Lord of the Worlds.29 Lo! I would rather thou shouldst bear the punishment of the sin against me and thine own sin and become one of the owners of the fire. That is the reward of evil-doers.30 But (the other's) mind imposed on him the killing of his brother, so he slew him and became one of the losers.31 Then Allah sent a raven scratching up the ground, to show him how to hide his brother's naked corpse. He said: Woe unto me! Am I not able to be as this raven and so hide my brother's naked corpse ? And he became repentant.32 For that cause We decreed for the Children of Israel that whosoever killeth a human being for other than manslaughter or corruption in the earth, it shall be as if he had killed all mankind, and whoso saveth the life of one, it shall be as if he had saved the life of all mankind. Our messengers came unto them of old with clear proofs (of Allah's Sovereignty), but afterwards lo! many of them became prodigals in the earth.

12. 2. קין והבל, שני בניו של אדם - قايين وهابيل ابنا آد م Cain and Abel תנ"ך בראשית פרק ד אוְהָאָדָם, יָדַע אֶת-חַוָּה אִשְׁתּוֹ; וַתַּהַר, וַתֵּלֶד אֶת-קַיִן, וַתֹּאמֶר, קָנִיתִי אִישׁ אֶת-ה’.  בוַתֹּסֶף לָלֶדֶת, אֶת-אָחִיו אֶת-הָבֶל; וַיְהִי-הֶבֶל, רֹעֵה צֹאן, וְקַיִן, הָיָה עֹבֵד אֲדָמָה.  ג וַיְהִי, מִקֵּץ יָמִים; וַיָּבֵא קַיִן מִפְּרִי הָאֲדָמָה, מִנְחָה--לַה’.  ד וְהֶבֶל הֵבִיא גַם-הוּא מִבְּכֹרוֹת צֹאנוֹ, וּמֵחֶלְבֵהֶן; וַיִּשַׁע ה’, אֶל-הֶבֶל וְאֶל-מִנְחָתוֹ.  ה וְאֶל-קַיִן וְאֶל-מִנְחָתוֹ, לֹא שָׁעָה; וַיִּחַר לְקַיִן מְאֹד, וַיִּפְּלוּ פָּנָיו.  ו וַיֹּאמֶר ה’, אֶל-קָיִן:  לָמָּה חָרָה לָךְ, וְלָמָּה נָפְלוּ פָנֶיךָ.  ז הֲלוֹא אִם-תֵּיטִיב, שְׂאֵת, וְאִם לֹא תֵיטִיב, לַפֶּתַח חַטָּאת רֹבֵץ; וְאֵלֶיךָ, תְּשׁוּקָתוֹ, וְאַתָּה, תִּמְשָׁל-בּוֹ.  ח וַיֹּאמֶר קַיִן, אֶל-הֶבֶל אָחִיו; וַיְהִי בִּהְיוֹתָם בַּשָּׂדֶה, וַיָּקָם קַיִן אֶל-הֶבֶל אָחִיו וַיַּהַרְגֵהוּ.  ט וַיֹּאמֶר ה’ אֶל-קַיִן, אֵי הֶבֶל אָחִיךָ; וַיֹּאמֶר לֹא יָדַעְתִּי,הֲשֹׁמֵר אָחִי אָנֹכִי.  י וַיֹּאמֶר, מֶה עָשִׂיתָ; קוֹל דְּמֵי אָחִיךָ, צֹעֲקִים אֵלַי מִן-הָאֲדָמָה.  יא וְעַתָּה, אָרוּר אָתָּה, מִן-הָאֲדָמָה אֲשֶׁר פָּצְתָה אֶת-פִּיהָ, לָקַחַת אֶת-דְּמֵי אָחִיךָ מִיָּדֶךָ.  יב כִּי תַעֲבֹד אֶת-הָאֲדָמָה, לֹא-תֹסֵף תֵּת-כֹּחָהּ לָךְ; נָע וָנָד, תִּהְיֶה בָאָרֶץ.  יג וַיֹּאמֶר קַיִן, אֶל-ה’:  גָּדוֹל עֲוֹנִי, מִנְּשֹׂא.  יד הֵן גֵּרַשְׁתָּ אֹתִי הַיּוֹם, מֵעַל פְּנֵי הָאֲדָמָה, וּמִפָּנֶיךָ, אֶסָּתֵר; וְהָיִיתִי נָע וָנָד, בָּאָרֶץ, וְהָיָה כָל-מֹצְאִי, יַהַרְגֵנִי.  טו וַיֹּאמֶר לוֹ ה’, לָכֵן כָּל-הֹרֵג קַיִן, שִׁבְעָתַיִם, יֻקָּם; וַיָּשֶׂם ה’ לְקַיִן אוֹת, לְבִלְתִּיהַכּוֹת-אֹתוֹ כָּל-מֹצְאוֹ.  טז וַיֵּצֵא קַיִן, מִלִּפְנֵי ה’; וַיֵּשֶׁב בְּאֶרֶץ-נוֹד, קִדְמַת-עֵדֶן. • http://www.mechon-mamre.org/i/t/t0.htm קוראן - סורה 5 כ"ז: קרא בפניהם את קורות שני בניו של אדם, דברים לאמיתם: הם הקריבו קורבן, והוא התקבל מן האחד, ואולם מן האחר לא התקבל. הוא אמר (לאחיו), הנני להורגך. אמר (אחיו), רק מן היראים יקבל אלוהים, כ"ח וגם אם תרים עלי את ידך להורגני, לא ארים עליך את ידי להורגך, כי פוחד אני מאלוהים ריבון העולמים. כ"ט חפץ אני כי תחול עליך אשמתי ואשמתך ותהיה ביורשי האש. זה גמולם של בני עוולה. ל אז מלאו לבו להרוג את אחיו, והוא הרגו, על כך הלך לאבדון. ל"א אחר שלח אלהים עורב לחפור באדמה, למען יראה לו כיצד יכסה את נבלת אחיו. אז אמר, אוי לי, כי לא אוכל לעשות כמעשה עורב זה, ואכסה אף אני את נבלת אחי? הוא היה במתחרטים. ל"ב לפיכך כתבנו בספר לבני ישראל, כי כל המאבד נפש אחד – בלא שאיבדה נפש או ביקשה למלא את הארץ חמס – כאילו איבד עולם מלא, וכל המקיימה כאילו קיים עולם מלא. • הוקראן, תרגם מערבית אורי רובין, אוניברסיטת תל-אביב, תשס"ה-2005

