Dane INFORMACYJNE

2. Nazwa szkoły: • Zespół Szkół Spożywczych w Krajence • ID grupy: • 97/19 g 2 • Kompetencja: • Przedsiębiorczość • Tytuł tematu projektowego: • Narzędzia pracy grupowej • Semestr/rok szkolny: • Semestr V / 2011/2012 Dane INFORMACYJNE

3. Narzędzia pracy grupowej

4. Grupa społeczna to przynajmniej trzy osoby połączone względnie trwałą więzią społeczną. Jej cechy to: Cechy grupy społecznej Grupa społeczna

5. Więź społeczna według socjologa Stanisława Ossowskiego to akceptowane przez jednostkę poczucie przynależności, uczestnictwa i łączności z członkami określonej zbiorowości. Więzi łączące członków grupy mogą mieć charakter naturalny (np. w rodzinie), zrzeszeniowy (np. w organizacji społecznej), stanowiony (np. narzucone grupie działania). Więź społeczna

6. Rola społeczna to ogół zachowań, których społeczeństwo oczekuje od danej osoby, która zajmuje określoną pozycję społeczną. Te oczekiwania społeczeństwa dotyczące zachowania określonych osób nazywa się wymaganiami ról. Na role przypisane nie mamy żadnego wpływu, gdyż są one wyznaczone bez naszego udziału w chwili urodzenia. Nasze działania wpływają na role osiągane, które może zdobywać każdy z nas. Rola społeczna

7. Typowe role społeczne i ich zachowania

8. Role społeczne mogą mieć charakter: • sformalizowany – wzorce zachowań regulują przepisy, regulaminy itp. Są to tzw. role organizacyjne • niesformalizowany – role pełnione bez formalnych przepisów, a ich wzorce zachowań wynikają z tradycji lub zwyczajów. Charakter ról

9. Role społeczne - narzuca ludziom pozycja jaką zajmują w społeczeństwie np. lekarz, wojskowy, rodzic. Role organizacyjne - są związane z działalnością osób w organizacji np. w przedsiębiorstwie, szkole. Role społeczne i organizacyjne

10. Typowe role organizacyjne

11. Wszyscy odgrywamy różne role, a nasze zachowania zmienia się w zależności od tego, którą z nich pełnimy i w jakiej sytuacji znaleźliśmy się w danej chwili. Może się zdarzyć, że odgrywamy jednocześnie kilka ról, które są ze sobą sprzeczne. Może to doprowadzić do konfliktu ról. Konflikt ról

12. Praca grupowa to w największym skrócie wspólna praca nad dokumentami, wymiana wiadomości elektronicznych, udział w wymianie informacji i dyskusjach, wypełnianie elektronicznych formularzy, wspólny dostęp do zbiorów informacji, planowanie czasu i terminarze zespołowe. Szerzej – to takie jeszcze bardzo zaawansowane, a nawet „gadżetowe” rozwiązania jak komputerowe konferencje, z przekazem audio i wideo przez sieci komputerów. Praca grupowa

13. Narzędzia do pracy grupowej pozwalają na dzielenie się informacją w ramach grup roboczych pracujących nad konkretnymi zagadnieniami. Narzędzia pracy grupowej

14. usprawnienie pracy nad projektami, zadaniami • uporządkowanie procesów zachodzących • w przedsiębiorstwie • standaryzacja dokumentów • redukcja kosztów działania firmy • lepsza wymiana wiedzy w organizacji • łatwa dystrybucja informacji w pożądanym kierunku • usprawnienie nadzoru nad procesami zachodzącymi • w firmie Korzyści z wdrożenia narzędzia do pracy grupowej w firmie

15. W pracy zespołu można zaobserwować trzy rodzaje zachowań: Zachowania zadaniowe Zachowania zespołowe Zachowania indywidualne Zachowania w zespole

16. Zachowania zadaniowe pomagają zespołowi ustalać i realizować wspólne cele. Zachowania zespołowe wzmacniają harmonie, spójność zespołu i współpracę pomiędzy członkami zespołu. Zachowania indywidualne powstają w wyniku niezaspokojenia potrzeb indywidualnych pracowników i przeszkadzają zespołowi w osiągnięciu jego celów.

