TIBBİ HİZMETLER SÜREÇ YÖNETİMİ

1. TIBBİ HİZMETLER SÜREÇ YÖNETİMİ HAZIRLAYANLAR: GÜLŞAH KAYA NAGEHAN AVCILAR

2. SAĞLIK HİZMETLERİ Kişilerin ve toplumların sağlığını korumak, hastalandıklarında tedavilerini yapmak, sakat kalanların başkalarına bağımlı olmadan yaşayabilmelerini sağlamak ve toplumların sağlık düzeyini yükseltmek için yapılan planlı çalışmaların tümüne sağlıkhizmetleri denir.

3. Sağlık hizmetlerinin üç boyutu vardır : • Koruyucu sağlık hizmetleri • İyileştirici/tedavi edici sağlık hizmetleri • Rehabilitasyon hizmetleri

4. Koruyucu Sağlık Hizmetleri: • Bu hizmetler kişiye ve çevreye yönelik olmak üzere ikiye ayrılır. • Kişiye yönelik koruyucu sağlık hizmetleri doğrudan bireylere yöneliktir. • Çevreye yönelik koruyucu hizmetler ise çevremizdeki zararlı fiziksel ve kimyasal etkenleri yok ederek,düzelterek ya da insanları etkilemeleri önlenerek kişilerin sağlığını koruyabilmektir.

5. Koruyucu Sağlık Hizmetleri: • Bağışıklama, erken tanı, iyi beslenme, aile planlaması, sağlık eğitimi kişiye yönelik koruyucu sağlık hizmetleridir. • Atıkların zararsız hale getirilmesi, vektörlerin kontrolü, temiz su sağlanması, çevre kirliliğinin önlenmesi, gıda kontrolü gibi hizmetler ise çevreye yönelik koruyucu sağlık hizmetleri kapsamındadır.

6. Tedavi Edici Sağlık Hizmetleri • Tedavi edici sağlık hizmetleri üç basamakta ele alınır. Birinci basamak, ikinci basamak, üçüncü basamak olarak adlandırılır. • Tedavi edici sağlık hizmetlerinin basamaklar halinde ele alınmasının temel nedeni; bu basamaklar arasında bir hasta sevk zincirinin gerekliliğini vurgulamaktır.

7. Birinci Basamak : • Hastaların tedavilerinin evde ve ayakta yapıldığı sağlık kuruluşlarıdır. Bu kuruluşlar genelde yataksızdır. Sağlık ocakları, tbc dispanserleri, ana-çocuk sağlığı ve aile planlaması merkezleri birinci basamak tedavi edici sağlık kuruluşlarına örnektir.

8. İkinci Basamak: • Hastaların yatırılarak teşhis ve tedavi hizmetlerinin verildiği genel hastanelerdir. • Bunlar 50-100 yataklı ve 3-4 uzman hekimin çalıştığı hastaneler olabileceği gibi tam teşekküllü hastanelerde olabilir.

9. Üçüncü Basamak: • Özel dal hastaneleridir. Kanser hastaneleri, sanatoryumlar, ruh sağlığı hastaneleri gibi.

10. Rehabilitasyon Hizmetleri : • Rehabilitasyon, bedence ya da ruhça sakat kalmış olanların başkalarına bağımlı olmaksızın yaşayabilmelerini sağlamak için yapılan bütün çalışmaları kapsar. • İki türlü rehabilitasyon vardır: • Tıbbi Rehabilitasyon • Sosyal (mesleki) Rehabilitasyon

11. Rehabilitasyon Hizmetleri : • Tıbbi rehabilitasyon, bedensel sakatlıkların mümkün olduğu kadar düzeltilmesidir. • Sosyal rehabilitasyon ise; sakatlıkları nedeniyle eski işlerini yapamayanlara ya da belirli bir işte çalışamayanlara iş öğretme, iş bulma, işe uyum sağlamalarına yönelik her türlü hizmeti kapsar.

12. Türkiye’de Sağlık Hizmetlerinin Gelişimi Kuruluş Yılları ve Dr. Refik Saydam Dönemi: Osmanlı İmparatorluğunun son döneminde sağlık hizmetleri İçişleri Bakanlığına bağlı bir genel müdürlük tarafından yürütülüyordu. Sağlık Bakanlığı 3 Mayıs 1920 tarihinde 3 sayılı ‘Sıhhat ve İçtimai Muavenet Vekaleti Yasası’ ile kurulmuştur.

