1 / 11

LUGO 11. 08. 1903 09. 05. 1986

LUGO 11. 08. 1903 09. 05. 1986. VIDA Estudiou nos maristas de Lugo e fixo o Bacha- relato no instituto da cidade. Na súa adolescencia leu ós románticos españois

deepak
Download Presentation

LUGO 11. 08. 1903 09. 05. 1986

An Image/Link below is provided (as is) to download presentation Download Policy: Content on the Website is provided to you AS IS for your information and personal use and may not be sold / licensed / shared on other websites without getting consent from its author. Content is provided to you AS IS for your information and personal use only. Download presentation by click this link. While downloading, if for some reason you are not able to download a presentation, the publisher may have deleted the file from their server. During download, if you can't get a presentation, the file might be deleted by the publisher.

E N D

Presentation Transcript


  1. LUGO 11. 08. 1903 09. 05. 1986

  2. VIDA Estudiou nos maristas de Lugo e fixo o Bacha- relato no instituto da cidade. Na súa adolescencia leu ós románticos españois Bécquer e Espronceda e ós renacentistas galegos Rosalía de Castro e Curros Enríquez. Comezou as carreiras de Dereito e Filosofía e Letras en Valladolid. En Madrid, no Café Pombo, relacionouse con Gómez de la Senra, Valle-Inclán, Baroja ou Azorín. En 1929, en Santiago, intima con Cunqueiro, Maside, Seoane ou Cuadrado.

  3. Participa na creación de GUIÓN, una revista onde escribe contra persoeiros locais e a dereita clerical empregando pseudónimos. 1932: Funda e dixixe YUNQUE, revista literaria vangardista e de liña marxista onde aparecen por primeira vez versos de Lorca en galego. 1933: Redactor do xornal vigués EL PUEBLO GALLEGO. Participou no semanario AHORA e no xornal EL PROGRESO.

  4. Durante a guerra civil: • -Foi acollido na casa de Pimentel. • -Foi detido e encarcelado. • Deu clases particulares. • Impediuse a publicación de “AUGA LIZGAIRA”, o seu primeiro libro de relatos. • Deixa Lugo e aséntase na Galicia rural, que se reflectirá na súa obra. 1945: Particpa na creación da editorial GALAXIA

  5. Nos 50: Participou nun proceso de recuperación do galego. 1951: PREMIO CASTELAO. 05. 10. 1963: Entra na REAL ACADEMIA GALEGA. 1977: Pensionado pola fundación Barrié. 1978: PEDRÓN DE OURO. 1981: Rúa en Lugo co seu nome.

  6. 1981: Homenaxe de Edicións Xerais. 1983: A Asociación de Escritores en Lingua Galega faino presidente de honor e propono coma candidato ó Premio Nobel. 1984: Fillo adoptivo de Lugo . A Xunta concédelle a MEDALLA CASTELAO. 1997: Adícaselle o DÍA DAS LETRAS GALEGAS.

  7. OBRA Autor bilingüe, en galego e castelán: o primeiro para a súa creación literaria e o segundo para a xornalística. Cultivou tódolos xéneros literarios. Destacan na súa obra os contos. Os seus relatos contan coa permanente presencia de lendas galegas ou figuras mitolóxicas ou máxicas. As súas obras recollen a fala popular (vulgarismos, hiperenxebrismos e dialectalismos) do lugar onde están ambientadas.

  8. 1952: Á LUS DO CANDIL Ambientada no Courel “Terra do Caurel”: Prólogo onde se contextualiza a acción que se desenrolará de seguido: ... uns cazadoresquedan illadosnunha vella torre do século XIV e, por rolda,comezana contar historias vividas por eles ou das que son sabedores... O prólogo supón un tratado sobre as peculiaridades das terras do sur de Lugo, mostrandonos todo o costumista da intrahistoria cotiá dos que a habitan.

  9. 1955: “Terra brava” (ambientada no Incio) 1958: “Pauto do demo”, teatro (ambientada en Quiroga) Xunto con “Á lus do candil”, estas dúas obras describen o xeito de vivir na Galicia rural de mediados do século XX antes da chegada da mecanización; dan unha información etnográfica e antropolóxica.

  10. 1965: “A vengación” 1965: “¡Lobos te coman!” 1972: “¿E decímolo ou non o decimos?” 1973: “Contos da néboa” 1981: “Cartafolio de Lugo” (castelán) 1981: “Historias que ninguén cre” 1985: “Contos de lobos”

  11. “.A súa imaxe característica, coa gorra na cabeza e o caxato colgado do brazo, formaba parte da paisaxe urbana, como se fose un monumento. Da mesma maneira que a súa forma de falar, dicindo constantemente "si, señor", unha expresión que intercalaba cada pouco e coa que remataba xeralmente as súas frases, constituían unha especie de marca persoal, inseparable da súa figura de escritor lendario e orixinal”. Carlos Casares “... cando por aí adiante nos dicían "gallego" en tono despectivo, eu pensaba, pois encantado, si, señor, agradézollo moito, claro que son galego. O que non me gustaría é que me confundisen. Sí, señor”. Ánxel Fole

More Related