13. 2. קין והבל, שני בניו של אדם - قايين وهابيل ابنا آد م Cain and Abel • 10فَقَالَ الرَّبُّ لَهُ: «مَاذَا فَعَلْتَ؟ إِنَّ صَوْتَ دَمِ أَخِيكَ يَصْرُخُ إِلَيَّ مِنَ الأَرْضِ. • 11فَمُنْذُ الآنَ، تَحِلُّ عَلَيْكَ لَعْنَةُ الأَرْضِ الَّتِي فَتَحَتْ فَاهَا وَابْتَلَعَتْ دَمَ أَخِيكَ الَّذِي سَفَكَتْهُ يَدُكَ. • 12عِنْدَمَا تَفْلَحُهَا لَنْ تُعْطِيَكَ خَيْرَهَا، وَتَكُونُ شَرِيداً وَطَرِيداً فِي الأَرْضِ». • 13فَقَالَ قَايِينُ لِلرَّبِّ: «عُقُوبَتِي أَعْظَمُ مِنْ أَنْ تُحْتَمَلَ • 14هَا أَنْتَ الْيَوْمَ قَدْ طَرَدْتَنِي عَنْ وَجْهِ الأَرْضِ، وَمِنْ أَمَامِ حَضْرَتِكَ أَخْتَفِي، وَأَكُونُ شَرِيداً طَرِيداً فِي الأَرْضِ، وَيَقْتُلُنِي كُلُّ مَنْ يَجِدُنِي». • 15فَقَالَ الرَّبُّ لَهُ: «سَأُعَاقِبُ كُلَّ مَنْ يَقْتُلُكَ بِسَبْعَةِ أَضْعَافِ الْعُقُوبَةِ الَّتِي عَاقَبْتُكَ بِهَا». وَوَسَمَ الرَّبُّ قَايِينَ بِعَلاَمَةٍ تَحْظُرُ عَلَى مَنْ يَلْقَاهُ اغْتِيَالَهُ. • 16وَهَكَذَا خَرَجَ قَايِينُ مِنْ حَضْرَةِ الرَّبِّ وَسَكَنَ فِي أَرْضِ نُودٍ شَرْقِيَّ عَدْنٍ • http://mitglied.lycos.de/rcm/bibel_online.htm • תנ"ך בארשית ﻦﻳﻮﻜﺗ 4 1وَعَاشَرَ آدَمُ حَوَّاءَ زَوْجَتَهُ فَحَبِلَتْ، وَوَلَدَتْ قَايِينَ إِذْ قَالَتْ: «اقْتَنَيْتُ رَجُلاً مِنْ عِنْدِ الرَّبِّ». • 2ثُمَّ عَادَتْ فَوَلَدَتْ أَخَاهُ هَابِيلَ، وَكَانَ هَابِيلُ رَاعِياً لِلْغَنَمِ. أَمَّا قَايِينُ فَقَدْ عَمِلَ فِي فَلاَحَةِ الأَرْضِ. • 3وَحَدَثَ بَعْدَ مُرُورِ أَيَّامٍ أَنْ قَدَّمَ قَايِينُ مِنْ ثِمَارِ الأَرْضِ قُرْبَاناً لِلرَّبِّ، • 4وَقَدَّمَ هَابِيلُ أَيْضاً مِنْ خَيْرَةِ أَبْكَارِ غَنَمِهِ وَأَسْمَنِهَا. فَتَقَبَّلَ الرَّبُّ قُرْبَانَ هَابِيلَ وَرَضِيَ عَنْهُ. • 5لَكِنَّهُ لَمْ يَتَقَبَّلْ قُرْبَانَ قَايِينَ وَلَمْ يَرْضَ عَنْهُ. فَاغْتَاظَ قَايِينُ جِدّاً وَتَجَهَّمَ وَجْهُهُ كَمَداً. • 6فَسَأَلَ الرَّبُّ قَايِينَ: «لِمَاذَا اغْتَظْتَ؟ لِمَاذَا تَجَهَّمَ وَجْهُكَ؟ • 7لَوْ أَحْسَنْتَ فِي تَصَرُّفِكَ أَلاَ يُشْرِقُ وَجْهُكَ فَرَحاً؟ وَإِنْ لَمْ تُحْسِنِ التَّصَرُّفَ، فَعِنْدَ الْبَابِ خَطِيئَةٌ تَنْتَظِرُكَ، تَتَشَوَّقُ أَنْ تَتَسَلَّطَ عَلَيْكَ، لَكِنْ يَجِبُ أَنْ تَتَحَكَّمَ فِيهَا» • 8وَعَادَ قَايِينُ يَتَظَاهَرُ بِالْوُدِّ لأَخِيهِ هَابِيلَ. وَحَدَثَ إِذْ كَانَا مَعاً فِي الْحَقْلِ أَنَّ قَايِينَ هَجَمَ عَلَى أَخِيهِ هَابِيلَ وَقَتَلَهُ • 9وَسَأَلَ الرَّبُّ قَايِينَ: «أَيْنَ أَخُوكَ هَابِيلُ؟» فَأَجَابَ: «لاَ أَعْرِفُ. هَلْ أَنَا حَارِسٌ لأَخِي؟»

14. 2. קין והבל, שני בניו של אדם - قايين وهابيل ابنا آد مCain and Abel

15. שאלות - קין והבל QUESTIONS: We have just read the narrative that appears in similar versions in both the Tanach and in The Koran. In order to better understand each civilization--Judaism and Islam-- we will deal with each narrative and each version in order to relate to each of these questions: 1. What ,in brief, is the story about? 2. What are the similar themes in both narratives? 3. What is different in the Tanach version in relation to  the Koran version?  4. How do each of these versions reflect different aspects of each civilization? 5. What can we learn from these different versions?   • שאלות • קראנו זה עתה סיפור המופיע בגרסאות דומות בתנ"ך ובקוראן. על מנת להבין היטב את שתי הציוויליזציות, היהדות והמוסלמית, נתעמק בסיפור שקראנו וננסה לתת תשובות לשאלות הבאות: 1. מה, בקיצור, מספר הסיפור? 2. מה הם המוטיבים המשותפים בתנ"ך ובקוראן לסיפור שקראנו? 3. מה שונה בגרסת התנ"ך לעומת גרסת הקוראן? 4. האם ההבדלים בגרסאות מצביעים על הבדלים בהשקפת העולם של שתי הציוויליזציות? 5. אם כן, מה ניתן ללמוד משתי הגרסאות שקראנו על כל אחת מהציוויליזציות?

16. הרמב"ם موسى بن ميمون Maimonides • ألراب موسى بن ميمون أحكام فقهية سنهادرين ( مدرسه فقهية), الفصل الثاني عشر، تشريع ج' • لذلك خَلق الإنسان وحيدا في العالم لكي يتعلم أن من يفقد نفسا واحدة من العالم   • يكون حسابه كأنه فقد العالم كله، ومن يساعد نفسا واحدة في هذا العالم كأنه • רמב"ם הלכות סנהדרין פרק יב הלכה ג • לפיכך נברא אדם יחידי בעולם ללמד שכל המאבד נפש אחת מן העולםמעלין עליו כאילו איבד עולם מלא וכל המקיים נפש אחת בעולםמעלין עליו כאילו קיים עולם מלא. • Whoever saves one soul is considered as if he saved the entire world. For when a lack is experienced by one soul the entire world is effected. • MishneTora, Sanhedrin 12:3