13. Türkiye’de Sağlık Hizmetlerinin Gelişimi • 3 Mayıs 1920’de yapılan ilk bakanlar kurulu toplantısına Dr. Adnan Adıvar ilk sağlık bakanı olarak katılmıştır. • 10 Mart 1921’de bakanlıktan ayrılan Dr. Adnan Adıvar’ın yerine Dr. Refik Saydam bakan olmuştur.

14. Türkiye’de Sağlık Hizmetlerinin Gelişimi Bu Dönemde: • Koruyucu ve tedavi edici hekimlik hizmetleri ayrı olarak ele alınmıştır. • Bu dönemde Sağlık ve Sosyal Yardım Bakanlığı’nın esas görevinin koruyucu hekimlik olduğu kabul edilmiş ve örgütlenme buna göre yapılmış,genel bütçe olanakları bu yöne aktarılmıştır. • Yerel yönetimler hastane açmaya özendiriliş,örnek olmak üzere Ankara,İstanbul,Sivas,Erzurum gibi büyük illere Bakanlığa bağlı hastaneler açılmıştır. • Her ilçede hükümet tabipliği kurulmuş, o gün için sağlık sorunu sıtma,verem, trahom,cüzzam gibi bulaşıcı hastalıklarla mücadele için dikey programlar başlatılmıştır

15. Türkiye’de Sağlık Hizmetlerinin Gelişimi 1924 yılında İstanbul ve Sivas’ta sağlık memurları okullarıyla 1925’te İstanbul’da Kızılay Hemşirelik Okulu açılmıştır. Tüm sağlık personelinin atama ve terfileri Sağlık Bakanlığı’nın yetkisine verilerek, sağlık personelinin yönetimi tek elde ve merkezde toplanmıştır. 1928 yılında 1912 sayılı ‘Tababet ve Şubuatı Sanatlarını Tarzı İcrasına Dair Yasa’ çıkartılarak sağlık personelinin yetki ve sorumlulukları belirlenmiştir.

16. Türkiye’de Sağlık Hizmetlerinin Gelişimi 1930 yılında çıkarılan 1593 sayılı ‘Umumi Hıfzısıhha Yasası’ ile sağlık hizmetlerinin politikasının esasları belirlenmiştir. 1936 yılında ise 3017 sayılı ‘Sağlık ve Sosyal Yardım Bakanlığı Teşkilat ve Memurin Yasası‘ çıkarılmış sağlık örgütünün temel çatısı kurulmuştur.

17. 1938 Sonrası ve Dr. Behçet Uz Dönemi 1938 sonrası Türkiye, savaşın getirdiği sıkıntıları yaşamıştır. Bu dönemde sıtma, tifüs, çiçek salgınları olmuştur. 1945 yılında ‘Olağanüstü Sıtma Savaş Yasası’ çıkarılması gerekli görülmüştür. Aynı yıl önemli bir gelişmede Sosyal Sigortalar Kurumunun kurulmasıdır. Bu kuruma sigortalı işçiler için sağlık örgütü kurma, işletme ve sağlık personeli atama yetkisi verilmiştir.

18. 1938 Sonrası ve Dr. Behçet Uz Dönemi 1946 - 50 yılları arasında bakanlık yapan Dr. Behçet Uz tarafından hazırlanan 1. On Yıllık Milli Sağlık Planı, 1946 yılında toplanan 9. Milli Tıp Kongresinde sunulmuştur. Bu plana göre ülke 7 sağlık bölgesine ayrılacak, her bölgenin örgütlenmesi kendine yeterli hale getirilecekti. Bu bölgelerde, her 40 köy için 10 yataklı bir sağlık merkezi kurulacak ve merkezlerde iki hekim, bir ebe, bir sağlık memuru, bir ziyaretçi hemşire bulunacaktı.

19. 1938 Sonrası ve Dr. Behçet Uz Dönemi Buna ek olarak, her 10 köy için bir ebe ve bir sağlık memuru öngörülmüştü. Bu merkezler koruyucu ve tedavi edici sağlık hizmetlerini birlikte yürüteceklerdi. Koruyucu ve iyileştirici hizmetleri ayrı ayrı ele alan, yataklı tedavi hizmetlerini yerel idarelere bırakan anlayıştan vazgeçilerek sağlık hizmetlerinin tümü merkezi hükümet görevi ve sorumluluğu haline getirilmiş oluyordu.

