ME Đ UNARODNI STANDARD REVIZIJE 300

1. MEĐUNARODNI STANDARD REVIZIJE 300 PLANIRANJE REVIZIJE FINANSIJSKIH IZVJEŠTAJA DOCENT DR SRETEN GREBOVIĆ

2. Cilj revizora je planiranje revizije kako bi ona bila izvršena na efektivan način. Planiranje revizije podrazumijeva ustanovljavanje opšte revizijske strategije za angažovanje i razvijanje plana revizije. Adekvatno planiranje je od višestruke koristi za reviziju finansijkih izvještaja uključujući i sljedeće: Pomaže revizoru da značajnim oblastima revizije posveti odgovarajuću pažnju. Pomaže revizoru da identifikuje i pravovremeno riješi potencijalne probleme. Pomaže revizoru da adekvatno organizuje i upravlja revizijskim angažovanjem, tako da se obavlja na efektivan i efikasan način.

3. Pomaže pri odabiru članova tima na angažovanju koji imaju odgovarajući stepen sposobnosti i kompetentnosti za svrhe odgovora na očekivane rizike, i za adekvatnu raspodjelu posla. Usmjeravanje i nadzor članova tima na angažovanju i pregled njihovog rada . Pomoć, gdje je to primjenljivo, u koordiniranju rada s revizorima komponenti entiteta i stručnjacima.

4. Prilikom uspostavljanja opšte strategije revizije, revizor treba da: Utvrdi karakteristike angažovanja koje definišu obim; Odredi ciljeve izvještavanja na bazi angažovanja kako bi se planiralo vrijeme revizije i priroda komunikacije; Razmotri faktore koji su, na osnovu profesionalnog prosuđivanja revizora, značajni za usmjeravanje fokusa tima koji radi na angažovanju; Razmotri rezultate preliminarnih aktivnosti i, gdje je to primjenjljivo, da li je znanje koje je stečeno na drugim angažovanjima koje je obavio partner na angažovanju relevantno za dati entitet; Razmotri prirodu, vrijeme i obim resursa neophodnih da bi se sprovelo angažovanje.

5. Revizor treba da napravi plan revizije koji će uključivati opis: Prirode, vremena i obima planiranih postupaka procjene rizika kao što je utvrđeno u ISA 315. Prirode, vremena i obima daljih planiranih postupaka revizije na nivou tvrdnje, kao što je utvrđeno u ISA 330. Drugih planiranih revizijskih postupaka koji su neophodni u cilju ispunjenja zahtjeva ISA.

6. Revizor može u toku revizije dopuniti ili izmijeniti opštu strategiju revizije i plan revizije, ukoliko to bude neophodno. Revizor treba da planira prirodu, vrijeme i obim usmjerenja i nadzora članova tima na angažovanju i pregled njihovog rada. Priroda i obim aktivnosti planiranja se razlikuju u zavisnosti od veličine i kompleksnosti entiteta, prethodnog iskustva ključnih članova tima koji radi na angažovanju kod tog entiteta, i promjenama okolnosti koje se dešavaju tokom angažovanja revizije. Uključenost partnera na angažovanju i drugih ključnih članova tima na angažovanju u planiranju revizije se zasniva na iskustvu i percepciji, i na taj način se povećava efektivnost i efikasnost postupaka planiranja.

7. Priroda, vrijeme i obim usmjeravanja i nadzora članova tima koji radi na angažovanju i pregled njihovog rada varira u zavisnosti od više faktora, uključujući: • veličina i složenost entiteta; • oblasti revizije; • procjenjenih rizika materijalno pogrešnih iskaza (na primjer, povećanje rizika materijalno pogrešnih iskaza za datu oblast revizije obično uvećava zahtjeve u pogledu obima i vremena usmjeravanja i nadzora članova tima koji radi na angažovanju, i detaljnosti pregleda njihovog rada); • sposobnosti i kompetentnosti osoblja koje obavlja revizijski rad.

