Download
1 / 20
200 likes | 348 Views
Français bâtiments. SPIS BUDOWLI. La Tour Eiffel Notre-Dame L'Arc de Triomphe L'Arc Carrousel De Grande Arche (La Defense). LA TOUR EIFFEL. LA TOUR EIFFEL.
E N D
SPIS BUDOWLI La Tour Eiffel Notre-Dame L'Arc de Triomphe L'Arc Carrousel DeGrande Arche (La Defense)
LA TOUR EIFFEL Wieża Eiffla – najbardziej znany obiekt architektoniczny Paryża, rozpoznawalny również jako symbol Francji. Jest najwyższą budowlą w mieście i piątą co do wielkości budowlą w kraju. Wieżę zbudowano specjalnie na paryską Wystawę Światową w 1889 r.. Miała zademonstrować poziom wiedzy inżynierskiej i możliwości techniczne epoki, być symbolem ówczesnej potęgi gospodarczej i naukowo-technicznej Francji. Po 20 latach wieża miała być rozebrana. Jednak Gustaw Eiffel nie chciał do tego dopuścić. Postanowił przekazać ją nauce. Założył na wieży laboratorium aerodynamiczne, oraz laboratorium meteorologiczne. Jednak dopiero udane eksperymenty z umieszczonym na szczycie wieży telegrafem (bez drutu) ocaliły wieżę i odstąpiono od jej demontażu.
LA TOUR EIFFEL W 1886 zostały rozpoczęte prace przygotowujące teren pod budowę. Zbudowane zostały 4 kamienne fundamenty o powierzchni ponad 650 m² każdy i sięgające od strony Pola Marsowego 14 m pod ziemię a z drugiej strony 8 m. Prace nad fundamentami zakończono 30 czerwca 1887. Nie podobało się to znanym artystom, którzy zorganizowali akcję protestacyjną przeciwko budowie wieży. Byli wśród nich pisarze, malarze, rzeźbiarze i architekci. Nie przeszkodziło to jednak w prowadzeniu prac nad wieżą zgodnie z planem. Po roku 4 słupy zostały połączone w platformę. W sumie cała wieża składa się z trzech platform. Gotowe części metalowe były produkowane w fabryce w Levallois-Perret, które po przetransportowaniu na plac budowy wystarczyło tylko połączyć ze sobą. Aby skończyć budowę na czas, pracowano 10 godzin dziennie. W końcu 31 marca 1889 Eiffel mógł wywiesić flagę francuską. Prawdziwym pomysłodawcą konstrukcji wieży Eiffla był młody i zdolny pracownik w biurze Gustawa Eiffla, Maurice Koechlin. Wstępne plany ponad 300. metrowej wieży Koechlina zostały po raz pierwszy zaprezentowane 18 września 1884r. na paryskiej Wystawie Światowej Jednak to Eifflel’owi przypisujemy ten sukces gdyż wykupił on od Koechlina prawa autorskie do projektów i budowy wieży. Spośród wielu propozycji minister handlu dpowiedzialny za wcześnij wspomnianą wystawę wybrał projekt Eiffla. Początkowo planowano wybudowanie wieży w kształcie mostu nad Sekwaną, ale nie mogło to być zrealizowane z powodu złego podłoża na brzegach rzeki. Spośród 107 propozycji lokalizacji wieży ostatecznie zdecydowano się na Pole Marsowe, na którym miała się odbyć wystawa.
LA TOUR EIFFEL Na budowę wieży przeznaczono 7,8 mln franków, czyli ok. 65 mln dzisiejszych złotych, z czego ok. 75% zwróciło się już w ciągu pierwszych 5 miesięcy (do końca roku, w którym zakończono budowę) od otwarcia wieży dla turystów. Dodatkowe zyski były czerpane ze sprzedaży małych figurek w kształcie wieży. Od momentu otwarcia wieżę zwiedziło ponad milionów osób. 200
Notre-Dame Notre-Dame de Paris – gotycka katedra w Paryżu. Jedna z najbardziej znanych katedr na świecie, między innymi dzięki powieści Dzwonnik z Notre Dame francuskiego pisarza Viktor Hugo.Nazwa budowli tłumaczy się jako Nasza Pani i odnosi się do Matki Boskiej. Wzniesiono ją na wyspie na Sekwanie, zwanej Île de la Cité, na śladach po dwóch kościołach powstałych jeszcze w IX wieku. Budowa jej trwała prawie 170 lat (1163-1330).
Notre-Dame Od 1992 roku, po gruntownej renowacji, organy posiadają 7374 piszczałek, 110 głosów rozłożonych na 5 manuałów (C–g3) i pedał (C-f1, C-g1) oraz elektryczną (elektroniczną) trakturę gry i rejestrów w pełni sterowaną za pomocą systemu komputerowego (MIDI-Conwerter, Replay). Twórcami wielkich organów katedry Notre-Dame są: François Thierry (1733), François-Henri Clicquot (1788), Louis-Paul Dallery (1838), Aristide Cavaillé-Coll (1868), Charles Mutin (1904), Joseph Beuchet (1932), Jean Hermann - Robert Boisseau (1959-1972), Boisseau-Cattiaux-Emeriau-Giroud-Société Synaptel (1992).