20. 1950 – 1960 dönemi • 1954 yılında, 6134 sayılı yasa ile İl Özel İdarelerine, belediyelere ve vakıflara bağlı hastaneler Sağlık Bakanlığı’na bağlanarak hastane hizmetleri tek elde toplanmış (SSK ve Üniversite hastaneleri hariç), tamamen merkezi hükümetin görev ve sorumluluğu haline getirilmiştir. Bu dönemde özel sektörün geliştirilmesi düşüncesi ağırlık kazanmış ve bu sektör sağlık yatırımları için özendirilmiştir. Uluslararası kuruluşlarla, özellikle Dünya Sağlık Örgütü ve UNICEF ile işbirliğine önem verilmiş, bu kuruluşlardan ana-çocuk sağlığı ve tüberkülozla savaş gibi koruyucu sağlık hizmetlerine destek sağlanmıştır

21. 1961’den Sonra Olan Gelişmeler • Bu dönemde tedavi edici hizmetler, koruyucu hizmetleri tamamlayan bir öge olarak görülmüş; hastanecilik hizmetleri ikinci plana itilerek evde ve ayakta tedaviyi sağlayan, küçük topluluklara kadar yayılan bir sağlık örgütünün kurulması öngörülmüştür. 1961 yılında Sağlık Bakanlığı müsteşarı Dr. Nusret FİŞEK’in önderliğinde hazırlanan 224 sayılı “Sağlık hizmetlerinin sosyalleştirilmesi hakkındaki yasa” kabul edilmiştir. Uygulanmasına 1963 yılında Muş’ta başlanan sosyalleştirilmiş sağlık hizmetlerinin, 1977 yılında tüm illere yaygınlaştırılması amaçlanmıştı.

22. 1961’den Sonra Olan Gelişmeler • Bu yasa ancak 1 Ocak 1984 tarihinden itibaren Türkiye genelinde uygulanmaya başlamıştır. Bu yasanın kabul ettiği başlıca ilkeler şunlardır. Eşit, sürekli, entegre, kademeli, öncelikli, katılımlı, ekip ile, denetlenen, uygun ve nüfusa göre hizmet. Yasaya göre sağlık hizmetleri İl içinde bir bütündür ve sağlık hizmetlerinin İldeki amiri Validir. Sağlık Müdürü Vali adına hizmeti yürütür.

23. 1961’den Sonra Olan Gelişmeler • İl içindeki bütün sağlık kuruluşları, Sağlık Müdürlüğüne bağlıdır. İl içinde bütün örgütlenme iki basamaklı bir model olarak kurulmuştur. Birinci basamak evde ve ayakta hizmetler ile koruyucu hizmetlerin sunulduğu sağlık ocaklarıdır. İkinci basamak ise sağlık ocaklarından sevk edilen hastaların bakılacağı hastanelerdir.

24. TÜRKİYE’DE SAĞLIK HİZMETLERİNİN ÖRGÜTLENMESİ • Ülkemizdeki Sağlık hizmetlerinin örgütlenişi karmaşık bir yapıya sahiptir. Nüfusun tamamına hizmet vermekle yükümlü olan Sağlık Bakanlığının yanı sıra, Sosyal Sigortalar Kurumu (SSK), Üniversiteler, birçok bakanlık, kamu kuruluşları, belediyeler ve özel kuruluşlar sağlık hizmeti vermektedirler.

25. SAĞLIK HİZMETİ SUNAN BAŞLICA KURUMLAR • SAĞLIK BAKANLIĞI: Sağlık Bakanlığı, kendisine bağlı yataklı ve yataksız sağlık kuruluşlarının yapımı, onarımı, işletilmesi, personel ihtiyacı, hizmetlerin planlanması ve denetimi gibi işleri ya doğrudan merkezden ya da taşra teşkilatı aracılığı ile yürütmektedir. Diğer kurumlara bağlı olan sağlık kuruluşlarının kurulması ve işletilmesinde de standartları belirleme ve denetim yetkilerine sahiptir.

