A LITERATURA DO EXILIO ENTRE 1936 E 1976:POESÍA, PROSA E TEATRO

1. A LITERATURA DO EXILIO ENTRE 1936 E 1976:POESÍA, PROSA E TEATRO

2. Guerra civil (1936-1939) • Despois da guerra civil, á cultura galega quedábanlle dous camiños: ficar en Galicia (silencio, morte, cárcere) ou “viaxar en barco” cara ao exilio.

3. Actividade cultural e política no exilio • Toda a actividade levada a cabo ata ese momento en Galicia se trasladou aos Centros Galegos de América (Bos Aires, Habana, México…)

4. Labor feito no exilio • Creación de editoriais (Citania, Botella al Mar…) • Emisións de radio. • Representacións teatrais. • Xornais e revistas (Vieiros, Galicia Emigrante…). • Asociacións para difundir a cultura galega.

5. EXILIO

6. Características da literatura no exilio • Compromiso galeguista e republicano • Dose forte de autobiografía • Temática cívico-social • Mestizaxe cultural.

7. POESÍA • Denuncia social • Evasión ante a ditadura • Saudade • Patriotismo galego • Reflexión do emigrante/exiliado

8. LUÍS SEOANE • Fardel de eisiliado • Na brétema • Santiago • As cicatrices • Combina a denuncia e a reivindicación da hª de Galicia, xunto con vivencias propias e colectivas.

9. LORENZO VARELA • Catro poemas para catro gravados • Lonxe • Saudade • Guerra civil • Loanza de figuras míticas de Galicia (bispo Adaúlfo, Roi Xordo…)

10. EMILIO PITA • Jacobusland • Cantigas de nenos • Mesmos temas que os dous autores anteriores.

11. NARRATIVA • Ramón de Valenzuela, Non agardei por ninguén • Sivio Santiago, O silencio redimido • Antón Alonso Ríos, O señor Afranio ou como me rispei das gadoupas da morte, “Memorias dun fuxido”.

12. ENSAIO • Sempre en Galiza • Reflexión sobre a política da época. • Trazos que definen a Galicia como unha nación • Historia de Galicia • Políticas prácticas para acabar coas inxustizas históricas do noso país • Luís Seoane: artigos e estudos sobre a arte galega.

13. Teatro popular Apela ao corazón e o sentimento. Pezas rurais, costumistas e con presenza do humor. Elementos de crítica social. Varela Buxán Teatro culto Apela á razón Incorporación de elementos dramáticos propios das correntes máis modernas e vangardistas Castelao, Blanco- Amor, Seoane. TEATRO NA DIÁSPORA

14. Os vellos non deben de namorarse • Simetría estrutural • Tradición e combinación • Amor e morte • Falsidade nas relacións, poder do diñeiro, obxectualización da muller • Teatro da arte (espectáculo integral)

15. Epílogo de Os vellos non deben de namorarse

16. BLANCO-AMOR • Farsas para títeres • Elementos satíricos e fantásticos. • Influencias (esperpento valle-inclaniano e teatro do absurdo europeo).

17. LUÍS SEOANE • A soldadeira • Minia, a soldadeira, serve de enlace entre o pasado e o presente. • Guía aos labregos do 36 polo mundo medieval, mentres realiza o seu traballo de mensaxeira entre os gremios artesanais de Compostela e as forzas labregas de Roi Xordo. • Escolle o mundo medieval por estar normalizado lingüística e culturalmente.

18. VARELA BUXÁN • Taberna sin dono • A xustiza dun muiñeiro • Pezas onde se recrean costumes rurais e mariñeiros.