17. 3. אברהם בסדום - إبراهيم – في سدوم Abraham in Sodom • BIBLE, Genesis chap. 18  • 17 And the LORD said: 'Shall I hide from Abraham that which I am doing; 18 seeing that Abraham shall surely become a great and mighty nation, and all the nations of the earth shall be blessed in him? 19 For I have known him, to the end that he may command his children and his household after him, that they may keep the way of the LORD, to do righteousness and justice; to the end that the LORD may bring upon Abraham that which He hath spoken of him.' 20 And the LORD said: 'Verily, the cry of Sodom and Gomorrah is great, and, verily, their sin is exceeding grievous. 21 I will go down now, and see whether they have done altogether according to the cry of it, which is come unto Me; and if not, I will know.' 22 And the men turned from thence, and went toward Sodom; but Abraham stood yet before the LORD. 23 And Abraham drew near, and said: 'Wilt Thou indeed sweep away the righteous with the wicked? 24 Peradventure there are fifty righteous within the city; wilt Thou indeed sweep away and not forgive the place for the fifty righteous that are therein? 25 That be far from Thee to do after this manner, to slay the righteous with the wicked, that so the righteous should be as the wicked; that be far from Thee; shall not the Judge of all the earth do justly?' 26 And the LORD said: 'If I find in Sodom fifty righteous within the city, then I will forgive all the place for their sake.' 27 And Abraham answered and said: 'Behold now, I have taken upon me to speak unto the LORD, who am but dust and ashes. 28 Peradventure there shall lack five of the fifty righteous; wilt Thou destroy all the city for lack of five?' And He said: 'I will not destroy it, if I find there forty and five.' 29 And he spoke unto Him yet again, and said: 'Peradventure there shall be forty found there.' And He said: 'I will not do it for the forty's sake.' 30 And he said: 'Oh, let not the LORD be angry, and I will speak. Peradventure there shall thirty be found there.' And He said: 'I will not do it, if I find thirty there.' 31 And he said: 'Behold now, I have taken upon me to speak unto the LORD. Peradventure there shall be twenty found there.' And He said: 'I will not destroy it for the twenty's sake.' 32 And he said: 'Oh, let not the LORD be angry, and I will speak yet but this once. Peradventure ten shall be found there.' And He said: 'I will not destroy it for the ten's sake.' 33 And the LORD went His way, as soon as He had left off speaking to Abraham; and Abraham returned unto his place. • תנ"ך, בראשית י"ח • יז וַה’, אָמָר:  הַמְכַסֶּה אֲנִי מֵאַבְרָהָם, אֲשֶׁר אֲנִי עֹשֶׂה.  יח וְאַבְרָהָם--הָיוֹ יִהְיֶה לְגוֹי גָּדוֹל, וְעָצוּם; וְנִבְרְכוּ-בוֹ--כֹּל, גּוֹיֵי הָאָרֶץ.  יט כִּי יְדַעְתִּיו, לְמַעַן אֲשֶׁר יְצַוֶּה אֶת-בָּנָיו וְאֶת-בֵּיתוֹ אַחֲרָיו, וְשָׁמְרוּ דֶּרֶךְ ה’, לַעֲשׂוֹת צְדָקָה וּמִשְׁפָּט--לְמַעַן, הָבִיא ה’ עַל-אַבְרָהָם, אֵת אֲשֶׁר-דִּבֶּר, עָלָיו.  כ וַיֹּאמֶר ה’, זַעֲקַת סְדֹם וַעֲמֹרָה כִּי-רָבָּה; וְחַטָּאתָם--כִּי כָבְדָה, מְאֹד.  כא אֵרְדָה-נָּא וְאֶרְאֶה, הַכְּצַעֲקָתָהּ הַבָּאָה אֵלַי עָשׂוּ כָּלָה; וְאִם-לֹא, אֵדָעָה.  כב וַיִּפְנוּ מִשָּׁם הָאֲנָשִׁים, וַיֵּלְכוּ סְדֹמָה; וְאַבְרָהָם--עוֹדֶנּוּ עֹמֵד, לִפְנֵי ה’.  כג וַיִּגַּשׁ אַבְרָהָם, וַיֹּאמַר:  הַאַף תִּסְפֶּה, צַדִּיק עִם-רָשָׁע.  כד אוּלַי יֵשׁ חֲמִשִּׁים צַדִּיקִם, בְּתוֹךְ הָעִיר; הַאַף תִּסְפֶּה וְלֹא-תִשָּׂא לַמָּקוֹם, לְמַעַן חֲמִשִּׁים הַצַּדִּיקִם אֲשֶׁר בְּקִרְבָּהּ.  כה חָלִלָה לְּךָ מֵעֲשֹׂת כַּדָּבָר הַזֶּה, לְהָמִית צַדִּיק עִם-רָשָׁע, וְהָיָה כַצַּדִּיק, כָּרָשָׁע; חָלִלָה לָּךְ--הֲשֹׁפֵט כָּל-הָאָרֶץ, לֹא יַעֲשֶׂה מִשְׁפָּט.  כו וַיֹּאמֶר ה’, אִם-אֶמְצָא בִסְדֹם חֲמִשִּׁים צַדִּיקִם בְּתוֹךְ הָעִיר--וְנָשָׂאתִי לְכָל-הַמָּקוֹם, בַּעֲבוּרָם.  כז וַיַּעַן אַבְרָהָם, וַיֹּאמַר:  הִנֵּה-נָא הוֹאַלְתִּי לְדַבֵּר אֶל-אֲדֹנָי, וְאָנֹכִי עָפָר וָאֵפֶר.  כח אוּלַי יַחְסְרוּן חֲמִשִּׁים הַצַּדִּיקִם, חֲמִשָּׁה--הֲתַשְׁחִית בַּחֲמִשָּׁה, אֶת-כָּל-הָעִיר; וַיֹּאמֶר, לֹא אַשְׁחִית, אִם-אֶמְצָא שָׁם, אַרְבָּעִים וַחֲמִשָּׁה.  כט וַיֹּסֶף עוֹד לְדַבֵּר אֵלָיו, וַיֹּאמַר, אוּלַי יִמָּצְאוּן שָׁם, אַרְבָּעִים; וַיֹּאמֶר לֹא אֶעֱשֶׂה, בַּעֲבוּר הָאַרְבָּעִים.  ל וַיֹּאמֶר אַל-נָא יִחַר לַאדֹנָי, וַאֲדַבֵּרָה--אוּלַי יִמָּצְאוּן שָׁם, שְׁלֹשִׁים; וַיֹּאמֶר לֹא אֶעֱשֶׂה, אִם-אֶמְצָא שָׁם שְׁלֹשִׁים.  לא וַיֹּאמֶר, הִנֵּה-נָא הוֹאַלְתִּי לְדַבֵּר אֶל-אֲדֹנָי--אוּלַי יִמָּצְאוּן שָׁם, עֶשְׂרִים; וַיֹּאמֶר לֹא אַשְׁחִית, בַּעֲבוּר הָעֶשְׂרִים.  לב וַיֹּאמֶר אַל-נָא יִחַר לַאדֹנָי, וַאֲדַבְּרָה אַךְ-הַפַּעַם--אוּלַי יִמָּצְאוּן שָׁם, עֲשָׂרָה; וַיֹּאמֶר לֹא אַשְׁחִית, בַּעֲבוּר הָעֲשָׂרָה.  לג וַיֵּלֶךְ ה’--כַּאֲשֶׁר כִּלָּה, לְדַבֵּר אֶל-אַבְרָהָם; וְאַבְרָהָם, שָׁב לִמְקֹמוֹ.