26. SAĞLIK HİZMETİ SUNAN BAŞLICA KURUMLAR • Sosyal Sigortalar Kurumu (SSK): 1946 yılında kurulan SSK, önceleri sosyal güvenlik hizmetleri ile ilgilenirken, 1952 yılından sonra doğrudan sağlık hizmeti sunmaya başlamıştır. Halen, Sağlık Bakanlığından sonra Türkiye’de en yaygın ve en kapsamlı sağlık hizmeti sunan durumundadır.

27. SAĞLIK HİZMETİ SUNAN BAŞLICA KURUMLAR • 506 sayılı “Sosyal Sigortalar yasası”na göre, sigortalılara, sürekli iş görmezlik geliri, malullük ya da yaşlılık aylığı alanlar ile bunların eş, çocuk, ana-baba, dul ve yetimlerine sağlık yardımları yapılmaktadır. Ayrıca, ikili anlaşmalar gereği dış ülkelerde bulunan Türk işçilerinin Türkiye’deki eş ve çocukları ile kendilerinin Türkiye’de bulundukları sırada hastalanmaları halinde tedavileri SSK tarafından sağlanmaktadır.

28. SAĞLIK HİZMETİ SUNAN BAŞLICA KURUMLAR • Ancak kendilerine ait sağlık kuruluşu bulunmayan yerlerde ya da tedavinin kurumca yapılamadığı durumlarda bu görevi anlaşma yaptığı hekim ya da kuruluşlardan hizmet satın alarak ya da kamu kuruluşlarına hastaları, sevk ederek yürütmektedir.

29. YATAKLI TEDAVİ KURUMLARI İŞLETME YÖNETMELİĞİ

30. Amaç : • Madde 1 – Yataklı Tedavi Kurumlarında çeşitli hizmetlerin uygulama esaslarını, personelin görev, yetki ve sorumluluklarını belirlemek ve modern çağın icaplarına ve memleket gerçeklerine uygun, süratli, kaliteli, ekonomik bir hastane işletmeciliği sağlamakdır.

31. Kapsam : • Madde 2 – (Değişik: 1/4/2005-2005/8720 K.) • Bu Yönetmelik, Sağlık Bakanlığına bağlı ağız ve diş sağlığı merkezleri ile bu Yönetmeliğin 5 inci maddesinde sayılan sağlık kurumlarını kapsar.

32. Madde 4 – Yataklı Tedavi Kurumları : • Hasta ve yaralıların, hastalıktan şüphe edenlerin ve sağlık durumlarını kontrol ettirmek isteyenlerin, ayaktan veya yatarak müşahade, muayene, teşhis, tedavi ve rehabilite edildikleri, aynı zamanda doğum yapılan kurumlardır

33. I - TIBBİ HİZMETLER

34. A – PoliklinikHizmetleri : • Madde 6 – Poliklinikler, ayaktan muayene, tetkik, teşhis ve tedavi hizmetlerinin yapıldığı hastaların yataklı tedavi kurumlarında ilk müracaat üniteleridir.

35. A – PoliklinikHizmetleri : • Madde 7 – Poliklinik muayenelerinde gizlilik prensiblerine riayet esastır. Burada, halkın gelenek ve ahlak kurallarına saygı gösterilir. Hastalar teker teker muayene edilir. Muayene esnasında poliklinik odasında tıp ve yardımcı tıp meslekleri personelinden başka kimsenin bulunmaması gerekir. Ancak hasta isterse ailesinden biri veya bir yakını bulunabilir.

36. A – PoliklinikHizmetleri : • Madde 8 – (Değişik birinci fıkra: 1/4/2005-2005/8720 K.) Yataklı tedavi kurumlarında mevcut her klinisyen uzmanın poliklinik hizmeti vermesine yönelik düzenleme yapılarak hastaların hekim seçmesine imkan sağlanır. • Aynı cerrahi dalda tek uzman tabib olursa; baştabiblikçe bu uzmanın görüşü alınarak ameliyat ve poliklinik günleri ayrılabilir. Bu takdirde poliklinik günü dışında müracaat eden acil vak’alar bekletilmez. • Kadrolarında diş tabibi bulunan yataklı tedavi kurumlarında diş tabibleri de yukarıdaki hükümlere göre poliklinik yaparlar.