17. Skuteczność zespołu jest największa, kiedy między zachowaniami zadaniowymi i zespołowymi istnieje właściwa proporcja, natomiast zachowania indywidualne są ograniczone do minimum. Gdyby członkowie zespołu koncentrowali się głównie na realizacji zadań, osiąganie celu było by trudne, gdyż relacje w zespole ulegałyby stałemu pogorszeniu. Podobnie, gdyby członkowie zespołu przejawiali głównie zachowania zespołowe, ich praca byłaby z pewnością przyjemna, lecz nie prowadziłaby do wyznaczonych celów.

18. Im silniejszy jest wpływ zachowań indywidualnych, tym większa musi być przeciwwaga zachowań zadaniowych i zespołowych. Lider zespołu powinien więc wzmacniać zachowania zadaniowe i zespołowe członków swojego zespołu oraz dbać o ich właściwe proporcje. Powinien też być przygotowany do podjęcia odpowiednich działań w przypadku wystąpienia zachowań indywidualnych.

19. Zachowania zadaniowe InicjowanieProponowanie zadań i celów, definiowanie problemów, sugerowanie procedur, zgłaszanie pomysłów. Poszukiwanie informacjiProśba o podawanie faktów i poglądów, zachęcanie do wypowiadania sugestii i pomysłów. Podawanie informacjiDostarczanie odpowiednich faktów i informacji, formułowanie opinii na podstawie doświadczenia, wskazywanie alternatyw, identyfikowanie aspektów zagadnienia. Utrzymywanie właściwego kierunku dyskusjiPrzypominanie zespołowi o jego celach, komentowanie pomysłów i informacji lub poddawanie w wątpliwość ich przydatności.

20. Podsumowywanie i integrowanieZbieranie w całość wszystkich pomysłów, podsumowywanie dotychczasowych wniosków, tworzenie podstawy do podejmowania decyzji. Zachęcanie do podejmowania decyzjiSprawdzanie, czy zespół jest gotowy do podjęcia decyzji, uzgadnianie procedur podejmowania decyzji. MobilizowanieZachęcanie zespołu do działania lub podejmowania decyzji. Podejmowanie decyzjiFormułowanie poglądów zespołu w formie decyzji, stosowanie odpowiednich procedur podejmowania decyzji. Ustalanie standardówWprowadzanie lub sugerowanie standardów w odniesieniu do których zespół może mierzyć rezultaty swojej pracy.

21. Zachowania zespołowe • ZachęcanieNagradzanie, zgadzanie się z wypowiedziami członków zespołu i wskazywanie ich trafności, dawanie innym wsparcia. • UłatwianiePodtrzymywanie komunikacji wewnątrz zespołu, zachęcanie do aktywnego udziału, dawanie wszystkim możliwości wypowiedzi. • HarmonizowaniePoszukiwanie płaszczyzny porozumienia pomiędzy antagonistycznymi punktami widzenia, proszenie o uzasadnienie poglądów i faktów, zachęcanie antagonistów do wspólnego poszukiwania porozumienia, rozsądzanie sporów.

22. Poszukiwanie kompromisuModyfikowanie swojego punktu widzenia w imię jedności i kooperacji w zespole. • SłuchanieWysłuchiwanie rekomendacji zespołu, akceptowanie opinii zespołu przyjętej przez konsensus. • Kontrolowanie standardówSprawdzanie stopnia satysfakcji zespołu z osiągniętych rezultatów i podjętych decyzji. Kontrolowanie odczućPytania o odczucia członków zespołu, wyrażanie własnych odczuć.