18. 3. אברהם בסדום - إبراهيم – في سدوم Abraham in Sodom • الأصحَاحُ الثَّامِنُ عَشَرَ • 17فَقَالَ الرَّبُّ: «هَلْ أُخْفِي عَنْ إِبْرَاهِيمَ مَا أَنَا فَاعِلُهُ، 18وَإِبْرَاهِيمُ يَكُونُ أُمَّةً كَبِيرَةً وَقَوِيَّةً، وَيَتَبَارَكُ بِهِ جَمِيعُ أُمَمِ الأَرْضِ؟ 19لأَنِّي عَرَفْتُهُ لِكَيْ يُوصِيَ بَنِيهِ وَبَيْتَهُ مِنْ بَعْدِهِ أَنْ يَحْفَظُوا طَرِيقَ الرَّبِّ، لِيَعْمَلُوا بِرًّا وَعَدْلاً، لِكَيْ يَأْتِيَ الرَّبُّ لإِبْرَاهِيمَ بِمَا تَكَلَّمَ بِهِ». 20وَقَالَ الرَّبُّ: «إِنَّ صُرَاخَ سَدُومَ وَعَمُورَةَ قَدْ كَثُرَ، وَخَطِيَّتُهُمْ قَدْ عَظُمَتْ جِدًّا. 21أَنْزِلُ وَأَرَى هَلْ فَعَلُوا بِالتَّمَامِ حَسَبَ صُرَاخِهَا الآتِي إِلَيَّ، وَإِلاَّ فَأَعْلَمُ». 22وَانْصَرَفَ الرِّجَالُ مِنْ هُنَاكَ وَذَهَبُوا نَحْوَ سَدُومَ، وَأَمَّا إِبْرَاهِيمُ فَكَانَ لَمْ يَزَلْ قَائِمًا أَمَامَ الرَّبِّ. • 23فَتَقَدَّمَ إِبْرَاهِيمُ وَقَالَ: «أَفَتُهْلِكُ الْبَارَّ مَعَ الأَثِيمِ؟ 24عَسَى أَنْ يَكُونَ خَمْسُونَ بَارًّا فِي الْمَدِينَةِ. أَفَتُهْلِكُ الْمَكَانَ وَلاَ تَصْفَحُ عَنْهُ مِنْ أَجْلِ الْخَمْسِينَ بَارًّا الَّذِينَ فِيهِ؟ 25حَاشَا لَكَ أَنْ تَفْعَلَ مِثْلَ هذَا الأَمْرِ، أَنْ تُمِيتَ الْبَارَّ مَعَ الأَثِيمِ، فَيَكُونُ الْبَارُّ كَالأَثِيمِ. حَاشَا لَكَ! أَدَيَّانُ كُلِّ الأَرْضِ لاَ يَصْنَعُ عَدْلاً؟» 26فَقَالَ الرَّبُّ: «إِنْ وَجَدْتُ فِي سَدُومَ خَمْسِينَ بَارًّا فِي الْمَدِينَةِ، فَإِنِّي أَصْفَحُ عَنِ الْمَكَانِ كُلِّهِ مِنْ أَجْلِهِمْ». 27فَأَجَابَ إِبْرَاهِيمُ وَقَالَ: «إِنِّي قَدْ شَرَعْتُ أُكَلِّمُ الْمَوْلَى وَأَنَا تُرَابٌ وَرَمَادٌ. 28رُبَّمَا نَقَصَ الْخَمْسُونَ بَارًّا خَمْسَةً. أَتُهْلِكُ كُلَّ الْمَدِينَةِ بِالْخَمْسَةِ؟» فَقَالَ: «لاَ أُهْلِكُ إِنْ وَجَدْتُ هُنَاكَ خَمْسَةً وَأَرْبَعِينَ». 29فَعَادَ يُكَلِّمُهُ أَيْضًا وَقَالَ: «عَسَى أَنْ يُوجَدَ هُنَاكَ أَرْبَعُونَ». فَقَالَ: «لاَ أَفْعَلُ مِنْ أَجْلِ الأَرْبَعِينَ». 30فَقَالَ: «لاَ يَسْخَطِ الْمَوْلَى فَأَتَكَلَّمَ. عَسَى أَنْ يُوجَدَ هُنَاكَ ثَلاَثُونَ». فَقَالَ: «لاَ أَفْعَلُ إِنْ وَجَدْتُ هُنَاكَ ثَلاَثِينَ». 31فَقَالَ: «إِنِّي قَدْ شَرَعْتُ أُكَلِّمُ الْمَوْلَى. عَسَى أَنْ يُوجَدَ هُنَاكَ عِشْرُونَ». فَقَالَ: «لاَ أُهْلِكُ مِنْ أَجْلِ الْعِشْرِينَ». 32فَقَالَ: «لاَ يَسْخَطِ الْمَوْلَى فَأَتَكَلَّمَ هذِهِ الْمَرَّةَ فَقَطْ. عَسَى أَنْ يُوجَدَ هُنَاكَ عَشَرَةٌ». فَقَالَ: «لاَ أُهْلِكُ مِنْ أَجْلِ الْعَشَرَةِ». 33وَذَهَبَ الرَّبُّ عِنْدَمَا فَرَغَ مِنَ الْكَلاَمِ مَعَ إِبْرَاهِيمَ، وَرَجَعَ إِبْرَاهِيمُ إِلَى مَكَانِهِ.

19. 3. אברהים בסדום - إبراهيم – في سدوم in SodomIbrahim بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِِ • סורה 11: 74 כאשר סרה אימתו של אברהם מעליו וניתנה לו הבשורה, החל להתנצח עמנו על אודות בני עמו של לוט. 75 אברהם היה שקול דעת, מכה על חטא ובעל תשובה. 76 "אברהם הנח לזאת, כי הנה כבר קם דבר אלוהים, ועומד לבוא עליהם עונש אשר אין להשיבו". • סורה 29: 31 כאשר הביאו שליחינו את הבשורה לאברהם, אמרו, עומדים אנו להשמיד את אנשי העיר הזאת, כי בני עוולה הם יושביה. 32 אמר, אבל לוט שוכן בה. אמרו, אנו מיטיבים לדעת מי שוכן בה. הצל נציל אותו ואת בני ביתו, חוץ מאשר את אשתו, היא תהיה בנותרים מאחור. • סורה 15: 57 אמר, מה עוד לכם פה, אתם השליחים? 58 אמרו, נשלחנו אל עם של חוטאים, 59 חוץ ממשפחת לוט. אותם נציל עד אחד, 60 אך לא את אשתו, גזרנו עליה כי תיוותר מאור. • תרגום אורי רובין, אוניברסיטת תל-אביב, 2005 بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِِ • هود :74 فلما ذهب عن ابراهيم الروع وجاءته البشرى يجادلنا في قوم لوط.‏ :75 ان ابراهيم لحليم اواه منيب.‏ :76 ياابراهيم اعرض عن هذا انه قد جاء امر ربك وانهم اتيهم عذاب غير مردود. • العنكبوت • ‏ :31ولما جاءت رسلنا ابراهيم بالبشرى قالوا انا مهلكوا اهل هذه القرية ان اهلها كانوا ظالمين.‏ :32 قال ان فيها لوطا قالوا نحن اعلم بمن فيها لننجينه واهله الا امراته كانت من الغابرين • ‏ الحجر • ‏ :57 قال فما خطبكم ايها المرسلون.‏ :58 قالوا انا ارسلنا الى قوم مجرمين.‏ :59 الا ال لوط انا لمنجوهم اجمعين.‏ :60 الا امراته قدرنا انها لمن الغابرين.

20. 3. אברהים בסדום - إبراهيم – في سدومIbrahim in Sodom بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِِ • QURAN sura 11 - Hod   74 And when the awe departed from Abraham, and the glad news reached him, he pleaded with Us on behalf of the folk of Lot. 75 Lo! Abraham was mild, imploring, penitent.76 (It was said) O Abraham! Forsake this! Lo! thy Lord's commandment hath gone forth, and lo! there cometh unto them a doom which cannot be repelled. • sura 29 – Al-Ankabut  31 And when Our messengers brought Abraham the good news, they said: Lo! we are about to destroy the people of that township, for its people are wrong-doers. 32 He said: Lo! Lot is there. They said: We are best aware of who is there. We are to deliver him and his household, all save his wife, who is of those who stay behind. • sura 15 – Al-Hijr 57 He said: And afterward what is your business, O ye messengers (of Allah) ? 58 They said: We have been sent unto a guilty folk, 59 (All) save the family of Lot. Them we shall deliver every one, 60 Except his wife, of whom We had decreed that she should be of those who stay behind.

21. שאלות - אברהם בסדום QUESTIONS: We have just read the narrative that appears in similar versions in both the Tanach and in The Koran. In order to better understand each civilization--Judaism and Islam-- we will deal with each narrative and each version in order to relate to each of these questions: 1. What ,in brief, is the story about? 2. What are the similar themes in both narratives? 3. What is different in the Tanach version in relation to  the Koran version?  4. How do each of these versions reflect different aspects of each civilization? 5. What can we learn from these different versions?   • שאלות • קראנו זה עתה סיפור המופיע בגרסאות דומות בתנ"ך ובקוראן. על מנת להבין היטב את שתי הציוויליזציות, היהדות והמוסלמית, נתעמק בסיפור שקראנו וננסה לתת תשובות לשאלות הבאות: 1. מה, בקיצור, מספר הסיפור? 2. מה הם המוטיבים המשותפים בתנ"ך ובקוראן לסיפור שקראנו? 3. מה שונה בגרסת התנ"ך לעומת גרסת הקוראן? 4. האם ההבדלים בגרסאות מצביעים על הבדלים בהשקפת העולם של שתי הציוויליזציות? 5. אם כן, מה ניתן ללמוד משתי הגרסאות שקראנו על כל אחת מהציוויליזציות?