8. MEĐUNARODNI STANDARD REVIZIJE 315 IDENTIFIKOVANJE I PROCJENA RIZIKA MATERIJALNO POGREŠNIH ISKAZA PUTEM RAZUMIJEVANJA ENTITETA I NJEGOVOG OKRUŽENJA

9. Postupci procjene rizika • Sticanje razumijevanja o entitetu i njegovom okruženju, uključujući internu kontrolu entiteta predstavlja stalni, dinamički proces prikupljanja, ažuriranja i analiziranja informacija tokom revizije. Na osnovu stečenog razumijevanja revizor utvrđuje okvir u skladu s kojim planira reviziju i vrši profesionalno prosuđivanje tokom revizije, na primjer kada: • procjenjuje rizike materijalno pogrešnih iskaza u finansijskim izvještajima; • utvrđuje materijalnost u skladu sa ISA 320; • razmatra prikladnost izbora i primjene računovodstvenih politika i adekvatnost objelodanjivanja u finansijskim izvještajima; • identifikuje oblasti u kojima je neophodna posebna revizorska pažnja; • razvija očekivanja koja koristi kada sprovodi analitičke postupke; i • ocjenjuje dovoljnost i adekvatnost pribavljenih revizijskih dokaza.

10. Entitet i njegovo okruženje Faktori privredne grane Relevantni faktori privredne grane uključuju uslove kao što je konkurentno okruženje, odnosi dobavljača i kupaca i tehnološki razvoj. Pitanja koja revizormože uzeti u razmatranje obuhvataju: tržište i konkurenciju, uključujući potražnju, kapacitet i cjenovnu konkurenciju cikličnu ili sezonsku aktivnost tehnologiju proizvodnje koja se odnosi na proizvode entiteta snabdjevanje i troškove energije

11. Regulatorni faktori Relevantni regulatorni faktori uključuju regulatorno okruženje. Regulatorno okruženje obuhvata primjenljivi okvir finansijskog izvještavanja, zakonodavstvo i političko okruženje. Neka od pitanja koja revizor može razmotriti su: računovodstveni principi i praksa svojstveni datoj privrednoj grani; regulatorni okvir za privrednu granu; zakoni i propisi koji značajno utiču na poslovanje entiteta, uključujući i aktivnosti direktnog nadzora; oporezivanje; ekološki zahtjevi koji utiču na privrednu granu i poslovanje entiteta.

12. Priroda entiteta Pitanja koja revizor može razmatrati prilikom sticanja razumijevanja prirode entiteta, mogu biti: 1. Poslovne aktivnosti kao što su: • priroda prihoda, proizvoda ili usluga i tržišta, uključujući postojanje elektronske trgovine, kao što je prodaja i aktivnosti marketinga preko Interneta. • obavljanje poslovnih aktivnosti • udruživanje, zajednička ulaganja i aktivnosti prenesene na treće strane • geografska razuđenost i granska segmentacija • lokacija proizvodnih postrojenja, skladišta i kancelarija, i lokacije i količine zaliha • ključni kupci i dobavljači roba i usluga • aktivnosti i troškovi istraživanja i razvoja • transakcije sa povezanim stranama

13. 2. Investicije i investicione aktivnosti 3. Finansiranje i aktivnosti u vezi sa finansiranjem • najznačajniji zavisni i povezani entiteti, uključujući konsolidovane i nekonsolidovane strukture • struktura duga i povezani uslovi, uključujući klauzule ugovora, ograničenja, garancije i sporazume o vanbilansnom finansiranju i ugovore o lizingu • krajnji vlasnici (domaći, strani, poslovna reputacija i iskustvo) i povezane strane • korišćenje derivata

14. 4. Finansijsko izvještavanje: • računovodstveni principi i praksa specifična za privrednu granu, uključujući značajne kategorije specifične za privrednu granu • praksa u vezi sa priznavanjem prihoda • računovodstvo fer vrijednosti • devizna sredstva, obaveze i transakcije • računovodstvo za neuobičajene ili složene transakcije • prezentacija i objelodanjivanje finansijskog izvještaja