Download
1 / 47
E N D
ORIGAMI Magdalena Misiaszek Klasa II A
Co to jest origami ? Origami - (jap. 折り紙) sztuka składania papieru, pochodząca z Chin, rozwinięta w Japonii i dlatego uważa się ją za tradycyjną sztukę japońską. W XX w. ostatecznie ustalono reguły origami: punktem wyjścia ma być kwadratowa kartka papieru, której nie wolno ciąć, kleić i dodatkowo ozdabiać i z której poprzez zginanie tworzone są przestrzenne figury.
Historia origami Origami powstało w VI w. n. e. w Chinach, mimo to nie Chiny lecz Japonia jest uznawana za kolebkę sztuki składania papieru. W Japonii origami pojawiło się już w VII w. za sprawą mnichów, którzy wraz z umiejętnością produkcji papieru zaszczepili u Japończyków zamiłowanie do jego składania. Początkowo sztuka ta była związana z kultem i grzebaniem zmarłych. Chińczycy mieli w zwyczaju obdarowywać zmarłych przedmiotami przypominającymi im życie ziemskie. Przedmioty takie - najczęściej ceramiczne - wkładano do grobowca zmarłej osoby. To z kolei prowokowało ludy barbarzyńskie i uboższe do aktów bezczeszczenia miejsc spoczynku przodków. Ceramikę wkrótce zastąpiono papierowymi składankami.
Historia origami Tradycja składania papieru była początkowo przekazywana drogą ustną z pokolenia na pokolenie. Najstarsze znane dokumenty pisane o origami pochodzą z przełomu XVII/XVIII w. Origami w Chinach i Japonii zakorzeniło się w tradycji i kulturze. Zdecydowana większość Chińczyków i Japończyków zna na pamięć przynajmniej kilka figurek. Charakterystycznym tego przykładem jest rok 1976, kiedy tysiące Chińczyków spontanicznie uczciło pamięć zmarłego premiera, robiąc papierowe kwiaty i składając je pod jednym z pomników.
Historia origami W Europie origami pojawiło się najpierw w Hiszpanii. Później bardzo szybko rozprzestrzeniło się również na inne kraje. Do jednego z wczesnych eksperymentatorów europejskiego origami zalicza się samego Leonardo da Vinci.Doniosłą rolę odegrała Europa w XIX i XX w., kiedy sztuka ta zaczęła być dostrzegana również jako środek wspomagający wszechstronny rozwój dziecka. Zaczęto wprowadzać więc zajęcia z origami w system edukacji.
Znaczenie dla człowieka W życiu człowieka rolę origami można rozumieć na różne sposoby. Po pierwsze na pewno jest to przyjemność, tylko, jak każda przyjemność, trzeba ją najpierw odkryć. Bez wątpienia sztuka ta kształtuje, charakter, cierpliwość. Podobno bardzo sprzyja rozwojowi osobowości i pracy z dziećmi z zaburzeniami osobowościowymi oraz psychicznymi. Pozwala wyrobić w sobie koncentrację, umożliwia gimnastykowanie przyswajania wiedzy.
Znaczenie dla człowieka Origami ma także spore walory edukacyjne w nauce geometrii oraz postrzegania przestrzeni, zwłaszcza przy zabawie ze skomplikowanymi kształtami, wymagającymi szczegółowego zaplanowania postępowania.
Origami Origami ma swoją ciekawą stronę matematyczną. Z kwadratowego arkusza papieru dość łatwo otrzymać: • Foremne trójkąty • Kwadraty • Foremne sześciokąty • Foremne ośmiokąty Ale skonstruowanie pięciokąta nastręcza już sporo trudności
Origami matematyczne Dla każdej osoby, która w swym życiu spotkała się z konkretnymi modelami origami, matematyczny aspekt tej sztuki rodzi się już jako pierwsza myśl. Płaszczyzna origami to kwadratowa kartka papieru, którą w początkowych fazach tworzenia formy, składa się przede wszystkim wykorzystując jej geometrię.
Origami matematyczne Właśnie ta matematyczna podstawa sztuki origami (choć nie jedyna) przyciąga do origami tych jej pasjonatów, którzy poprzez zabawę w składanie papieru rozwijają swoje matematyczne pasje. Opracowują wzory matematyczne opisujące liczbę wierzchołków, ścian czy krawędzi w stworzonym przez siebie wielościanie, przewidują możliwość powstania takiej czy innej liczby wierzchołków jednorodnych podczas składania pojedynczej formy origami itd.
Origami matematyczne Dla wielu samych matematyków fascynujący świat modułowych (wieloelementowych) form przestrzennych, w których jeden element zbudowany jest tak jak pozostałe, a wszystkie łączą się bez użycia kleju, to raj dla konstruktorów nie tylko tradycyjnych brył platońskich – sześcianu, czy czworościanu foremnego. To także możliwość tworzenia ich pochodnych, swoistych transformacji w procesach powstawania bardziej skomplikowanych wielościanów, których imponujące nazwy np. sześcio-ośmiościan rombowy budzą przerażenie u tych, którzy wmówili sobie, iż nie posiadają wyobraźni przestrzennej.
Jak otrzymać foremny pięciokąt? • Z tasiemki papieru o wymiarach np. 20-2 cm należy zrobić węzeł • Przełożyć prawy koniec tasiemki CEFD na lewo
Parabola Biorąc arkusz papieru (nie koniecznie kwadratowy) I obierając na nim w niewielkiej odległości od boku AE punkt F, wykonajmy 15 do 20 zagięć w taki sposób, aby podstawa arkusza przechodziła przez punkt F. Wówczas ślady zagięć tak się ułożą, że patrzący widzi parabolę, którą te ślady jakby „spowijają”. Krzywa która powstaje, jest istotnie parabolą. Styczne do paraboli zostały otrzymane przez zaginanie podstawy papieru w kierunku punktu F. W bliskim powiązaniu jest następujące zagadnienie rachunkowe:
Mamy prostokątny kawałek papieru o wymiarach 8x10cm. Należy zgiąć tak kawałek papieru tak, aby ślad zagięcia BC miał możliwie najmniejszą długość, przy czym prawy dolny wierzchołek A prostokąta musi znajdować się na lewym boku (w punkcie A’), po którym może się przesuwać w górę i w dół. Inaczej – w jakiej odległości x=AB ślad zagięcia BC była najmniejsza? Jest to zagadnienie czysto Rachunkowe. Obliczenia, choć łatwe zajmują sporo miejsca
Obliczenia (1) • AB = x • EB = 8 – x • A • a
Obliczenia (2) • C • C • d
Obliczenia a zagięcia • Po zastosowaniu rachunku pochodnych wynik funkcji daje odpowiedź x = 6 • Znalezienie rozwiązania przez zagięcie jest bardzo proste: • Zagięcie powinno przeciąć podstawę AE w punkcie odległym od A o ¾ AE
Sztuka origami Jak złożyć żurawia ?
Zagiąć narożniki do środka i odwrócić kwadrat na drugą stronę
Wyprostować cały kwadrat i odwrócić na drugą stronę zaginając rogi do środka
Górny trójkąt zagiąć do środka i rozłożyć całość na boki
Dolny róg podnieść do góry i zagiąć jak na rys. 8
Odwrócić całość na drugą stronę i podwinąć pionowo róg do góry podobnie jak na rys. 7
Zagiąć w/g linii przerywanej i podnieść ostre końce do góry z obydwu stron.
Widok żurawia po złożeniu. Tak teoretycznie powstał żuraw