22. 4. אברהים אביר האמונה –העקידה - إبراهيم فارس ألإيمان – التضحية –The Sacrifice of Ishmael • البقرة • ‏124 واذ ابتلى ابراهيم ربه بكلمات فاتمهن قال اني جاعلك للناس اماما قال ومن ذريتي قال لاينال عهدي الظالمين/‏ :125 واذ جعلنا البيت مثابة للناس وامنا واتخذوا من مقام ابراهيم مصلى وعهدنا الى ابراهيم واسماعيل ان طهرا بيتي للطائفين والعاكفين والركع السجود ‏ :126 واذ قال ابراهيم رب اجعل هذا بلدا امنا وارزق اهله من الثمرات من امن منهم بالله واليوم الاخر قال ومن كفر فامتعه قليلا ثم اضطره الى عذاب النار وبئس المصي‏ :127 واذ يرفع ابراهيم القواعد من البيت واسماعيل ربنا تقبل منا انك انت السميع العليم ‏ :128 ربنا واجعلنا مسلمين لك ومن ذريتنا امة مسلمة لك وارنا مناسكنا وتب علينا انك انت التواب الرحيم‏ :129 ربنا وابعث فيهم رسولا منهم يتلو عليهم اياتك ويعلمهم الكتاب والحكمة ويزكيهم انك انت العزيز الحكيم‏ :130 ومن يرغب عن ملة ابراهيم الا من سفه نفسه ولقد اصطفيناه في الدنيا وانه في الاخرة لمن الصالحي‏ :131 اذ قال له ربه اسلم قال اسلمت لرب العالمين‏ :132 ووصى بها ابراهيم بنيه ويعقوب يابني ان الله اصطفى لكم الدين فلاتموتن الا وانتم مسلمون. بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِِ • الصافات • ‏ :99 وقال اني ذاهب الى ربي سيهدين‏ :100 رب هب لي من الصالحين‏ :101 فبشرناه بغلام حليم‏ :102 فلما بلغ معه السعي قال يابني اني ارى في المنام اني اذبحك فانظر ماذا ترى قال ياابت افعل ماتؤمر ستجدني ان شاء الله من الصابرين‏ :103 فلما اسلما وتله للجبين‏ :104 وناديناه ان ياابراهيم‏ :105 قد صدقت الرؤيا انا كذلك نجزي المحسنين‏ :106 ان هذا لهو البلاء المبين‏ :107 وفديناه بذبح عظيم‏ :108 وتركنا عليه في الاخرين :109 سلام على ابراهي‏ :110 كذلك نجزي المحسنين‏ :111 انه من عبادنا المؤمنين :112 وبشرناه باسحاق نبيا من الصالحي‏ :113 وباركنا عليه وعلى اسحاق ومن ذريتهما محسن وظالم لنفسه مبين

23. 4. אברהים אביר האמונה –העקידה - إبراهيم فارس ألإيمان – التضحية – IshmaelThe Sacrifice of بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِِ • QURAN sura 37 – As-Saffath • 99 And he said: Lo! I am going unto my Lord Who will guide me. 100 My Lord! Vouchsafe me of the righteous. 101 So We gave him tidings of a gentle son. 102 And when (his son) was old enough to walk with him, (Abraham) said: O my dear son, I have seen in a dream that I must sacrifice thee. So look, what thinkest thou ? He said: O my father! Do that which thou art commanded. Allah willing, thou shalt find me of the steadfast. 103 Then, when they had both surrendered (to Allah), and he had flung him down upon his face, 104 We called unto him: O Abraham! 105 Thou hast already fulfilled the vision. Lo! thus do We reward the good. 106 Lo! that verily was a clear test. 107 Then We ransomed him with a tremendous victim. 108 And We left for him among the later folk (the salutation): 109 Peace be unto Abraham! 110 Thus do We reward the good. 111 Lo! he is one of Our believing slaves. 112 And we gave him tidings of the birth of Isaac, a prophet of the righteous. 113 And We blessed him and Isaac. And of their seed are some who do good, and some who plainly wrong themselves. • QURAN sura 2 – Al-Bakara • 124 And (remember) when his Lord tried Abraham with (His) commands, and he fulfilled them, He said: Lo! I have appointed thee a leader for mankind. (Abraham) said: And of my offspring (will there be leaders) ? He said: My covenant includeth not wrong-doers. 125 And when We made the House (at Makka) a resort for mankind and sanctuary, (saying): Take as your place of worship the place where Abraham stood (to pray). And We imposed a duty upon Abraham and Ishmael, (saying): Purify My house for those who go around and those who meditate therein and those who bow down and prostrate themselves (in worship). 126 And when Abraham prayed: My Lord! Make this a region of security and bestow upon its people fruits, such of them as believe in Allah and the Last Day, He answered: As for him who disbelieveth, I shall leave him in contentment for a while, then I shall compel him to the doom of Fire - a hapless journey's end! 127 And when Abraham and Ishmael were raising the foundations of the House, (Abraham prayed): Our Lord! Accept from us (this duty). Lo! Thou, only Thou, art the Hearer, the Knower. 128 Our Lord! And make us submissive unto Thee and of our seed a nation submissive unto Thee, and show us our ways of worship, and relent toward us. Lo! Thou, only Thou, art the Relenting, the Merciful. 129 Our Lord! And raise up in their midst a messenger from among them who shall recite unto them Thy revelations, and shall instruct them in the Scripture and in wisdom and shall make them grow. Lo! Thou, only Thou, art the Mighty, Wise. 130 And who forsaketh the religion of Abraham save him who befooleth himself ? Verily We chose him in the world, and lo! in the Hereafter he is among the righteous. 131 When his Lord said unto him: Surrender! he said: I have surrendered to the Lord of the Worlds.

24. 4. אברהם אביר האמונה –העקידה - إبراهيم فارس ألإيمان – التضحية –The Sacrifice of Isaac • BIBLE, Genesis 22 • 1 And it came to pass after these things, that God did prove Abraham, and said unto him: 'Abraham'; and he said: 'Here am I.' 2 And He said: 'Take now thy son, thine only son, whom thou lovest, even Isaac, and get thee into the land of Moriah; and offer him there for a burnt-offering upon one of the mountains which I will tell thee of.' 3 And Abraham rose early in the morning, and saddled his ass, and took two of his young men with him, and Isaac his son; and he cleaved the wood for the burnt-offering, and rose up, and went unto the place of which God had told him. 4 On the third day Abraham lifted up his eyes, and saw the place afar off. 5 And Abraham said unto his young men: 'Abide ye here with the ass, and I and the lad will go yonder; and we will worship, and come back to you.' 6 And Abraham took the wood of the burnt-offering, and laid it upon Isaac his son; and he took in his hand the fire and the knife; and they went both of them together. 7 And Isaac spoke unto Abraham his father, and said: 'My father.' And he said: 'Here am I, my son.' And he said: 'Behold the fire and the wood; but where is the lamb for a burnt-offering?' 8 And Abraham said: 'God will provide Himself the lamb for a burnt-offering, my son.' So they went both of them together. 9 And they came to the place which God had told him of; and Abraham built the altar there, and laid the wood in order, and bound Isaac his son, and laid him on the altar, upon the wood. 10 And Abraham stretched forth his hand, and took the knife to slay his son. 11 And the angel of the LORD called unto him out of heaven, and said: 'Abraham, Abraham.' And he said: 'Here am I.' 12 And he said: 'Lay not thy hand upon the lad, neither do thou any thing unto him; for now I know that thou art a God-fearing man, seeing thou hast not withheld thy son, thine only son, from Me.' 13 And Abraham lifted up his eyes, and looked, and behold behind him a ram caught in the thicket by his horns. And Abraham went and took the ram, and offered him up for a burnt-offering in the stead of his son. 14 And Abraham called the name of that place Adonai-jireh; as it is said to this day: 'In the mount where the LORD is seen.' 15 And the angel of the LORD called unto Abraham a second time out of heaven, 16 and said: 'By Myself have I sworn, saith the LORD, because thou hast done this thing, and hast not withheld thy son, thine only son, 17 that in blessing I will bless thee, and in multiplying I will multiply thy seed as the stars of the heaven, and as the sand which is upon the seashore; and thy seed shall possess the gate of his enemies; 18 and in thy seed shall all the nations of the earth be blessed; because thou hast hearkened to My voice.' 19 So Abraham returned unto his young men, and they rose up and went together to Beer-sheba; and Abraham dwelt at Beer-sheba.