23. Zachowania indywidualne DominacjaDążenie do zdobycia uprzywilejowanej pozycji lub władzy poprzez manipulowanie zespołem, prośba przeforsowania decyzji. Agresja lub blokowanieAtakowanie członków zespołu lub pomysłów i sugestii, nieuzasadniony upór i sprzeciw, ciągłe wracanie do pomysłów już wcześniej odrzuconych przez zespół. Dążenie do zdobycia uznania, współczucia lub pomocyZwracanie na siebie uwagi różnymi sposobami i za wszelką cenę, wywoływanie współczucia poprzez podkreślanie swojego braku poczucia bezpieczeństwa, zagubienia lub nadmierna krytykę swojej osoby.

24. Tworzenie frakcjiPoszukiwanie jednego lub dwóch sprzymierzeńców, z którymi tworzona jest podgrupa zwykle na gruncie emocjonalnym, której członkowie wzajemnie bronią się i wspierają. PartykularyzmObrona interesów określonej grupy. Wycofanie sięUnikanie problemu poprzez psychiczne wycofanie się zespołu, często wskazane poprzez odwracanie wzroku, machinalne rysowanie lub zajmowanie się problemem w izolacji. WykpiwanieWyśmiewanie, wykpiwanie, ośmieszanie celów pracy zespołu, poszczególnych osób, pomysłów lub propozycji.

25. Zachowania agresywne Zachowania uległe Zachowania manipulacyjne Zachowania asertywne Podstawowe rodzaje zachowań

26. Zachowania agresywne

27. Zachowania uległe

28. Zachowania manipulacyjne

29. Zachowania asertywne

30. Komunikacja społeczna

31. Komunikowanie się to proces społeczny, w trakcie którego ludzie przekazują sobie wzajemne informacje zwane komunikatami. Komunikowanie się

32. Komunikacja werbalna Za pomocą mowy ludzkiej, która służy do prowadzenia rozmowy, za pomocą której rozmówcy wyrażają własne myśli, przekazują komunikaty, polecenia, nawiązuje nowe kontakty. Rodzaje komunikacji

33. Komunikacja niewerbalna - mowa ciała Postawa ciała, sposób chodzenia, siedzenia, ułożenie głowy i kończyn. Pozycjaciała ukazuje emocje człowieka takie jak frustracja czy negatywne nastawienie.

34. Ułożenie brwi, nosa, ust, brody, pozwala odczytać większość emocji takich jak: radość, smutek, strach, gniew, podziw, zdziwienie. Mimika

35. Ruch rąk, głowy, lub całego ciała. Jest to często przekaz uwarunkowany kulturowo np. Gest „VICTORIA” w kulturze zachodniej uważany jako symbol zwycięstwa. Gesty

36. Kształtuje więzi emocjonalne. Może wyrażać życzliwość, szacunek lub współczucie. DOTYK

37. Często informują o statusie materialnym, wykonywanym zawodzie może też odzwierciedlać osobowość człowieka. Wygląd zewnętrzny

38. Komunikowanie się to nie jest łatwy proces. Jest on często zakłócany przez liczne bariery. Zaliczamy do nich: • Przeszkody fizyczne (hałas, upał) • Stan fizyczny (zmęczenie) • Porozumiewanie się odmiennymi kodami (obcy język) • Silne emocje (rozpacz) • Sprzeczność komunikatów • Różnice światopoglądowe Bariery komunikacyjne

39. Przeciążenie informacyjne ( zbyt dużo informacji powoduje pominięcie lub zapomnienie części z nich) • Brak współpracy ze strony rozmówcy (uprzedzenia do rozmówcy)

40. Czynniki pracy zespołowej: • Współzawodnictwo • wspólny rywal(przeciwnik) na zewnątrz, • wspólna rywalizacja głównie z rywalami zewnętrznymi, spoza firmy. • Czas • czas pracy jest w zespole ustalany wewnętrznie, • terminy są uzgadniane wewnątrz zespołu, a zasadą jest, że terminy zespołowe są ważniejsze od terminów realizacji zadań indywidualnych. • Innowacje • innowacje są wyszukane, specyficzne i prowokujące do dalszych zmian, • zespól przedkłada nowe pomysły nad dotychczasowe rozwiązania. Charakterystyka pracy zespołowej

41. Decyzje i rozstrzygnięcia • są wewnętrznie uzgodnione przez akceptacje, konsensus i tylko w pewnych przypadkach poprzez demokratyczne glosowanie. • Inicjatywa • jest pochodna współpracy w zespole, którego mottem jest "działanie aktywizujące", • oparta na spodziewanych korzyściach dla zespołu niż z następstwa strat indywidualnych. • Orientacja na sukces • preferuje się sukces zespołu i firmy jako całości, • zespól jest w centrum zainteresowań i liczy się jako wspólnota. • .

