Finanse strefy euro

1. Finanse strefy euro

2. Strefa euro Strefa euro zwana też Eurolandem lub obszarem euro obejmuje te kraje, które są pełnymi członkami Unii Gospodarczej i Walutowej (UGW).

3. Członkostwo w UGW • pełne, • ograniczone.

4. Droga do UGW • 1952 rok – Europejska Wspólnota Węgla i Stali, • 1958 rok – Europejska Wspólnota Gospodarcza, • 1958 rok – Europejska Wspólnota Energii Atomowej, • 1993 rok – Unia Europejska, • 1999 rok – Unia Gospodarcza i Walutowa.

5. Pełnoprawni członkowie UGW • 1999 rok - Austria, Belgia, Finlandia, Francja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Luksemburg, Niemcy, Portugalia, Włochy, • 2001 rok • 2007 rok • 2008 rok • 2009 rok

6. Euro jako waluta narodowa Jednostronna euroizacja – zastąpienie waluty narodowej przez euro bez uzyskania jednoznacznej akceptacji ze strony Unii

7. Historia euro • 1999 – 2001 - międzybankowa waluta rozliczeniowa, • 1 stycznia 2002 - zastąpienie walut państw członkowskich strefy euro monetami i banknotami euro, • 1 lipca 2002 – zakończenie akcji wymiany;

8. banknoty i monety euro • Banknoty euro są drukowane pod bezpośrednią kontrolą Europejskiego Banku Centralnego • Monety są produkowane przez mennice poszczególnych krajów,

9. Monety euro 2 euro - awers 2 euro – rewers/przykłady/

10. Klauzula „opt-out” • Specjalne traktowanie przyznane na mocy Traktatu z Maastricht, • Prawo wyboru co do przyjęcia, bądź rezygnacji z przyjęcia wspólnej waluty, • Klauzulą objęte 2 kraje.

11. Kryteria zbieżności • zwane także kryteriami z Maastricht, • dopuszczenie do uczestnictwa w strefie euro tylko tych krajów, które charakteryzują się odpowiednio dobrą sytuacją gospodarczą i sytuacja ta jest zbliżona a nawet zbieżna z sytuacją innych potencjalnych krajów członkowskich.

12. Kryteria zbieżności Kryteria zbieżności monetarne fiskalne inflacja deficyt budżetowy stopy procentowe dług publiczny kurs walutowy

13. ERM II

14. Kryteria zbieżności – praktyczne zastosowanie? • Grecja – dług publiczny 105,2 % PKB, • Włochy, Belgia, Austria - chronicznie zawyżony poziom długu publicznego, • Niemcy, Francja – problemy z deficytem budżetowym, • Irlandia – zawyżona inflacja.

16. Polityka pieniężna w Eurolandzie • wraz z polityką kursową, w odróżnieniu od polityki budżetowej, zostały przeniesione na szczebel ponadnarodowy, • poszczególne państwa członkowskie nie mają autonomii w zakresie jej kształtowania, • instrumenty tych polityk i ich poziom leżą w gestii organu odpowiedzialnego za kształtowanie polityki pieniężnej w strefie euro.

17. Polityka pieniężna w Eurolandzie CEL: utrzymanie stabilności cen, Bez szkody dla tego celu ESBC może wspierać ogólne polityki gospodarcze we Wspólnocie (np.: wzrost gospodarczy, bezrobocie). Znaczący wpływ na określenie takiego celu polityki miało podejście Niemiec. Realizacja celu możliwa dzięki dużemu stopniowi niezależności ESBC.

18. Polityka pieniężna w Eurolandzie – stabilność cen • Początkowo – inflacja HICP w przedziale 0-2 %, • Ryzyko deflacji w krajach o wysokiej stabilności cen przyczyną rewizji podejścia ESBC, • Od 2003 roku –inflacja HICP mniejsza niż dwa procent, ale jednocześnie bliska dwóch procent.

19. Polityka pieniężna w Eurolandzie – zagrożenie deflacją • zjawisko trudne do powstrzymania – przykład Japonii, • szczególnie niebezpieczna, gdy w gospodarce występuje wiele zadłużonych przedsiębiorstw i gospodarstw domowych, • spadające ceny powodują wzrost realnych stóp procentowych (r’), a w efekcie trudności z obsługą zadłużenia, • nominalne stopy procentowe nie mogą być ujemne - deflacja powoduje w efekcie niemożność obniżenia realnych stóp procentowych.