25. 4. אברהם אביר האמונה –העקידה - إبراهيم فارس ألإيمان – التضحية –The Sacrifice of Isaac • الأصحَاحُ الثَّانِي وَالْعِشْرُونَ • 1وَحَدَثَ بَعْدَ هذِهِ الأُمُورِ أَنَّ اللهَ امْتَحَنَ إِبْرَاهِيمَ، فَقَالَ لَهُ: «يَا إِبْرَاهِيمُ!». فَقَالَ: «هأَنَذَا». 2فَقَالَ: «خُذِ ابْنَكَ وَحِيدَكَ، الَّذِي تُحِبُّهُ، إِسْحَاقَ، وَاذْهَبْ إِلَى أَرْضِ الْمُرِيَّا، وَأَصْعِدْهُ هُنَاكَ مُحْرَقَةً عَلَى أَحَدِ الْجِبَالِ الَّذِي أَقُولُ لَكَ». 3فَبَكَّرَ إِبْرَاهِيمُ صَبَاحًا وَشَدَّ عَلَى حِمَارِهِ، وَأَخَذَ اثْنَيْنِ مِنْ غِلْمَانِهِ مَعَهُ، وَإِسْحَاقَ ابْنَهُ، وَشَقَّقَ حَطَبًا لِمُحْرَقَةٍ، وَقَامَ وَذَهَبَ إِلَى الْمَوْضِعِ الَّذِي قَالَ لَهُ اللهُ. 4وَفِي الْيَوْمِ الثَّالِثِ رَفَعَ إِبْرَاهِيمُ عَيْنَيْهِ وَأَبْصَرَ الْمَوْضِعَ مِنْ بَعِيدٍ، 5فَقَالَ إِبْرَاهِيمُ لِغُلاَمَيْهِ: «اجْلِسَا أَنْتُمَا ههُنَا مَعَ الْحِمَارِ، وَأَمَّا أَنَا وَالْغُلاَمُ فَنَذْهَبُ إِلَى هُنَاكَ وَنَسْجُدُ، ثُمَّ نَرْجعُ إِلَيْكُمَا». 6فَأَخَذَ إِبْرَاهِيمُ حَطَبَ الْمُحْرَقَةِ وَوَضَعَهُ عَلَى إِسْحَاقَ ابْنِهِ، وَأَخَذَ بِيَدِهِ النَّارَ وَالسِّكِّينَ. فَذَهَبَا كِلاَهُمَا مَعًا. 7وَكَلَّمَ إِسْحَاقُ إِبْرَاهِيمَ أَبِاهُ وَقَالَ: «يَا أَبِي!». فَقَالَ: «هأَنَذَا يَا ابْنِي». فَقَالَ: «هُوَذَا النَّارُ وَالْحَطَبُ، وَلكِنْ أَيْنَ الْخَرُوفُ لِلْمُحْرَقَةِ؟» 8فَقَالَ إِبْرَاهِيمُ: «اللهُ يَرَى لَهُ الْخَرُوفَ لِلْمُحْرَقَةِ يَا ابْنِي». فَذَهَبَا كِلاَهُمَا مَعًا. • 9فَلَمَّا أَتَيَا إِلَى الْمَوْضِعِ الَّذِي قَالَ لَهُ اللهُ، بَنَى هُنَاكَ إِبْرَاهِيمُ الْمَذْبَحَ وَرَتَّبَ الْحَطَبَ وَرَبَطَ إِسْحَاقَ ابْنَهُ وَوَضَعَهُ عَلَى الْمَذْبَحِ فَوْقَ الْحَطَبِ. 10ثُمَّ مَدَّ إِبْرَاهِيمُ يَدَهُ وَأَخَذَ السِّكِّينَ لِيَذْبَحَ ابْنَهُ. 11فَنَادَاهُ مَلاَكُ الرَّبِّ مِنَ السَّمَاءِ وَقَالَ: «إِبْرَاهِيمُ! إِبْرَاهِيمُ!». فَقَالَ: «هأَنَذَا» 12فَقَالَ: «لاَ تَمُدَّ يَدَكَ إِلَى الْغُلاَمِ وَلاَ تَفْعَلْ بِهِ شَيْئًا، لأَنِّي الآنَ عَلِمْتُ أَنَّكَ خَائِفٌ اللهَ، فَلَمْ تُمْسِكِ ابْنَكَ وَحِيدَكَ عَنِّي». 13فَرَفَعَ إِبْرَاهِيمُ عَيْنَيْهِ وَنَظَرَ وَإِذَا كَبْشٌ وَرَاءَهُ مُمْسَكًا فِي الْغَابَةِ بِقَرْنَيْهِ، فَذَهَبَ إِبْرَاهِيمُ وَأَخَذَ الْكَبْشَ وَأَصْعَدَهُ مُحْرَقَةً عِوَضًا عَنِ ابْنِهِ. 14فَدَعَا إِبْرَاهِيمُ اسْمَ ذلِكَ الْمَوْضِعِ «يَهْوَهْ يِرْأَهْ». حَتَّى إِنَّهُ يُقَالُ الْيَوْمَ: «فِي جَبَلِ الرَّبِّ يُرَى». • 15وَنَادَى مَلاَكُ الرَّبِّ إِبْرَاهِيمَ ثَانِيَةً مِنَ السَّمَاءِ 16وَقَالَ: «بِذَاتِي أَقْسَمْتُ يَقُولُ الرَّبُّ، أَنِّي مِنْ أَجْلِ أَنَّكَ فَعَلْتَ هذَا الأَمْرَ، وَلَمْ تُمْسِكِ ابْنَكَ وَحِيدَكَ، 17أُبَارِكُكَ مُبَارَكَةً، وَأُكَثِّرُ نَسْلَكَ تَكْثِيرًا كَنُجُومِ السَّمَاءِ وَكَالرَّمْلِ الَّذِي عَلَى شَاطِئِ الْبَحْرِ، وَيَرِثُ نَسْلُكَ بَابَ أَعْدَائِهِ، 18وَيَتَبَارَكُ فِي نَسْلِكَ جَمِيعُ أُمَمِ الأَرْضِ، مِنْ أَجْلِ أَنَّكَ سَمِعْتَ لِقَوْلِي». 19ثُمَّ رَجَعَ إِبْرَاهِيمُ إِلَى غُلاَمَيْهِ، فَقَامُوا وَذَهَبُوا مَعًا إِلَى بِئْرِ سَبْعٍ. وَسَكَنَ إِبْرَاهِيمُ فِي بِئْرِ سَبْعٍ. • תנ"ך, בראשית פרק כב • א וַיְהִי, אַחַר הַדְּבָרִים הָאֵלֶּה, וְהָאֱלֹהִים, נִסָּה אֶת-אַבְרָהָם; וַיֹּאמֶר אֵלָיו, אַבְרָהָם וַיֹּאמֶר הִנֵּנִי.  ב וַיֹּאמֶר קַח-נָא אֶת-בִּנְךָ אֶת-יְחִידְךָ אֲשֶׁר-אָהַבְתָּ, אֶת-יִצְחָק, וְלֶךְ-לְךָ, אֶל-אֶרֶץ הַמֹּרִיָּה; וְהַעֲלֵהוּ שָׁם, לְעֹלָה, עַל אַחַד הֶהָרִים, אֲשֶׁר אֹמַר אֵלֶיךָ.  ג וַיַּשְׁכֵּם אַבְרָהָם בַּבֹּקֶר, וַיַּחֲבֹשׁ אֶת-חֲמֹרוֹ, וַיִּקַּח אֶת-שְׁנֵי נְעָרָיו אִתּוֹ, וְאֵת יִצְחָק בְּנוֹ; וַיְבַקַּע, עֲצֵי עֹלָה, וַיָּקָם וַיֵּלֶךְ, אֶל-הַמָּקוֹם אֲשֶׁר-אָמַר-לוֹ הָאֱלֹהִים.  ד בַּיּוֹם הַשְּׁלִישִׁי, וַיִּשָּׂא אַבְרָהָם אֶת-עֵינָיו וַיַּרְא אֶת-הַמָּקוֹם--מֵרָחֹק.  ה וַיֹּאמֶר אַבְרָהָם אֶל-נְעָרָיו, שְׁבוּ-לָכֶם פֹּה עִם-הַחֲמוֹר, וַאֲנִי וְהַנַּעַר, נֵלְכָה עַד-כֹּה; וְנִשְׁתַּחֲוֶה, וְנָשׁוּבָה אֲלֵיכֶם.  ווַיִּקַּח אַבְרָהָם אֶת-עֲצֵי הָעֹלָה, וַיָּשֶׂם עַל-יִצְחָק בְּנוֹ, וַיִּקַּח בְּיָדוֹ, אֶת-הָאֵשׁ וְאֶת-הַמַּאֲכֶלֶת; וַיֵּלְכוּ שְׁנֵיהֶם, יַחְדָּו.  ז וַיֹּאמֶר יִצְחָק אֶל-אַבְרָהָם אָבִיו, וַיֹּאמֶר אָבִי, וַיֹּאמֶר, הִנֶּנִּי בְנִי; וַיֹּאמֶר, הִנֵּה הָאֵשׁ וְהָעֵצִים, וְאַיֵּה הַשֶּׂה, לְעֹלָה.  ח וַיֹּאמֶר, אַבְרָהָם, אֱלֹהִים יִרְאֶה-לּוֹ הַשֶּׂה לְעֹלָה, בְּנִי; וַיֵּלְכוּ שְׁנֵיהֶם, יַחְדָּו.  ט וַיָּבֹאוּ, אֶל-הַמָּקוֹם אֲשֶׁר אָמַר-לוֹ הָאֱלֹהִים, וַיִּבֶן שָׁם אַבְרָהָם אֶת-הַמִּזְבֵּחַ, וַיַּעֲרֹךְ אֶת-הָעֵצִים; וַיַּעֲקֹד, אֶת-יִצְחָק בְּנוֹ, וַיָּשֶׂם אֹתוֹ עַל-הַמִּזְבֵּחַ, מִמַּעַל לָעֵצִים.  י וַיִּשְׁלַח אַבְרָהָם אֶת-יָדוֹ, וַיִּקַּח אֶת-הַמַּאֲכֶלֶת, לִשְׁחֹט, אֶת-בְּנוֹ.  יא וַיִּקְרָא אֵלָיו מַלְאַךְ ה’, מִן-הַשָּׁמַיִם, וַיֹּאמֶר, אַבְרָהָם אַבְרָהָם; וַיֹּאמֶר, הִנֵּנִי.  יב וַיֹּאמֶר, אַל-תִּשְׁלַח יָדְךָ אֶל-הַנַּעַר, וְאַל-תַּעַשׂ לוֹ, מְאוּמָה:  כִּי עַתָּה יָדַעְתִּי, כִּי-יְרֵא אֱלֹהִים אַתָּה, וְלֹא חָשַׂכְתָּ אֶת-בִּנְךָ אֶת-יְחִידְךָ, מִמֶּנִּי.  יגוַיִּשָּׂא אַבְרָהָם אֶת-עֵינָיו, וַיַּרְא וְהִנֵּה-אַיִל, אַחַר, נֶאֱחַז בַּסְּבַךְ בְּקַרְנָיו; וַיֵּלֶךְ אַבְרָהָם וַיִּקַּח אֶת-הָאַיִל, וַיַּעֲלֵהוּ לְעֹלָה תַּחַת בְּנוֹ.  יד וַיִּקְרָא אַבְרָהָם שֵׁם-הַמָּקוֹם הַהוּא, ה’ יִרְאֶה, אֲשֶׁר יֵאָמֵר הַיּוֹם, בְּהַר ה’ יֵרָאֶה.  טו וַיִּקְרָא מַלְאַךְ ה’, אֶל-אַבְרָהָם, שֵׁנִית, מִן-הַשָּׁמָיִם.  טז וַיֹּאמֶר, בִּי נִשְׁבַּעְתִּי נְאֻם-ה’:  כִּי,יַעַן אֲשֶׁר עָשִׂיתָ אֶת-הַדָּבָר הַזֶּה, וְלֹא חָשַׂכְתָּ, אֶת-בִּנְךָ אֶת-יְחִידֶךָ.  יז כִּי-בָרֵךְ אֲבָרֶכְךָ, וְהַרְבָּה אַרְבֶּה אֶת-זַרְעֲךָ כְּכוֹכְבֵי הַשָּׁמַיִם, וְכַחוֹל, אֲשֶׁר עַל-שְׂפַת הַיָּם; וְיִרַשׁ זַרְעֲךָ, אֵת שַׁעַר אֹיְבָיו.  יח וְהִתְבָּרְכוּ בְזַרְעֲךָ, כֹּל גּוֹיֵי הָאָרֶץ, עֵקֶב, אֲשֶׁר שָׁמַעְתָּ בְּקֹלִי.  יט וַיָּשָׁב אַבְרָהָם אֶל-נְעָרָיו, וַיָּקֻמוּ וַיֵּלְכוּ יַחְדָּו אֶל-בְּאֵר שָׁבַע; וַיֵּשֶׁב אַבְרָהָם, בִּבְאֵר שָׁבַע. 

