سروده ئی از فروغ فرخزاد، همراه با رقص گل لاله

سروده ئی از فروغ فرخزاد، همراه با رقص گل لاله میگویند پس از سرودن این شعر، نام فروغ ،از لیست شاعران معاصر خط خورد مدنی نژاد

برروی ما ،نگاه خدا خنده می زند هر چند ره به ساحل لطفش نبرده ایم

زیرا چو زاهدان سیه کار خرقه پوش پنهان ز دیدگان خدا می نخورده ایم

پیشانی، ار زداغ گناهی سیه شود بهتر زداغ مهر نماز از سر ریا

نام خدا نبردن از آن به که زیر لب بهر فریب خلق ، بگوئی خدا خدا

مارا چه غم، که شیخ شبی در میان جمع بررویمان ببست به شادی در بهشت

ااو می گشاید، او ، که به لطف وصفای خویش، گوئی که خاک طینت ما را زغم سرشت

کوهیم و در میانه ی دریا نشسته ایم طوفان طعنه خنده ی ما را زلب نشست

چون سینه جای گوهر یکتای راستی است زین رو ،به موج حادثه، تنها نشسته ایم

مانیم ما، که طعنه زاهد شنیده ایم مانیم ما، که جامه ی تقوا دریده ایم

زیرا درون جامه بجز پیکر فریب زین هادیان راه حقیقت، ندیده ایم

آن آتشی که در دل ما شعله می کشید گردرمیان دامن شیخ اوفتاده بود! دیگر به ما که سوخته ایم از شرار عشق نام گناهکاره رسوا، نداده بود

بگذار ، تا به طعنه بگویند ، مردمان درگوش هم، حکایت عشق مدام ما

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق ثبت است در جریده عالم، دوام ما

پایان