Notre-Dame Wnętrze katedry zdobią przepiękne witraże:
L'Arc de Triomphe Łuk Triumfalny (Arc de Triomphe), na placu Étoile, obecnie nazywanym Placem generała de Gaulle’a, na zachodnim krańcu Champs Élysées. Wybudowany z inicjatywy Napoleona, który polecił wznieść go po zwycięstwie pod Austerlitz w 1805r, na wzór łuków starożytnego Rzymu, ale w znacznie bardziej monumentalnej skali. Budowę rozpoczęto w 1806 r. wg projektu architekta Jean-François Chalgrina. Prace trwały długo i z przerwami (po upadku Napoleona w 1815 budowę zarzucono aż do 1832), ale już w 1810 na istniejące fundamenty nałożono atrapę Łuku, by mogła pod nim przejechać córka cesarza Austrii Maria Luiza, udająca się do Luwru na uroczystość zaślubin z Napoleonem (po jego rozwodzie z Józefiną). Ostatecznie Łuk ukończono za rządów Ludwika Filipa w 1836 r., a 15 grudnia 1840 r. przejechał pod nim kondukt żałobny Napoleona, którego prochy właśnie wtedy sprowadzono z wyspy Św. Heleny.
L'Arc de Triomphe Na attyce umieszczono 30 tarcz z nazwami miejscowości, w których Napoleon toczył zwycięskie bitwy. Na szczycie Łuku miał początkowo znajdować się wielki pomnik Napoleona, po upadku cesarza z pomysłu tego zrezygnowano i w 1886 r. na dachu umieszczono kwadrygę, autorstwa Alexandra Falguière’a, którą jednakże zdjęto z końcem XIX w. i w efekcie do dziś Łuk nie jest niczym zwieńczony. Na wewnętrznych ścianach Łuku umieszczono nazwy 128 miejscowości, gdzie rozgrywane były bitwy z czasów Rewolucji i Napoleona i nazwiska ok. 600 marszałków i generałów Wielkiej Armii. Turysta polski znajdzie tu m.in. Pułtusk, Ostrołękę, Heilsberg (Lidzbark Warmiński) i Gdańsk, oraz nazwiska generałów Poniatowskiego, Dąbrowskiego, Zajączka, Kniaziewicza, Chłopickiego, Sułkowskiego i Łazowskiego.
L'Arc Carrousel Arc de Triomphe du Carrousel- jest łukiem triumfalnym w Paryżu. Znajduje się na Place du Carrousel, niedaleko Luwru.
L'Arc Carrousel Łuk został zaprojektowany przez Charlesa Perciera i Pierre'a Fontaine'a na polecenie cesarza Napoleona. Budowla była wzorowana na łuku Konstantyna w Rzymie. Łuk zbudowano w latach 1806-1808. Upamiętnia on zarówno wojskowejak i dyplomatyczne zwycięstwa Napoleona w 1805 jak m.in. bitwę pod Austerlitz, poddanie Ulmu, Pokój w Preszburgu i traktaty tylżyckie.
L'Arc Carrousel Początkowo na szczycie łuku były ustawione cztery konie z fasady Bazyliki świętego Marka. Te zostały zwrócone Wenecji w 1815 i zastąpione przez kwadrygę zaprojektowaną przez François Bosio. Po obu stronach kwadrygi stoją rzeźby zwycięstwa.
DeGrande Arche (La Defense) Grande Arche, właściwie : Grande Arche de la Fraternité to pomnik biznesowej dzielnicy Paryża – La Defense. Powstanie Grande Arche poprzedzał międzynarodowy konkurs na jego projekt, który ogłosił ówczesny prezydent Francji - François Mitterrand. Konkurs wygrał Duńczyk - Johann Otto von Spreckelsen (1929–1987) i on zaprojektował "dwudziestowieczną wersję Łuku Triumfalnego" - tym razem nie dla upamiętnienia zwycięstw nad wrogiem, ale dla uczczenia ludzkości i idei humanitarnych. Grande Arche był budowany w latach 1982-1990. Po śmierci von Spreckelsena w 1987, prace dokończył jego wspólnik - architekt Paul Andreu.
DeGrande Arche (La Defense) W środku Grande Arche znajdują się pomieszczenia zajmowane przez urzędy, galeria sztuki nowoczesnej oraz muzeum historii i rozwoju komputerów. Można tu mn. oglądnąć ewolucję komputera Apple i PC. Na dach można wejść schodami, rozciąga się stamtąd widok na stare i nowe dzielnice Paryża oraz całą dzielnicę La Défense. Grande Arche jest prawie doskonałym sześcianem, a swym wyglądem przypomina hipersześcian. Znajduje się w jednej linii z Łukiem Triumfalnym (Grand Arche jest odchylony z powodów technicznych o 6 stopni od linii), oba obiekty łączy szeroka Avenue Charles de Gaulle. Pod Grande Arche mieści się stacja metra i RER (regionalna sieć ekspresowa) oraz autostrada.