26. 4. אברהם אביר האמונה –העקידה - إبراهيم فارس ألإيمان – التضحية –The Sacrifice of Isaac • קוראן סורה 2 • 124 ריבונו של אברהם ניסהו בדברים, והוא עמד בהם במלואם. אמר, הנני שמך מופת לאנשים. אמר (אברהם) ואת זרעי אחרי. אמר, לא תחול בריתי על בני עוולה. 125 שמנו את הבית מחוז חפץ לאנשים ומקום מבטחים. קחו לכם את מקום אברהם למקום תפילה. ציווינו על אברהם ועל ישמעאל לאמור, טהרו את ביתי למען המקיפים אותו ולמען הפורשים אליו ולמען הכורעים והמשתחווים. 126 אברהם אמר, ריבוני, עשה את העיר הזאת מקום מבטחים ושלח לתושביה פרנסה מפרי הארץ, לאלה אשר יאמינו באלוהים וביום האחרון. אמר, אשר לכופר, אניח לו להתענג קמעא, ואחר אביאנו על כורחו אלי עונש האש. שם יהיה סופו המר. 127 אברהם הגביה את יסודות הבית ועמו ישמעאל – ריבוננו, קבל מאתנו, הן אתה קשוב ויודע. 128 ריבוננו, עשה את שנינו מתמסרים לך, ואת זרענו אומה מתמסרת לך, והורה לנו את טקסינו ושוב מכעסך עלינו, הן רוצה אתה בתשובת עבדיך ורחום. 129 ריבוננו, שלח אליהם שליח מקרבם למען יקרא בפניהם את אותותיך וילמדם את הספר ואת החוכמה ויזככם, הן אתה אדיר וחכם. 130 מי ימאס בדת אברהם מלבד האיש אשר מילא את לבו סכלות? הן בחרנו אותו בעולם הזה, ובעולם הבא הוא נמנה עם הישרים. 131 ריבונו אמר לו, התמסר! אמר, מתמסר אני לריבון העולמים • بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِِ • קוראן, סורה 37 • 99 אמר (אברהם), הלוך אלך לי אל ריבוני, והוא ינחני. 100 ריבוני הענק לי בן אשר יהיה בישרים. 101 אז בישרנו לו על בן שקול דעת. 102 כאשר גדל דיו למעשים עמו, אמר, בני ראיתי בשנתי כי עלי להעלותך קורבן. חשוב וראה מה דעתך. אמר, אבא עשה כאשר צווית. אם ירצה אלהים, תמצא כי אני בעזי הרוח. 103 כאשר גמרו שניהם בדעתם להתמסר (לרצון אלוהים), והוא השכיבו על פניו, 104 קראנו אליו, אברהם, 105 כבר קיימת את החלום! כך נגמול למיטיבים. 106 זהו הניסיון הברור. 107 פדינו אותו בבהמת קורבן אדירה, 108 והותרנו לו זכר בדורות הבאים. 109 ברכת שלום על אברהם. 110 כך נגמול למיטיבים. 111 הוא היה בעבדינו המאמינים. 112 ובישרנו לו על יצחק אשר יהיה נביא בישרים. 113 בירכנו אותו ואת יצחק, ומזרעם יצאו מיטיבים, ובם אנשים אשר גרמו לעצמם עוול ברור.