42. Relacje i zależności • współpracownicy są uzależnieni od siebie, • zasada: (do ut des) korzyść zespołu jest moja korzyścią - wynika z dzielenia się pomysłami, • preferowana jest pomoc i wzajemne poparcie • Sposób obcowania z wyzwaniami, reagowanie na nowe wyzwania • szuka się nowych wyzwań, • liczy się chęć przekonywania innych do reakcji na nową sytuacje.

43. Po każdym działaniu w zespole albo dobrze jest porozmawiać z członkami zespołu / grupy o następujących sprawach: Jaki cel i sens ma ich działanie? Czemu służy? Kto je popiera? Co może przeszkodzić w realizacji celu? Kto może przeszkodzić w realizacji celu? Jakie wnioski możemy wyciągnąć: dla zespołu i dla pojedynczego członka? Analiza pracy zespołowej

44. Wady: • niezadowolenie z podziału pracy • niezadowolenie z osiągniętych efektów • niezgranie zespołu, konflikty w zespole • zły wybór lidera • niekonsekwentne wypełnianie obowiązków przez członków zespołu • nieprzestrzeganie obowiązujących ( ustalonych) zasad i reguł Wady i zalety pracy zespołowej

45. rywalizacja między członkami grupy • bariery komunikacyjne • nie rozumienie treści • zbyt mała wiedza członków zespołu • próby manipulacji • negatywne zachowania członków np. krytyka • narzucanie swojej woli innym członkom grupy

46. Zalety: • ułatwienie realizacji zadań – podział obowiązków • zespół wie więcej – wiedza członków zespołu sumuj się • większa wydajność • zespół mobilizuje • zespół łagodzi napięcia emocjonalne

47. Tam, gdzie niemożliwa jest jednoznaczna ocena "słuszne-niesłuszne" albo "trafne-nietrafne", zespół musi się kierować zasadą kompromisu. Kompromis – metoda rozwiązania konfliktu, oznaczająca wspólne stanowisko, możliwe do przyjęcia dla stron negocjujących. Wbrew obiegowej opinii kompromis nie jest optymalnym rozwiązaniem konfliktu, ponieważ oznacza konieczność rezygnacji z części interesów każdej ze stron. Taki idealny sposób radzenia sobie z konfliktem stanowi współpraca. Zasada kompromisu

48. Kompromis może być także synonimem oportunizmu, jeżeli jest osiągany kosztem wartości lub celów nadrzędnych dla procesu osiągania porozumienia.

49. W psychologii społecznej to zmiana zachowania na skutek rzeczywistego, bądź wyobrażonego wpływu innych ludzi. Podporządkowanie się wartościom, poglądom, zasadom i normom postępowania obowiązującym w danej grupie społecznej. W tym rozumieniu jest to zmiana związana z faktem, że członek grupy miał początkowo inne zdanie czy inaczej się zachowywał niż grupa, a następnie je zmienił w kierunku zgodnym z oczekiwaniami grupy. Konformizm

50. Opisuje się różne poziomy głębokości konformizmu takie jak: Uleganie -gdy istnieje wyraźny konflikt między przekonaniem jednostki a presją grupy, w wyniku którego jednostka podporządkowuje się grupie, to ulega. Uleganie pojawia się jedynie wtedy, gdy grupa nacisku jest fizycznie obecna. Gdy grupa znika, jednostka wraca do swoich uprzednich przekonań czy zachowań. Motywem takiego zachowania jest zwykle lęk przed odrzuceniem przez grupę lub lęk przed karą. Nie kradnę, bo mnie złapią lub uznają za złodzieja.