37. A – PoliklinikHizmetleri : • Madde 9 – Baştabibin uzmanlık şubesinde başka bir uzman tabib varsa baştabib poliklinik yapmakta yükümlü değildir. • Madde 10 – (Değişik: 1/4/2005-2005/8720 K.) • Eğitim hastanelerinde poliklinik muayeneleri baştabibin düzenleyeceği bir program dahilinde aynı daldaki şef, şef yardımcısı, başasistan ve uzmanlar tarafından yapılır.

38. A – PoliklinikHizmetleri : • Madde 11 – Polikliniklere başvuran hastalara sıra numarası verilir. Muayene buna göre yapılır. Ağır, acil, yaşlı hastalarla sakatlar ve adli vak'alar için sıra gözetilmez. • Adli vak'alara, poliklinikte ve diğer gerekli işlemlerin tamamlanmasında, geçici ve kesin raporların düzenlenmesinde öncelik tanınır. • Tüberkülozlu hastaların (acil vak'alar hariç) verem savaşı dispanserlerinden sevk edilmiş olmaları icap eder.

39. A – PoliklinikHizmetleri : • Madde 12 – (Değişik: 1/4/2005-2005/8720 K.) • Poliklinik muayene başlama ve bitiş saatleri baştabiplikçe belirlenerek duyurulur ve belirlenen saatler içerisinde kesintisiz olarak sürdürülür. Polikliniklerde bakılacak günlük hasta adedi branşlara, tabip sayısına ve hizmetin gereğine göre baştabip tarafından tespit edilebilir. • Poliklinik ve tedavi hizmetleri mesai saatleri dışında ve tatil günlerinde de verilebilir.Bu durumda gerekli düzenlemeler baştabipçe yapılır.

40. A – PoliklinikHizmetleri : • Uzman tabipler, talebi üzerine poliklinik veya tedavi hizmetlerini yürütmek için aynı ilde olmak kaydıyla çalıştığı kurumdan başka bir sağlık kurum veya kuruluşuna Valilikçe görevlendirilebilir. • Poliklinikte muayene edilen bütün hastalar kaydedilir. Ağır, acil ve adli vak'aların kuruma müracaat saatleri de mutlaka kaydedilir. (Ek 42 Form 101)

41. B – Servis Hizmetleri : • Madde 13 – Servis hizmetleri uzman, uzmanlık eğitimi görenler, hemşire ile eczacı, diyetisyen, fizyoterapist, psikolog gibi branşla ilgili diğer meslek mensupları tarafından birlikte yürütülen bir ekip çalışması olup, hastaya en iyi koşullarda, güvenilir araçlarla isabetli teşhisi koyarak, bakımının ve en kısa zamanda tedavisinin sağlanmasını, eğitim hastanelerinde ayrıca servis içi hasta başı eğitimlerini de gerçekleştirmeyi amaçlar. Bu ekibe kimlerin dahil edileceği dalın özelliğine göre ilgili şef veya uzmanın teklifi, baştabibin tasvibiyle saptanır.

42. C – Acil Hizmetleri : • Madde 14 – Acil hizmetleri, acil polikliniği veya acil servisi, bunlar yoksa nöbetçi tabibi tarafından yürütülür. Bu hizmetler 24 saat süre ile kesiksiz olarak yürütülür. • (Değişik ikinci fıkra: 1/4/2005-2005/8720 K.) Acil servis baştabibin teklifi ve Valilik onayı ile kurulur ve tescil için Sağlık Bakanlığına bildirilir. • Bu hizmetlerde, hizmetin sürekliliğini sağlıyacak şekilde, yeteri kadar sağlık ve yardımcı sağlık personeli ile, hayati önemi haiz araç, gereç ve nöbetçi eczacı bulunmayan kurumlarda da lüzumlu ilaçlar bulundurulur.

43. D – Laboratuvar Hizmetleri : • Madde 15 – Laboratuvar hizmetleri; poliklinik ve servis hastaları ile gereğinde Sağlık ve Sosyal Yardım Bakanlığının halk sağlığı gibi diğer laboratuvar ihtiyaçlarını karşılayacak nitelikte ve ayrıca poliklinik laboratuvarı bulunmayan yataklı tedavi kurumlarında servis ve polikliniklere göre merkezi bir yerde düzenlenir. • Laboratuvarlara muayene materyalleri, ilgili poliklinik ve klinik tabibleri tarafından usulune uygun olarak doldurulmuş laboratuvar istek kağıdları (EK 14 Form 65-EK 13 Form 64) ve diğer sağlık kurumlarından resmi evrak ile gönderilir. Laboratuvar hizmetleri tutulacak bir deftere kaydedilir.