27. שאלות - העקידה • שאלות • קראנו זה עתה סיפור המופיע בגרסאות דומות בתנ"ך ובקוראן. על מנת להבין היטב את שתי הציוויליזציות, היהדות והמוסלמית, נתעמק בסיפור שקראנו וננסה לתת תשובות לשאלות הבאות: 1. מה, בקיצור, מספר הסיפור? 2. מה הם המוטיבים המשותפים בתנ"ך ובקוראן לסיפור שקראנו? 3. מה שונה בגרסת התנ"ך לעומת גרסת הקוראן? 4. האם ההבדלים בגרסאות מצביעים על הבדלים בהשקפת העולם של שתי הציוויליזציות? 5. אם כן, מה ניתן ללמוד משתי הגרסאות שקראנו על כל אחת מהציוויליזציות? QUESTIONS: We have just read the narrative that appears in similar versions in both the Tanach and in The Koran. In order to better understand each civilization--Judaism and Islam-- we will deal with each narrative and each version in order to relate to each of these questions: 1. What ,in brief, is the story about? 2. What are the similar themes in both narratives? 3. What is different in the Tanach version in relation to  the Koran version?  4. How do each of these versions reflect different aspects of each civilization? 5. What can we learn from these different versions?  

28. عيد الأضحى - رأس السنة • عيد الأضحى • عيد الأضحى "عيد القربان " أو " العيد الكبير " عند • العامة. يصادف في اليوم العاشر من الشهر الثاني عشر • في التقويم الهجري ( التقويم الإسلامي ) ويرمز إلى انتهاء • طقوس الحجّ. • يضحي المؤمنون المسلمون في هذا العيد ألأضاحي لذكرى • تضحية إسماعيل من قبل إبراهيم ،لقد جاءت قصة تضحية • إسماعيل في القرآن ; في سورة الصافات ، الآية : وفديناه • بذبح عظيم.(107/37) وحسب أقوال المفسرين المسلمين • والأحاديث المروية ، الكلام حول ذبح حيوان كبير هو مثل • الكبش. • المصدر:المركز التكنولوجي التربوي:מט"ח • http://lib.cet.ac.il/Pages/item.asp?item=8161 • رأس السنة يكثرون من الصلوات في رأس السنة.صلوات الفجر والنوافل خاصة الابتهاج بالعيد وينشدون الأشعار الدينية المسجوعة. • قراءة التوراة في اليوم الأول من رأس السنة تقرأ قصة هاجر وإسماعيل، حيث إن ملاك الرحمان أنقذهما من المجاعة والعطش. في اليوم الثاني يقرؤون قصة تضحية إسحاق. ذكرى التضحية تظهر عدة مرات في الصلاة، كمثال للمحاولة التي يريدون أن يظهروا ذكرها أمام الله ، أملا أن يمنح الثواب. النفخ في البوق. قبل صلاة النافلة وخلالها ينفخون في البوق . هناك ألحان مختلفة وتعرف بالنفخ وهي لحان طويلة ومستمرة، متكسرة، وهي سلسلة لنفخات ثلاث قصيرة ( المسماة في التلمود تأوهات) والصخب المتهدج وهي سلسلة من سبع نفخات سريعة ( المسماة الندب ; صعقات ألم وحزن). قبل النفخ في البوق اعتادت جاليات أسبانيا أن تنشد النشيد الديني " آن باب الإرادة أن يفتح. هذا القصيدة من تأليف يهودا شموئيل بن عباس ، ومضمونها-   قصة تضحية إسحاق.

29. עיד אל אדחה - ראש השנה • ראש השנה • בראש השנה מרבים בתפילות. תפילות שחרית ומוסף ארוכות במיוחד חגיגיות וכוללות פיוטים. • קריאת התורה: ביום הראשון של ראש השנה נקרא סיפורם של הגרוישמעאל, אשר מלאך אלוהים הצילם מגוויעה בצמא. ביום השני קוראים את פרשת עקידת יצחק. זכרון העקידה עולה כמה פעמים בתפילה, כדוגמה לניסיון שמבקשים לעורר את זכרו בפני אלוהים בתקווה שיטה עבורו חסד. • תקיעת שופר. לפני תפילת מוסף ובמהלכה תוקעים בשופר. בתקיעה יש צלילים שונים הידועים כתקיעה - שהיא תקיעה אחת ארוכה וממושכת, שברים - שהיא רצף של שלוש תקיעות קצרות (מכונות בתלמוד גם גניחות) ותרועה שהיא רצף של שבע תקיעות מהירות (מכונות בתלמוד גם יללות).. לפני תקיעת שופר נהגו קהילות ספרד לשיר את הפיוט "עת שערי רצון להפתח". פיוט זה חובר על ידי יהודה שמואל אבן עבאש, ותוכנו - סיפור עקידת יצחק. • עיד אל אדחה • עיד אל אדחה הוא "חג הקורבן" או בשמו העממי "אל עיד אל כבי'ר" כלומר "החג הגדול". הוא מתקיים ביום העשירי של החודש ה – 12 בלוח השנה ההיג'רית (לוח השנה המוסלמי,ומסמל את סיום תקופת פולחן העליה לרגל - "אל חג'. • בחג זה מקריבים המאמינים המוסלמיםקורבנות לזכר עקידת ישמעאל על ידי אברהם. סיפור עקידת ישמעאל מופיע בקוראן בפסוק: "שמנו תחתיו זבח גדול" ולפי הסיפרות הפרשנית המוסלמית והתורה שבע"פ, "אל חדית'", מדובר בשחיטה של בהמה גדולה כמו למשל, כבש. • מקור:מט"ח: http://lib.cet.ac.il/Pages/item.asp?item=8161

30. Rosh Hashana – Eid el Adha • Rosh Hashanah, literally "head of the year,“ is a Jewish holiday commonly referred to as the "JewishNew Year." It is observed on the first day of Tishrei, the seventh month of the Hebrew calendar.[1] It is ordained in the Torah as "ZicaronTerua" ("a memorial with the blowing of horns", in Leviticus 23:24. Rosh Hashanah is the first of the High Holidays or YamimNoraim ("Days of Awe"), or AsseretYemeiTeshuva (Ten Days of Repentance) which are days specifically set aside to focus on repentance that conclude with the holiday of Yom Kippur. • Eid al-Adha(Arabic: عيد الأضحى‎ ‘Īdu l-’Aḍḥā) "Festival of Sacrifice" or "Greater Eid" is an important religious holiday celebrated by Muslims worldwide to commemorate the willingness of Abraham (Ibrahim) to sacrifice his son as an act of obedience to God, but instead was able to sacrifice a ram (by God's command).[1]Eid is also about spending time with family and friends, sacrifice, and thanksgiving for being able to afford food and housing. In traditional or agrarian settings, each family would sacrifice a domestic animal, such as a sheep, goat, cow, or camel, by slaughter (though some contemporary Muslims do not sacrifice an animal as part of their observance, it is still a very popular tradition, even in Muslim communities in Europe). The meat would then be divided into three equal parts to be distributed to others. The family eats one third, another third is given to other relatives, friends or neighbours, and the other third is given to the poor as a gift.

31. التضحية – העקידה -The Sacrifice • Jerusalem • ירושלים • القـُدْس • . • مكّة المكرمة‎ • Mecca • מכה