44. E – Ameliyathane - Merkezi Sterilizasyon - Reanimasyon - Yoğun Bakım - Uyandırma ve Ameliyat Sonu Bakım Ünitesi Hizmetleri

45. Madde 16 – I) Ameliyathane Hizmetleri : • Ameliyathanelerin yönetimi, hizmete devamlı hazır bulundurulması, alet ve malzemenin sağlanması, bakım, onarım ihtiyaçlarının saptanarak yaptırılmak üzere ilgililere bildirilmesi ve burada çalışan personelin yönetimi ve eğitimlerinin yapılması ile genel cerrahi uzmanı görevli olup, bu hususlarda baştabibliğe karşı doğrudan sorumludur. • Çeşitli cerrahi dalların ya da birçok cerrahın bulunduğu kurumlarda, ilgili uzmanların görüşü alınarak baştabib tarafından seçilecek cerrahi dal uzmanı ameliyathane sorumlusu olarak görevlendirilir.

46. I) Ameliyathane Hizmetleri : • Bu sorumlu, anesteziyoloji uzmanının bulunmadığı kurumlarda, uyandırma odası hizmetlerinin yürütülmesi ve narkoz personeli ile uyandırma odası personelinin yönetim ve eğitimi ile de görevlidir. • Bütün bu hizmetlerin yürütülmesi için ameliyat salonu adedine ve iş hacmine göre sorumlu uzmanın emrinde çalışmak üzere eczacı, ameliyathane başhemşiresi, ameliyathane narkoz teknisyeni, hemşire, ameliyathane teknisyeni ve hastane hizmetlisi gibi gerekli görülen personel görevlendirilir.

47. II – Merkezi Sterilizasyon Hizmetleri: • Merkezi sterilizasyonda ameliyathane, tüm hasta servisleri, poliklinikler, laboratuvarlar, endoskopi, müdahale ve doğum odaları, yoğun bakım gibi hizmet bölümlerinde kullanılacak alet ve malzemeler hizmete uygun olarak kağıt veya özel bohçalar içerisinde, setler halinde topluca sterilize edilerek kullanılmaya hazır vaziyette buradan dağıtılır. Sterilizasyon sorumlusu, kullanan bölüm tarafından yıkanarak sterilizasyona hazır hale getirilen setleri teslim alarak, aldığı miktar kadarını steril halde verir. Merkezi sterilizasyon hizmetleri ve burada çalışanlar ameliyathane sorumlusuna bağlıdır.

48. III – Yoğun Bakım ve Reanimasyon Hizmetleri : • Yoğun bakım ve reanimasyon hizmetlerinin yapıldığı yerler; tabib ve hemşire hizmetleri ile diğer teknik, sağlık ve laboratuvar hizmetleri bakımından sürekli olarak gözlem ve kontrol altında bulundurulması gereken hayati tehlike içindeki hastaların, bakımlarının sağlandığı yataklı bakım üniteleridir. Burada hayati fonksiyonları izleyecek ve gereğinde destekleyecek cihazlar bulundurulur. Hemşire ve diğer gerekli görülen personelin çalışmaları 24 saat görev yapacak şekilde düzenlenir.

49. III – Yoğun Bakım ve Reanimasyon Hizmetleri : • Yoğun bakımda hizmetlerin düzenli bir şekilde yürütülmesinden o yoğun bakımın fonksiyonuyla ilgili klinik ve bu kliniğin bir uzmanı sorumludur. Şayet yoğun bakımda çeşitli kliniklere ait yataklar bulunuyorsa bu takdirde baştabibin seçeceği bir veya daha fazla uzman burada görevlendirilir. Bunlar gerekli hallerde ilgili dal uzmanı ile birlikte hastaların takip ve tedavisini yaparlar.

50. IV – Uyandırma ve Ameliyat Sonu Bakım Ünitesi Hizmetleri : • Ameliyat sonrası hastaların servise nakledilmeden önce uyanmaları ve kısa süreli cerrahi komplikasyonların düzeltilmesi için en fazla 24 saat kaldıkları yataklı bakım üniteleridir.